Αφήστε τέκνα μου...

Δεν μπόρεσα να κοιμηθώ όλη τη νύχτα.

Ο παναθηναϊκούλης απεκλείσθη ξανά-μανά.

Παρά την τιτάνια υπερπροσπάθεια των υπέρλαμπρων παπιών του υπέκυψε, εντελώς άδικα έμπροσθεν του μεγαθηρίου, Κλάμπας Μπρουζ.

Γονυπετής από το άκρατο γέλιο και τα χάχανα από τα οποία αντιβούιζε η γειτονιά, ο νους μου έτρεξε, σε ποιον λέτε;

Στον σούπερ ουάου κόουτς; Στον λατρεμένο μας τουίτι; Στον Σωτήρ Νίνι;

Ουχί!

Μάτωσε η ψυχή μου από το δράμα του βάρδου της φάπας, Τάσου Νικολογιάννη! Ο Τάσος μας, απολίθωμα ενός ενδόξου πράσινου παρελθόντος στην πουστιά, στην παραπληροφόρηση και στη μίρλα, μετέδιδε τις φάσεις του πρώτου ημιχρόνιου, ως αν ήτο πολεμικός ανταποκριτής στην εκστρατεία του Αφιόν Καραχισάρ. Δυστυχώς και τρις αλί, ο "μπράβο ρε Ζέκα", δεν κατάφερε να προβεί σε σέντρα και να σπεύσει να βαρέσει κεφαλιά μόνος του, στο βου ημιχρόνιο, με τραγικό απολογισμό το ένα γκολ μετά το άλλο.

Πλην όμως, ήτο τοσαύτη η μανιώδης αντεπίθεσις που εξαπέλυσαν τα παναθηκαϊκούλια αμέσως μετά το τρίτο γκολ, ώστε οι Μπρούζιοι να μην καταφέρουν να φέρουν..ντόρτια!
Είναι κι αυτό μια αξιοσημείωτη επιτυχία για το σωματεμπορείο του τουίτου!

Επειδή οι Γαύροι είμεθα συναισθηματικά παιδιά και ξέρουμε να αναγνωρίζουμε τις Αξίες, δια ταύτα σας παραθέτω αυθωρεί και παραφύσει τον ύμνο της βαζελοκτόνας ομάδας της καρδιάς μας. Της Κλάμπας Μπρουζ!

https://youtu.be/RTbv_odhqHw

Red Apple ο επί το δρόμω!