Τον Δημήτρη Ελευθερόπουλο όλοι τον ξέρουμε. Διάβασα λοιπόν μια συνέντευξή του στην κυρία Όλγα Νικολαϊδη, κόρη του μεγάλου Θόδωρου Νικολαϊδη, δημιουργού του "ΦΩΤΟΣ", λίγες μέρες πριν απ΄την παρουσίαση της πρώτης συγγραφικής δουλειάς της τελευταίας με το βιβλίο της "Άνεμος ωραίος". Την Όλγα, την ξέρω προσωπικά, την εκτιμώ πολύ και της εύχομαι με την ευκαιρία να΄ναι καλοτάξιδο τούτο, το συγκεκριμένο, πνευματικό παιδί της. Στο θέμα μας όμως.

Ήταν μια εκ βαθέων θα την χαρακτηρίσω εξομολόγηση του παλιού τερματοφύλακα του Ολυμπιακού και στη συνέχεια προπονητή, με κύριο αντικείμενό της την ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ. Τον ορισμό, τις ιδιαιτερότητές της, τα προβλήματα, τις χαρές. τις απογοητεύσεις της, κ.α. Την διάβασα προσεκτικά, γιατί μου φάνηκε απ΄την αρχή ενδιαφέρουσα, πράγματι ήταν τελικά κι΄έτσι σκέφτηκα να καταχωρίσω εδώ ορισμένα απ΄όσα εντόπισα ιδιαίτερα. Θα προηγείται ο Δημήτρης ( είδα τ΄όνομά του να παίζει και για τις ακαδημίες μας ) και θ΄ακολουθεί βραχύ σχόλιό μου. Τίποτα ντεσού και τέτοια, το λέω προκαταβολικά, πίσω απ΄τη συνέντευξη δεν έχω ιδέα αν παίζουν, δεν πιστεύω κάτι τέτοιο, του λόγου μου απλώς επέλεξα κάποια σημεία που θεωρώ ότι παρουσιάζουν κάποιο ενδιαφέρον, μ΄αυτά θ΄ασχοληθώ και ουδέν έτερον. Στεγνά.

1.  Σε μια ομάδα χρειάζεται ΕΠΕΝΔΥΣΗ, που προϋποθέτει επιλογή και υπομονή. Υπομονή, πρακτικά άγνωστη στη χώρα μας, γεγονός που οδηγεί σε συχνές αλλαγές προπονητών,

Σχόλιο: Ναι, θεωρητικά. Υπάρχουν ομάδες και ομάδες, χώρες και χώρες. Ομάδες και χώρες που αντέχουν, ας πούμε, τη λέξη υπομονή, γιατί έχουν τη σχετική παιδεία και ιδιοσυγκρασία και άλλες που δεν την αντέχουν σε ποικίλους βαθμούς. Ο ποδοσφαιρικός Ολυμπιακός ανήκει ασφαλώς στις ΠΟΛΥ ανυπόμονες ομάδες. Έχει οπαδούς καλομαθημένους στις νίκες και στα τρόπαια ( σε βαθμό...απελπιστικό για τους αντιπάλους του ) στους περισσότερους των οποίων κυριαρχεί πρωτίστως και αναπόφευκτα αν θέλετε το συναίσθημα έναντι της ψυχρής λογικής, με συνέπεια αυτοί να μη διαθέτουν την απαιτούμενη υπομονή, αν δεν...ξεστραβώσει ΓΡΗΓΟΡΑ κάτι τυχόν αρνητικό στην όλη δομή και λειτουργία της. Και αντίστοιχα, η εκάστοτε διοίκησή του μπορεί μεν να έχει τα πλάνα της, γενικά όμως δεν κοντράρει τις έντονες ιδίως επιθυμίες των οπαδών του συλλόγου, όπως λίγο-πολύ συμβαίνει και με όλες τις διοικήσεις παγκοσμίως, αφού απ΄αυτούς αντλούν τη δύναμή τους. ΕΙΝΑΙ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙ ΤΙΤΛΟΥΣ, ΓΙΑΤΙ ΖΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΚΙ΄ΟΧΙ ΑΠΟ ΚΑΛΕΣ ΠΟΡΕΙΕΣ Ή...ΗΘΙΚΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΛΟΙΠΕΣ ΑΗΔΙΕΣ ΤΩΝ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟΤΥΧΗΜΕΝΩΝ. Υπομονή υπάρχει άφθονη, άλλά και πάλι μέσα σε κάποια όρια, μόνο για τις ακαδημίες.

2.  Η επιλογή του προπονητή οφείλει να ανταποκρίνεται στο αγωνιστικό πλάνο της συγκεκριμένης ομάδας, π.χ. ποδόσφαιρο κατοχής ή ποδόσφαιρο άμεσης αντεπίθεσης.

3.  Ο προπονητής, ενώ αποφασίζει για τα πάντα, είναι κι΄ο πιο ευάλωτος.

4.  Ο παίχτης είναι ένα κακομαθημένο παιδί, που κοιτάζει μόνο το εγώ του και ο μόνος τρόπος για να τον ελέγξεις είναι να υπάρχει μια διοίκηση στιβαρή, η οποία θα στηρίξει την δουλειά του προπονητή ώστε όλα τα εγώ να μπορέσει αυτός να τα κάνει εμείς. Αν μια διοίκηση δεν στηρίξει τον προπονητή και ο παίχτης καταλάβει ότι τον "παίρνει", μαζί με 2 - 3 άλλους, ΟΥΤΕ ΠΟΥ ΦΑΝΤΑΖΕΤΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΙΚΑΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙ. Και η ομάδα αρχίζει να διαλύεται από τις ΑΛΛΕΠΑΛΗΛΕΣ αλλαγές τεχνικής ηγεσίας.

Σχόλιο: Δεν νομίζω να χρειάζονται ιδιαίτερα σχόλια στα προηγούμενα και πιστεύω όλοι να συμφωνούμε σ΄αυτό. Είναι γνωστές άλλωστε οι εκρήξεις οργής του προέδρου. Φυσικά και η ευθύνη του. Μαζί του όμως. Στηρίζω και τον εμπιστεύομαι. Αγαπάει την ομάδα, θέλει να την βοηθήσει και θα την βοηθήσει, κάτι που περιμένουμε. Πάμε για ΤΙΤΛΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ του χρόνου. Οι...καλές πορείες και τα...ανύπαρκτα νταμπλ, είναι για τους ΠΟΛΥ μικρότερους από΄μας. Συγκρατώ, με την ευκαιρία, κάτι που είχα διαβάσει απ΄τον Βιρβίλη στο "ΦΩΣ" στις 8 του Μάη ( το σημείωσα ) για την περσινή μας ομάδα. Χαρακτηριστικό και αρκούντως επεξηγηματικό, διαφωτιστικό: "Δυστυχώς το κακό στον φετινό Ολυμπιακό ήταν ότι είχε ΓΕΜΙΣΕΙ παίχτες, που είτε κέρδιζαν είτε ΕΧΑΝΑΝ, ήταν το ΙΔΙΟ πράγμα για τους ίδιους. Στην ΚΟΣΜΑΡΑ τους ήταν το 80% των ποδοσφαιριστών".

5.  Η ομάδα του Μπάγεβιτς από ένα σημείο και μετά πήγαινε με αυτόματο πιλότο, ΠΑΡΑ τις αλλαγές προπονητών. Είχε σταθερή βάση από Έλληνες και ΠΟΙΟΤΙΚΟΥΣ ξένους, που έπαιζαν ΚΑΙΡΟ μαζί.

6.  Σε βάθος δεκαετίας, το 40 - 60% της ομάδας σου πρέπει να αποτελείται από τις ακαδημίες σου.

Σχόλιο: Εξ΄ου και οι αλλαγές εκεί... Γενόμενες και κυοφορούμενες ενδεχομένως. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος.

7.  Αν αγαπάς τον Ολυμπιακό, θέλεις έναν καλό Παναθηναϊκό.  Όπως έσωσε η Μπάγερν την Ντόρτμουντ απ΄την χρεωκοπία. Αν αγαπάς τον Πάοκ, θέλεις ν΄ανέβει ο Άρης στην α΄εθνική.

Σχόλιο: Ακούγεται σκόπιμο, έξυπνο ή και...γενναιόδωρο, πιστεύω απόλυτα ότι ο Ελευθερόπουλος το είπε καλή τη πίστει, αλλά ΔΕΝ ΣΥΜΦΩΝΩ ΚΑΘΟΛΟΥ μαζί του. Εδώ, κάνει λάθος. Κατά τη γνώμη μου. Για έναν απλό λόγο: Αν είναι να διασώζονται ομάδες απ΄τον υποβιβασμό τους, χάριν της οιασδήποτε σκοπιμότητας, με την καταστρατήγηση ή τις καραγκιοζίστικες αλλαγές της τελευταίας στιγμής ΣΥΜΦΩΝΗΜΕΝΩΝ και ΘΕΣΠΙΣΜΕΝΩΝ πριν από την έναρξη μιας διοργάνωσης κανόνων λειτουργίας της, ΑΥΤΟ ΤΟ ΘΕΩΡΩ ΦΤΥΣΙΑ ΣΤΗ ΜΟΥΡΗ ΤΗΣ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑΣ, ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ ΚΑΙ ΕΝ ΤΕΛΕΙ ΤΟΥ ΦΙΛ-ΑΘΛΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΠΟΥ ΟΦΕΙΛΕΙ ΝΑ ΔΙΕΠΕΙ ΤΟΝ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΝΤΙ-ΑΘΛΗΤΙΚΗ, ΑΝΗΘΙΚΗ, ΕΞΟΒΕΛΙΣΤΕΑ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΩ ΜΕ ΟΛΗ ΜΟΥ ΤΗΝ ΨΥΧΗ, ΓΙΑΤΙ ΑΝΤΙΚΕΙΤΑΙ ΣΤΟ ΑΞΙΑΚΟ ΜΟΥ ΕΝ ΓΕΝΕΙ ΣΥΣΤΗΜΑ. Ή ΤΗΡΟΥΜΕ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΥΠΟΓΡΑΦΟΥΜΕ  Ή ΤΑ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΑΝΕΙ ΜΕΛΑΝΙ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΜΑΣ ΒΟΛΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΑΤΡΕΠΟΥΜΕ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΟΚΟΥΝ ΕΝ ΜΙΑ ΝΥΚΤΙ. ΕΙΝΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑ ΑΠΟ ΕΚΕΙΝΕΣ ΠΟΥ ΠΡΟΣΙΔΙΑΖΟΥΝ ΣΕ ΛΑΜΟΓΙΑ, ΠΟΛΙΤΙΚΑΝΤΗΔΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΙΣΤΟΥ ΕΙΔΟΥΣ, ΔΡΑΧΜΟΦΟΝΙΑΔΕΣ, ΟΠΟΡΤΟΥΝΙΣΤΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΥΣ, ΣΟΒΑΡΟΥΣ ΑΝΔΡΕΣ... Εκτός αν οι περί ου ο λόγος ομάδες ανεβαίνουν κατηγορία ή δεν πέφτουν από΄κει που βρίσκονται, νόμιμα, δίκαια, αξιοκρατικά. Τότε, βεβαίως ναι. Συμφωνώ. Δεν είναι ηλίθιοι όσοι τηρούν τους συμπεφωνημένους όρους και κανόνες. Όπως οι συνεπείς φορολογούμενοι... Α, ρε Μηλιόκα...

  Και τελειώνω με κάτι που το καταλαβαίνω ότι έτσι πρέπει να γίνεται, αλλά με προβληματίζει ωστόσο βαθιά...

8.  Είναι γνωστό σκηνικό το ότι σε κάποια στιγμή η διοίκηση ρωτάει τη γνώμη κάποιων παιχτών για το αν ο προπονητής πρέπει να μείνει ή να φύγει (!).

Σχόλιο: Ωστε έτσι λοιπόν, ε; Οι παίχτες λένε στη διοίκηση αν πρέπει να μείνει ή να φύγει ο προπονητής απ΄την ομάδα... Και είναι και γνωστό αυτό το σκηνικό... Και μου΄ρχονται βροχή τώρα τα ερωτήματα στον νου: Έτσι έγινε και σ΄εμάς ή όχι; Και ποιοί παίχτες είναι αυτοί που ερήμην πιστεύω του προπονητή τους εκφέρουν - ερωτώμενοι ασφαλώς - τη γνώμη τους προς την διοίκηση για το αν θα πρέπει να μείνει ή να φύγει ο προπονητής; Είναι οι αρχηγοί της ομάδας ( αυτό, έστω, θα το καταλάβαινα ) ή οι πιο ακριβοπληρωμένοι μήπως ή τίποτα...καρφιά ενδεχομένως ή και...συνδυασμοί τους ίσως; ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙΣ. ΚΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ. ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΑΠΕΞΩ, ΕΙΝ΄ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΩΣ ΛΕΜΕ ΣΤΑ ΣΟΣΙΑΛ Ο,ΤΙ ΜΑΣ ΚΑΤΕΒΕΙ. ΕΙΝΑΙ ΖΟΡΙ ΟΜΩΣ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΤΟ ΤΙΜΟΝΙ Σ΄ΕΝΑΝ ΜΕΓΑΛΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΟΠΩΣ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ. "ΑΡΧΗ ΑΝΔΡΑ ΔΕΙΚΝΥΣΙ", ΒΕΒΑΙΑ. ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΩΣ ΜΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΝΑ΄ΧΕΙ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ, ΙΔΙΩΣ ΑΜΕΣΗ, ΓΝΩΣΗ ΤΟΥ ΤΙ ΤΕΚΤΑΙΝΕΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΣΤΗΝ ΟΜΑΔΑ. ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΠΟΛΥ ΙΚΑΝΟΣ Ή ΤΥΧΕΡΟΣ Ή ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ, ΚΙ΄ΕΧΕΙΣ ΤΕΧΝΙΚΟ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΚΥΡΟΥΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟΝ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΖΕΣΑΙ ΟΠΩΣ ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ, ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΕΚΕΙΝΑ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΕΙΣ ΚΙ΄ΕΤΣΙ ΝΑ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΟΡΘΑ. ΞΑΝΑΛΕΩ: ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΠΟΛΥ ΥΠΕΥΘΥΝΟ ΠΡΑΓΜΑ ΝΑ ΔΙΟΙΚΕΙΣ. ΕΙΔΙΚΑ ΑΝ ΕΧΕΙΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΜΕ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΟΠΑΔΩΝ ΚΑΙ ΒΑΖΕΙΣ ΚΙ΄ΕΣΥ ΤΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ...

Ζ     Η     Τ     Ω         Ο         Ο     Λ     Υ     Μ     Π     Ι     Α     Κ     Ο     Σ     !    !    !