ΖΗΤΩ Ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΙΛΑΘΛΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ!

Το φετινό Πρωτάθλημα θα είναι για μια σειρά από λόγους ΣΥΜΒΟΛΟ ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΕΙΑΣ! Από αυτά που μόνο ο ΘΡΥΛΟΣ μπορεί να κατακτήσει. Δεν περιμένουμε να καταλάβουν οι άλλοι και δεν μας νοιάζει κιόλας. Δυο πραγματάκια σχετικά με τον Γιώργαρο, τον νιώθω τόσο πολύ δικό μου(μας) άνθρωπο, που η είδηση της απώλειας του πατέρα του, μου δημιούργησε ανάλογα συναισθήματα με την απώλεια κάποιου συγγενή-φίλου. Δεν είχα καμιά διάθεση, ούτε για τελικούς μπάσκετ, ούτε για τίποτα, ενώ τους περίμενα πως και πως, για να πάρουμε αυτό <<ΤΟ ΑΛΛΟ>>, που πολύ εύστοχα λέει ο Απόστολος. Όταν είδα όμως την δύναμη της ψυχής του (πραγματικά είναι να ανατριχιάζεις και να υποκλίνεσαι...), να παίζει κανονικά και να είναι και ο καλύτερος παίχτης στον πρώτο τελικό, σκέφτηκα ό,τι του το χρωστάει η Ειμαρμένη αυτό το Πρωτάθλημα, εκτός ό,τι μας το χρωστούσε γενικά σαν Ολυμπιακός. Είναι από τις λίγες φορές που αποδίδεται Δικαιοσύνη σε αυτόν τον κόσμο που ζούμε, αυτή είναι η προσωπική μου αντίληψη, η εξαίρεση στον κανόνα, αλλά για το ΜΕΓΑΛΕΙΟ του Γιώργου, έγινε αυτή η εξαίρεση και το σηκώσαμε με τον πιο κινηματογραφικό τρόπο που γινόταν. Ο Γιώργος είναι αδερφός μου και ας μην γνωριζόμαστε, κολλητός φίλος και ας μας ενώνει μόνο η Ολυμπιακή ΨΥΧΑΡΑ. Αυτή φτάνει και περισσεύει για να βουρκώσουμε μαζί του, την στιγμή της ύψωσης του τροπαίου στον ουρανό.ΓΙΩΡΓΟ ΨΥΧΑΡΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΑΡΑ!

Φίλε Απόστολε καλησπέρα.Η ανείπωτη χαρά από αυτή την κούπα δε με άφησε να κάνω κάποιο σχόλιο στα αντίστοιχα άρθρα σας.
Με "γέμισε" το ξενύχτι έξω απ το ΣΕΦ περιμένοντας μαζί με το γιό μου τους ΗΡΩΕΣ.Γιατί περί ηρώων πρόκειται για όποιον γνωρίζει υπό ποιες συνθήκες θριάμβευσαν.
Όσο για το ΓΙΩΡΓΑΡΟ να πω οτι είναι ο ορισμός αυτού που λέμε ΣΗΜΑΙΑ ενός συλλόγου,πόσο μάλλον του ΘΡΥΛΟΥ μας.

Να πω και κάτι που το γνωρίζουν λίγοι.
Όταν πριν από πολλά χρόνια που ο ΓΙΩΡΓΟΣ μας ήταν πιτσιρικάς είχε πάει να "δοκιμαστεί" στο οακα του αιώνιου μαλάκα,έγινε δεκτός και του είπαν να υπογράψει.
Και τότε ο ΓΙΩΡΓΑΡΟΣ με ύφος ψιλοχαμένο τους απαντά:Yπάρχει ένα πρόβλημα
Τι πρόβλημα?
Είμαι άρρωστος ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Κι έτσι τελείωσε αυτή η σύντομη περιπέτεια του.

ΓΙΩΡΓΟ ,ΕΙΣΑΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ ΚΑΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ ΟΛΩΝ ΜΑΣ.

Κύριε Απόστολε, πολύ εύστοχο το άρθρο σου, βαθιά ανακουφιστικό. Όσοι έχουν υποστεί απώλειες γονέα, γνωρίζουν έναν ανείπωτο πόνο και ταυτόχρονα νοιώθουν αυτό που λέμε τέλος εποχής, τερματισμός της παιδικής ηλικίας, συνειδητοποίηση και της δικής τους φθοράς. Καλό κουράγιο στο παληκάρι που τιμά το έμβλημα του παγκόσμιου συλλόγου μας και ανταποδίδει αντρίκεια την αγάπη που παίρνει από τον κόσμο.

Ενας ποιητής έχει πει πως κουβαλάμε τον πατέρα στην ψυχή μας όπως ο Αινείας τον κουβαλούσε στις πλάτες του. Μέχρι -ίσως- να τον απιθώσουμε στις πλάτες του γιού μας.

Εχω ξαναγράψει ότι ο Γιώργος Πρίντεζης είναι ο μεγαλύτερος Ολυμπιακός που εχει υπάρξει στα χρόνια του επαγγελματικού αθλητισμού. Του αξίζει όλη η αγάπη και η εκτίμηση του κόσμου του Ολυμπιακού. Κουράγιο Γιώργαρε, σου είμαστε ευγνώμονες.

Μία φωτογραφία που αν μη τι άλλο πιστεύω οτι εκφράζει όλους όσους έχουν ακούσει εκείνον τον ξερό υπόκωφο ήχο του χώματος πάνω στην κάσα του γονιού μας.
Ειδικά όμως για εμάς, που γίναμε Ολυμπιακοί γιατί μάθαμε την ιστορία του δαφνοστεφανωμένου από τον πατέρα μας, ακούγοντας ιστορίες για τον Ρωσίδη με το μπανταρισμένο κεφάλι, τον Μουράτη που έσπαγε τα δοκάρια με το σουτ του και τον Φόντακα που έπαιρνε παραμάζωμα ολη την άμυνα όταν μπούκαρε στην περιοχή, η φωτογραφία αυτή αποκτά πια άλλη σημασία.
Γιατί ο Γιώργαρος, με την τιτάνια στάση του, αξιώθηκε να επιστρέψει και με το παραπάνω στον πατέρα του την τιμή που του έκανε να τον γαλουχήσει στην ιδέα και τα ιδανικά του Ολυμπιακού.
Εγώ το μόνο που μπόρεσα να κάνω στον συνοπαδό πατέρα μου πριν από δύο χρόνια, ήταν να βάλω κάτω από το μαξιλάρι του μέσα στην κάσα το κασκόλ του Θρύλου για να τον συνοδεύει εκεί ψηλά, στις κερκίδες του άλλου Καραϊσκάκη.
Επιτρέψτε μου να πιστεύω ότι στα δάκρυα του Γιώργου, του συνονόματου, του σύγγαυρου, ενώνονται τα δάκρυα όλων μας για τους πατεράδες μας που είδαν με ικανοποίηση από εκεί ψηλά τη μεγάλη τους αγάπη να πετυχαίνει έναν τέτοιο θρίαμβο....

Συγκινηθηκα βλεποντας το Γιωργαρο να λυγιζει.Αυτος ο παιχταρας ειναι ο Ολυμπιακος προσωποποιημενος.
Και κατι αλλο που δεν κρατιεμαι και θα το γραψω εδω αν και το θεμα ειναι αφιερωμενο σε αυτον τον πολεμιστη.Μετα τα buzzer-beater του Μπιλαρου πριν απο λιγο ειχαμε buzzer-beater στο πολο και περασαμε τελικο.Πιστευω οτι ζουμε μια απο τις πιο ενδοξες στιγμες στην ιστορια του Ολυμπιακου μας.Θα ηθελα να γραψω κατι και για τον προκλητικο τερματοφυλακα των Ουγγρων αλλα σε τετοια αρθρα δεν χωρανε μαλακιες.
ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ

Πράγματι αυτή η φωτογραφία θά συνοδεύει τό Πρίντεζη αιώνια στίς καρδιές τών οπαδών τού θρύλου. Όπως κάποτε ο άλλος μεγάλος Γιώργος, ο Σιδέρης ,τό πρωΐ κήδεψε τή μανούλα του καί τό απόγευμα έπαιξε στό γήπεδο τής περιβόλας μέ τούς βάζελους ,καί τό θυμάμαι ακόμη αυτό τό παιχνίδι γιατί είχα πάει μέ τό πατέρα μου. Καί ένας άλλος παίκτης τού θρύλου ,ο Νίκος Γόδας λίγο πρίν στηθεί στό εκτελεστικό απόσπασμα ζήτησε νά φορέσει τή φανέλα του Ολυμπιακού.
Ο Ολυμπιακός έτσι έγινε μεγάλος καί θρύλος ,από τούς παίκτες του ,αλλά καί έτσι έγιναν μεγάλοι οι παίκτες του παίζοντας σέ μία τέτοια ομάδα μέ τέτοια βαριά αλλά ένδοξη φανέλα.
Γι'αυτό καί όλοι εμείς οι πιστοί τής θρησκείας πού λέγεται ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ έχουμε καθήκον νά μνημονεύουμε όλους αυτούς πού τίμησαν τή φανέλα καί νά εξιστορούμε τά κατορθωματά τους όπως τά ζήσαμε καί όπως μας τά διηγήθηκαν οι πρώτοι οπαδοί.
Ο Γιώργος Πρίντεζης θά είναι ένας από αυτούς ,μπήκε στό πάνθεον τών ηρώων.

Έχοντας χάσει το δικό μου πατέρα στις 2/5, μπορώ να καταλάβω τι ένιωσες όσο λίγοι...
Το καλάθι της Πόλης και η παρουσία σου στους φετινούς τελικούς, σε καθιέρωσαν ανάμεσα στα ιερά τέρατα του ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΥ συλλόγου της χωρας.
Ευχαριστούμε για ΟΛΑ,
Γιώργο Πρίντεζη

Όταν ρωτήθηκε ποιά είναι η πιο χαρούμενη στιγμή του στον Ολυμπιακό, ο Πρίντεζης απάντησε "το Λονδίνο" όπου είχε έναν περιφερειακό, δευτερεύοντα ρόλο και όχι μια απ'τις πολλές άλλες επιτυχίες που σημάδεψε με την απόδοσή του, προεξάρχοντος του τελικού της Πόλης.
Αυτός ο παιχταράς θα μπορούσε να αμείβεται εδώ και 3-4 χρόνια με διπλάσια χρήματα απ'ό,τι παίρνει στον Ολυμπιακό και να διεκδικεί συνεχώς ατομικές διακρίσεις σε πιο ευνοϊκά περιβάλλοντα. Αλλά αυτά είναι δέλεαρ για εμένα, για τον μέσο άνθρωπο, για τον μέσο χαρακτήρα.
Ο Πρίντεζης δεν είναι σύμβολο του Ολυμπιακού γιατί ο Ολυμπιακός, όπως και καμμια ομάδα σε κανένα σπορ, δεν βγάζει Πριντέζηδες. Δεν υπάρχει διαδικασία παραγωγής τους. Είναι καλύτεροι από μας. Είναι πιο σοφοί από μας. Αυτός ο βαθμός αυτοσυνείδησης, αίσθησης αυτοπραγμάτωσης μέσα απ'τη συλλογική προσπάθεια, συναισθηματικής ταύτισης του προσωπικού με το ομαδικό, συντονισμού της αγωνιστικής παρουσίας με τα οπαδικά θέλω είναι κάτι τόσο ευτυχές όσο και σπάνιο και δυσεύρετο. Ο Γιώργος Πρίντεζης είναι ένα στατιστικό άκρο που η αγαθή τύχη το έντυσε με τη φανέλα μας και θα το καταχωρίσει στην Ολυμπιακή μυθολογία περίπου σαν το Κάμελοτ και το βασιλιά Αρθούρο.