Εν πρώτοις, το γήπεδο πιέζει πλέον αφάνταστα τον Μπέντο. Θα μου πεις, ο κόσμος θέλει να βλέπει μπάλα και η εικόνα στα δύο τελευταία ματς στο Καραϊσκάκη δεν ήταν και η πλέον ενθαρρυντική: Γκέλα με την Κέρκυρα και ανατροπή με τον Παναιτωλικό. Νομίζω ότι κάθε φορά που μιλάμε φέτος για την ομάδα, πρέπει να λαμβάνουμε υπόψιν τα γεγονότα του καλοκαιριού. Μας βολεύει ή όχι, αυτή είναι η πραγματικότητα. Το τι έγινε το καλοκαίρι δεν είναι της παρούσης. Αυτό που είναι της παρούσης, όμως, έχει άμεση συνάφεια με το καλοκαίρι. Η σεζόν ξεκίνησε στραβά απ’ όλες τις απόψεις. Ο κόσμος του Ολυμπιακού έβλεπε με αγωνία τον έναν προπονητή μετά τον άλλον να φεύγει. Είδε την ομάδα να αποκλείεται από τη συνέχεια του champions league από κάποια Μπερ Σεβά, στη συνέχεια βίωσε άλλο ένα θρίλερ με την Αρούκα και άκουγε τον κάθε τυχάρπαστο κακόβουλο να καταστροφολογεί. Και φτάσαμε στο σημείο να εξελίσσεται η χρονιά και, σε διάστημα λίγων μηνών, να διαμαρτύρεται κόσμος όχι για τα αποτελέσματα αλλά για την μπάλα που δεν βλέπει. Θα ακουστεί κυνικό, αλλά ακόμα κι αυτό είναι μία πρόοδος. Σε μία χρονιά που οι περισσότεροι φίλαθλοι, ακόμα και οι Ολυμπιακοί, δεν έχριζαν τον Θρύλο φαβορί για τον τίτλο, ο Ολυμπιακός είναι πρώτος ως τώρα, με δεύτερο τον ΠΑΣ Γιάννινα, και μάλιστα με το απόλυτο των νικών στα τρία ντέρμπι που έγιναν εντός έδρας. Κι αν με τον ΠΑΟΚ η εικόνα μας δεν ήταν καλή, στα άλλα δύο κάναμε επίδειξη δύναμης. Στην Ευρώπη, κουτσά στραβά, περάσαμε στην επόμενη φάση. Για εμένα, συγγνώμη κιόλας, αυτό ήταν το διακύβευμα. Το είπα και πριν το ματς με τον ΑΠΟΕΛ: δεν με συγκινούσε το κυνήγι της πρώτης θέσης για ευνοϊκότερες προοπτικές κλήρωσης. Ίσα ίσα που ήθελα μία κλήρωση με «καλό» όνομα, για να αποφευχθεί αυτό που πάει να γίνει και τώρα, δηλαδή η επανάπαυση και η άνευ λόγου και αιτίας έπαρση. Τέλος πάντων, άλλη κουβέντα αυτή. Τι απο-λογισμό έχουμε, λοιπόν, ως τώρα από την ομάδα; Καλά αποτελέσματα, με τις όποιες αποτυχίες να μην επηρεάζουν ούτε πρόκριση, ούτε κύρος (δεν χάσαμε σε ντέρμπι), ούτε βαθμολογία στο πρωτάθλημα.

Προς τι η γκρίνια, λοιπόν; Τον Μπέντο αντιπαθούν πολλοί δημοσιογράφοι, από αυτούς που διαμορφώνουν ποδοσφαιρικές συνειδήσεις και διαβάζονται ακόμη και από Ολυμπιακούς.  Όταν ο Μπέντο δεν έβαζε τον Φορτούνη, γράφτηκαν άρθρα που, ούτε λίγο ούτε πολύ, έθεταν ανοιχτά το δίλημμα: «Μπέντο, ή βάλε τον Φορτούνη ή κόψε το κεφάλι σου». Μήπως τα ξεχάσαμε; Και τι βλέπουμε; Έναν Φορτούνη να παίζει ράθυμα, έχοντας κραταιά την αντίληψη ότι είναι ακλόνητος και γνωρίζοντας ότι, αν δεν παίξει, θα έχει έναν στρατό από πίσω του, που θα επιβάλει στον προπονητή να τον βάλει. Αυτό είναι υγεία δημοσιογραφική; Ποιος είσαι, ρε μάστορα, εσύ που θα επιβάλεις στον εκάστοτε ΑΡΜΟΔΙΟ προπονητή αυτούς που γουστάρεις; Η ραθυμία του Φορτούνη είναι άμεσο επακόλουθο όλης αυτής της άρρωστης νοοτροπίας, η οποία περνάει και στον κόσμο. Και ξεκινάει με τη φράση «αυτός είναι ο προπονητής, αλλά...». Δεν υπάρχει αλλά. Τέλος. Αυτός είναι ο προπονητής, θα δουλέψει όπως νομίζει και θα κριθεί όπως αξίζει και, το κυριότε-ρο, τη στιγμή που πρέπει. Καλόβουλη κριτική ναι. Κακόβουλη κριτική, με σκοπό τη χειραγώγηση της μάζας, ώστε να ξεσηκωθούν τα πλήθη υπέρ «βωμών και εστιών» εις βάρος του Ολυμπιακού, δεν επιτρέπεται. Και πολύ περισσότερο όταν γίνεται για ιδιοτελείς σκοπούς. Αυτό καλό είναι να το λάβουν καλά υπόψη τους οι δημοσιογράφοι μας. Από εκεί και πέρα το θέμα «Φορτούνης» πέρασε. Και ήρθαν άλλα: του Μάριν, του Τσόρι, κ.α. Ο Αφελάι είχε «κάψει» τον Μίτσελ. Τώρα, αν ρωτήσεις δέκα Ολυμπιακούς ποιον από τους δύο θα επέλεγε να συνεχίσει, οι 9/10 θα σου πουν ο Μίτσελ. Τότε ο Μίτσελ έφυγε όμως. Τώρα θα γίνει το ίδιο λάθος; Θα καεί και ο Μπέντο; Για ποιον; Για έναν παίχτη που φαίνεται ότι το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να μη χτυπήσει; Για έναν παίχτη που μπήκε με τη Σπάρτη και έμοιαζε να τον πήραμε από τον Κισσαμικό; Και εδώ είναι η ειδοποιός διαφορά του προπονητή από τον φίλαθλο: Ο μεν προπονητής βλέπει στις προπονήσεις την εικόνα του Μάριν. Ο δε φίλαθλος εγείρει απαιτήσεις, χωρίς να έχει καθαρή εικόνα της τρέχουσας κατάστασης ενός παίκτη παρά έχοντας στον νου μόνο τη θεωρητική αξία του. Δεν είναι έτσι όμως.

Πάμε στον Τσόρι. Κι εγώ διαφώνησα με τον Μπέντο ανοιχτά για τη μη χρησιμοποίησή του. Και το έκανα επειδή ξέρω ότι ο Αργεντινός δεν συγκαταλέγεται στην κατηγορία του Μάριν ή του Αφελάι. Όποτε μπαίνει, παίζει. Και παθιάζεται και έχει και ουσία στο παιχνίδι του. Θεωρώ ότι ο Τσόρι θα μπορούσε να συνεισφέρει σε πολλά παιχνίδια. Αυτή είναι η δική μου γνώμη. Και; Τι σημαίνει αυτό; Ότι θα ζητήσω την αποπομπή του Μπέντο, επειδή δεν μου κάνει τα γούστα; Δεν είναι σοβαρά αυτά. Ήδη ο Μπέντο δίνει στον παίχτη περισσότερες ευκαιρίες, αναγνωρίζοντας την προσπάθεια του Τσόρι και κρίνοντας ότι μπορεί να προσφέρει. Και μετά την ατάκα για τον Φορτούνη προχθές, δεν θα μου φανεί παράξενο αν αλλάξουν κάποια δεδομένα, τουλάχιστον για κάποιο διάστημα.

Ο προπονητής αυτός σέβεται τον σύλλογο και το αποδεικνύει με το γεγονός ότι κοιτάει το «αύριο». Ο Νικολακόπουλος έγραψε ένα απόλυτα σωστό άρθρο χθες, το οποίο αποτυπώνει πλήρως τις προθέσεις του Μπέντο. http://www.gazzetta.gr/football/article/1023015/toylahiston-aytos-den-fy... Είναι κάτι που τον τιμά, κι εμένα προσωπικά μου αρέσει να το βλέπω. Έχει πλάνο και, επιτέλους, βλέπουμε έναν προπονητή να δίνει πολλές ευκαιρίες σε παίχτες από την ακαδημία. Συνειδητά προτιμά κάποιους παίχτες και δίνει έμφαση σ’ αυτούς. Για παράδειγμα, ο Ρέτσος και ο Βιάνα (δεν είναι από την ακαδημία, αλλά πρόκειται για νέο παίχτη που αποτελεί, αν μη τι άλλο, επένδυση) είναι πιο μπροστά στην ιεραρχία από τον Σιόβα και ο Μανθάτης από τον Μάριν. Ο Ανδρούτσος παίρνει κι αυτός ευκαιρίες. Με τον Παναιτωλικό μπήκε στο ματς νωρίτερα από τον Τσόρι… Είναι μία εμφανής ένδειξη ότι ο Μπέντο θέλει να χτίσει μία ομάδα καταπώς του αρέσει και με το βλέμμα  στο μέλλον. Όλοι μας δεν το θέλουμε αυτό; Εκεί οφείλεται και το γεγονός ότι κάποιοι παίχτες είναι πιο πίσω. Ο Μπέντο προτιμάει να δώσει ευκαιρίες σε νέους φερέλπιδες. Επειδή στον Ολυμπιακό δεν είμαστε συνηθισμένοι σε τέτοιες τακτικές, αγνοούμε και τις αγωνιστικές συνέπειες. Θα δούμε και λάθη από τους νέους παίχτες, θα δούμε και ευκαιρίες αντιπάλων, θα δούμε ενδεχομένως και γκέλες. Είναι αναπόφευκτο. Ο κόσμος μας, δυστυχώς, δεν έχει την απαραίτητη υπομονή (δεν βγάζω την ουρά μου απ’ έξω). Και αυτό πρέπει να σμιλευτεί. Με τον καιρό. Το μεταβατικό στάδιο είναι δύσκολο. Ωστόσο, τα αποτελέσματα θα είναι «γλυκά».

Εδώ έρχεται και η στάση της διοίκησης. Η ελληνοποίηση του ρόστερ και η αξιοποίηση των ακαδημιών ήταν από τους θεμέλιους στόχους στο ξεκίνημα του Μαρινάκη. Και τον στήριξε με τα λεγόμενά του πολλές φορές στην πορεία του χρόνου. Με τον Μπέντο να βαδίζει σ’ αυτά τα χνάρια, δεν αντιλαμβάνομαι τη φημολογούμενη αμφισβήτηση από μέρους της ΠΑΕ προς τον προπονητή. Αν φτάσει η διοίκηση να επηρεάζεται από τους δημοσιογράφους, είναι άξια της μοίρας της. Ο κόσμος φωνάζει γιατί βρίσκει πρόσφορο έδαφος. Ποιο είναι αυτό; Η έλλειψη πάγιας στάσης από την πλευρά της διοίκησης. Ακούγονται και γράφονται πολλά αλλά, πέραν μιας επίσημης και τυπικής ανακοίνωσης, η διοίκηση κρατά αποστάσεις, δίνοντας την εντύπωση ότι περιμένει να δει τις εξελίξεις. Ο προπονητής, όμως, δεν γίνεται να κρίνεται κάθε αγωνιστική. Η δαμόκλειος σπάθη δεν έκανε καλό σε κανέναν. Αυτό που οφείλει να κάνει η διοίκηση, αν πιστεύει τον Μπέντο, είναι να τον στηρίξει στην πράξη. Πώς; Ούτε με ανακοινώσεις, ούτε με διαρροές. Πας στα αποδυτήρια και τον στηρίζεις ενώπιον όλων των ποδοσφαιριστών. Ξεκαθαρίζεις στους πάντες ότι αυτός είναι ο προπονητής, αυτός παίρνει τις αποφάσεις για τον καταρτισμό της ενδεκάδας, αυτός κάνει τις αλλαγές, αυτός κάνει τις μεταγραφές, αυτός κάνει ό,τι γουστάρει. Και σ’ όποιον αρέσει. Έτσι, κόβεις τον αέρα μια κι έξω από τους μουτρωμένους παίχτες, δένεις τα αποδυτήρια, χρίζεις τον προπονητή απόλυτο κυρίαρχο. Κι ας μπει μετά ο Μάριν με την Σπάρτη να κάνει αγγαρεία… Κι ας βγει ο κάθε δημοσιογραφίσκος να παίξει παιχνίδια σε βάρος της ομάδας. Όσο η διοίκηση αδρανεί, συντηρεί μία τέτοια άρρωστη κατάσταση. Αν η διοίκηση έχει αμφιβολίες για τον Μπέντο, ας πάρει μία απόφαση. Και θα κριθεί γι’ αυτήν.

Εγώ από τώρα θα το πω: Δεν ξέρω αν ο Μπέντο είναι εντέλει ο κατάλληλος προπονητής για τον Ολυμπιακό,  αλλά θέλω να φανεί το πράγμα στο τέλος της σεζόν ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η ΠΑΡΩΔΙΑ από πλευράς διοίκησης, δηλαδή το να φεύγουν προπονητές οι οποίοι έχουν τα αποτελέσματα που θέλουν και τους ανοίγεται μία ευρωπαϊκή πρόκληση. Το 2013 πληρώσαμε την απόλυση Ζαρντίμ με αποκλεισμό από την Λεβάντε. Το 2015 την απόλυση Μίτσελ με αποκλεισμό από την Ντνιεπρ. Τώρα θα κάνει πάλι το ίδιο λάθος η διοίκηση; Δεν γίνονται έτσι βήματα μπροστά. Πισωγύρισμα καταστροφικό θα αποτελέσει ενδεχόμενη πώληση του Μπέντο. Και κανένας μα κανένας σοβαρός προπονητής δεν θα δεχθεί να έρθει μεσούσης της σεζόν, ξέροντας ότι έχει να αντιμετωπίσει κάτι που είναι μη αντιμετωπίσιμο…

Δηλαδή, αν μείνει ο Μπέντο, προκριθούμε στην επόμενη φάση του γιουρόπα, πάρουμε το πρωτάθλημα αέρα και κατακτήσουμε και το κύπελλο, θα είναι αποτυχημένος ο Μπέντο επειδή δεν έβαζε κάποιους παίχτες; Και δεν βάζω καν το σενάριο να κάνουμε μεγαλύτερη πορεία στην Ευρώπη.

ΥΓ: Η διαμαρτυρία εν ώρα αγώνα, η «γιούχα» που λέμε, δεν είναι παιχνιδάκι, όπως μπορεί να νομίζουν κάποιοι. Προσωπικά, δεν λέω με απόλυτο τρόπο ότι είναι πάντα κακή. Είναι ένα μέσο έκφρασης του κόσμου, ο οποίος έχει πληρώσει το εισιτήριό του, είναι κοντά στην ομάδα και θέλει να περάσει κάποιο μήνυμα. Αν δούμε όμως την ουσία, η διαμαρτυρία εν ώρα αγώνα μόνο καλό δεν κάνει. Ίσως βοηθά σε κάποιες περιπτώσεις. Σπάνιες. Αλλά όταν η ομάδα πιέζει να ανατρέψει το αποτέλεσμα, όταν οι παίχτες χρειάζονται ενθάρρυνση, όταν βλέπεις ότι ένας παίχτης έχει συγκεκριμένες δυνατότητες και παίζει βάσει αυτών όσο μπορεί, δεν έχει κανένα νόημα η διαμαρτυρία. Όταν ξέρεις εξαρχής ότι η χρονιά είναι δύσκολη, ότι απαιτείται υπομονή και στήριξη για να επιτευχθούν οι στόχοι, είναι μαλάκυνση στον εγκέφαλο να κράξεις στο γήπεδο. Να γιουχάρεις τον Ντα Κόστα την ώρα που προσπαθεί να κάνει μία ενέργεια είναι ανήκουστο. Εκτός κι αν όλοι αυτοί που το κάνουν πιστεύουν ότι ο Ντα Κόστα παίζει επίτηδες λιγότερο καλά απ’ όσο μπορεί ή ότι έτσι τον βοηθάνε να ανεβάσει στροφές. Τέλος, η ονομαστική αναφορά στον Μάριν έγινε με βάση όσα βλέπω μέχρι τώρα. Αν από εδώ και πέρα ο παίχτης επιδείξει επαγγελματισμό και παίξει μπάλα, όλα καλά. Και σε καμία περίπτωση δεν θέλω να περάσω το μήνυμα ότι «αυτός ευθύνεται για όλα». Απλώς είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτή τη στιγμή μέσα στην ομάδα.