ΕΙΣ ΤΟ ΕΠΑΝΙΔΕΙΝ ΤΕΡΑΣΤΙΕ ΑΡΙΕΛ
Με ένα εγκάρδιο και συνάμα συγκινητικό τρόπο ο τεράστιος Αριέλ Ιμπαγάσα αποχαιρέτησε την ενεργό δράση, κλείνοντας μια τεράστια καριέρα που ο σύλλογός μας είχε την τιμή να αποτελέσει τον τελευταίο της σταθμό. Αναλυτικά η δήλωση.
"Αγαπημένε Ολυμπιακέ,
Έφτασε η ώρα για έναν αποχαιρετισμό που θα είναι σύντομος. Δεν πρόκειται για ένα «αντίο», αλλά για ένα «εις το επανιδείν». Γιατί η ζωή μου και η επαγγελματική μου μοίρα είναι συνδεδεμένη με αυτόν τον σύλλογο, χάρη στον Πρόεδρο, Βαγγέλη Μαρινάκη, που μου πρότεινε να επιστρέψω και να δουλέψω εδώ στο μέλλον.
Γι’ αυτό η οικογένειά μου κι εγώ θα είμαστε αιώνια ευγνώμονες στον Πρόεδρο για την ευκαιρία να συνεχίσουμε να ζούμε στην Ελλάδα, στην Αθήνα και πάνω από όλα μαζί με την οικογένεια του Ολυμπιακού.
Θέλω να ευχαριστήσω επίσης όλους και κάθε ένα ξεχωριστά τα άτομα που αυτά τα 4 χρόνια μου έμαθαν να αγαπώ και να σέβομαι τα χρώματα αυτού του συλλόγου, του Ολυμπιακού. Τους παίκτες, τους φροντιστές, τους μασέρ, τους γιατρούς, τις γραμματείς, τους μεταφραστές, το τεχνικό επιτελείο. Ένα ευχαριστώ σε όλους και πάνω από όλα σε έναν προς έναν οπαδό κι επίσης στη Θύρα 7 που με στήριξαν σε κάθε αγώνα, τόσο στο Καραϊσκάκη, όσο και στην υπόλοιπη χώρα. Με έκαναν να αισθανθώ αγαπητός κάθε στιγμή.
Ευχαριστώ, τι παραπάνω μπορεί να ζητήσει ένας ποδοσφαιριστής; Πρόεδρε, αυτά τα 4 χρόνια κατακτήσαμε 4 Πρωταθλήματα και 2 Κύπελλα Ελλάδας, είχαμε μεγάλες επιτυχίες στην Ευρώπη!
Κύριε Βαγγέλη Μαρινάκη, φίλε, θα σου είμαι για πάντα ευγνώμων…
Ζήτω ο Ολυμπιακός.
Αριέλ Ιμπαγάσα 7"
Για την ιστορία να αναφέρουμε ότι ήταν ο μεγαλύτερος ποδοσφαιριστής που έχει φορέσει την φανέλλα της ομάδας στην σύγχρονη ιστορία της, μεγαλύτερος από πολλά άλλα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά ονόματα του παρελθόντος (π.χ. Ριβάλντο) που κατά καιρούς είχαν φορέσει την φανέλλα με τον δαφνοστεφανωμένο στην θέση της καρδιάς. Ήταν ο μεγαλύτερος γιατί συνδύασε προσόντα, χαρακτήρα και κυρίως ήθος σε τέτοιον βαθμό που τον έκαναν, ακόμα κι όταν δεν έπαιζε στον αγωνιστικό χώρο, να τραγουδιέται το όνομά του στα χείλη των απανταχού γαύρων.Παίκτης με τα προσόντα του δεν έχει ξαναπεράσει ΠΟΤΕ από τα Ελληνικά γήπεδα, βοήθησε τα μέγιστα να καταφέρει η ομάδα τους στόχους της στα 4 χρόνια που αυτός ο ΠΑΙΚΤΑΡΑΣ μας έκανε την τιμή να αγωνιστεί για τον σύλλογό μας. Τα συνολικά στατιστικά της καριέρας του είναι εδώ.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο η επιλογή του αριθμού 7 για την φανέλλα που έκανε, αφού η σύνδεση με τον ψυχισμό των οπαδών ήταν μοναδική και άμεση. Είμαστε πολύ τυχεροί γιατί τα μάτια μας είδαν έναν παίκτη που θα αποτελέσει σημείο αναφοράς των επόμενων γενεών στο λιμάνι, είμαστε τυχεροί γιατί θα μπορέσουμε στο μέλλον να διηγηθούμε στα παιδιά ή στα εγγόνια μας ότι για τέσσερα χρόνια απολαύσαμε ποδοσφαιρικές παραστάσεις ανωτάτου επιπέδου από έναν παίκτη - ορχήστρα που ήταν τόσο ταπεινός και κύριος, όσο κι όταν πρωτοξεκίνησε το ποδόσφαιρο.
ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΜΑΕΣΤΡΟ ΑΡΙΕΛ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΜΟΡΦΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΕΣ
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
η μεγάλη προσφορά του τεράστιου Ιμπαγάσα, είναι ότι δίδαξε τον κόσμο ότι το ποδόσφαιρο θέλει ουσία και όχι ποδιές και ζογκλερικά
Απλά δάκρυσα...
Θα μας λείψεις πολύ παικταρά!
Μικρό μπόι με τεράστιο ανάστημα...
Μαέστρος και Αρχηγός μεγάλος!
Ανήκει στην κατηγορία των παιχτών που δυστυχώς πάρα πολύ δύσκολα θα τους βλέπουμε εδώ στην τοπ φόρμα τους , όπως ο Αμπιντάλ ένα πράγμα...
Όποιος θυμάται παιχνίδια του Άριελ στην Ατλέτικο καταλαβαίνει, εμείς εδώ τον είδαμε να παίζει δύο με τρεις ταχύτητες κάτω και παρόλα αυτά ο τύπος ήταν πέντε ταχύτητες πάνω από όλους, δεκάρι σαν και αυτόν δύσκολα θα ξαναδούμε στα μέρη μας.
-Τεχνική: άψογη, σπάνια, φαντασιώδης, ατελείωτη
-Σωματοδομή: με ύψος μόλις 1,66 δεν σου γέμιζε το μάτι. Αλλά η αλήθεια είναι ότι μόνο το μάτι έμενε "άδειο"...
-Ψυχή: όσο έπαιζε τα έδινε όλα σε βαθμό ερωτεύσιμο. Το "εγώ" στις επιταγές της ομάδας.
-Ψυχολογία: παίχτης των μεγάλων αγώνων αναμφισβήτητα.
-Τσαμπουκάς: παρά το μπόι του, ήταν ένας ασυγκράτητος τσαμπουκάς. Ένας διάβολος σκέτος.
-Χαρακτήρας: αν και συνήθως οι τσαμπουκαλήδες παίχτες δημιουργούν προβλήματα, ο τύπος από την Αργεντινή ήταν το λαμπρό παράδειγμα προς μίμηση. Δε δημιούργησε ποτέ πρόβλημα στην ομάδα αν και του δόθηκαν αφορμές (το 1-1 με τον βάζελο το 2013).
-Οξυδέρκεια: σε συνέχεια του προηγούμενου, ο Ιμπαγάσα είχε υψηλή αντίληψη ώστε να καταλαβαίνει το ρόλο του στην ομάδα και αυτά που μπορούσε να προσφέρει. Έτσι, αποδέχτηκε το ρόλο του παγκίτη και αυτό είναι πολύ αξιέπαινο για έναν ποδοσφαιριστή αυτής της κλάσης. Είναι πολύ δύσκολο που το κατόρθωσε...
-Δέσιμο με την ομάδα: από την πρώτη στιγμή ενσωματώθηκε στις απαιτήσεις της ομάδας και προσαρμόστηκε απόλυτα. Κατάλαβε το μεγαλείο της ομάδας και απέδωσε ανάλογα. Η συμπεριφορά του στην ομάδα κρίνεται ΑΨΟΓΗ.
-Δέσιμο με τον κόσμο: λατρεύτηκε και λάτρεψε. Πρόσφερε και πήρε. Αφουγκράστηκε απόλυτα την ψυχοσύνθεση του γαύρου και την ενστερνίστηκε.
Σε ευχαριστούμε παιχταρά που μας τίμησες με την εν γένει παρουσία σου στον Θρύλο μας. Να είσαι πάντα υγιής.
Ας μιλησουμε για τον Ιμπαγάσα.Σε πρωτη φαση ειναι απλα η μεγαλυτερη μεταγραφη της εποχης Μαρινακη εως τώρα.Εγω δεν ειχα ξαναδει ποτε τετοιο συγχρονο χαφ στον ολυμπιακο με τετοια οξυδερερκεια στον τροπο παιχνιδιού,με ηγετικη φυσιογνωμια παρα τα 1,66 του,με το μοναδικο χαρισμα να διαβαζει τις αντιπαλες αμυνες και να ανακαλυπτει τα αδυνατα σημεία τους.Απλα ο ανθρωπος με τις πάσες του εκανε τους συμπαίκτες του καλύτερους.Ισως απο τα παλαιοτερα χρονια ενα χαφ που ειχε καποια παρομοια στοιχεια στον τροπο παιχνιδιου με τον Αριελ(αν και εννοείται σε πολυ μικροτερο βαθμό)να ηταν ο Παρ Σέτεμπεργκ.Εννοειται βεβαια πως δεν τιθεται καμια συγκριση με τον ΤΕΡΑΣΤΙΟ Aργεντίνο.Η μονη ενσταση που έχω στο αρθρο ειναι για το θέμα του Ριβαλντο.Κακα τα ψεματα ο Βραζιλιάνος παρ΄όλο τον σκατοψυχο χαρακτηρα του,την μικροπρεπεια του και το ασυγχωρητο σφάλμα του(καταφερε να διχασει τον κοσμο του Ολυμπιακου την μερα μιας φιέστας)ειναι για εμενα Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΣΤΗΣ ΠΟΥ ΕΧΟΥΝ ΔΕΙ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΟΥ ΟΣΟ ΒΛΕΠΩ ΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ δηλαδη απο το 2002 εως σήμερα.Τετοια ηγετική προσωπικώτητα,τέτοιος ποδοσφαιρικός εγωισμός(με την καλη έννοια θυμηθειτε που σε μερικα παιχνιδια ελεγε μόνος μου και όλοι σας και τους γαμουσε ο ανθρωπος μοναχός του),τέτοια κλάση και ποδοσφαιρική ευφυία συνοδευόμενα παντα με ΟΥΣΙΑ δεν εχω ξαναδει στον Θρύλο.Ο μονος που ειχε μεγαλυτερη τεχνική και φαντασία με την μπάλα στα ποδια ηταν ο Ζιοβάνι(αλλα αυτος είχε άλλα κουσουρια ας μη τα αναλυσουμε τωρα δεν ειναι της παρουσης σιγουρα ο Σάββας θα καταλαβαίνει τι εννοώ).
Στον ΑΡΙΕΛ και πάλι.Αγωνιστικα και χαρακτηριστικά κουσούρια πάνω του είναι δύσκολο να βρώ.Με πειραζε ωρες ωρες η απιστευτη δυστοκία του και η κακή του σχέση με το γκολ(ο ανθρωπος δεν εβαζε γκολ ουτε με αίτηση)αλλά οσο τον εβλεπα να γλυκαινει το παιχνιδι με τις εξωγηινες πασες του μου έφευγε ο εκνευρισμός.
Ενα μικρο εξωαγωνιστικο ψεγαδι του η ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ συμπεριφορά του στον εντος εδρας αγωνας με τον Πανθρακικό στα αποδυτήρια οταν ωρυόταν μπροστα στον Ζαρντιμ κατακεραυνονωντας τον τρόπο παιχνιδιου μας και ελεγε πως παιζουμε χάλια.Αν ισχυει αυτο ειναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΤΑΚΡΙΤΕΟ καθως μείωσε τον Ζαρντίμ μπροστα στον ίδιο και στους συμπαίκτες του
Ποιοτικά ο Ριβάλντο είναι ο μεγαλύτερος παίκτης που έπαιξε ποτέ μπάλα στη χώρα, με τεράστια διαφορά από το δεύτερο. Ο Ριβάλντο όμως ήταν περισσότερο μεσοεπιθετικός. Δεν ήταν οργανωτής όπως ο Ιμπαγάσα. Δεκάρι-play maker σαν τον Αριέλ δεν ξανάδαμε στα μέρη μας.
Για τον Ριβάλντο διαφωνώ, η σύγκριση πρέπει να γίνει με τους όρους που θέτει το άρθρο, δηλαδή προσόντα - χαρακτήρας και ήθος. Αν εξαιρέσουμε τα προσόντα που συμφωνώ ότι ο Ριβάλντο ήταν ανώτερος, τα υπόλοιπα δύο τα είχε σε ανύπαρκτο επίπδο.
Ο ορισμός του μεγάλου και αφοσιωμένου στην ομάδα ποδοσφαιριστή, του πραγματικά σεμνού καλλιτέχνη που ζει για να προσφέρει τους καρπους της τέχνης του. Αυτά που είδαμε προσφερμένα από τον Ιμπαγάσα είναι σπάνιας ομορφιάς δημιουργίες - κτήμα ες αεί.
Muchas gracias, don Ariel!
Σπάνιο ταλέντο δυστυχώς δεν μπόρεσε να δείξει και στην Εθνική της χώρας του διότι είχε πέσει πάνω σε θεούς και δαίμονες στην κυριολεξία όπως ο Ρικέλμε, αυτό όμως δεν τον μειώνει είναι ήταν και θα είναι ένας από εμάς!
Αριελ ΓΑΥΡΕ συντομα διπλα μας
http://www.youtube.com/watch?v=4RFtMOegcFk
Το μεγαλύτερο δεκάρι στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, με μεγάλη διαφορά από το δεύτερο. Γαύρος από τους λίγους, μέσα και έξω από το γήπεδο. Αγωνιστικά δεν μπορεί να προσφέρει, αλλά εγώ έστω για 10 λεπτά στο Κύπελλο θα τον ήθελα και φέτος, μόνο και μόνο για να τον χαζεύω λίγο, εφόσον ο ίδιος ήθελε να συνεχίσει. Δεν πειράζει όμως. Μένει η ουσία.
ΑΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛ ΜΠΑΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣΑ
ΑΡΙΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΛ ΙΜΠΑΓΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΣΑ
https://www.youtube.com/watch?v=5a7-qtSPCd4