Το δεύτερο παιχνίδι με την Εφές κι ειδικά το πρώτο δεκάλεπτο, πρέπει ν'αποτελέσει φύλλο πορείας για την ομάδα από δω και πέρα, τόσο για το τί πρέπει να γίνεται, όσο και για το τί πρέπει ν'αποφεύγεται.

Στο πρώτο πεντάλεπτο η άμυνά μας ήταν κάκιστη και το κακό ξεκινούσε από την περιφέρεια. Σπανούλης και Λο έχαναν πολύ εύκολα τους προσωπικούς τους αντιπάλους, Λούκας και Φάρμαρ, που απ'την καρδιά της άμυνάς μας και με αντίπαλο τον Πάουελ, τελείωναν τις φάσεις εύκολα είτε μόνοι τους είτε με συνεργασία με τους ψηλούς τους. Δε γίνεται ν'αφήνεις διάδρομο προς το καλάθι σου έτσι εύκολα, πολύ περισσότερο όταν από πίσω σου έχεις τον Πάουελ. Κατά την άποψή μου, κακώς ο Πάουελ ξεκινάει όλα τα παιχνίδια. Αν δε θες να ξεκινήσεις το Χάινς, χίλιες φορές να ξεκινήσει ο Σερμαντίνι, που είναι και καλύτερος μπλοκέρ, αλλά και καλύτερος ριμπάουντερ, τομέας στον οποίο επίσης υποφέραμε στο ξεκίνημα. Όπως και να'χει όμως, δε νοείται τ'αντίπαλα γκαρντ να κόβουν βόλτες όποτε και όπου θέλουν στην άμυνά μας. Στην επίθεση, προσπαθούσαμε να διασπάσουμε την άμυνα ζώνης των Τούρκων με μονοδιάστατα ποσταρίσματα από Παπανικολάου και Πρίντεζη. Μονοδιάστατα γιατί όλη η υπόλοιπη ομάδα ήταν στατική. Αυτό είναι βούτυρο στο ψωμί κάθε άμυνας ζώνης κι έτσι τα τελειώματά μας ήταν αναμενόμενα κακά (0/9 αν θυμάμαι καλά), με αποτέλεσμα να βλέπουμε το αντίπαλο καλάθι με κυάλια.

Ο Σπανούλης έδωσε πρώτος το σύνθημα, αφού με τις μπούκες του μπόρεσε ν'ανοίξει κάπως την αντίπαλη άμυνα και να δείξει το δρόμο στους υπόλοιπους: κίνηση και σωστή κυκλοφορία. Όταν η άμυνά μας έσφιξε στην περιφέρεια, η ομάδα μπόρεσε να βρει ρυθμό κι ενέργεια και στην επίθεση, η ομάδα έγινε πιο κινητική κι έτσι μπορέσαμε να βρούμε λύσεις απέναντι στην άμυνα ζώνης, είτε με τα μακρινά (ελευθερα) σουτ του Άντιτς είτε από παίκτες που ακολουθούσαν την κίνηση του αρχηγού.

Στο δεύτερο δεκάλεπτο έγινε η μεγάλη έκπληξη: συνεχίσαμε να βγάζουμε στο παρκέ τα στοιχεία που μας βοήθησαν στην ανατροπή στο πρώτο δεκάλεπτο. Γιατί μέχρι χθες, αυτή η στρατηγική ακολουθούταν μόνο όταν κάθε άλλη λύση είχε αποτύχει, όταν η ήττα φαινόταν σχεδόν αναπόφευκτη. Μπορέσαμε να κάνουμε κάποιες μεγάλες ανατροπές κατά τη διάρκεια της χρονιάς αλλάζοντας ταχύτητα την τελευταία στιγμή, αλλά η απορία μας ήταν συγκεκριμένη: “γιατί πρέπει να καταφεύγουμε στην πιεστική άμυνα και το γρήγορο ρυθμό στην επίθεση μόνο σε περιπτώσεις εκτάκτου ανάγκης και να μην είναι το κύριο συστατικό του παιχνιδιού μας”? Η απάντηση που πήραμε χτες ήταν εκκωφαντική κι ελπίζουμε να έγινε αντιληπτή απ'όλους: δεν υπάρχει κανένας λόγος αυτή η ομάδα να επιμένει να πηγαίνει σε σετ παιχνίδι, κρύβοντας έτσι όλα τα προτερήματά της και αναδεικνύοντας τις αδυναμίες της. Με όπλο την καλή μας άμυνα και τον έλεγχο των ριμπάουντ, μπορέσαμε να βρούμε εύκολα καλάθια στο ανοιχτό γήπεδο κι η διαφορά αυξανόταν σταθερά.

Η Εφές ήταν αδύνατο ν'ακολουθήσει αυτό το ρυθμό και με δεδομένη τη λιγοψυχία των Τούρκων όταν το παιχνίδι στραβώνει, ό,τι ακολούθησε δεν αξίζει καμίας ιδιαίτερης ανάλυσης. Η Εφές είναι καθαρά ομάδα ψυχολογίας και ρυθμού, αν τους αφήσεις να κάνουν το παιχνίδι τους και βρουν ρυθμό, μπορούν να μοιάζουν ασταμάτητοι, κάτι που διαπιστώσαμε ιδίοις όμασι στο πρώτο παιχνίδι στην Κωνσταντινούπολη. Όταν τους κάνεις το δρόμο προς το καλάθι δύσκολο και μ'ένα ΣΕΦ να σπρώχνει την ομάδα μας ακόμα και στα λίγα κακά της διαστήματα, ήταν βέβαιο πως οι Τούρκοι δε θα τολμούσαν καν να ξαναμπούν στο παιχνίδι.

Το 2-0 είναι μεγάλο κέρδος κι αν δεν επαναπαυθούμε σ'αυτό, αλλά πάμε στην Πόλη αποφασισμένοι να τελειώσουμε την πρόκριση, έχουμε τη δυνατότητα να πιάσουμε τον ευρωπαϊκό μας στόχο σχετικά εύκολα και ξεκούραστα. Πρέπει να τα δώσουμε όλα ώστε να τελειώσει η σειρά στην Τουρκία, γιατί είναι κρίμα απέναντι σ'αυτό τον αντίπαλο και με δεδομένο το 2-0 που σίγουρα τους βαραίνει αυτή τη στιγμή, να πάμε να τα παίξουμε όλα σ'ένα παιχνίδι στο ΣΕΦ. Το ρίσκο θα είναι τεράστιο, αφού οι Τούρκοι θα έρχονται με άλλη ψυχολογία μετά από δύο συνεχόμενες νίκες και η πίεση όλη δική μας. Αντίθετα, για τη δική μας ομάδα θα είναι παράσημο το να μπορέσει να τελειώσει την αντίπαλό του μέσα σε μια πολύ δύσκολη έδρα. Η πρόκρισή που είναι κοντά είναι μεγάλη υπόθεση, αλλά η σωστή ανάγνωση των μέχρι τώρα αγώνων της σειράς μπορεί να είναι το κλειδί για την επιτυχία όλης της χρονιάς.