Θα ασχοληθούμε με όλα. Αλλά θα κάνουμε την αρχή με το παντελώς αστήριχτο, ισοπεδωτικό και ανιστόρητο:
«Ναι, αλλά την περίοδο της παντοδυναμίας του Βαρδινογιάννη, πήραν πρωτάθλημα κι άλλες ομάδες, όπως ο ΠΑΟΚ, η Λάρισα και η ΑΕΚ».
Για να το λες αυτό, πρέπει να σαι η βάζελος, η πιτσιρικάς, η άσχετος, η βάζελος.
Παρολα αυτά, το τι θέλουν να θίξουν με αυτό, είναι προφανές.
Πάμε όμως να θίξουμε και μεις τώρα κάποια εξίσου προφανή, τα οποία οι βάζελοι, αυτοί που δεν είναι πιτσιρικάδες η άσχετοι έστω, εσκεμμένα αγνοούν.

«Πήρε πρωτάθλημα κι ο ΠΑΟΚ…»

Μετά τα 4 συνεχόμενα επαγγελματικά (80,81,82,83, τις 4 πρωτες επαγγελματικές διοργανώσεις) πρωταθλήματα του Θρύλου, το επόμενο (1984), το παίρνει ο βάζελος και το μεθεπόμενο (1985) ο ΠΑΟΚ.
Κατ΄αρχάς, και προσπενώντας το εμβρυϊκό στάδιο που βρισκόνταν η λαίλαπα Βαρδινογιάννη (μια απ τις δυο χειρότερες που γνώρισε ο αθλητισμός του τόπου: η άλλη είναι αυτή που ισχύει μέχρι σήμερα, αυτή του σωλήνα και των κοντών) οποιοδήποτε σχετικό επιχείρημα, αδικεί τον ίδιο τον ΠΑΟΚ εκείνης της περιόδου.
Γιατί, εμείς πριν και πανω απ’ όλα είμαστε γαύροι, αλλά το άσπρο δεν θα το κάνουμε μαύρο:
Ο ΠΑΟΚ εκείνης της εποχής, ήταν μια πραγματικά μεγάλη και ισχυρή ομάδα και το πρωτάθλημα αυτό ήταν το επιστέγασμα μιας μακράς και επιτυχημένης πορείας μιας καλής ομαδας. Αν θυμάμαι καλά, απ το ’81 μέχρι το 85, έχει συμμετάσχει σε 3 τελικούς Κυπέλλου (χωρίς νομίζω να κερδίσει κανένα) ενώ κάποια από αυτές τις χρονιές  έχει κάνει μια καλή πορεία στο (τότε πανίσχυρο) κυπελλο ΟΥΕΦΑ, αποκλειόμενος μάλιστα δύσκολα (στα πέναλτυ) από την Μπαγιερν Μονάχου.
Οι μεγαλύτεροι αυτά θα τα θυμούνται, όπως και κάποιους απ τους πολλούς καλούς παίχτες που διέθετε τότε ο ΠΑΟΚ:
Κώστας Ιωσηφίδης, Γιώργος Σκαρτάδος, Ράντε Πάπριτσα, Ιβάν Γιούρισιτς, Νίκος Αλαβάντας, Χρήστος Δημόπουλος, Βασίλης Βασιλάκος, Χάρης Μπανιώτης, Θωμάς Σίγγας, Απόστολος Τσουρέλας, Παναγιώτης Παντέλης, Λάκης Στεργιούδας, Γιάννης Δαμανάκης, Κυριάκος Αλεξανδρίδης, Γιώργος Κωστίκος, Άρης Καρασαββίδης, Μιχάλης Ιορδανίδης, Νίκος Λιάκος, Σωτήρης Μαυρομάτης, Χάρης Σπανοσωτηρόπουλος, Κώστας Μαλιούφας, Γιάννης Ψαρράς,

Ποιο λοιπόν ελεγχόμενο απ το Βαρδινογιάννη παρασκήνιο –όσο αμείλικτο κι αν ήταν- θα μπορούσε να στερήσει εκείνο το πρωτάθλημα από εκείνον τον ΠΑΟΚ(σημειωτέον ότι απ την αρχή μέχρι το τελος δεν έχασε ποτέ την πρωτοπορία);
Εδώ, να προσθέσουμε επίσης, ότι η κατάκτηση εκείνου του πρωταθλήματος, συνέπεσε …(κι αυτό θα το θυμούνται οι μεγαλύτεροι, και το σχετικό θόρυβο)με τον εορτασμό των 2.300 χρόνων από την ίδρυση της Θεσσαλονίκης...

«Πήρε πρωτάθλημα και η Λάρισα…»
(1988)

…κι αυτό, στη μυθολογία των βάζελων, είναι ίσως το πιο ισχυρό επιχείρημα, μιας και η Λάρισα είναι μια «μικρή» και επαρχιακή ομάδα.
Ο,τι όμως είπαμε περί ιστορικής αδικίας για την ομάδα του ΠΑΟΚ το ’85, ισχύει και εδώ και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό.
Για να μην μακρηγορούμε, δεν θα μπορούσε να υπάρξει κανένα παρασκήνιο ικανό –οσο αμείλκτο κι αν ήταν- που θα μπορούσε να στερήσει, ΑΝ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΕ (και θα δουμε πως) το πρωτάθλημα από κέινη την ομαδάρα και υπό τις συνθήκες οι οποίες διαμορφώθηκαν απ την αυτή προσπάθεια του αμεμπτου συλλόγου, της λευκοπράσινης περιστεράς δηλαδή, να στερήσει το πρωτάθλημα από τη Λάρισα.

Το τι ομαδάρα υπήρξε εκείνη η Λάρισα (των Αγορογιάννη, Κολομητρούσης Γκαλίτσιου, Μητσιμπόνα, Αλεξούλη, Βουτυρίτσα, Τσιώλη, Ζιώγα, Καραπιάλη ,Βαλαώρα κλπ, με προπονητή τον Γιατσεκ Γκμοχ) και τι χαρμα ιδεσθαι ήταν, νομίζω δε χρειάζεται να επιμείνουμε πολύ.
Όμως, ας δουμε κάποια γεγονότα που σημάδεψαν εκείνο το πρωτάθλημα, και να θυμηθούμε ποσο fair play  ήταν από πάντα του το σωματείο με το τριφύλλι στο σήμα:

16/03/1988: Ανακοινώνεται η απόφαση του αθλητικού δικαστή με την οποία αφαιρούνται 4 βαθμοί από την πρωτοπόρο στο πρωτάθλημα Α.Ε.Λ. λόγω του ότι ο ποδοσφαιριστής της Γκεόργκι Τσίγκοφ βρέθηκε θετικός στην ουσία κωδεΐνη σε έλεγχο που έγινε μετά το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκό (οποία σύμπτωσις…) στις 27/12/1987.

Ας δούμε όμως μερικές πτυχές της ιστορίας (αντιγράφουμε από…ΑΡΔικειμενικό site:πιο..αρδικειμενικός πεθαίνεις-αμα δε μπεθάνεις, λέγεσαι Derby η Πράσινη):

Στις 16 Μαρτίου του 1988,  η Λάρισα, και ο κάμπος παίρνουν φωτιά! Ενώ απέμεναν 7 αγωνιστικές για τη τέλος του πρωταθλήματος, ο αθλητικός δικαστής αποφάσισε να μηδενίσει την ΑΕΛ η οποία προηγούνταν στη βαθμολογία.
Φανατικοί οπαδοί της Λάριας κλείνουν την Εθνική οδό και τη σιδηροδρομική γραμμή για 36 ώρες με αποτέλεσμα να κοπεί η Ελλάδα στα δύο. Απειρα λάστιχα καίγονται στους δρόμους. Ένα τεράστιο μάυρο σύννεφο καπνού απλώνεται πάνω από το θεσσαλικό κάμπο. Η μυρωδιά από τα καμένα λάστιχα κάνει την ατμόσφαιρα αποπνικτική. Χιλιάδες άνθρωποι καταφθάνουν από παντού, με μηχανάκια, με αυτοκίνητα με τα πόδια, στην εθνική οδό. Τα μαγαζιά κλείνουν και οι δημόσιες υπηρεσίες κλείνουν. Αυτά συνέβαιναν στη  Λάρισα, όταν ανακοινώθηκε ότι αφαιρούνται από την ΑΕΛ 4 βαθμοί βάσει της ερμηνείας του άρθρου 32 του ΚΑΠ, το οποίο τότε προέβλεπε τιμωρία και της ομάδας σε περίπτωση που κάποιος ποδοσφαιριστής της βρισκόταν ντοπαρισμένος.
Ο ποδοσφαιριστής υπήρχε και λεγόταν Γκιόργκι Τσίγκοφ. Είχε βρεθεί θετικός στην ουσία κοδεΐνη, που θεωρείται ναρκωτική και χρησιμοποιείται κυρίως για την καταπολέμηση του βήχα. Για δύο μέρες η χώρα είχε κοπεί στη μέση. Η Λάρισα ήταν εξεγερμένη πολιτεία, κηρύσσοντας τον δικό της ανένδοτο κατά του αθλητικού κατεστημένου. Το λαϊκό αίσθημα τάχθηκε υπέρ του αδικημένου και του άσπιλου. Ο πρότερος έντιμος βίος της Λάρισας ήταν υπεράνω πάσης αμφισβήτησης, ώστε κάνεις δεν εξεπλάγη, όταν κυκλοφόρησαν οι πρώτες φήμες ότι πολλές ομάδες δεν θα αγωνίζονταν στα παιχνίδια με αντίπαλο την ΑΕΛ σε ένδειξη συμπαράστασης.
Κάνοντας μια μικρή αναδρομή, η φλόγα που έκαψε το πρώτο λάστιχο, είχε ανάψει σε μία εντελώς ανύποπτη στιγμή. Στις 27 Δεκεμβρίου του 1987 η ΑΕΛ νίκησε στο Αλκαζάρ τον ΠΑΟ με 2-1 στο πλαίσιο της 12ης αγωνιστικής. Το «Αλκαζάρ» έχει γεμίσει ασφυκτικά από 18.500 θεατές, αριθμός που αποτελεί και το επίσημο ρεκόρ του σταδίου και οι «βυσσινί» αποκτούν γρήγορα προβάδισμα με δύο γκολ του Μητσιμπόνα στο 36' και στο 42' με πέναλτι. Οι «πράσινοι», κατόρθωσαν μόνο να μειώσουν στο 60' με τον Μπατσινίλα. Η νίκη πανηγυρίστηκε δεόντως, αν και εκείνη τη σεζόν ο "άσσος" στο θεσσαλικό στάδιο ήταν ο κανόνας. Σχεδόν κανείς δεν αντιλήφθηκε την παρουσία του Βούλγαρου Τσίγκοφ, ο οποίος αγωνίστηκε για 23 λεπτά, περνώντας ως αλλαγή στο 67ο λεπτό στην θέση του Ζιώγα. Έμελλε όμως αυτά τα 23 λεπτά της αγωνιστικής ανυπαρξίας να του έχουν χαρίσει μέχρι σήμερα 24 χρόνια "αθανασίας" στα κεφάλαια της ελληνικής ποδοσφαιρικής ιστορίας. Μετά το τέλος του αγώνα, ο Τσίγκοφ κλήθηκε να περάσει από τον καθιερωμένο έλεγχο ντόπινγκ. Ωστόσο, αυτή η σύντομη φράση κρύβει αστείρευτες ποσότητες "αποδυτηριακής" παραφιλολογίας. Καταρχάς, δεν ήταν ο Τσίγκοφ ο παίκτης που αναδείχθηκε από την κληρωτίδα. Ο ΠΑΟ διατύπωσε το σχετικό αίτημα, ασκώντας δικαίωμα που το παρείχε ο κανονισμός, το οποίο όμως δεν το είχε αξιοποιήσει καμία ομάδα μέχρι τότε. Έπειτα από αυτό, οι θεωρίες συνωμοσίας περιστρέφονταν γύρω από δυο-τρία βασικά ερωτήματα:
Γιατί ο Τσίγκοφ επέλεξε να ντοπαριστεί με μία ουσία που δεν θα βελτίωνε την απόδοσή του; Μήπως ήταν δολιοφθορά; Γιατί ο ΠΑΟ επέμεινε να περάσει ο Βούλγαρος από έλεγχο; Αν είχε πληροφορίες, ποιος τις διέρρευσε στη διοίκηση των "πρασίνων";

Τα συμπεράσματα (όσων δεν τα ξέρανε η τα ξεχάσανε αυτά) δικά σας…

«Πήρε πρωταθλήματα και η ΑΕΚ…»

Ο,τι είπαμε για την πολύ καλή ομάδα του ΠΑΟΚ και την ομαδάρα της Λάρισας, ισχύουν μαζί, και ακόμα περισσότερο για κείνη την ΑΕΚ.
Γιατί, κακά τα ψέμματα, εκείνη η ΑΕΚ, υπήρξε κατά γενική ομολογία μια απ τις καλύτερες ομάδες της σύγχρονης ιστορίας τοτ Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Όχι ότι δεν προσπάθησε ο Βαρδινογιαννισμός να κάνει τα δικά του και τότε, αλλά δυστυχώς γι αυτόν (και για μας) είχε να αντιμετωπισει ένα εξίσου αμείλκτο παρασκηνιακό σύστημα.
Επειδή όμως καπου εδώ αρχίζει η ιστορία που ονομάστηκε «Πέτρινα χρόνια» για τον Θρύλο της Ελλάδας, κατά τη διάρκεια της οποίας ο Θρύλος ειχε να αντιμετωπισει και τα δυο καθεστωτα εκ περιτροπής η και ταυτόχρονα, προς το παρόν θα μείνουμε σε αυτά.
Και θα επανέλθουμε σύντομα με αποδείξεις για το τι σημαινει ΠΑΡΑΓΚΑ και ΣΦΑΓΕΣ