Δύο τα πράγματα που συγκράτησα χθες περισσότερο από τον χθεσινοβραδινό μας αγώνα με τον Αστέρα, για το Κύπελλο Ελλάδας. Αποτέλεσμα, νίκη του Ολυμπιακού μετά από ένα μήνα κοντά, με 2 - 1. Το πρώτο, η ολόσωστη, η έξοχη στάση της Θύρας 7 καθ΄όλη τη διάρκειά του και το δεύτερο, η εντυπωσιακή και ελαφρώς...μη αναμενόμενη ( απ΄τη μεριά μου τουλάχιστον ) εμφάνιση του Εμάνουελ Εμενίκε. Που αν συνεχιστεί - και πρέπει - ευελπιστώ βάσιμα να λύσει προβλήματα, γιατί μεσοεπιθετικά έχουμε θέματα. ΚΑΙ μεσοεπιθετικά, για την ακρίβεια.

Η Θύρα 7 λοιπόν, έδωσε μαθήματα άψογης οπαδικής συμπεριφοράς. Ήδη πριν απ΄τον αγώνα, με την ανακοίνωσή της ότι ΤΩΡΑ, ΣΤΑ ΚΡΙΣΙΜΑ, εκείνο που προέχει όλων ΚΑΙ ΜΟΝΟ είναι η στήριξη, το ντοπάρισμα του Θρύλου, υπενθυμίζοντάς του για απειροστή φορά ότι "ΥΟU΄LL NEVER WALK ALONE"...  Και κατά τη διάρκειά του, με την συνεχή παρότρυνση και επιβράβευση των παικτών μας σε κάθε καλή αλλά μερικές φορές και ατυχή ακόμα προσπάθειά τους. Αν διέκρινε σ΄αυτή τη δεύτερη, αγωνιστικότητα και πείσμα... Αυτό ακριβώς είναι που ΛΕΙΠΕΙ τούτο τον καιρό, ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλά και στα οπαδικά στέκια, απ΄την ομάδα. Το΄χουμε παρακάνει, οι συντριπτικά περισσότεροι, παρασυρμένοι απ΄τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα της ομάδας και την έχουμε περίπου εγκαταλείψει - πλην ολίγων - ΑΠΑΞΙΩΝΟΝΤΑΣ την πλήρως σχεδόν. Μαζί με τον Χάσι, έχει πάρει η μπάλα κι΄αυτήν. ΩΣ ΜΗ ΟΦΕΙΛΕ. Κριτική μηδενιστική, πλήρη άρνηση, ειρωνική διάθεση και ό,τι πεσιμιστικότερο σε προβλέψεις, είναι όσα εισπράττω καθημερινά. Από πάρα πολλούς. Κι΄εγώ, παρ΄όλο που συγκρατούμαι όσο μπορώ, ξεφεύγω κάποτε κάποτε σε δριμύτητα παρατηρήσεων. Είναι αυτή η άτιμη, η παθολογική λατρεία προς τα ερυθρόλευκα χρώματα που παρασύρει συχνά και ωθεί τον γαύρο, ΟΤΑΝ ΠΟΝΑΕΙ, στην υπερβολή. ΣΤΗΝ ΑΚΡΑΙΑ ΣΥΧΝΑ ΥΠΕΡΒΟΛΗ. Κι΄έρχεται η οπαδική ασπίδα και συνάμα ο πολιορκητικός κριός με τ΄όνομα Θύρα 7, να δώσει μαθήματα και παράδειγμα: ΤΩΡΑ ΣΤΗΡΙΖΩ ΠΙΟ ΠΟΛΥ. ΤΩΡΑ, ΣΤΑ ΔΥΣΚΟΛΑ, ΠΟΥ Μ΄ΕΧΕΙ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΝΑΓΚΗ Η ΟΜΑΔΑ... Εύγε της! Το΄χω ξαναπεί άλλωστε. Δεν τσιγκουνεύομαι ούτε τον ψόγο, μα ούτε τον έπαινο...

Και το δεύτερο, στο οποίο οφείλω να σταθώ, είναι ο Νιγηριανός. Μέχρι τώρα ήταν ένα "περίμενε" ( μία φάση είχε κάνει όλη κι΄όλη στο τρίτο γκολ με την Παρτιζάν ), ένας μυϊκός τραυματισμός, μια αναβολή και μια επιθετική στειρότητα όσο είχε παίξει. Χθες όμως είδαμε έναν διαφορετικό ποδοφαιριστή. Δυνατό, γρήγορο, τσαμπουκά, άτρωτο από σπρωξιές και πίεση μαρκαρίσματος, ν΄αναστατώνει την αντιπαλη άμυνα ( όταν έπαιρνε σωστή μπαλιά ) και κυρίως ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟ. Επί τέλους. Στο πέναλτι που χτύπησε, έτσι όπως πήγαινε στην μπάλα τον φοβήθηκα λιγάκι, αλλά τελικά τον ψώνισε καλά τον Αθανασιάδη. Το δεύτερο όμως, ήταν γκολάρα με τα όλα της. Το χαρήκαμε όλοι κι΄ανακουφιστήκαμε. Παρά το ότι μετά, κάναμε περίπου το παν για να μετατρέψουμε μια ήσυχη βραδιά σε...φο-υ-ρτούνα.

Δεν ήταν κακός ο Ολυμπιακός χθες. ΚΑΙ ΚΑΚΩΣ αντιμετωπίζεται σήμερα από πολλούς αθλητικούς συντάκτες. Πολύ...αυστηρά δηλαδή, πολύ με το...ντα ντα, ρε παιδάκι μου. Σε σχέση πάντα με τον προηγούμενο αγώνα εναντίον του ίδιου αντιπάλου. Εντάξει, δεν τον είδαμε να κάνει και καμιά παιχνιδάρα, αλλά μαγικά δεν συμβαίνουν συχνά στο ποδόσφαιρο. Το Σάββατο Δόξα Ξουριχτίου, την Τρίτη Ρεάλ Μαδρίτης. Υπήρξε όμως ΔΙΑΘΕΣΗ. Κάτι ουσιώδες εν πλήρη ανεπαρκεία στο πρόσφατο παρελθόν, όπου κυριαρχούσε η νωθρότητα, η παντελής πρακτικά στειρότητα, η έλλειψη δυνάμεων, ταχύτητας, συνοχής, στοιχειώδους ποδοσφαιρικής νοημοσύνης και αποτελεσματικότητας. Έδειξε απ΄την αρχή ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ και ΘΕΛΗΣΗ να πάρει την νίκη. Κοιλιές έκανε, λάθη έκανε, άστοχες αβίαστα πάσες είδαμε, αλλά τον έβλεπες ότι το κυνήγαγε το γκολ. Απέναντι σ΄έναν αντίπαλο, δύσκολο, πουλμανάτο, με τα γνωστά τερτίπια καθυστερήσεων της επαρχιακής ομάδας όταν παίζει στο Καραϊσκάκη,, αλλά πάντα επικίνδυνο. Κοίτα ρε ο Σάββας... Μουρίνιο, ο τύπος. Να δω πώς θα παίξετε, ρε, απέναντι στο τρίο. Θέλω ΠΟΛΥ να το δω....

Κάναμε συνολικά 10 αλλαγές παικτών και οι άλλοι 8, αναφορικά με το πρώτο μας παιχνίδι. Όλο το α΄ημίχρονο, αγωνιστήκαμε με το γνωστό 4-2-3-1. Το ξέρουνε πια όλοι οι αντίπαλοί μας, προσαρμόζονται ανάλογα, κι΄άντε να περιμένεις να΄ρθει κανα γκολ... Αντίθετα οι Αρκάδες, μία από επιπολαιότητα του Προτό, ασύμβατη εντελώς για την εμπειρία και κλάση του και μία από κεφαλιά του Τριανταφυλλόπουλου, λίγο έλειψε να μας το κάνουν. Στο δεύτερο, ο Χάσι ανακάτεψε την τράπουλα και όπως αποδείχθηκε επιτυχώς. Μπήκε ο Μάρτινς αντί του χέστη του Ομάρ, ο Ζντιέλαρ χώμένος ανάμεσα σε Σισέ - Νικολάου, ο Ανδρούτσος έγινε δεξί μπακ, ο Κούτρης παρέμεινε αριστερά, ο Ταχτσίδης με τον Μάρτινς κεντρικά χαφ και μπροστά Πάρντο - Εμενίκε - Φορτούνης, διάβαζε 3 - 4 - 3. Κανα μισάωρο πριν απ΄το τέλος, ο Κοσοβάρος έβγαλε και τον Πάρντο περνώντας το Μπεν ώστε να παίξουμε με δύο φορ και τον Φορτούνη πίσω τους, σ΄ένα 3 - 4 - 1 - 2. Στο 71΄έκανε το πέναλτι ο Ζουμά στον Μπεν και λίγα λεπτά μετά, πάλι ο Εμενίκε, έβαλε το δεύτερο με ωραίο μπουκάρισμα και κεραυνοβόλο κάρφωμα ψιλά στην αριστερή γωνία του τερματοφύλακα των Αρκάδων, ύστερα από έξοχη κάθετη πάσα του Φορτούνη. Στο 83΄χάνει την μπάλα ο Φορτούνης, κάνει μακρινή σέντρα προς την περιοχή μας ο Τριανταφυλλόπουλος από δεξιά όπως κατεβαίνει ο Αστέρας στον εντελώς μόνο του Τσουκαλά κι΄αυτός περνάει την μπάλα με ήρεμο πλασεδάκι πάνω από τον εκτός θέσης Προτό, γράφοντας το 2 - 1. Ακολούθησε κεφαλιά του Δουβίκα επικίνδυνη πάνω απ΄τ΄οριζόντιο δοκάρι μας και ωραίο σουτ του Μάρτινς που απέκρουσε ο Αθανασιάδης, για να κλείσει η αυλαία.

Πώς είδα ατομικά τους παίκτες μας;

Προτό, ανέτοιμος και τρακαρισμένος φανερά. Θα στρώσει. Έτσι πιστεύω. Κάποιος θυμήθηκε Γιαννιώτη. Ρε, δεν παιζόμαστε σας λέω... Κούτρης, εξαιρετικός επιθετικά, αμυντικά κέρδισε κι΄έχασε ( λίγες πάντως ) μάχες, αλλά γενικά θετικό πρόσημο. Δυνάμεις, πείσμα, αγωνιστικότητα και τρεξίματα πολλά. Κάτι σαν Αποστολάκης, όταν είχε πρωτόρθει σ΄εμάς. Ο Ελαμπντελαουί; Καμιά σχέση με τον παλιό Ομάρ. Σισέ, μ΄άρεσε. Δεν συμφωνώ με το 5,5 που είδα βαθμολογία του στο ΦΩΣ. Καθόλου. Στο ψιλό παιχνίδι ασυναγώνιστος ( δεν έχασε κεφαλιά ) και με αρκετές μακρινές μπαλιές 30ρες+, ακριβέστατες. Να προσεχθεί. Πολύ ταλαντούχος, σε εξαιρετική ηλικία ( 22 ετών ). Μια κεφαλιά είχε χάσει όλη κι΄όλη και κάναμε μαύρα μάτια να τον ξαναδούμε... Νικολάου, θετικός. Δυνάμεις πολλές, αργούτσικος βέβαια λογω σωματοδομής. Ζντιέλαρ, Ταχτσίδης, νταααξ. Δεν τυφλώθηκα. Μάρτινς, θετικός, μπορεί ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ περισσότερα. Το ξέρει το τόπι. Εμπιστοσύνη απ΄τον προπονητή του χρειάζεται. Τον ικανοποίησε πάντως, όπως φάνηκε απ΄τις δηλώσεις του, όπως κι΄ο Τάχτσι. Φορτούνης, πεσμένος ( μονίμως ), αλλά μπορεί να σου σκάσει καμιά ενέργεια που κλπ κλπ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΛΘΕΙ. Μπεν, κι΄αυτός έδωσε ώθηση μπροστά, θέλουμε κι΄άλλα όμως, πολλά, απ΄αυτόν. Μπορεί; Ο Πάρντο, ζει ακόμα το...κλέος της Σπόρτινγκ και μαζί μ΄αυτόν και πολλοί γαύροι. Περίμενα περισσότερα χθες. Σαφώς περισσότερα. Πήρε μπόλικο χειροκρότημα βέβαια κατά την αλλαγή του. Όχι από΄μένα. Σταράτα... Ανδρούτσος. Κι΄αυτός πολλές συμπάθειες απ΄την εξέδρα. Δικό μας παιδί... Δεν μ΄'έχει πείσει πάντως ακόμα. Άλλοι, τον θεωρούν ΗΔΗ παιχταρά. Εγώ, όχι. Μπάλα ξέρει. Θα΄θελα όμως μεγαλύτερο το...εκτόπισμά του, ΓΕΝΙΚΑ. Για τον Μίλιτς, δεν έχω ( ακόμα ) γνώμη.

Τα περί της ΑΕΚ, θα τα πούμε. Λίαν προσεχώς. Στη διαιτησία, πιστεύω, και στην θέληση για την νίκη θα κριθεί βασικά ο αγώνας. Μ΄αυτή τη σειρά. Δυστυχώς... ΤΟΝ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΟ ΛΟΙΠΟΝ ΑΓΩΝΑ, ΚΥΡΙΟΙ ΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΠΑΕ, ΟΛΟΙ, Π-Ρ-Ε-Π-Ε-Ι ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΡΟΥΜΕ! ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΤΑ ΠΑΝΤΑ. ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΙΚΗ! ΠΙΕΣΗ ΞΕΠΙΕΣΗ, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ! ΤΕΡΑΣΤΙΑ Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΟΥ. Τ-Ε-Ρ-Α-Σ-Τ-Ι-Α. ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ: ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑΚΩΝ Σ΄ΟΛΟ ΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΤΟ ΑΠΑΙΤΟΥΝ...