Αφού...ξεκουράστηκα, απολαμβάνοντας μαζί σας το κινηματογραφικό αριστούργημα "ΚΑΒΟΥΡΙΑ ΚΑΙ ΤΙΓΡΑΚΙΑ" -που του αξίζει να προβληθεί στο διαγωνιστικό τμήμα του φεστιβάλ των Καννών - είπα να ξεφύγω λίγο από την...τέχνη και να το ρίξω στη σοβαρή ακαδημαϊκή μελέτη.
Έχουμε θέμα, παιδιά. Οι πουθενάδες έχουν ξεσαλώσει. Θέλουν πρωτάθλημα, κύπελλο, Ευρώπη, λεφτά, παιχταράδες, γηπεδάρες, καμιά τυρόπιτα και φυσικά και πάνω από όλα, να ψοφήσει ο Θρύλος! Εμείς, θα τους απαντήσουμε ...πολιτικάντικα, δηλαδή, με "εμπεριστατωμένα", νηφάλια επιχειρήματα!  

Α ΡΕ, ΜΠΟΣΜΑΝ...

O Bέλγος ποδοσφαιριστής Μποσμάν πρωταγωνίστησε στο να μετασχηματιστεί το τοπίο του επαγγελματικού αθλητισμού στην Ευρώπη. Όταν το 1990 έληξε το συμβόλαιό του με την Λιέγη του έγινε προσφορά για να μεταγραφεί στην γαλλική Δουνκέρκη. Οι βάτραχοι δεν έδιναν όμως τα λεφτά που ήθελαν οι Βέλγοι κι έτσι ναυάγησε η μεταγραφή.
Ο Μποσμάν κατέφυγε στο Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, ζητώντας να αλλάξουν οι κανόνες της FIFA για τις μεταγραφές. Ύστερα από πέντε χρόνια το δικαστήριο τον δικαίωσε με το σκεπτικό ότι το υφιστάμενο πλαίσιο αντέβαινε στους κανόνες για την ελεύθερη μετακίνηση των εργαζομένων και στο άρθρο 39 της Συνθήκης της Ρώμης. Στον Μποσμάν και σε όλους τους κοινοτικούς ποδοσφαιριστές επιτράπηκε να μεταγράφονται ελεύθερα σε όποιο σύλλογο χώρας-μέλους της Ε.Ε επιθυμούσαν, μετά τη λήξη ισχύος του συμβολαίου τους με την προηγούμενη ομάδα τους. Ο «νόμος Μποσμάν», άλλαξε για πάντα τον επαγγελματικό αθλητισμό. Τα Χριστούγεννα του 1999 η Τσέλσι έγινε η πρώτη αγγλική ομάδα που παρατάχθηκε σε αγώνα της Πρέμιερ Λιγκ με 11 μη Βρετανούς ποδοσφαιριστές. Λίγα χρόνια αργότερα η Άρσεναλ έπαιζε με την Κρίσταλ Πάλας. Στη 16άδα της δεν είχε ούτε ένα Βρετανό ποδοσφαιριστή. 

Ο Ζαν Κλωντ Μισεά στο βιβλίο του με τίτλο "Τα μυστήρια της Αριστεράς": από το ιδεώδες του Διαφωτισμού, στο θρίαμβο του απόλυτου Καπιταλισμού" αποτυπώνει με "αριστερή" ματιά, τις νέες συνθήκες που επικράτησαν στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο: "Η απόφαση που εξέδωσε, στις 15 Δεκεμβρίου 1995 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επέτρεψε στο σύγχρονο καπιταλισμό να βάλει οριστικά χέρι στον κόσμο του επαγγελματικού ποδοσφαίρου και να αλλοιώσει τη διασκεδαστική και λαϊκή ουσία του αθλήματος. Και το πέτυχε σε σημείο ώστε να μεταβάλει την «ένδοξη αβεβαιότητα του αθλήματος», σε φράση χωρίς νόημα για τις περισσότερες ομάδες (που αποτελούν έκτοτε την τεράστια πλειοψηφία) οι οποίες δεν έχουν πια τα οικονομικά μέσα για να παίζουν στην αυλή των πλούσιων επενδυτών του χώρου (είτε πρόκειται για εκατομμυριούχους του πετρελαίου είτε για εκπροσώπους της ρωσικής μαφίας)".

ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΠΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ;

Ο Μποσμάν ξεχώρισε, εν πολλοίς, τους πρωταγωνιστές από τους πουθενάδες. Όποια ποδοσφαιρική εταιρεία δεν διέθετε φράγκα για να ανταπεξέλθει στις νέες συνθήκες ανταγωνισμού, είτε έπαψε να διεκδικεί τίτλους, είτε έγινε νάνος, είτε διαλύθηκε.

Με την ισχύ, από το 2013, του Financial Fair Play η UEFA αποσκοπεί, επίσης, στο να διατηρήσει το "προϊόν" των διοργανώσεών της σε υψηλά επίπεδα θεάματος, μέσω της εφαρμογής κανόνων υγιούς ανταγωνισμού και ισονομίας καθώς "όταν η οικονομική κατάσταση ενός κλαμπ παρουσιάζει διακυμάνσεις, οι επιπτώσεις στη διοργάνωση είναι αλυσιδωτές".

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ FINANCIAL FAIR PLAY;

Είναι ένα σύνολο κανόνων για πιο δίκαιο ποδόσφαιρο με στόχο να ενθαρρυνθούν οι ομάδες να ανταγωνίζονται μεταξύ τους βασιζόμενες στα πραγματικά τους έσοδα και όχι σε χρήματα που δεν θα μπουν ποτέ στο ταμείο τους. Σταματάει το καθεστώς, μια μεγάλη ομάδα να δημιουργεί συνεχώς ζημίες και να ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα τις καλύψει ο χρηματοδότης της. Επίσης εξετάζει τη ρευστότητα της κάθε ομάδας σε κάθε δεδομένη στιγμή των οικονομικών της υποχρεώσεων. Στόχος της Uefa είναι να ισχύσουν, σταδιακά, οι κανόνες για το financial fair play και στις εθνικές διοργανώσεις.

ΣΤΩΝ ...ΨΑΡΩΝ ΤΗΝ ΟΛΟΜΑΥΡΗ ΡΑΧΗ ΟΜΩΣ,

οι πουθενάδες πιπιλάνε ακόμα την καραμέλα πως για όλα φταίει ο "διορισμένος πρωταθλητής" που παντελονιάζει τα λεφτά του "τσου.λου"! Φανταστείτε, δηλαδή, να εφαρμοστεί το f.f.p. και σε επίπεδο εθνικής διοργάνωσης. Εκεί να δείτε το τί Ζάλογγος έχει να πέσει!
Οι πουθενάδες έχουν μείνει κολλημένοι, στη δεκαετία του '80. "Τότε ήταν όλα καθαρά και υπήρχε ανταγωνισμός" λένε. "Τότε έπαιρνε πρωτάθλημα η Λάρισα και ο ζμπάουγκ". Όπως έπαιρναν, κάποτε, πρωτάθλημα η Βαλένθια και η Οσέρ, να τους θυμίσω...
Κάποιοι άλλοι "ενημερωμένοι" και καλά ισχυρίζονται πως, χάρη στα λεφτά του τσου.λου, ο Ολυμπιακός απέκτησε "δεσπόζουσα θέση στην αγορά" και ονειρεύονται να παρέμβει η Επιτροπή Ανταγωνισμού για να "διορθώσει την ανωμαλία" - τουτέστιν, να βουτήξουμε τα λεφτά του Γαύρου και να τα μοιράσουμε δεξιά κι αριστερά για να υπάρξει, τάχα, ισονομία. Ούτε ο ...Λένιν δεν τα τολμούσε να σκεφτεί κάτι ανάλογο.
Ακόμη, οι κρυφοπουτάνες της ηθικής ζητούν να απαγορευτεί η συμμετοχή των ελληνικών ομάδων στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για να καθαρίσει, δήθεν μου, η Κόπρος του Αυγείου και για να παταχθεί η βία. (Και τί θα κάνουμε δίχως ...Panathinaikos; Το σκέφτηκαν;). Αναφέρονται στην απόφαση της Θάτσερ να απαγορέψει τη συμμετοχή των αγγλικών ομάδων στην Ευρώπη, αλλά δεν γνωρίζουν πως η Σιδηρά Κυρία υποχρεώθηκε να το κάνει, κατόπιν πιέσεων από τις Βρυξέλλες, επειδή τα εγγλέζικα beef-οπαδοί τα είχαν κάνει λίμπα στα ευρωπαϊκά γήπεδα- με αποκορύφωμα τα γεγονότα στο Χέιζελ.      

ΑΠΟΝΗ ΖΩΗ

Λοιπόν, επειδή το κουράσαμε, ο "διορισμένος" έχει γήπεδο, άφθονο και καθαρό χρήμα, τηρεί τους κανόνες, εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του και συμβάλει σε όσο το δυνατό πιο ήπιες συνθήκες οπαδικής συμπεριφοράς. Άμα θέλετε να "παντελονιάσετε" κι εσείς τα λεφτά του τσου.λου, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε, κατά γράμμα, τη συνταγή του Γαύρου. Στην τελική δεν σας φταίμε σε τίποτα...
   
Ακούτε πουθενάδες;

Τα παράπονά σας στον... Μποσμάν!   

Red Apple