Ευκολα το 89-64. Κι ομως η διαφορα ποιοτητας θα ανταποκρινοταν με ενα σκορ 40ποντων υπερ του Ολυμπιακου.

Σε φιλους αλλοθρησκους απο προχτες τους ελεγα για 40αρα και το σπασιμο του ρεκορ της 35αρας.
Αποδειχτηκε οτι δεν ηταν μακρυα να βγει αληθινο. Αλλα θελω να γραψω εδω οτι αυτο το σπασιμο του ρεκορ ΘΑ ΓΙΝΕΙ. Και ΜΟΝΟ απο τον Ολυμπιακο.
Μεσα στο οκανα αν μπουν οι παιχτες μας ΣΕΛΗΝΙΑΣΜΕΝΟΙ θα τους ριξουν μια 20αρα στο κεφαλι. Αν μπουν "παμε και βλεπουμε πως θα κυλησει" δηλαδη ψιλοχαλαρα θα ειναι παιχνιδι που θα κριθει στο ποντο. Ναι, εννοω εχουμε τετοια διαφορα ποιοτητας που εμεις χαλαρα και αυτοι στα καλα τους ειναι ακομα αμφιρροπο το αποτελεσμα.
Στο πρωτο παιχνιδι οταν η διαφορα ηταν στους 15-16 ποντους, ειμαι ΣΙΓΟΥΡΟΣ οι περισσοτεροι απο εμας το ΞΕΡΑΜΕ οτι θα το γυρισουμε το σκορ αλλα συναμα οχι και το ιδιο σιγουροι για την τελικη επικρατηση. (προσωπικα πιστευα και στην επικρατηση μας αλλα τελικα επιβεβαιωθηκαν φιλοι συγγαυροι που ειπαν "παλι κατι θα γινει και θα στραβωσει")

Κατα βαθος το ΞΕΡΟΥΝ και οι ιδιοι οι βαζελοι οτι η ομαδα τους φετος (ιδιαιτερα φετος) ειναι για τα μπαζα.

υγ. Η ΤΣΣΚΑ κοντρα στις ζελες εκανε πολυ ασχημα παιχνιδια με αναριθμητα και τραγικα λαθη οποτε μην ξεγελιεστε. Δεν εδειξε το πραγματικο αναστημα της η ομαδα του φαρμακοτριφτη. Αυτο που συνεβη ηταν να ΜΑΛΑΚΙΖΕΤΑΙ η ΤΣΣΚΑ και να της ΚΩΛΟΤΡΙΒΕΤΑΙ ο ποα λιγο παραπανω απο το αναμενομενο.

υγ.2 Ο Ολυμπιακος ομως ΕΔΕΙΞΕ τα ΑΡΧΙΔΙΑ του στην μουρη της πουτανοΡεαλ (και με κοντρα διαιτησιες) που οντως οι Ισπανοι ειχαν ΚΑΙ ομαδαρα.

Θέλω να εκφράσω τα συλλυπήτηριά μου για τον Παναγιώτη Ποικιλίδη που έφυγε από κοντά μας. Ένας άνθρωπος για τον οποίο είχα νιώσει δέος όταν μου έσφιξε το χέρι κάποτε. Στα πρώτα βήματά μου στο άθλημα της πάλης, σε ηλικία 14 χρονών περίπου, μού τον γνώρισε ο προπονητής μου. Μου έσφιξε διακριτικά το χέρι και ένιωσα ένα μυρμήγκι στο σύμπαν. Πάλεψα αρκετές φορές με τον ανηψιό του, τον Αλέξανδρο, στην προπόνηση στον Β.Α.Ο.. Ο ίδιος ο Παναγιώτης ήταν Ολυμπιονίκης, όπως και ο αδερφός του ο Γιώργος. Τα οπαδικά δεν παίζουν κανένα ρόλο σε τέτοιες στιγμές. Άλλωστε, δεν μπορούμε να του καταλογίσουμε κάτι πέρα από την αγάπη του για τον Π.Α.Ο.Κ. Καλή σου ανάπαυση Παναγιώτη.

Δυστυχώς, αυτή η ομάδα πληρώνει τις αμαρτίες του παρελθόντος. Αν τα παιχνίδια των τελευταίων δύο χρόνων γινόντουσαν πριν από 7 χρόνια δε θα υπήρχε ούτε γάτα ούτε ζημιά. Ο Ολυμπιακός θα έχανε το πρωτάθλημα επειδή δε θα είχε μπορέσει να πάρει το πλεονέκτημα έδρας. Η ήττα στο ΟΑΚΑ θα έρχονταν φυσιολογικά. Ο κόσμος ήταν πιο εξημερωμένος με την ήττα. Τώρα, έχουν προηγηθεί πολλά και καλούμαστε να τα λάβουμε υπ' όψιν. Από τη σεζόν 2006-07 που είμαστε ανταγωνιστικοί προς τον τίτλο, έχουμε χάσει πολλά ματς στο ΟΑΚΑ. Κάποια από αυτά δικαιούμασταν να τα πάρουμε. Ο τρίτος τελικός του 2007 έπρεπε να παρθεί και δεν πάρθηκε εξαιτίας των διαιτητών κατά 95%. Ο κόσμος θυμάται το non call του Πηλοΐδη, αλλά σε αυτό το παιχνίδι προηγήθηκαν πολλά. Θυμάμαι μία φάση χαρακτηριστική. Παίχτης του βάζελου (δε θυμάμαι ποιος, ας πούμε ο Χατζηβρέττας) επιχειρεί μπάσιμο. Τρώει τάπα από παίχτη του Ολυμπιακού (επίσης δε θυμάμαι, ας πούμε τον Άκερ) και ο διαιτητής σφυρίζει φάουλ. Η τάπα ήταν καθαρή. Όμως η φάση δεν σταματάει εδώ. Οι διαιτητές αποφασίζουν ότι η μπάλα είχε βρει στο ταμπλό πριν την τάπα και δίνουν καλάθι και φάουλ. Ούτε εδώ σταματάει όμως. Η τεχνική ποινή για ένα λοξοκοίταγμα του Γκέρσον δίνεται αμέσως και έτσι μία καθαρή αμυντική προσπάθεια του Θρύλου καταλήγει σε οχτώ πόντους για τον βάζελο (έβαλε τρίποντο στην επαναφορά από την τεχνική ποινή). Η φάση αυτή είχε γίνει στο τρίτο δεκάλεπτο, όταν πλέον ο Ολυμπιακός είχε πλησιάσει τον βάζελο. Τέτοιες φάσεις έχω δει άπειρες στο ΟΑΚΑ. Όταν μας ένιωθαν απειλητικούς μας έσφαζαν ανεπιφύλακτα. Κάποιες φορές η ομάδα ήταν κατώτερη των περιστάσεων και δε χρειάζονταν κανένας διαιτητής. Το 2010 έγινε η μεγαλύτερη σφαγή (μαζί με του 2004 στη Γλυφάδα, ίσως και του 1996 στον Πανιώνιο του Ίβκοβιτς) στο μπάσκετ. Τότε δεν τους απειλήσαμε απλά. Θα τους ξεφτιλίζαμε. Έγιναν τα όργια των οργίων. Ο Παναθηναϊκός από το 2006 και έπειτα έφτιαξε μια υπερομάδα ασύλληπτη. Οι παίχτες που είχε προκαλούσαν δέος. Αν σκεφτεί κανείς μόνο ότι το 2008 η περιφέρεια των πρασίνων αποτελούνταν από τους Σπανούλη, Διαμαντίδη, Γιασικεβίτσιους και κατά δεύτερο λόγο είχε τον Μπετσίροβιτς κ.α. σε πιάνει τρόμος. Παρ' όλα αυτά, πολλές φορές φανήκαμε ανταγωνιστικοί εκεί μέσα. Διεκδικήσαμε πολλά παιχνίδια και θα τα παίρναμε αν δεν ήταν οι διαιτητές. Ήταν άθλος τότε. Εκτός αν πιστεύει κάποιος ότι είχαμε τέτοια ομάδα που έπρεπε να κερδίζουμε όλα τα ματς εκεί μέσα. Τότε πάω πάσο. Μέχρι τότε, λοιπόν, πηγαίναμε στο ΟΑΚΑ χωρίς τους σημερινούς φόβους για τη διαιτησία. Τότε διαμορφώνονταν το σημερινό κλίμα. Υπήρχε η αίσθηση, αλλά σε καμία περίπτωση το σημερινό. Δημιουργήθηκαν συμπλέγματα δύσκολα. Το 2011, με φοβερά κόντρα διαιτησία και με φοβερές παθογένειες στην ομάδα καταφέραμε να νικήσουμε στο ΣΕΦ στο τρίτο παιχνίδι μόνο με τον κόσμο. Όποιος ήταν μέσα στο γήπεδο μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Πήγαμε στο ΟΑΚΑ για μία και μόνο ευκαιρία. Και παρουσιάσθηκε αυτή η ευκαιρία. Τότε ο Παπαλουκάς δήλωσε ότι έτρεμαν τα πόδια του (0/2 βολές) και ο Μαυροκεφαλίδης έχασε μία από τις δύο βολές. Αν έμπαινε μία από τις τρεις χαμένες θα πηγαίναμε παράταση. Αν έμπαιναν 2 από τις 3 θα κερδίζαμε. Φανήκαμε κατώτεροι των περιστάσεων με κύριο εκφραστή της ανανδρείας τον Παπαλουκά. Το 2012 το πήραμε με μπροστάρη τον Σπανούλη και νομίσαμε ότι ξεμπερδέψαμε. Αμ δε. Πέρυσι, ο βάζελος σκαρφίστηκε ένα σωρό πουστιές για να επηρεάσει το μυαλό του Ολυμπιακού και το κατάφερε. Φέτος δεν τέλειωσε η σειρά. Έγινε το 1-0 από τον βάζελο.

Και ρωτάω εγώ: αξίζει να πληρώσει αυτή η ομάδα, αυτοί οι παίχτες, αυτός ο προπονητής τα παλαιότερα δικά μας συμπλέγματα; Αυτοί οι παίχτες, αυτή η ομάδα, αυτός ο προπονητής φέρανε δύο ευρωπαϊκά τρόπαια τα τελευταία δύο χρόνια. Φέρανε και ένα πρωτάθλημα αντρίκειο. Έχασαν έναν τελικό κυπέλλου στο σουτ και με διαιτησία "2010" και έναν φέτος σε παιχνίδι νοκ άουτ στο ΟΑΚΑ (κανείς δεν ξέρει τι θα γινόταν σε αντίστοιχο παιχνίδι στο ΣΕΦ. Μάλλον, όλοι ξέρουμε...) και τώρα παίζει τους τελικούς χωρίς κανείς να ξέρει τη συνέχεια. Τι θα γίνει ρε μάγκες; Θα τη λιθοβολήσουμε; Δηλαδή θα πληρώσει ο Μαντζαράκος τη φλωριά του Παπαλουκά; Μα είμαστε τόσο μαλάκες επιτέλους; Ποιος μας φούσκωσε τα μυαλά και νομίζουμε ότι έχουμε να κάνουμε με τον ΚΑΟΔ; Ποιοι είμαστε εμείς στην τελική; Παρεμφερή μπάτζετ έχουμε με τον ακατανόμαστο. Βλέπουμε κάποια υπεροχή εκ μέρους μας, αλλά στα μεταξύ μας παιχνίδια δε μετράνε αυτά. Ο αθλητικός εγωισμός είναι μεγάλη υπόθεση και ο βάζελος τον έχει. Φέτος έχουμε παίξει τέσσερα παιχνίδια στο ΟΑΚΑ και τα χτυπήσαμε και τα τέσσερα. Θα παίξουμε άλλα δύο. Προς τι η απογοήτευση λοιπόν; Ένα θα το πάρουμε! Αρκεί να το πιστέψουμε οι ίδιοι. Γιατί πρέπει οι τωρινοί παίχτες να κουβαλάνε τόσο βάρος; Γιατί να κουβαλάνε το βάρος που δημιούργησαν άλλοι; Πρώτα απ' όλα δεν το αξίζουν. Η δουλειά μας είναι να στηρίζουμε. Ούτε παίζουμε μπάλα ούτε τίποτα. Στηρίζουμε και φωνάζουμε. Μέχρι το τέλος. Όταν τελειώσουν όλα, τότε μπορούμε να τα αναλύσουμε όλα. Μέχρι τότε υπομονή και στήριξη.

Ο Σπανούλης το μόνο πράγμα που δεν κάνει είναι να βάλει τον εαυτό του πάνω από την ομάδα. Έχει αποδείξει το καλοκαίρι ότι έμεινε στην ομάδα που αγαπάει κι' ας πήρε κατά πολύ λιγότερα χρήματα από άλλες ομάδες. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Έμεινε στην ομάδα για να γαμάει τον βάζελο. Ούτε κότα δεν είναι όπως λένε κάποιοι. Αν ήταν κότα, ρε άνθρωποι, δε θα σουτάριζε από τα 9 μέτρα. Πόσο μάλλον όταν ξέρει ότι αν δεν το βάλει θα ακούσει πάλι χριστοπαναγίες. Σουτάρει γιατί το πιστεύει και γιατί είναι πρώτος μάγκας. Κότα θα ήταν αν ξεφορτωνόταν την μπάλα από τα χέρια. Τώρα, όμως, δεν είναι. Απλώς, πρέπει να καταλάβει ότι ο τρόπος που προσπαθεί να κερδίσει τον βάζελο εκεί μέσα δεν είναι ο ενδεδειγμένος. Υπάρχει προπονητής και καλό θα είναι να του το εξηγήσει. Επίσης, βαρόμετρο για την απόδοσή του είναι η απόδοση του Σλούκα και του Μάντζαρη. Χθες δεν είχε ούτε μία βοήθεια. Τι να κάνει κι' αυτός;

Όλοι όσοι πάνε στο ΣΕΦ στήριξη μέχρι τέλους.

Ψυχολογία, ψυχολογία, ψυχολογία….
Για άλλη μια φορά στα κρίσιμα τελευταία λεπτά με όλες τις συγκυρίες της στιγμής με το μέρος μας εμφανίστηκε η γνωστή μαύρη ομίχλη στα μυαλά παιχτών και προπονητή, πλέον δεν μπορούμε να μιλάμε για σύμπτωση, οι επαναλήψεις είναι πλέον αρκετές…
Για την επιστροφή μας από το ναυάγιο του 1ου δεκαλέπτου ήμουνα σίγουρος και έκοβα και το χέρι μου, για το διπλό μετά και το 51-53 δεν ήμουν καθόλου σίγουρος αν και κατά πολύ καλύτεροι, με περισσότερη ενέργεια , με ένα βάζελο να παραπαίει και με εξέδρα βουβή και μισοάδεια, θεωρώ δεδομένο πως στην ίδια ψυχολογική κατάσταση βρίσκονται και οι παίχτες με τον προπονητή όταν νιώθουν πως πλησιάζουν στο μεγάλο διπλό, τα χρόνια επαναλαμβανόμενα εγκλήματα του συστήματος έχουν ριζώσει μέσα μας και μας ακολουθούν ακόμα και τώρα, στα καλά μας χρόνια…
Τι να περνάει από το μυαλό παιχτών και προπονητή; Ότι περνάει και από το δικός μας, πως κάτι θα γίνει πάλι και θα χάσουμε, θες διαιτητικό, θες αγωνιστικό, θες μπούκες; θες θες θες και άγιος ο θεός…
Η ομίχλη δεν εμφανίζεται μόνο στο ΟΑΚΑ, ακόμα και στο ΣΕΦ αδυνατώ να θυμηθώ αγώνα που τον πήραμε αεράτα, πάντα ροντέο στο τελευταίο δεκάλεπτο, πόσες φορές ενώ χτίζαμε μεγάλες διαφορές εξανεμίζονταν με ευκολία;
Φυσικά δεν ευθύνεται μόνο η ψυχολογία, σίγουρα ρόλο παίζουν και η τακτική, η προετοιμασία, οι επιλογές μέσα στο παιχνίδι, αλλά μήπως η εφαρμογή τους δεν εξαρτάται από την ψυχολογία τη δεδομένη στιγμή; Πάρτο αυγό και κούρευτο με λίγα λόγια…
Το φάρμακο είναι ένα μεγάλο διπλό που θα δώσει τίτλο και μετά χτίσιμο
πάνω σε αυτή τη βάση για νέες νίκες για να αντιστραφεί η άσχημη ψυχολογία, να καθαρίσει το μυαλό και να λυθούν χέρια και πόδια…
Χάθηκε τεράστια ευκαιρία η θεραπεία να ξεκινήσει από χθες, δεν πειράζει, κοιτάμε το επόμενο εκτός (δεν συζητάω για ΣΕΦ) που πλέον θα είναι αρκετά πιο δύσκολο και με το σύστημα υποψιασμένο και θορυβημένο …
Αγωνιστικά θεωρώ πως έχουμε καλύτερη ομάδα την δεδομένη στιγμή και φυσικά κανονικό προπονητή , ο Μπαρτζώκας και οι παίχτες αδικούν τους εαυτούς τους, δεν είναι αυτές οι δυνατότητες τους , οπότε κάνουμε υπομονή ,γεμίζουμε το ΣΕΦ και στηρίζουμε και τα άλλα θα τα δούμε μετά…

Και προς θεού προσοχή! Η ομάδα αυτή απαρτίζεται πλέον από πολλά νέα παιδιά με τεράστιο ταλέντο, κεφάλαιο για το μέλλον, είναι κρίμα να καούν με αφορισμούς και αφόρητες πιέσεις, μην τους κόψουμε τα φτερά…

Γεια σας μαγκες.Οντας λιγο πιο ηρεμος απο χθες αρχικα θελω να διευκρινισω οτι παρα τις βρισιες που εριξα χθες εγω παντα θα ειμαι διπλα στην ομαδα σε ολα τα αθληματα.Ειδικα στο μπασκετ που αναμφισβητητα μας χαρισε οπως ειπε και ο Σαββας τη μεγαλυτερη χαρα με το ΠΙΟ ΑΡΧΙΔΑΤΟ ΕΥΡΩΠΑΙΚΟ στην Πολη δεν μπορω να το παρατησω.Εδω και 3 χρονια που τα πραγματα εχουν αλλαξει σαφως προς το καλυτερο συνεχως ερχομουν σε ρηξη με αυτους που με την παραμικρη αφορμη εκραζαν ΟΜΑΔΑ και ΔΙΟΙΚΗΣΗ.Οσον αφορα χθες ομως για εμενα δεν υπαρχουν δικαιολογιες.Επιτρεψε μου να διαφωνησω λιγο με το αρθρο.Δεν θεωρω το οτι το πηγαμε το ματς τοσο κοντα ειναι επιτυχια.Και εξηγω.Παιζαμε με εναν παο που πραγματικα ηταν για κλαματα.1/19 3ποντα χωρις προπονητη και σε μια εδρα εκκλησια.Επισης αυτοι επαιζαν μονο με ποσταρισμα του ματσιουλις και απο την αλλη ενω λασμε και μαυροκεφαλιδης ηταν φορτωμενοι με φαουλ αντι να παιξουμε στη ρακετα βαραγαμε 3ποντα απο τα 9 μετρα.Δυσκολα θα ξαναβρουμε τοσο ευνοικες συγκυριες.Παρολα αυτα ηττηθηκαμε επειδη οταν ειδαμε οτι παμε για νικη πραγματικα χασαμε τη γη κατω απο τα ποδια μας.Δεν γινεται ρε πουστη να νικαμε 2 φορες τη ρεαλ και να χανουμε απο αυτο το εκτρωμα.Πολλοι χθες βγηκαν απο τα ρουχα τους ακομη και ατομα που δεν εκραζαν μεχρι και σε ηχηρες σφαλιαρες.Και για μενα δικαιολογημενα καθως το κακο με το οακα εχει παραγινει.Δεν μπορουμε ρε γαμωτο να εχουμε πνευματικη διαυγεια και ψυχικη ηρεμια εκει μεσα?Τελος παντων εννοειται συσπειρωση τωρα και οπωσδηποτε νικη στο ΣΕΦ.Δυστυχως δεν θα μπορω να ειμαι γιατι εχω και τις κωλοπανελληνιες(τι αγχος και αυτο ρε πουστη).Καλη τυχη στην ομαδα μας και μακαρι η κολαση του ΣΕΦ να καψει τους λαγους.