ΤΟ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟ ΚΥΠΕΛΛΟ ΤΟΥ 1963
Γράφτηκε απο Anonymous στις 23:06 | 19-10-2012
Ο Ολυμπιακός είναι η πρώτη ελληνική ομάδα που κατάφερε να κατακτήσει το Βαλκανικό Κύπελλο Ποδοσφαίρου, τίτλο δηλαδή σε διεθνές επίπεδο, το 1963. Κι αν σήμερα πολλοί σκεφτούν ''έλα μωρέ, ποια Βαλκάνια τώρα'', να πούμε πως τη συγκεκριμένη εποχή, όχι απλώς ήταν κατόρθωμα αξιοθαύμαστο, αλλά πανηγυρίστηκε με πρωτοφανή τρόπο. Απέναντι στον Ολυμπιακό, παρατάσσονταν ομάδες πολύ δυνατές ακόμη και για τα δεδομένα της υπόλοιπης Ευρώπης, την ίδια στιγμή που στην Ελλάδα το άθλημα παρέμενε ερασιτεχνικό, με κακές συνθήκες προπόνησης και πολύ χαλαρή πειθαρχία στους Συλλόγους. Βούλγαροι και Ρουμάνοι για παράδειγμα, λόγω του κομμουνιστικού καθεστώτος, όχι απλώς εξέθρεφαν ποδοσφαιρικά ταλέντα, αλλά τους απαγόρευαν και μεταγραφή στο εξωτερικό. Στη συγκεκριμένη διοργάνωση έπαιρναν μέρος κάθε χρόνο οι δευτεραθλήτριες των Βαλκανικών χωρών. Ο Ολυμπιακός, που πήρε τη δεύτερη θέση στη σεζόν 1960-61, κέρδισε έτσι το δικαίωμα συμμετοχής στο Δεύτερο Βαλκανικό Κύπελλο, που άρχισε το 1961 και ολοκληρώθηκε το 1963, περνώντας από διάφορα στάδια. Το πρώτο Βαλκανικό Κύπελλο, τη σεζόν 1960-61, το είχε κατακτήσει η Στεαγκούλ Μπρασόβ από τη Ρουμανία.
Στον τελικό ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη Λέφσκι Σόφιας σε διπλά παιχνίδια. Κέρδισε το πρώτο στον Πειραιά 1-0 με γκολ του Σιδέρη, έχασε με 1-0 στη Σόφια και στις 18 Σεπτεμβρίου 1963 ήρθε η ώρα του τρίτου τελικού, του μπαράζ. Έδρα το στάδιο Μιτχάτ Πασά, στην Κωνσταντινούπολη.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 19-9-1963
Αφού λοιπόν είδαμε κάποιες πρώτες εκδηλώσεις χαράς από τον κόσμο του Ολυμπιακού, ανοργάνωτο και οργανωμένο, σε Ομόνοια, Πειραιά και σε συνδέσμους της εποχής, όπως Πασαλιμάνι, Ταμπούρια, Χαλάνδρι, Κέρκυρα και σε άλλες περιοχές της χώρας -το 1963 αυτά, τρία χρόνια πριν ''πρωτοπορήσει'' η θύρα 13 και φέρει τον οπαδισμό στην Ελλάδα, ιδρύοντας Σύνδεσμο-, πάμε και στους ΠΡΩΤΟΦΑΝΕΙΣ πανηγυρισμούς του ΘΡΥΛΙΚΟΥ κόσμου την επόμενη μέρα.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΩΣ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 20-9-1963
Πρωτοστατούν στους πανηγυρισμούς ο ΤΕΡΑΣΤΙΟΣ ΓΑΥΡΟΣ ΝΙΚΟΣ ''ΥΒ'' ΣΤΑΥΡΙΔΗΣ, ο κωμικός του θεάτρου και του κινηματογράφου, που συνόδεψε την αποστολή στο Ελληνικό προς την Κωνσταντινούπολη και την υποδέχθηκε από την Κωνσταντινούπολη και η Μελίνα Μερκούρη, η οποία βρισκόταν στην Κωνσταντινούπολη το Σεπτέμβριο του 1963 για τα γυρίσματα της ταινίας της ''Τοπ Καπί''. Για να μην υπάρξουν παρεξηγήσεις, να ξεκαθαρίσουμε πως η Μελίνα Μερκούρη δεν ήταν οπαδός του Ολυμπιακού, αλλά του Παναθηναικού, κάτι που αναδεικνύει τη σημασία που είχε για όλη την Ελλάδα η κατάκτηση αυτού του τροπαίου. Τα επόμενα χρόνια η διοργάνωση άρχισε σιγά σιγά να χάνει την αίγλη της. Έτσι, ομάδες όπως ο Πανιώνιος, ο Ηρακλής, ακόμη και το συνοικιακό σωματείο Κολωνακίου-Αμπελοκήπων, έφτασαν στην κατάκτησή της. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει κάτι. Άλλα τα δεδομένα της δεκαετίας του '60 για τη χώρα και άλλα τα αντίστοιχα της δεκαετίας του '70. Μοναδική σταθερά στον χρόνο, Ο ΘΡΥΛΙΚΟΣ ΚΟΣΜΟΣ και ο τρόπος που πανηγυρίζει τις επιτυχίες του ΘΡΥΛΟΥ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ. Στιγμές ασύγκριτου μεγαλείου από έναν λαό που όμοιός του δεν υπάρχει πουθενά αλλού στη Γη...
ΘΡΥΛΕ ΤΩΝ ΓΗΠΕΔΩΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Στο τοπικό ντέρμπυ μεταξύ Παναθηναϊκού και Ντυναμό Αμπελοκήπων νικήτρια αναδείχθηκε η φιλοξενούμενη ομάδα με 2-1. Ο γηπεδούχος και πρέσβης Παναθηναϊκός αγωνίστηκε αξιοπρεπέστατα, κράτησε το σκορ χαμηλά, απείλησε σοβαρά στα λόγια την πανίσχυρη αντίπαλό του χάρις στην ευφράδεια του κόουτς Αναστασίου και άφησε υποσχέσεις ότι στο μέλλον θα φάει την τεσσάρα που γλύτωσε σήμερα.
Άλλος ένας θρίαμβος του Ευρωπαίου!
Μαθηματα Ολυμπιακης Ιστοριας...Παρεπιμπτοντως μαγκες ποτε θα ανεβει το ποδοσφαιρικο αρθρο για τον προχθεσινο αθλο?
Τήν θυμάμαι πολύ καλά εκείνη τήν ημέρα γιατι είμασταν όλοι οικογενειακώς καρφωμένοι στό ραδιόφωνο καί ακούγαμε τή περιγραφή τού αγώνα. Στή μνήμη μου είχε μείνει τό γκόλ πού είχε ξεκινήσει από ένα κόρνερ. Πάντως ήταν μεγάλη ευρωπαϊκή επιτυχία,γιατί στά Βαλκάνια έπαιζαν μεγάλες ομάδες.Τό τραγούδι τού Περπινιάδη αντικατοπτρίζει απόλυτα τό κλίμα τής εποχής.
Ανατριχίλα το τραγούδι.
Δεν το ηξερα το RΑΤΜ τοτε. Errare humanum est...Ειναι μια απ΄τις πληρεστερες αναρτησεις για καποιο θεμα που εχω διαβασει. Θα πρεπει ολοι να αντιληφθουν οτι - οντως - για τα μετρα της δεκαετιας του ΄60, το Βαλκανικο Κυπελλο ειχε ΤΕΡΑΣΤΙΑ αιγλη τοτε...Μονο κατι εντελως ασχετα και μαλακισμενα δημοσιογραφακια της δεκαρας, εξακολουθουν να περιπαιζουν και να ειρωνευονται σημερα αυτον τον θεσμο. Ο λογος ειναι απλουστατος και εγκειται στο γεγονος οτι τοτε το Βουλγαρικο, Ρουμανικο και Γιουγκοσλαβικο ποδοσφαιρο ηταν πολυ υψηλου επιπεδου. Αγωνες του Θρυλου εκεινα τα χρονια μ΄αυτες, οπως και με Αυστριακες ομαδες, αποτελουσαν ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΑΤΑ ποδοσφαιρικα γεγονοτα. Μου ΄ρχονται στο μυαλο παιχταραδες και ομαδες οπως ο Χαναπι, ο Χαπελ, η τερματοφυλακαρα ο Τσεμαν, η Ραπιντ, η Βινερ...
Δεν ξερω αν εχεις κανει σχετικα αφιερωματα, Σαββα. Αν οχι, αξιζει τον κοπο. Και για θυμιση και για μαθηση ( η τελευταια λεξη, οχι τυχαια...).
Απόστολε ,στο"ολυμπιακός -Αθλέτικο" έχω γράψει κάτι γιά σένα.
Δεν ξερω πού να ψαξω, αδελφε... Βοηθα λιγο παραπανω, γινε λιγο σαφεστερος. Εχω και μια ηλικια πια, τα εγκεφαλικα μου κυτταρα δεν με βοηθανε τοσο οπως παλια τον δυστυχοοο...
Ο.Κ. Τωρα το ειδα Τασο. Το ζητησα ηδη. Τα ματααακια μου δεν με βοηθανε πια τον κακομοιρηηη...
ΝΑ΄ΣΑΙ ΚΑΛΑ!
Στους Βαλκανικούς Αγώνες στίβου κερδίζαμε 1-2 μετάλλια και γίνονταν παρελάσεις και τριήμερες εορτές! Το 1972 κερδίσαμε 4 χρυσά μετάλλια στη Σμύρνη, βγήκαμε δεύτεροι στη βαθμολογία (των ανδρών) και νόμιζες ότι είχαμε κατακτήσει το φεγγάρι. Και το 1973, που γίνονταν οι αγώνες στην Αθήνα, νομίζαμε ότι θα κάναμε περίπατο. Δεν μπόρεσε να αγωνισθεί ο Παπανικολάου στο επι κοντώ και βγήκαμε δεύτεροι ξανά, πίσω από τη Ρουμανία, και κηρύχθηκε εθνικό πένθος... Τα ίδια ισχύουν και για το Βαλκανικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου.
Θυμάμαι Γιώργο καλοκαιρινά βράδυα, στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο, αναμέτρηση Βαλκάνια - Σκανδιναβία στο στίβο... Εβδομήντα χιλιάδες λαού να παραληρεί για τον Γιουγκοσλάβο Μίχαλιτς στο 10χίλιαρο... Νομίζω ότι τα΄χω ξαναγράψει εδώ κάπου αυτά... Τί χρόνια και΄κείνα...
Ίβανσιστς, Στέκιτς, Σουσάνι, Κόριτσα, Πάβλισιτς, Άλεμπιτς, Χουσεϊν Ακτάς, Ισμαήλ Ακτσάυ, Μπλαγόεβα, Γιόργκοβα, Βέλεφ, Κόρμπου, Βισκαπολεάνου, Μένις, Μελίντε... Τί μου θύμισες, Απόστολε!!!
Δεν είχα υπόψιν μου το τραγούδι του Περπινιάδη. Και μέχρι τώρα τον συμπαθούσα μόνο και μόνο επειδή ήταν γιος του Στελλάκη...
Πολύ πετυχημένο άρθρο φίλε Σάββα, είναι ένας από τους τίτλους του Ολυμπιακού που πολλοί (και 'γώ μέσα σ'αυτούς) δεν έχουν κατανοήσει τι αντίκτυπο είχε τότε και κατάφερες να δώσεις μια ακριβή εικόνα.
Φοβερό υλικό για άλλη μια φορά, ειδικά οι φωτογραφίες του Σταυρίδη είναι συγκινητικές, το κομμάτι επίσης.
Καλή εβδομάδα σε όλους εύχομαι και καλή επιτυχία στο Θρύλο για αύριο!
Δεν τα βλέπω καλά τα πράγματα αύριο στο ΟΑΚΑ για πολλούς λόγους GPan. Κυρίως όχι αγωνιστικούς.
Καλή εβδομάδα και σε εσένα αδερφέ εκεί στα κρύα...
Είναι λίγο άχαρο το nickname μου, τώρα το κατάλαβα. George με λένε =) Λές να πέσει σφαγή? μετά από την περσινή χρονιά ηθέλα να πιστεύω πως μαζεύτηκε κάπως το πράγμα...
Αυτό είναι το ένα Γιώργο. Με Χριστοδούλου-Αναστόπουλο ειδικά, άσε τον Τόμυ. Είδες το παρασκήνιο για να πάει μια εβδομάδα πίσω η έναρξη του πρωταθλήματος και να μην παίξουμε ΟΑΚΑ άνετοι, αλλά μετά από ταξίδι στην Πόλη, έτσι? Δεν τελειώνουν αυτά για το βάζελο και ούτε θα τελειώσουν ποτέ, αν δεν αλλάξουν ΚΕΔ και Βαζελακόπουλος, που είναι δεμένοι χειροπόδαρα και δεν μπορούν να είναι πενηνταρίσιοι ακόμη και να θέλουν πια. Το άλλο είναι το πώς είμαστε εμείς ψυχολογικά ως ομάδα. Δεν ξέρω, δεν μου αρέσουν πολλά πράγματα που βλέπω, αλλά είναι νωρίς για να πούμε κάτι. Ελπίζω να'ναι ιδέα μου και να μην χρειαστεί να επανέλθουμε.