ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ, PART 21: "Οι κονκάρδες"
Γράφτηκε απο nissios στις 12:45 | 06-08-2015
ΥΓ1: Ο Σ.Ρ. πέρασε πρόσφατα ένα εγκεφαλικό. Να γίνει γρήγορα καλά και να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΥΓ2: Τραγουδάκι, για να δροσιστούμε λίγο μες στον καύσωνα:
Όταν περί τα τέλη του 1983 ή τις αρχές του αμέσως επόμενου έτους το ερυθρόλευκο γκέτο στην Πλάκα διαλύθηκε, τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα έμειναν «άστεγα». Δεν μπορώ να πω με σιγουριά αν το σχέδιο για την ανάπλαση και ανάδειξη της Πλάκας ήταν ιδέα της Μελίνας Μερκούρη ή του Αντώνη Τρίτση. Όποιος, όμως, κι αν συνέλαβε το εν λόγω σχέδιο, κατά τη γνώμη μου, πολύ καλά έκανε, γιατί ήταν μάλλον κρίμα στην πιο γραφική περιοχή των Αθηνών να επικρατεί μια γκετοποιημένη κατάσταση. Ήδη απ’ το 1984 στα ίδια εκείνα κτήρια όπου τα προηγούμενα χρόνια μπαινόβγαιναν οι εφταθυρίτες στεγάζονταν πια πινακοθήκες, πρεσβείες και μουσεία. Ο θρυλικός «ARIS» είναι, νομίζω, σήμερα ένα παράρτημα του Υπουργείου Πολιτισμού! Ε, είπαμε, να ’χει ο καιρός γυρίσματα, αλλά εκεί που γίνονταν κάποτε τα μύρια όσα να πηγαινοέρχονται τώρα γραβατάκηδες και κουστουμιάδες είναι κάπως... Όχι, δεν είναι κάπως. Καλύτερα είναι έτσι.
Πάντως η εν λόγω αλλαγή υποχρέωσε τις επιφανείς προσωπικότητες της θύρας 7, που μέχρι τότε γνώριζαν που θα μαζεύονταν κάθε βράδυ, να διαιρεθούν σε επιμέρους παρεάκια και να αναζητήσουν νέα στέκια. Απλώθηκαν παντού: Στο «Rock Club» στο Κεφαλάρι, στην «Ombre» και στο «Crazy Horse» στο Χαλάνδρι, στη «Rainbow» στη λεωφόρο Βουλιαγμένης, στο «Χωρίς Ανάσα» στην Καβάλας, στη «Βερόνα» στα Εξάρχεια... Μ’ έναν λόγο, παντού. Για τη «Victoria» και το «Φίλος» στον Πειραιά δεν χρειάζεται να πούμε κάτι. Λέμε μόνο για τα αθηναϊκά στέκια όπου είχε κανείς πιθανότητες, για πρώτη φορά, να συναντήσει ζελέδες. (Το «για πρώτη φορά» θέλει να πει ότι στην Πλάκα, απ’ όπου ξεκίνησαν όλα, ζελέδες δεν πλησίαζαν -μολονότι εκεί χτυπούσε η καρδιά της νυχτερινής Αθήνας-, κι έτσι τα παλιόπαιδα τ’ ατίθασα ξεθύμαιναν συνήθως στους άμοιρους πάνκηδες ή στους τουρίστες. Για να φανεί ζελές στην περιοχή, έπρεπε να υπογράψει δήλωση μετανοίας, να πει εκατό φορές το Ave Maria, και να φωνάξει δυνατά ό,τι φώναξαν ο «μασκοφόρος» και οι δικοί του στην Πάτρα το 1981. Dig it.)
Το 1989 το ζελεδαριό είχε μεταβεί στη Γηραιά Αλβιώνα, όπου η ομάδα που φέρει ως έμβλημα τον μεζέ των αμνών αντιμετώπιζε την ουαλική Σουόνσι για το κύπελλο κυπελλούχων. Οι ζελέδες, επιρρεπείς ανέκαθεν στις ξενικές επιδράσεις, την είχαν δει το ελληνικό αντίστοιχο των Άγγλων χούλιγκανς. Επιστρέφοντας απ’ το ταξίδι, είχαν στις αποσκευές τους όχι μόνο την πρόκριση επί του μεγαθηρίου «Σουόνσι», αλλά, επιπλέον, τις καλύτερες ταξιδιωτικές εντυπώσεις απ’ το μέρος που είχαν επισκεφθεί, χιλιάδες θύμισες απ’ το γενέθλιο νησί του ποδοσφαίρου, καθώς και ... κονκάρδες! Πολλές κονκάρδες. Και να οι αγγλικές σημαίες με τον μεζέ των αμνών μες στη μέση, και να τα «green hools» στους τοίχους, και να τα αγγλόφωνα τσιτάτα γραμμένα πάνω στα μπουφάν, και να οι κονκάρδες των αγγλικών ομάδων στο πέτο... Σκληράδα, όχι αστεία.
Ένα βράδυ ο ένας απ’ τους δύο επικεφαλής των green cockneys, ο αιμοδιψής Σ.Ρ., κατευθύνθηκε προς τη «Βερόνα», συνοδευόμενος από μια τουλάχιστον δεκαμελή κουστωδία εξίσου αιμοδιψών ζελέδων, πανάξιων συνεχιστών της χουλιγκανικής παράδοσης των Άγγλων. Μια ματιά να έριχνε κανείς στις κονκάρδες, το καταλάβαινε ότι τα παλικάρια ήταν κάτσε καλά, δεν ήταν άντε άντε... Αλλά μόλις μπήκαν μέσα, ξαναβγήκαν έξω. Αμέσως. Αφού, να φανταστείτε, οι πίσω πίσω της ουράς δεν πρόλαβαν καν να μπουν. Είδαν τους μπροστά μπροστά να ξαναβγαίνουν και έμειναν κι εκείνοι έξω. Γιατί; Διαλέξτε εσείς:
α) γιατί ο διαιτητής σφύριξε « τρία δευτερόλεπτα »˙
β) γιατί τους έπιασε ομαδική κλειστοφοβία˙
γ) γιατί διαπίστωσαν ότι η Βερόνα δεν είχε air condition˙
δ) γιατί μέσα ήταν ο Γιάννης ο «submarine» και ο Νίκος ο «Γκιράπας».
Εγώ διαλέγω την τέταρτη απάντηση για λόγους αφηγηματικής οικονομίας. Ο Γιάννης και ο Νίκος δεν κάθονταν μαζί. Σε άλλη παρέα ήταν ο ένας, σε άλλη ο άλλος. Ο πρώτος δεν ανακατεύτηκε. Αλλά ο Γκιράπας βγήκε έξω και ήταν και αψύς. Ο αιμοδιψής Σ.Ρ. άφησε την αιμοδιψοσύνη του κατά μέρος και με περισσή σεμνοπρέπεια, είναι αλήθεια, πρότεινε στον Γκιράπα μια ολόκληρη διαδοχή από εναλλακτικές: «Νικόλα, τι θες; Να τους πάρω να φύγουμε; Να τους δείρουμε όλους; Να σε κεράσουμε; Να τους βάλω να πουν το Ave Maria;». Ο Γκιράπας στάθμισε τα δεδομένα και έκανε την επιλογή του: «Φέρε μου τις κονκάρδες τους και μπείτε. Και λίγα λόγια γιατί είμαι αψύς». Ο Σ.Ρ. έκανε μια βόλτα στα πηγαδάκια των ακολούθων του, επέπληξε τους ασκεπείς και τους ακομβίωτους, τους ακούρευτους, τους αξύριστους και τους αγυάλιστους, και επέστρεψε με τις κονκάρδες στη χούφτα, τις οποίες και παρέδωσε στον Γκιράπα, όπως ήταν προσυμπεφωνημένο. Ούτε μύτη δεν άνοιξε, και γι’ αυτό ακριβώς πήρα το θάρρος και έγραψα την ιστορία. Αν το πράγμα περιελάμβανε ωμότητες, θα δίσταζα να τη γράψω, για να μη φανατίζουμε τους νέοι. Αλλά όλα έγιναν ειρηνικά και αναίμακτα, με μόνη τη δύναμη του διαλόγου και των φιλικών διαπραγματεύσεων ˙ απόδειξη πως, αν το θέλουμε, μπορούμε να λύνουμε τις διαφορές μας πολιτισμένα. Όχι σαν τους Άγγλους τους χουλιγκαναρέους...
Ο Νίκος ο «Γκιράπας» με τον Άκη και τον Κώστα, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1980, πολλά χρόνια πριν το περιστατικό που ιστορήθηκε:
Μάλλον στο πρώτο μνημόσυνο για τα θύματα της 8ης/2/1981. Ο Νίκος δεξιά, ο Γιώργος στη μέση, και ο Λιο αριστερά. Ανάμεσα στα πρόσωπα του Νίκου και του Γιώργου διακρίνεται ο Γιώτης ο «Χρούμπες», και τέρμα δεξιά, ο θολός μεσήλιξ που φαίνεται προφίλ είναι ο Τάσος Καστανάς.
ΥΓ1: Ο Σ.Ρ. πέρασε πρόσφατα ένα εγκεφαλικό. Να γίνει γρήγορα καλά και να ξανασταθεί στα πόδια του.
ΥΓ2: Τραγουδάκι, για να δροσιστούμε λίγο μες στον καύσωνα:
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Kαλο ταξιδι Ακροβατη κωστα.τρελλανε τους εκει που πας.Θα ανταμωσουμε ξανα οταν ερθει η ωρα αργα η γρηγορα και με σενα και με αλλους.
Φίλε nissie,καλημέρα
Αργοπορημένο σχόλιο αλλά σήμερα γύρισα από διακοπές κι έπεσα με τα μούτρα στα αγαπημένα μου κείμενα που είχα αδιάβαστα.
Το έχω ξαναπεί.Ο δικός τους ντόκεν έχει ομολογήσει στο ραδιόφωνο της μπύρας 13 οτι τότε ήντουσαν της φάπας.
Χθες ήρθα άρον άρον για να βρεθώ στο ναό για το φιλικό και είδα ένα πανώ για τον ΑΚΡΟΒΑΤΗ.
Πες μου οτι δεν είναι αληθεια
Αλήθεια είναι, φίλε. Ανακοπή. Ξέρεις κάτι όμως; Στενοχωριέμαι για τη μάνα του, για τον αδερφό του, για τους δικούς του ανθρώπους. Για τον ίδιο τον Κωστή δεν στενοχωριέμαι. Τυχαίνει να πιστεύω στον Θεό και ξέρω ότι ψυχούλες σαν του Κωστή τις γνωρίζει καλύτερα απ' όλους Εκείνος που τις έφτιαξε. Και τους δίνει μια δεύτερη ζωή που μπροστά της η πρώτη δεν είναι τίποτα. Μόνο να μιλάει λίγο πιο αργά ο μπαγάσας, για να τον καταλαβαίνουν οι άγγελοι.
https://youtu.be/rIyXJxPFVz4
παρε και ενα τραγουδακι και απο εμενα απου τους αξεπεραστους Smiths....
''αξεπεραστους Smiths''
Οχι ρε Κωστα...
Τι να κανω ρε φιλε...γουσταρω μεγαλη βρεταννια και new wave και manchester scene...
Από τα δικά σου χωράφια, το πιο κοντινό στο γούστο μου είναι αυτό, κυρίως χάρη στον folk χρωματισμό του:
https://www.youtube.com/watch?v=2d2oSJS8QAs
Αλλά εσένα, εξ αιτίας αυτού ακριβώς του χρωματισμού, μάλλον δεν θα είναι απ' τα καλά σου.
Αυτο εδω π.χ. δεν σου αρεσει;
https://www.youtube.com/watch?v=BJQfuzhbAKg
νορβηγικο μπλακ μεταλ αντεχω μονο το πολυ για κανα ντοκυμαντερ στην τιβι...
Ναι δεν χρειαζεται,φιλολογικη κουβεντα κανουμε, αλλωστε για να ειμαι ειλικρινης εχει παρελθει προ πολλου η περιοδος που ενδιαφερομουν εντονως για τα εξωαγωνιστικα δρωμενα ασε που το θεωρω χαζομαρα να ''παιζεις''το κεφαλι σου και να ρισκαρεις τα παντα για τετοια ζητηματα...
Φυσικα και παρολο του οτι ειμαι συν της αλλης και καλος χριστιανος δεν ασπαζομαι το δογμα αν φας ενα χαστουκι γυρνα και το αλλο μαγουλο και σαφεστατα η δραση φερνει αντιδραση αλλα στη τελικη Νικολα αυτο που μετραει ειναι να μαστε ολοι καλα να βλεπουμε καλη μπαλιτσα,και ο Θρυλος να γαμαει και να δερνει σε ολα τα σπορ παντοτινα που λεει και ενα σχολικο τραγουδακι....
Ξέρεις τι γίνεται, Κώστα; Κατ' αρχάς, έχεις καταλάβει από παλιότερες αναρτήσεις μου (ακόμη και "ιστορίες για αγρίους") ότι ούτε εγώ τα γουστάρω αυτά. Αλλά κάνουν οι λελέδες ραδιοφωνικές εκπομπές "δυνατά και μπαθαναϊκά" και φανατίζουν τους πιτσιρικάδες τους με εκατό παπάρες κάθε μια αλήθεια. Κι όχι μόνο αυτό αλλά πιάνουν στο στόμα τους ανθρώπους με τους οποίους εγώ έχω μεγαλώσει μαζί (και στο γήπεδο και αλλού) και βάζω το χέρι μου στο μάτι της κουζίνας για το ήθος τους, και προσπαθούν να τους σπιλώσουν, προφανώς γιατί οι συγκεκριμένοι άνθρωποι, όταν ήταν πιτσιρίκοι, αλώνιζαν στην Αθήνα και άνοιγαν πληγές στον ζελέδικο οπαδικό εγωισμό. Όσο αυτοί κάνουν εκπομπές, εγώ θα κάνω αναρτήσεις. Όταν αποφασίσουν να ασχοληθούν με τα του οίκου τους και σταματήσουν να δηλητηριάζουν την πιτσιρικαρία με μυθεύματα, εγώ θα κατεβάσω τις αναρτήσεις που τους θίγουν. Και ξέρω αμέτρητες ιστορίες για τον καθένα τους προσωπικά.
Το εχω καταλαβει και απο τα γραφομενα σου αλλα και απο το ελαχιστο που σε γνωρισα κ απο κοντα πως δεν τα γουσταρεις.Αν θυμασαι το εχω γραψει πολυ καιρο εδω μεσα οτι η συγκεκριμενη ρατσα προσπαθει εδω και δεκαετιες να αποτιναξει την λεζα του φλωρου...
Κυριως αυτο γινεται με διαστρεβλωση των γεγονοτων και αυτο στο γραφω και απο προσωπικη εμπειρια που ετυχε να παραστω σε καποιο γεγονος και μετα απο χρονια να διαβασω και να ακουσω αλλα εντελως πραγματα απο αυτα που ειχα ζησει εγω...
Στο εχω ξαναγραψει οτι επιθυμω κ ευχομαι οι ιστοριες να γινουν 1000 γιατι μεσα απο αυτες κ τον λυρικο τροπο που τους παρουσιαζεις βιωνω και ζω και εγω καταστασεις που ημουν πολυ μικρος οταν διαδραματιζονταν..
Και φυσικα κανεις μνεια σε ανθρωπους που ετυχε μονο να συναντησω στα περιξ του παλιου καραισκακη και εχουν γραψει καλως η κακως την ιστορια του οπαδικου κινηματος μας...
Η ιστορια εχει γραψει κ οσο μερικοι να προσπαθουν αυτο δεν αλλαζει οσο παπατζα και σωτο να πουλησουν και οτι μαλακια να σκαρφιστουν...
Και να σου πω και κατι τελευταιο...δεν το παιζω νομοταγης πολιτης και οσιος, ολοι λιγο πολυ τις εχουμε κανει τις μαλακιες μας στα νεανικα μας χρονια,αλλα με ολα αυτα που συμβαινουν εχει χαθει η μαγια του εκτος εδρα και της ανταλλαγης ''πληθυσμων'' σε ντερμπυ...και το ξερεις κ το ξερω δεν υπαρχει τιποτα πιο καβλωτικο να περιμενεις να ξημερωσει για να ανεβεις στην Θεσσαλονικη,και τιποτα δεν σου ανεβαζει την αδρεναλινη στον θεο οσο το ντερμπυ στην λεωφορο...
Καλα να ειναι στην υγεια του ο Στεφανος, αλλα κατα τα άλλα ειναι μεγαλο μουλοσπερμα. Αυτος, οχι ολοι οι βαζελοι της Μπυρας 13.
Πού 'σαι, ρε φιλαράκι; Χαθήκαμαν. Όταν βρεις ευκαιρία, δες mail.
Το ΄΄Γκιράπας΄΄ έχει σχέση με το Get up, σήκω πάνω, και γιατί; Και το ΄΄Submarine΄΄; Γιατί; Εκτός, αν ΄΄δεν κάνει΄΄ να μου πεις...
Αφού, αγαπητέ ΜΑΣ Απόστολε, το μυαλό σου είναι εκείνης της εξαιρετικά δυσεύρετης ποιότητας, που το κάνει να θέλει να μαθαίνει και να απορροφά τα πάντα, και τα χρήσιμα και τα λιγότερο χρήσιμα, και τα ντοθράκι και τα σουαχίλι, και τα επιστημονικά και τα της πιάτσας, και τα έτσι και τ' αλλιώς, θα σου εξηγήσω την κατάσταση. "Γκιράπια" λέγονταν κάποτε οι φίλοι της funk μουσικής, οι οποίοι θεωρούσαν ύμνο τους το επισυνημμένο τραγούδι, που το τραγουδά ο αρχιερέας του συγκεκριμένου μουσικού είδους James Brown και που έχει ως επωδό (ελληνικά: ρεφρέν) τη φράση "get up". Βέβαια, ο Νίκος ήταν ροκάς και όχι "γκιράπι", αλλά, τέλος πάντων, τα παρατσούκλια κολλούσαν τότε επάνω σου σαν την πεταλίδα στον βράχο, και δεν σου ζητούσαν την άδεια. To submarine είναι η απόδοση στην τσακώνικη (ήτοι μία απ' τις τέσσερις νεοελληνικές διαλέκτους, η οποία και μιλιέται ακόμη από κάποιους ηλικιωμένους στα χωριά της ανατολικής Αρκαδίας, περιοχή που λέγεται και "Τσακωνιά") του πλεουμένου εντός του οποίου ο έτσι αποκληθείς υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία.
Λίγη απ'αυτήν την πνευματική απορροφητικότητα να είχα... Εμένα ο νους μου νιώθω πως ήδη κατέβασε ρολά...
Να σου πω, κι εμένα εκεί πήγε το μυαλό μου, αλλά μετά σκέφτηκα "μαλακία σκέφτηκα". Ο James Brown είναι μεγάλη αδυναμία. Και αληταράς, έτσι;
Κι όχι μόνο της funk αρχιερέας, αλλά και της soul και της R&B...
Για να τα λεμε ομως ολα στις αρχες του δεκαετια του 90 και μετεπειτα οι cockneys δυναμωσαν αρκετα και ποσοτικα και ποιοτικα...
Τα χρόνια 84,85,86, πολλοί δικοί μας της πρώτης-δεύτερης φουρνιάς ήταν φαντάροι. Όταν επέστρεψαν είχαν αλλάξει πολλά, με πρώτη και σημαντικότερη αλλαγή τη μεταφορά και του Ολυμπιακού και της τραγοτροφής στο ΟΑΚΑ. Και, ναι, οι ζελέδες είχαν οργανωθεί και μπορούσαν πια να αμύνονται καλύτερα...
χαχαχα..τραγοτροφη??που τα βρισκεις ρε φιλε???
σε ολα στην ζωη υπαρχει το ζενιθ και το ναδιρ,και σιγουρα εχουν κ αυτοι τις εποχες δοξας τους δεν ξερω αν μπορω να το πω κυριαρχια...
το μονο σιγουρο ειναι οτι ειδικα στα τελη της δεκαετιας του 90 και μεχρι και στα τελη του 00 που επετρεποντουσαν μετακινησεις η 7 εκανε κουμαντο παντου με ογκωδεις μετακινησεις εντος κ εκτος αθηνων με ολους τους τροπους και σε πολλες περιπτωσεις κυριολεκτικα παιζαμε εντος εδρας...
Ε, φυσικά, είχαν κι εκείνοι τις επιτυχίες τους. Κανείς δεν λέει όχι. Αλλά για να φτάσουν να έχουν τις επιτυχίες τους, έπρεπε πρώτα να κλείσει η Πλάκα, να σπάσει το εκεί γκέτο, να ανοίξουν μαγαζιά στον Πειραιά, να μείνουν απάνω μόνο οι Αθηναίοι δικοί μας, να αλλάξουν οι έδρες, να οργανωθεί περισσότερο και η μπασκιναρία, να, να, να... Και τότε, ναι, έκαναν και οι οπαδοί της κατσικολιχουδιάς προκοπή και φύλαγαν με αρκετή επιτυχία τις γειτονιές τους... Δεν θέλω να πω περισσότερα, φίλε Κώστα.
Αιγοπροβατινόγευμα.
Γιά να σου είμαι ειλικρινής Νικόλα το συγκεκριμένο συμβάν δε το γνώριζα. Γνώριζα όμως πολύ καλά και από πρώτο χέρι που λένε τις αθλητικές και μη συνήθειες των 2 συνοπαδών μας και ιδιαίτερα του γνωστού και ως χοντρού και δε με ξενίζει ουδόλως το συμβάν που μας διηγήθηκες. Μου θύμισες όμως φίλε το πόσο αλωνίζαμε στα ροκάδικα της εποχής ακόμα και σε αυτά που ήταν μέσα στις θεωρητικά γειτονιές τους όπως το Χαλάνδρι. Επίσης μου θύμισες τον πανίσχυρο σύνδεσμο που είχαμε στο Μοναστηράκι, το οποίο ήταν πραγματικά Πειραιάς. Κλείνω βάζοντας κι εγώ ένα τραγουδάκι που παιζόταν κατά κόρον στα τότε ροκάδικα και τυχαία κάπου το άκουσα σήμερα. Εύχομαι φίλε κάποια στιγμή να τα πούμε κι από κοντά.
https://www.youtube.com/watch?v=PqAPVB4u9Zs
Tο Painkiller κι εμενα μου αρεσει πολυ, ειδικα το a touch of evil που ειναι κομματαρα. Τα πιο παλια τους, οχι και τοσο.
Ισως το καλύτερο τους άλμπουμ από τα πιό καινούργια. Και το ομώνυμο κομματάρα. Εγώ Σάββα προτιμώ τα παλιότερα, ίσως γιατί με αυτά έχω μεγαλώσει αλλά και σαν μουσικό ύφος. Αλλά φυσικά περί ορέξεως κολοκυθόπιτα.
Καλησπέρα, Γιώργο. Κομμάταρος απ' τους λίγους αυτή η διασκευή. Άκου και το γνήσιο απ' τους σπουδαίους Spooky Tooth:
https://www.youtube.com/watch?v=RbvJSfHwBMA
Ναι κομματάρα μεγάλη και φυσικά το πρωτότυπο καλύτερο.Επίσης θεωρώ πολύ καλή διασκευή και το diamonds and rust αλλά και το green manalishi από τους ίδιους. Γενικά πολύ καλό γκρουπ οι Priest αλλά όχι επιπέδου Sabbath κατά τη γνώμη μου. Νομίζω και αν έχω λάθος διόρθωσε με ότι ήταν και από την ίδια πόλη,το Μπέρμπιγχαμ. Φίλε όποτε θες πάρε το mail μου από τα παιδιά και το λέω γιατί βλέπω ότι τους ξέρεις και θα σου είναι πιό εύκολο και στείλε μου να βρεθούμε.
Είσαι σωστός σε όλα. Θα το πιούμε και το καφεδάκι, μην ανησυχείς. Κι εκεί να δεις ιστορίες για αγρίους που θα έχω να σου πω και θα μου πεις κι εσύ. Όλα θα γίνουν.
Εγινε. Τώρα έβλεπα τι έγινε στην υποδοχή Καμπιάσο στον Πειραιά. Τρελάθηκε ο άνθρωπος δεν πίστευε στα μάτια του. Αυτά είναι. Αντε τα λέμε