Ο Άη Λαός: Ένας μαγικός πίνακας ζωγραφικής...
Γράφτηκε απο apostolos gaganis στις 18:36 | 11-11-2014
Δύσκολο να βρεις αντικείμενο που να σε κεντρίζει τόσο, ώστε να γράψεις μιαν ενδιαφέρουσα ανάρτηση. Άμα σ΄αρέσει όμως σαν θέμα, το δουλεύεις, κι΄όπου σε βγάλει...
Ας πάμε λοιπόν ταξιδάκι στο Ανατολικό Πήλιο. Σ΄ένα δάσος από αγριοκαστανιές, μ΄ένα αγροτόσπιτο ανάμεσα σε άπειρα φύλλα παρατημένα απ΄τη ζωή. Φθινόπωρο γαρ... Κίτρινα, καφετιά, πορτοκαλί, κοκκινωπά, ξεθωριασμένο πράσινο... Μπαίνοντας σ΄αυτό το σπιτάκι, αριστερά στο χολ, βρίσκεις κρεμασμένο έναν παραδοσιακό πίνακα του λαϊκού ζωγράφου Θέμη Τσιρώνη, ζωγραφισμένο το 1981, με τίτλο '' Ο Άη Λαός''. Όποτε μπαίνω μέσα στο σπίτι, τον κοιτάω και χαμογελάω ικανοποιημένος με περηφάνια. Ας τον περιγράψω για να δείτε:
Τα επίπεδα του απο πάνω προς τα κάτω, τρία. Το πρώτο, ο πεντακάθαρος ουρανός με τον ολόλαμπρο ήλιο και η ήρεμη, καταγάλανη θάλασσα. Στον ουρανό πετάνε άγγελοι με στολές αρχαιοελληνικές, βυζαντινές και του ΄21, κρατώντας σάλπιγγες, φλογέρα, τούμπανο, τη γαλανόλευκη. Στη μέση τ΄ουρανού, οι στίχοι του Ελύτη ''...και τα βουνά σηκώνουν οι λαοί στον ώμο τους και πάνω τους η μνήμη καίει''. Στη θάλασσα, είναι αραδιασμένα ένα αντιτορπιλικό, μια τριήρης, ένα τρικάταρτο, μια σκούνα, μια βάρκα...
Στο δεύτερο - το μεσαίο - επίπεδο, δεξιά κι αριστερά υπάρχουν βουνά μ΄ελιές, κυπαρίσια, θυμάρια, χωριά, αρχαίες κολώνες, υπολείμματα τειχών... Στη μέση, μεταξύ των βουνών, πορεύεται σε μια τεράστια φάλαγγα με μέτωπο προς τον θεατή, το θέμα του πίνακα: Ο Άη Λαός... Διακρίνω τον Κρητικό λυράρη, τον αντάρτη, τον Κανάρη, τον Κολοκοτρώνη, τον Μιαούλη, τον βυζαντινό αυτοκράτορα, τον στρατιώτη του ΄40, τον Πόντιο, τον παπά, τον Όμηρο μαζί με τον Περικλή και τον Ανδρούτσο, τη νοσοκόμα, την Μπουμπουλίνα, τη Σουλιώτισα, τον αρχαίο Σπαρτιάτη, τον αστό, τον ναύτη, τον μαθητή, την Πηνελόπη... Και ακολουθεί...
Το τρίτο και τελευταίο επίπεδο, μπροστά στα πόδια όλων αυτών που ανέφερα πριν, στο έδαφος. Μια αρχαία άρπα, ένα αγγείο, το παγώνι, ένα κιονόκρανο, η εικόνα της Παναγίας, μια αρχαία μαρμάρινη προτομή, η μάσκα του Θεάτρου και η επιγραφή σε πάπυρο ''Μικρός λαός και πολεμά δίχως σπαθιά και βόλια, για όλου του κόσμου το ψωμί, το φως και το τραγούδι'' Γ. Ρίτσος...
Ήταν μια μέρα συνηθισμένη... Είχα κουραστεί πολύ με τις δουλειές μου και ήθελα να πέσω για ύπνο το βράδυ, όσο νωρίτερα γινόταν. Πριν πάω στο κρεβάτι μου και περνώντας απ΄το χολ, θυμάμαι γύρισα κι έριξα μια φευγαλέα ματιά στον πίνακα... Με το που μπήκα κάτω απ΄την κουβέρτα, κοιμήθηκα ξερός...
Θα΄χα φτάσει στη φάση R.E.M...Rapid Eye Movements, που λεν΄κι οι γραμματιζούμενοι... Όταν παίζουν τα βλέφαρα... Και ήρθε αλαφιασμένος ο ΕΦΙΑΛΤΗΣ! Είδα τον πίνακά μου, αλλά εντελώς διαφορετικό! Τρομακτικό...
Ήτανε, λέει, αγριεμένος ο ουρανός, γεμάτος σύννεφα μαβιά, η θάλασσα σκουρόχρωμη, φουσκωμένη, καταβρόμικη, τα βουνά απότομα, όλο χαράδρες και κακοτοπιές, μόνο κάτι ρημαγμένα...ψωροτριφύλλια φυτρώναν εκεί, και πού και πού το μάτι σου έπεφτε είτε σε...μισοφαγωμένες μπουγάτσες της αισχίστης διαλογής είτε σε τίποτα... φερετζέδες της κακιάς ψ-ώρας, πεταμένους λες από χρεοκωπημένα χαρέμια... Εικόνα φρικτή... Δεξιά κι αριστερά στον συννεφιασμένο ουρανό πετούσαν κάτι τερατόμορφα όντα με 13 πράσινα κεφάλια το καθένα, βαζελινωμένα μακρουλά μαλλιά και 4 ασπρόμαυρα χέρια με άλλα τόσα πόδια... Θα΄ταν περίπου 21 τον αριθμό... Κρατούσαν σημαίες, λάβαρα, που΄γραφαν λέξεις όπως ΑΦΡΑΓΚΙΑ, ΤΣΙΓΚΟΥΝΙΑ, ΑΤΙΤΛΙΑ, ΓΚΑΝΤΕΜΙΑ, ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ, ΨΕΥΤΟΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΤΗΤΑ, ΕΚΔΙΚΗΤΙΚΟΤΗΤΑ, ΔΟΛΙΟΤΗΤΑ, ΙΔΕΟΛΗΨΙΑ, ΠΟΝΗΡΙΑ, ΚΑΤΑΝΑΓΚΑΣΜΟΙ, ΓΚΡΙΝΙΑ, ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ, ΠΑΡΑΜΥΘΙΑΣΜΑ, ΡΟΥΦΙΑΝΙΑ, ΝΑΡΚΟΘΕΤΗΣΗ, ΑΣΥΔΟΣΙΑ, ΜΕΓΑΛΟΪΔΕΑΤΙΣΜΟΣ, ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ, ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ, ΠΑΡΑΝΟΙΑ...
Στη μέση, ανάμεσα στα βουνά, ένα πλήθος κακομοιριασμένων πορευόταν: Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΡΦΕΤΟΣ... Μουτρωμένοι, ψυχικά ρακένδυτοι, όλο μίσος στην έκφραση, άλλοι γεμάτοι απόγνωση κι άλλοι μ΄ένα διαβολικό υπομειδίαμα... Σαρδώνειος γέλως... Σύμπτωμα πνευματικού τετάνου... Στρατός από Βελίαρ... Κι εκεί διέκρινα χωρίς κόπο, πρόσωπα γνωστά: Αλαφούζο, Ιβάν τον Σκυθρωπό, Μελισσανίδη, Ματζεβελάκη και Ασλανίδη από το παρελθόν, ανακατωμένους με εισαγγελείς, Σαγώνιες, Χελάκηδες, Σκουντήδες, Κόλλλκες, Κοντούς, Μπαρτζιτέτοιους, Νικολογιάννηδες, Βεργήδες, Σερέτηδες, Δημάτους, Μπραουδάκηδες, Τσόχους, Βασιλόπουλους και Βασιλακόπουλους με Τράκηδες, Πανούτσους, Σωτηρακόπουλους... Μαζί και λίγο πίσω, ξεχώρισα ακόμη τον Φύσσα, τον Βόκολο, τον Μπασινά, τους ''εθνικούς μας ήρωες'' Ζαγοράκη και Καραγκούνη, τον Σάλπι με τον Σπυρόπουλο, τον Κατσουράνυμι ( να βάλω και τον Σάμαρη μέσα;), τον Ζλατάνο, τον Βουράκη, τον Πηλοϊδη και άλλους κόρακες, ων ουκ έστιν αριθμός ( σ΄αυτούς εξπέρ είναι ο Σάββας ο Αδιέξοδος...). Και τέλος...
Κάτω, στα πόδια αυτού του πολυποίκιλου - αλλά μ΄έναν αποκλειστικά κοινό σκοπό, την ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΣΑ καθαίρεση του αθλητικού τους δυνάστη, του ΘΡΥΛΟΥ - συνονθυλεύματος, είδα ζωγραφισμένα κρυφά μικρόφωνα, κασέτες, κρυφές κάμερες, τηλεφωνικές συσκευές, βαλίτσες με λεφτάαα, κωλοφημερίδες, κωλοκανάλια, κωλοπεριοδικά, κωλοϊστότοπους, λαδομπογιές, πινέλα, στόκους... πολλούς στόκους και ακρυλικά... Μην ξεχάσω το κυριότερο: την επιγραφή. Μια επιγραφή στη βάση του πίνακα που΄γραφε: '' Όποιος διαβεί τούτη την πόρτα της κόλασης και μπει μέσα, να ξεχάσει ότι μπορεί κάποτε να βγει από΄δω. Από τούτο το Ιnferno δεν βγαίνεις
ποτέ''... Υπογραφή: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ.
ποτέ''... Υπογραφή: ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΜΑΡΙΝΑΚΗΣ.
Ξύπνησα απότομα αναστατωμένος, καταϊδρωμένος, με την καρδιά μου να βροντάει σαν τρελή από τούτο τον ΕΦΙΑΛΤΗ... Δεν μπορούσα να συνέλθω, ενώ είχε αρχίσει πια να γλυκοφέγγει... Σηκώθηκα κι έτρεξα να φτιάσω καφέ για να προσγειωθώ το γρηγορότερο, στέρεα, στην καθησυχαστική πραγματικότητα της εγρήγορσης... Πέρασα το χολ με τον πίνακα, πηγαίνοντας για την κουζίνα. Τούριξα μια δειλή ομολογουμένως ματιά και... πώς μου φάνηκε; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ! ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΥΜΒΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ! Έτριβα και ξανάτριβα τα μάτια μου, αδυνατώντας να συνειδητοποιήσω πλήρως το - ούτως ή άλλως - ΑΔΙΑΝΟΗΤΟ... Έβλεπα στον πίνακά μου ζωγραφισμένα ΑΠΕΙΡΑ κύπελλα ν΄αστραποβολούν κάτω από έναν φλογερό πειραιώτικο ήλιο, γύρω - γύρω απ΄τη Λέσχη του ΘΡΥΛΟΥ μας στο Πασαλιμάνι και μπροστά σ΄αυτήν δίπλα - δίπλα αγκαλιασμένους τον Κόκκαλη, τον Μαρινάκη, τον Γουλανδρή, τους Ανδριανόπουλους, τον Νταϊφά, κοντά τους τον Μουράτη, τον Μπέμπη, τον Υφαντή, τον Δαρίβα, τον Σιδέρη, τον Γιούτσο, το Κοτρίδη, τον Υβ με τον Ρομέν, τον Θεοδωρίδη, τον Μουστακλή, τον Ρωσίδη, τον Αριστείδη, τους Σπανουδάκηδες και όλους ΜΑ ΟΛΟΥΣ τους Έλληνες και ξένους παιχταράδες που πέρασαν απ΄την ομάδα κι εξακολουθουν και σήμερα ν΄αγωνίζονται για το μεγαλείο του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ... Σε όλα μας τα τμήματα... Και πάνω στον ουρανό; Το αφηγούμαι τη στιγμή αυτή και τα μάτια τσούζουν, με την τρίχα στο δέρμα μου όρθια... Πιο όρθια δεν γίνεται... Οι άγγελοι νάχουν πάρει τώρα τα πρόσωπα των ΑΔΙΚΟΧΑΜΕΝΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ ΘΥΡΑΣ 7, φτερουγίζοντας ευτυχισμένοι και τραγουδώντας το ΘΡΥΛΙΚΟ ΚΛΕΟΣ... Τα λόγια του τραγουδιού τους; Μα τί άλλο; '' Ολυμπίιιακε μεγάλεεε, Ολυμπίιιακε τρανέεε...''. Όλα τα πρόσωπα, όλοι οι ήρωες του πίνακα, ένα ντύσιμο είχαν. Πανομοιότυπο: ΤΗΝ ΕΡΥΘΡΟΛΕΥΚΗ ΦΑΝΕΛΑ! Όσο για τον τίτλο του, φαρδύς πλατύς πάνω - πάνω και αναλλοίωτος: ''Ο Άη Λαός''...
Έτρεξα στο κουζινάκι, με γρήγορη αναπνοή και με κοφτές κινήσεις, έψησα τον ελληνικό μου... Καθώς τον άδειαζα προσεκτικά για το καϊμάκι στο φλυτζάνι, γύρισα - διστακτικά είν΄αλήθεια - και τσίτωσα λίγο το κεφάλι για να ξαναδώ τον πίνακα. Και τί είδα; Μα τί άλλο; Φυσικά, τα λογικώς αναμενόμενα: Τον ''Άη Λαό'' του Θέμη Τσιρώνη, ζωγραφισμένο το 1981, με τους Έλληνες ήρωες, αρχαίους, νεότερους κ.λ.π. Τον πίνακα ΟΠΩΣ ΗΤΑΝ - ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ - ΠΑΝΤΑ. Όλα στη θέση τους. Όλα εντάξει. Χαμογέλασα... Nτύθηκα και βγήκα έξω για τον πρωϊνό μου περίπατο, χτυπώντας ελαφρά την πόρτα. Η μέρα έλαμπε κυριολεκτικά. ''Πάλι έξω πέσαν οι Μετεωρολόγοι '' σκέφτηκα κι έκανα το πρώτο βήμα...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Θέμης Τσιρώνης! Τί μου θύμισες, Απόστολε! (Ωραίες καταστάσεις...)
Έτσι.... Μέσα σ΄όλα ρε Γιώργαρε...
Λογοτεχνία-κυνικό χιούμορ-υψηλή διανόηση = θανάσιμος συνδυασμός που απολαμβάνει η ελίτ του πνεύματος...!!!
Επειδή κάπου διάβασα οτι η παντελής απουσία χιούμορ από τη Βίβλο είναι ένα από τα πιο παράξενα φαινόμενα σε ολόκληρη τη λογοτεχνία....
θα πρότεινα να γράψετε κάτι που να καλύπτει αυτο το κενό...
Εγω δεν μπορώ να το κάνω καθώς ειμαι αθρησκος...και φανώ αιρετικός.
Ο μετεωρολόγος που έπεσε έξω ειναι σίγουρα αυτός του mega...
Περισσότερες πιθανότητες έχει ο ίδιος να προβλέψει τους αριθμούς του τζοκερ.
Υπέροχο κείμενο... Συγχαρητήρια ...!!!
Τιμητικό για μένα το σχόλιό σου, ALEXANDR. Ευχαριστίες πολλές. Για το θέμα με τη Βίβλο που βάζεις, έχω γράψει πρόσφατα στο RATM μια ανάρτηση για τον Μωϋσή και τις 10 εντολές του καλού Ρατμίτη... Εκεί υπάρχουν, νομίζω, μερικά...ψήγματα χιούμορ σε κάποιες από τις εντολές, ειδικά την έκτη... Παλιότερα πάλι, είχα γράψει εδώ κι ένα...σχολίαρθρο με τη μορφή επιστολής του... αποστόλου Παύλου, γενικότερα δε, η Βίβλος ΄΄παίζει΄΄ πού και πού στα κείμενά μου, και θα εξακολουθήσει να το κάνει, γιατί με ελκύει ως πεδίο... παντοειδούς δράσης.
Θα αναφερθώ σε ένα άλλο πίνακα
Σ΄ εκείνον που παριστά τον Αχιλλέα νικητή να σέρνει το πτώμα του Έκτορα.
Τον συγκεκριμένο πίνακα αρκετοί τον αναφέρουν και ως ΛΑΘΟΣ.
Γιατί οι τροχοί του άρματος δεν φαίνονται να κινούνται.
Την εικόνα την μετατρέπω.
Φαντάζομαι τον Κόκκαλη = Αχιλλέα να σέρνει το πτώμα του Βαρδινογιαννισμού.
Να μπαίνουν οι πλύστρες της μπουγάδας για να σταματήσουν το ΘΡΥΛΙΚΟ ΑΡΜΑ να κινείται.
Και μπορεί όντως ο Αχιλλέας να την έφαγε στο πόδι αλλά ο γιός του ο Νεοπτόλεμος = Μαρινάκης παρέλαβε τα όπλα του και ΕΡΙΞΕ ΤΗΝ ΤΡΟΙΑ.
Τί να πω; Τα είπες τόσο ωραία Ελτρίκιε...
https://www.google.gr/search?q=lasciate+ogne+speranza+voi+ch%27entrate&e...
Από το Βαγγέλα το πήραν και οι Φρατέλι και το βάνουν στα γήπεδα, δυστυχώς δεν μπορώ να βρω καλές μεγάλες φωτογραφίες
Γουστάρω, ρε μάγκα, να΄βλεπα ένα πράμα περισσότερο από΄σένα. Κομμάτι δύσκολο βέβαια... Το πώς θα σπινθηρίζουν οι νευρώνες σου στον εγκέφαλο, όταν ΄΄κατεβάζεις΄΄ ιδέες. Γενικά, όχι μόνο στ΄αθλητικά. Ν΄άκουγα και τον ήχο των σπινθήρων τους μαζί... Φαντάζομαι ότι θα΄ μοιαζε μ΄εκείνον, ξέρεις, της οξυγονοκόλλησης: Τςςςς....τςς..τςςςς.....τςςςςςς...τςς.... Να μπορούσαμε, λέει, να καταγράφαμε σε βίντεο τους σπινθηρισμούς των εγκεφαλικών κυττάρων ΟΛΩΝ όσων γράφουν΄εδώ μέσα και σε πολλές συναισθηματικές τους καταστάσεις και μετά να επανασυνθέταμε - εμπνευσμένα - εικόνες και ακρόαμα... Τί ΄΄θα΄βγαινε΄΄ αλήθεια; RATMική συμφωνία σε ΘΡΥΛ-Eλάσσονα άραγε;
Μια επιγραφή στη βάση του πίνακα που΄γραφε: '' Όποιος διαβεί τούτη την πόρτα της κόλασης και μπει μέσα, να ξεχάσει ότι μπορεί κάποτε να βγει από΄δω. Από τούτο το Ιnferno δεν βγαίνεις
ποτέ''...
Όταν είχε βγει το Burnt Offerings, διάβαζα κι εγώ αυτό
Abandon all hope who enter here
For this is where all things are left behind
κι έλεγα ''ωραίος στίχος''. Μετά από καιρό που σταμάτησα να τους ακούω, έπεσε στα χέρια μου το ''πρωτότυπο'' (κατά τύχη, μην φανταστείς πως διαβάζω βιβλία). Τώρα μαθαίνω πως κι αυτό το ''πρωτότυπο'' αντιγραφή ήταν και την φράση την πρωοείπε ο Βαγγέλαρος στα βαζέλια. Μπράβο ρε Απόστολε.
Ασφαλώς και ο Αττίλιο με την θρυλική του τρομπέτα έχει περίοπτη θέση στον πίνακα της ανάρτησης! ΄΄Άη Λαός΄΄ χωρίς Αττίλιο, ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ...