«Βαρέθηκα, ρε, βαρέθηκα…»


Tags: -

...άκουσα τη φωνη του κοντού με το θρασύ μουστάκι, μέσα στην οχλαγωγή και τους πανηγυρισμούς, καθώς ο Μητρογλας με ένα εξίσου θρασύ με το μουστάκι του κοντού δεξί σουτ, έσταζε στο βάθος της εστίας των άγγλων όλον τον πόθο της γαυροσύνης συμπυκνωμένο, χτες βράδυ στο Φαληρο, λίγο πριν τα μεσάνυχτα.

Κοίταξα, δεν το κρύβω, απορημένος αριστερά μου αλλά δεν τον είδα. Ούτε αυτόν, ούτε το μουστάκι του.
Είναι αρκετά κοντός βέβαια, αλλά όχι τόσο ώστε να μη φαίνεται άμα πανηγυρίζει ένα γκολ του Μητρογλα, ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο Φάληρο, λίγο πριν τα μεσάνυχτα.
«Δε μπορώ άλλο να αποκλείομαι με 9 βαθμούς ρε…» ξανάκουσα την ίδια φωνή, αλλά τώρα κάπως θυμωμένη.
Κοίταξα κάπως χαμηλότερα, όχι χωρίς έκπληξη, αλλά σίγουρα με πλήρη κατανόηση.
Ο κοντός καθισμένος στο κάθισμά του, έστριβε ένα τσιγάρο.
-Και γι αυτό δεν πανηγυρίζεις το γκολ ρε; τον ρώτησα.
-Όχι ρε, θα πανηγυρίσω το 3ο και το 4ο, μου απάντησε.
-Εντάξει, του είπα.

Ορθιος, και περιμένοντας το 3ο και το 4ο γκόλ, έστριψα και γω ένα τσιγάρο όλο γαυρικη ικανοποίηση και χορτασμένος συναισθήματα: αυτά που μου πρόσφερε χωρίς να τσιγκουνεύεται η ομάδα για άλλη μια φορά. Χαζεύοντας το Μασάδο να επικρατεί σε άλλη μια μονομαχία με τον αντίπαλό του, στο μυαλό μου γυρόφερναν τα λόγια του κοντού : «Δε μπορώ άλλο να αποκλείομαι με 9 βαθμούς ρε…»
Με κάποια απογοήτευση αλλά, δεν το κρύβω, με αρκετή κρυφή ικανοποίηση απ τη γνώση πως «οι προκρίσεις στην επόμενη φάση» θα υστερούν πάντα ποιοτικά απ τις «εμφατικές πορείες στους ομίλους».
Γιατί, μπορώ εγώ να συγκριθώ με τον Αγιαξ, που πέρασε στο Γιουρόπα ως τρίτος κι αυτός με 4 βαθμούς; Η, να υπάρξω ποτέ υποδεέστερος του ζελα που πέρναγε με μια νίκη εκεί, η με 7 στην επόμενη φάση;
Όχι. Ξέρω ότι έχω μείνει απ’ έξω τρεις φορές με 9 βαθμούς, και μια με 10.
Ξέρω ότι την τελευταία 5ετία έχω περάσει 2 φορές, συνεχόμενες,  στους 16 και άλλες δυο, συνεχόμενες κι αυτές, συγκέντρωσα τους βαθμούς  που συνήθως απαιτεί η δεύτερη θέση τουλάχιστον.
Ξέρω ότι είμαι ο Χανκ Τσινάσκι ο γαύρος, και στέκομαι ολορτος και αγέρωχος ψηλα στις εξέδρες του Ναού, ρουφώντας μέχρι το μεδούλι το απρόσμενο, μάλλον το ξαφνικό, κρυο του Δεκεμβρίου, τον καπνό απ το τσιγάρο μου και την ομαδάρα που έβλεπα στο γήπεδο.
Μέχρι να τελειώσει και να πάμε για μπύρες, αυτά μου αρκούν.

Την σχεδόν εκστατική κατάσταση στην οποία άρχισα να περιέρχομαι, διέκοψε ο γάτος,  ο Κλαρκ ο Γκειμπλ: 
-Μαλακία, καλά σας είπα να παίξουμε 10 ευρώ στο «2 ημίχρονο, 1 τελικό»
-Γατε, πόσο έδινε αυτό; Τον ρώτησα.
-28, μου είπε.
-Γατε, μόλις μας χρωστάς 280 ευρώ, του απάντησα.
-Εγώ σας το πα, αλλά εσείς ασχολιόσασταν με μαλακίες, είπε ο γάτος με κεινο το γατίσιο επικριτικό ύφος.

Αναλογιζόμενος την αξιοθαύμαστη πίστη του γάτου στην ομάδα, προσπαθούσα να φέρω στο μυαλό μου την σχετική συζήτηση για το στοίχημα.

Ο γάτος ειχε δίκιο. Για άλλη μια φορά, ο γάτος είχε δίκιο.
Όμως γάτε, είχαμε κι εμείς τα δίκια μας.
Ο κώλος που μας αποπροσανατόλισε την κρίσιμη στιγμή, ο κώλος της Κάτιας, δεν ήταν ένας οποιοσδήποτε κώλος.
Ηταν ο πιο αδιαπραγμάτευτος, ο πιο εμφατικός, ο πιο αβάσταχτος κώλος απ όσους υπέπεσαν στην αντίληψή μας τελευταία.

Αν μας χρωστάει κάποιος 280 ευρω, αυτή είναι η Κάτια. Η ο κώλος της. Αλλά έτσι κι αλλιώς, νομίζω τα αξίζει τα λεφτά του.

Καθώς έσβησα το τσιγάρο και κάθισα στο κάθισμά μου, η ματιά μου πήγε ασυναίσθητα απέναντι, στις σουίτες, όπου δέσποζε η υποβλητική, και σίγουρα ευδιάκριτη, μορφή του Βαγγέλα.
Και, όχι, δε με γελούσαν τα μάτια μου: μπροστά του ακριβώς, καθισμένος, διακριτικά μεγαλοπρεπής (με κεινη τη μεγαλοπρέπεια που προσδίδει η Ιστορία στους αληθινά μεγάλους) ο Σωκράτης ο Κόκκαλης.
Μια εικόνα, σχεδόν συγκινητική.

Ειμαι ο Χανκ Τσινάσκι ο γαυρος, και στέκομαι ολορτος και αγέρωχος ψηλα στις εξέδρες του Ναου, ρουφώντας μέχρι το μεδούλι το απρόσμενο, μάλλον το ξαφνικό,  κρύο του Δεκεμβρίου, τον καπνό απ το τσιγάρο μου, την ομαδάρα που έβλεπα στο γήπεδο και την γαύρικη ιστορία την ίδια.

Μετά, πήγαμε για μπύρες.

 

Σχόλια

Εικόνα red apple

ΖΗΛΕΥΩ... (που δεν ήπια κι εγώ μπύρες!)

Εικόνα clark gheibol

Έλα ρε φίλε, τι καλά που ήταν προψές... Και χριστούγεννα και Γαύρος και απ' όλα. Και τα ποδάργια του Τζεμπούρ που έμοιαζαν με ποδάργια τετραετούς επιβήτορα, ο Γαύρος πχιο όμορφος κι από χριστουγεννιάτικο διήγημα, καμπαναργιό μες στο χιόνι και τέτχοια- χαχα, εκεί που είπες ότι οι άλλοι θα έπρεπε να γράφουν όλοι χριστουγεννιάτικα διηγήματα και ν' αφήσουν τα υπόλοιπα ΜΟΝΟ ΣΕ ΣΕΝΑ έκλασα στο γέλιο- ο Ζαρντίμης με αυτή τη φάτσα που είπες ότι άμα είχες μια τέτχοια φάτσα θα τρόμαζες όλο το γκόζμο.
Πρέπει να σου πω ότι αισθανόμουνα τυχερός που έβλεπα τα αγαπημένα μου ερυθρόλευκα χρώματα στο γρασίδι παρέα με το μεγαλύτερο εν ζωή ποιητή των Βαλκανίων, και μάλλον του κόζμου όλου. Και μετά, αυτό το μπέργκερ από μπάφαλο που ήταν πχιο νόστιμο από ο,τιδήποτε άλλο εκείνη τη στιγμή, για μας. Ήταν μια όμορφη, μαγική θά 'λεγες βραδγιά και κανένας κώλος και κανένα χαμένο στοίχημα δε θα μπορούσε να αποδιώξει τη γαυροσύνη που ήρθε και φώλιασε μέσα σ' όλουζ μας. Ακόμα και στους γκρινιάρηδες. Το ένιωθες. Ο Ζαρντίμ έβγαλε το νεαρό Γαύρο από τη φάτνη και τον έδειξε στους άπιστους Θωμάδες. Κι αυτοί πίστεψαν, χειροκρότησαν και οι δονήσεις από το χειροκρότημα έμειναν στον αέρα να μας θυμίζουν τι είδαμε...

Εικόνα Mhtsaras

Καλά τώρα....μαλακίες μολογάμε...
Τι να μας είπετε κι εσείς για χαμένα ριάλια σε κώλους ρε ;Σε κώλους ρε ;ήμαρτον !
Εδανά χάσαμαν περγιουσίες ολάκερες ρε σεις σε κωλοτρεπίδες με καπούλια ρεμπερζέ ρε....
Για να πηδήκσουμε πάτο απίστεφτα κάποτες δίδαμεν και το δικό μας κώλο ρε σεις...Μπιστολιές φάγαμαν κάποτες για πάτους τούμπανους, φιλίες χαλάσαμαν κάποτες ρε για κωλομάγουλα και μανούλες κλάπσανε κάποτες στα γόνατά μας για κωλάρες τρικάπακες !Κι εσύ ρε συ Χάνκη μας λαλείς για....280 γιούρα ρε ;Ναι...δε λαλώ...δύσκολες εποχές τώρα...αλλά και πάλε λίγα είναι ρε !Κι άμα είναι και πάτος παρθένας, όπως κάποτες στην εποχιά μου, πόστεκε εκεί ολόρθος στητός κι αγέρωχας να σε θωρράει και να σου λαλεί...''δε θάρθεις να με πάρεις ;''και να σου ανεβάινει το αίμα στο πέος και στο πουλί μαζί !
Μόνο που σχεδόν ΠΆΝΤΑ ρε φίλε η γκόμενα πόχε το μπιο απίστεφτα κώλο ήτονε και στη μούρη πγιο άσχεμη κι απ το χρέος !Κι όμως !Τηνε έβανα θεμάμαι στα τέσσερα να μεν θωρράω μάπα, κι αμόλαγα τα Μητσάκια πάνου στο μπάτο και λαλούσα μεσα μου...''Τι να το κάμεις το μ@υνί ;Τι να το κάμεις το πσάρι το καλό και τη γκαλή ταβέρνα ;Τι να το κάμεις το πιοτί και το γκαλό τον ύπνο ;Κόλασις και Παράδεισας εδώ ρε πούστη !!!''
Αληθώς ο Μήτσος....

Εικόνα ΔΙΑΣ

ελπιζω να μην εννοεις την κυρια κατια τη φιλη του μπαμπη του "γαβρου" του "αριστερου" του εν καλλιθεα...
αν εννοεις την κατια την 4χ4 χαλαλι τα 280 που χασατε...χαχαχαχαχα..
εχουμε και μια προκριση στους 8...με αγιαξ στον ομιλο...
κατα τα αλλα πρεσβης ηταν ο ζελες ο μολοχοφορος...

Εικόνα savvas gridlock

Μόνο αν το τσιγάρο που έστριψες ήταν νταφού θα έβλεπες χθες το Μασάδο να κερδάει μονομαχίες από το Μιντ. Αν είχες και ζουζού, μπο α έβλεπες και το Φέισα ταχυδύναμο πολιορκητικό κροιό εις τα αντίπαλα καρέ...

Εικόνα Hank

O Θρύλος είναι σαν η καλύτερη νταφού και το καλύτερο ουίσκυ στον κόσμο μαζί.

Εικόνα dion

Όπως έχει πει και μια ψυχή, κάθε μέρα είναι ωραία αν είσαι γαύρος.

Εικόνα ΑΒΒΑ ΚΟΟΥΤΣ

ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΡΙΓΡΑΨΕΙΣ ΑΛΛΟ? ΚΑΤΙ ΞΕΧΑΣΕΣ...........ΓΙΑ ΠΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ....ΚΑΤΙΑ!