ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ, Ο ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ
Γράφτηκε απο Anonymous στις 13:53 | 23-07-2014
Καλοκαίρι, αγωνιστική δράση δεν υπάρχει, οπότε βρίσκουμε ευκαιρία να ασχοληθούμε με κάποιες καραμέλες που υπάρχουν ακόμη και σήμερα στο στόμα όλων των αντιολυμπιακών. Σήμερα θα εξετάσουμε το περιβόητο παραμύθι για τις σχέσεις του μεγάλου μας προέδρου, του μεγαλύτερου όλων ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ, με την ΣΤΑΖΙ. Δεν χρειάζεται να συζητήσουμε το ''ποιος τα λέει αυτά''. Μία γύρα να κάνει κανείς στο Internet, θα πέσει σε δεκάδες περισπούδαστα άρθρα, στα οποία οι ''γνώστες'' συντάκτες θεωρούν δεδομένη την εμπλοκή του ΚΟΚΚΑΛΗ με το ''Υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας'' της κομμουνιστικής Ανατολικής Γερμανίας. Πάρα πολλοί δημοσιογράφοι έχτισαν καριέρες γύρω από αυτήν την υπόθεση, με πρώτη και καλύτερη τη συγχωρεμένη πλέον Αριστέα Μπουγάτσου. Ακριβώς επειδή είναι συγχωρεμένη πια, θα αποφύγουμε τους υβριστικούς χαρακτηρισμούς εις βάρος της, παρά τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας στην οποία εν γνώσει της προέβη, κατ'εντολή των αφεντικών της σε ''Καθημερινή'' και ''Ελευθεροτυπία''. Μόνον ειρωνείες, όχι βρισιές.
H γερμανική Βουλή το 1996 αποφάσισε να συγκροτήσει μία εξεταστική επιτροπή, η οποία θα διερευνούσε το πού κατέληξαν τα κονδύλια των τραπεζών της πρώην Ανατολικής Γερμανίας, μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου. Τα δύο ξεχωριστά κράτη πριν το 1989, Ανατολική-Δυτική Γερμανία, ενώθηκαν και πλέον οι υποχρεώσεις και η περιουσία του ενός μεταφέρθηκαν στο άλλο. Η έρευνα αναγκαστικά ακούμπησε και την περιβόητη ΣΤΑΖΙ, με αποτέλεσμα να καθυστερήσει αρκετά το πόρισμα, το οποίο συνετάγη στις 28 Μαϊου 1998. Μέσα σε αυτό αναφέρεται και το όνομα του ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ, σχετικά με την πιθανότητα να έδρασε ως κατάσκοπος της Ανατολικής Γερμανίας και με το αν χρησιμοποιήθηκαν χρήματα του κομμουνιστικού Κράτους της Ανατολικής Γερμανίας για να στηθεί η INTRACOM. Το πόρισμα είναι αυτό.
Προφανώς, το πόρισμα είναι στα γερμανικά και δεν περιμένουμε κάποιος να το μεταφράσει, οπότε θα ασχοληθούμε σε πρακτικό επίπεδο με τις συνέπειές του. Τι συμπέρασμα έβγαλε ο πρόεδρος της εξεταστικής επιτροπής του γερμανικού Κοινοβουλίου, Φόλκερ Νόιμαν;
EΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΑ ΝΕΑ 24-2-2002
Προσέξτε τι είπε ακριβώς ο (Γερμανός και όχι Έλληνας) κύριος Νόιμαν στη ΝΕΤ το 2002. Δεν προέκυψε ΕΝΔΕΙΞΗ για κατασκοπεία του ΣΩΚΡΑΤΗ εις βάρος της Ελλάδος. Όχι ''είχαμε ενδείξεις, αλλά δεν βρήκαμε αποδείξεις''. Με λίγα λόγια δεν προέκυψε ΤΟ ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ, ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΑΡΑΦΙΛΟΛΟΓΙΑΣ. Ας δούμε όμως και το γενικότερο κλίμα στη Γερμανία το Φεβρουάριο του 2002 γύρω από αυτήν την ιστορία, 4 χρόνια μετά τη δημοσιοποίηση του πορίσματος. Μιλάει ο δημοσιογράφος της Deutsche Welle Παναγιώτης Κουμπαράνης στο ραδιόφωνο του SKY και παίρνουμε τα όσα είπε από την ''Αθλητική Ηχώ''. Πιο καθαρά. Μιλάει Έλληνας δημοσιογράφος που ζει στη Γερμανία στο ραδιόφωνο του εχθρού του ΚΟΚΚΑΛΗ Αλαφούζου, που αναπαρήγαγε όλες τις φήμες περί κατασκοπείας-ΣΤΑΖΙ και τα αναπαράγει η βαζελο-''Ηχώ''. Τίποτε από όσα βάζουμε δεν ''το λένε οι γαύροι''.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΑΘΛΗΤΙΚΗ ΗΧΩ 22-2-2002
Συμπέρασμα.
Η ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟΥ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΕ ΤΟ ΚΑΤΑ ΠΟΣΟΝ Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΥΠΗΡΞΕ ΠΡΑΚΤΟΡΑΣ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΘΩΩΣΕ ΠΛΗΡΩΣ, ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΑΡΑΔΕΧΟΝΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΟΙ ΕΧΘΡΟΙ ΤΟΥ.
Εδώ κανονικά θα έπρεπε να λήξει το θέμα, αφού αν κάποιος δεν είναι καθυστερημένος τελείως ή έμμισθος ΑΡΔ του Ενιαίου Αντιολυμπιακού Μετώπου, πρέπει να καταλαβαίνει πως δεν είναι δυνατόν ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΟΚΚΑΛΗΣ να ελέγχει το γερμανικό Κράτος. Αν είχε τόση δύναμη, θα μπορούσαμε να πάρουμε ως Ολυμπιακός και κάνα Champions League επί των ημερών του. Συνεχίζουμε όμως, γιατί η Αριστέα που ήταν ''δημοσιογραφάρα'' είχε κέφια. Το Φεβρουάριο του 2002 επανέρχεται στο θέμα με το περιβόητο κείμενό της στην ''Καθημερινή'' περί ''Rocco'', ''Krokus'' και ''Kaskade'', που έγινε ανάρπαστο. Αυτή ήταν η αιτία να ασκηθεί ποινική δίωξη εις βάρος του ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ από τον ''έντιμο'' εισαγγελέα Πρωτοδικών κύριο Παπαγγελόπουλο. Μιλάμε για μία πολύ κρίσιμη χρονικά στιγμή για τις πολιτικές και τις αθλητικές εξελίξεις στη χώρα. Η κυβέρνηση Σημίτη ολοένα και υποχωρεί στις δημοσκοπήσεις, με τον Καραμανλή της ΝΔ να ετοιμάζεται να ''επανιδρύσει το ελληνικό Δημόσιο'' (δηλαδή να διορίσει όλα τα γαλάζια παιδιά που ήταν στην απ'έξω από τα πασοκόσκυλα), ενώ ο Θρύλος διεκδικεί το έκτο σερί πρωτάθλημα ποδοσφαίρου, κάτι που θα γραφόταν στην ιστορία και θα ισχυροποιούσε τον εχθρό των Βαρδινογιάννη-Αλαφούζου ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ ακόμη περισσότερο στα μάτια των γαύρων οπαδών. Το τι έγραψε η Αριστέα το είδαμε και το ξέρουμε. Ας δούμε όμως πώς αντέδρασε σε αυτά τα δημοσιεύματα ο μεγάλος μας πρόεδρος.
Σχετικά με την ποινική δίωξη που άσκησε ο εισαγγελέας Πρωτοδικών, ο πρόεδρος της Intracom έκανε λόγο για «γνωστούς κύκλους» που «ειδικεύονται σε έναν εντεταλμένο πόλεμο εναντίον μου» και οι οποίοι «πρωταγωνιστούν, υπό τη μορφή δήθεν 'πληροφοριοδοτών' και 'ανιχνευτών' της αλήθειας, σε μία νέα ποινική δίωξη που ασκήθηκε για κατηγορίες παντελώς αστήριχτες».
«Είναι δε, η πολλοστή φορά που το πράττουν, αφού έως σήμερα έχω κατηγορηθεί για παρόμοιες με τη σημερινή ποινική δίωξη πράξεις, κατόπιν ιδίου τύπου διώξεων εναντίον μου, οι οποίες όλες κατέρρευσαν ενώπιον της τακτικής Δικαιοσύνης. Δηλώνω προς πάσα κατεύθυνση, ότι το ίδιο θα συμβεί και σε αυτήν την περίπτωση, διότι απλούστατα ουδεμία ανάμειξη είχα ή έχω σε ποιουδήποτε είδους αξιόποινες πράξεις», δήλωσε ο Σ.Κόκκαλης.
Δηλώνω επίσης, με αφορμή την κατηγορία περί δήθεν κατασκοπίας, η οποία με θίγει βαθύτατα ως άνθρωπο και ως Έλληνα πολίτη και βέβαια έχει ήδη εκτοξευθεί από τον ίδιο πολιτικό παλαιότερα και εξεταστεί από τις δικαστικές αρχές, ότι θα στραφώ κατά οποιουδήποτε προσώπου ευθύνεται για την -για άλλη μία φορά- σπίλωση του ονόματος και της τιμής μου, καθώς και για την επιγενόμενη βλάβη των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων ενός πρωτοποριακού Ομίλου επιχειρήσεων», κατέληξε.
Αποζημίωση ύψους 6,6 εκατ. ευρώ ζητά, με αγωγή της, από την εφημερίδα Καθημερινή η Intracom και, προσωπικά, ο ιδιοκτήτης της, Σωκράτης Κόκκαλης, υποστηρίζοντας ότι (με 153, συνολικά, δημοσιεύματά της) προσπάθησε να βλάψει οικονομικά τις δραστηριότητες της εταιρείας και τον ίδιο τον ιδιοκτήτη της, οι εκπρόσωποι του οποίου υποστήριξαν την Τετάρτη το αίτημά τους ενώπιον του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Πειραιά.
Την αγωγή της Intracom και του Σωκράτη Κόκκαλη υποστήριξε ο γενικός οικονομικός διευθυντής της εταιρείας, Δημήτρης Κλώνης, ο οποίος τόνισε ότι «όλα τα δημοσιεύματα της εφημερίδας ήταν αναληθή και δυσφημιστικά για την εταιρεία» και ζήτησε από τους δικαστές του τμήματος ασφαλιστικών μέτρων να κάνουν δεκτό το αίτημα της αποζημίωσης, που είναι 6.000.000 ευρώ για την εταιρεία και 600.000 ευρώ για τον ιδιοκτήτη της.
Από την πλευρά της Καθημερινής, κατέθεσε ο διευθυντής της, Αντώνης Καρακούσης, και η δημοσιογράφος του οικονομικού ρεπορτάζ, Αριστέα Μπουγάτσου, οι οποίοι υποστήριξαν ότι όλα «τα δημοσιεύματα που αφορούσαν τις δραστηριότητες τόσο της Intracom όσο και του Σωκράτη Κόκκαλη ήταν αληθή και είχαν γραφτεί βάσει πληροφοριών που προέρχονταν από τράπεζες και από άλλες οικονομικές πηγές».
Η απόφαση των δικαστών αναμένεται τις επόμενες ημέρες.
Τον επιχειρηματία Σωκράτη Κόκκαλη και την εταιρεία Intracom δικαίωσε την Τετάρτη το Πολιτικό Εφετείο Πειραιά, αφού με απόφασή του καταδίκασε την εφημερίδα Η Καθημερινή και τους υπευθύνους της για τα δημοσιεύματά της με την καταβολή αποζημίωσης συνολικού ύψους 315.000 ευρώ. Το δικαστήριο, όπου είχε προσφύγει με αγωγή του τόσο ο κ. Κόκκαλης όσο και η εταιρεία του, ζητώντας υπέρ του την χρηματική καταδίκη της εφημερίδας για σωρεία δημοσιευμάτων εναντίον του, δέχθηκε ότι και τα 154 δημοσιεύματα της Καθημερινής από τον Ιανουάριο του 2001 έως και 15 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, που αφορούσαν τον επιχειρηματία και την εταιρεία του, ήταν ψευδή και συκοφαντικά. Επίσης με την ίδια απόφαση του το δικαστήριο δέχθηκε ότι τόσο ο εκδότης Θεμιστοκλής Αλαφούζος όσο και ο διευθυντής και η συντάκτρια των περισσότερων δημοσιευμάτων, Αριστέα Μπουγάτσου, έθιξαν εν γνώση τους την τιμή και την επιχειρηματική πίστη του κ. Κόκκαλη, αλλά και της Intracom. Τέλος, η εφημερίδα σύμφωνα με την απόφαση του Πολιτικού Εφετείου Πειραιά εκτός από τα 315.000 ευρώ, που θα καταβάλλει, υποχρεώνεται να δημοσιεύσει περίληψη της απόφασής του.
Ο Aρειος Πάγος με απόφασή του (προσωρινή διαταγή) απέρριψε, μερικώς, αίτημα της εφημερίδας Καθημερινή να ανασταλεί η εκτέλεση απόφασης του Εφετείου Πειραιά, με την οποία υποχρεούνται οι εκπρόσωποι της εφημερίδας να καταβάλουν, ως αποζημίωση για ηθική βλάβη, το ποσό 250.000 ευρώ στην εταιρεία Intracom και 65.000 ευρώ στον επιχειρηματία και πρόεδρο της εταιρείας Σ.Κόκκαλη (συνολικά 315.000 ευρώ). Παράλληλα, ο Αρειος Πάγος ανέστειλε την υποχρέωση δημοσίευσης περίληψης της απόφασης. Ειδικότερα, από το Εφετείο Πειραιώς έχει καταδικαστεί ο εκδότης της Καθημερινής Θ.Αλαφούζος, ο διευθυντής της Σ.Ζούλας και η δημοσιογράφος Αριστέα Μπουγάτσου για σειρά δημοσιευμάτων που αφορούσαν την επιχειρηματική δραστηριότητα του κ. Κόκκαλη, τα χρέη του κ.λπ., τα οποία κρίθηκαν συκοφαντικά και αναληθή.Μετά την καταδίκη ο εκπρόσωπος της εν λόγω εφημερίδας κατέθεσε αναίρεση στον Αρειο Πάγο, η εκδίκαση της οποίας αναμένεται.
Συμπέρασμα.
Η ΑΡΙΣΤΕΑ ΜΠΟΥΓΑΤΣΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΕΦΕΤΕΙΟ ΠΕΙΡΑΙΑ ΓΙΑ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΚΗ ΔΥΣΦΗΜΗΣΗ. ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΕΚΡΙΝΕ ΠΩΣ ΤΑ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑΤΑ ΤΗΣ ''ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ'' ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΨΕΜΑΤΑ.
Θα πει κάποιος ''εντάξει, ξέρουμε ότι ο Σωκράτης ελέγχει την ελληνική Δικαιοσύνη, δεν μας λες κάτι με το παραπάνω''. Αυτό ήταν το κύριο επιχείρημα όλων αυτών των ''εντίμων'' δημοσιογράφων και λοιπών αντιολυμπιακών τσάτσων, όταν απηλλάγη οριστικά από όλες τις κατηγορίες ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ με το περίφημο βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών το 2007. Βεβαίως όλοι αυτοί μπορεί να πιστεύουν και στους ψεκασμούς και να ασχολούνται με τα chemtrails (δεν το λέμε τυχαία, θα δείτε παρακάτω πού το πάμε). Ας δούμε όμως τα υπόλοιπα δημοσιεύματα της ''δημοσιογραφάρας'' Αριστέας Μπουγάτσου, όπως αυτό εδώ για τον Krokus.
Την ίδια ώρα που τα διαβόητα αρχεία της ΣΤΑΖΙ «παράγουν» συλλήψεις μελών του ΕΛΑ, ομολογίες, αλλά και μια παράξενη σιωπή γύρω από τις «μαύρες εταιρείες» της τρομοκρατίας με τα όπλα, τα ναρκωτικά, τα διεθνή δίκτυα διακίνησης και διαφυγής των εκτελεστών και τους ευυπόληπτους επιχειρηματίες να κάνουν «business», νέα συγκλονιστικά στοιχεία έρχονται στο φως της δημοσιότητας.
Το κύριο όπλο λοιπόν της δημοσιογράφου, στο οποίο βασίστηκε για να εξαπολύσει την επίθεσή της προς το ΣΩΚΡΑΤΗ, ήταν τα ''διαβόητα αρχεία της ΣΤΑΖΙ''. Τι ήταν αυτά; Ας το δούμε μέσα από τον ''Ιό'' της ''Ελευθεροτυπίας'', όχι μέσα από κάποια ''γαυροφυλλάδα''.
Εδώ και λίγα χρόνια, οι ελληνικές διωκτικές αρχές -αλλά και ορισμένοι δαιμόνιοι ρεπόρτερ- έχουν εναποθέσει όλες τις ελπίδες τους για να ξετρυπώσουν κάποιο λαβράκι στον αδιάκοπο και τόσο αποτυχημένο αγώνα τους εναντίον της εγχώριας και διεθνούς "τρομοκρατίας" στην προσέγγιση των αρχείων της μυστικής υπηρεσίας της Ανατολικής Γερμανίας, της περιβόητης Στάζι (Stasi, από τη λέξη Staatssicherheitsdienst, Υπηρεσία Κρατικής Ασφάλειας). Θεωρήθηκε, μάλιστα, κατά την περίοδο της υπουργίας Παπαθεμελή, ότι η "αξιοποίηση" αυτών των αρχείων θα διαλεύκανε μεμιάς όλες τις υποθέσεις που πονοκεφαλιάζουν τους σχεδιαστές της "αντιτρομοκρατικής" εκστρατείας.
Οσο δεν άνοιγαν αυτά τα περίφημα αρχεία, τόσο μεγαλύτερος θόρυβος γινόταν για το μυστηριώδες περιεχόμενό τους και τόσο περισσότερες ελπίδες γεννούσε η επικείμενη αποκάλυψη. Κάθε τόσο διέρρεαν κάποιες επιλεκτικές πληροφορίες και φιλοξενούνταν στα πρωτοσέλιδα με εντυπωσιακούς τίτλους, όμως γρήγορα οι θησαυροί αποδεικνύονταν άνθρακες. Οι εφημερίδες και τα κανάλια που δημοσίευαν τις αδιασταύρωτες πληροφορίες υποχρεώθηκαν πολλές φορές να ανασκευάσουν τις πληροφορίες τους ή να σταματήσουν στη μέση τις έρευνές τους. Ακόμα και τα ανώτερα στελέχη της ΕΛΑΣ που ταξίδεψαν στη Γερμανία για να ζητιανέψουν μερικά έγγραφα επέστρεψαν με άδεια χέρια. Αυτή, όμως, η αδυναμία ενίσχυε ακόμη περισσότερο το μύθο για τα "έγγραφα-φωτιά" που περιλαμβάνονται στα αρχεία της Στάζι.
Μέχρι σήμερα, λοιπόν, αυτά τα περιβόητα αρχεία ήταν απρόσιτα στον Ελληνα πολίτη. Μέχρι σήμερα, που παρουσιάζουμε "σε αποκλειστικότητα" το φάκελο του Ρολφ Πόλε στη Στάζι. Πρόκειται για τον άνθρωπο που τη δεκαετία του '70 θεωρήθηκε από τα διεθνή μέσα ενημέρωσης "ο πιο επικίνδυνος τρομοκράτης της Γερμανίας" και ζει σήμερα στην Ελλάδα, αφού έχει -με το παραπάνω- πληρώσει τη δράση του εκείνης της περιόδου. Είναι γνωστό ότι ανάλογη αντιμετώπιση είχε ο κ. Πόλε και μετά την εγκατάστασή του στη χώρα μας, όπου οι "υπηρεσίες" δεν σταμάτησαν να επιχειρούν να τον εμπλέξουν σε κάθε λογής "αντιτρομοκρατικό" σχεδιασμό, εφόσον τον θεωρούσαν -κατά δήλωση του τότε υπουργού Δημόσιας Τάξης Δροσογιάννη- ως τον "πρύτανη της τρομοκρατίας". Ο φάκελος του Ρολφ Πόλε στη Στάζι έχει λοιπόν ιδιαίτερο ελληνικό ενδιαφέρον.
Δεν διεκδικούμε τις δάφνες ρεπόρτερ-Κλουζό. Ο τρόπος που έφτασε στα χέρια μας ο φάκελος αυτός είναι πολύ πεζός. Τον ανακάλυψε ο ερευνητής (και διευθυντικό στέλεχος) του "Σπίγκελ" Μίκαελ Ζοντχάιμερ, ο οποίος συγκεντρώνει, για λογαριασμό του περιοδικού, εδώ και κάποιους μήνες, όλα τα στοιχεία της Στάζι για τις ένοπλες οργανώσεις που δρούσαν στη Δυτική Γερμανία. Το σχετικό ρεπορτάζ του κ. Ζοντχάιμερ δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί. Ομως ο ίδιος είχε την καλοσύνη να στείλει στον κ. Πόλε στην Αθήνα ένα αντίγραφο όλων των εγγράφων που τον αφορούν, συνοδευόμενο από ένα ευγενικό γράμμα, με το οποίο εξουσιοδοτούσε τον παραλήπτη να κάνει οποιαδήποτε (κατά)χρήση του υλικού. Απ' ό,τι φαίνεται, ο κ. Ζοντχάιμερ ανήκει στην κατηγορία εκείνη των Γερμανών της γενιάς του που δεν ταυτίστηκαν με την κατασταλτική υστερία και τη "λύση" των λευκών κελιών. Με τη σειρά του, ο Ρολφ Πόλε, στενός φίλος και τακτικός συνεργάτης της στήλης, μας εμπιστεύθηκε το φάκελο. Και ιδού!
Η πρώτη εντύπωση είναι απογοητευτική. Ωστε αυτοί είναι οι περίφημοι φάκελοι της Στάζι; Μια σειρά από αρχειοθετημένα χαρτιά που το συνολικό τους περιεχόμενο είναι πολύ κατώτερο σε πληροφορίες από όσα έχουν κατά καιρούς δει το φώς της δημοσιότητας στον διεθνή Τύπο;
Επρεπε να το φανταστούμε. Οι "υπηρεσίες" είναι παντού "υπηρεσίες". Η φήμη των "υπερπρακτόρων" διοχετεύεται συνήθως από τα ίδια τα αφεντικά τους για προπαγανδιστικούς λόγους και πολύ μικρή σχέση έχει με την πραγματικότητα. Κατά τα άλλα μαζεύουν κι αυτοί "χαρτούρα" για να δικαιολογούν την ύπαρξή τους. Χαρακτηριστικό της προχειρότητας είναι ότι ακόμα και στην οικογενειακή κατάσταση του Πόλε (που θα μπορούσαν να την εξακριβώσουν από τους τηλεφωνικούς καταλόγους) κάνουν λάθος.
Ο φάκελος αποτελείται από 53 έγγραφα αριθμημένα και σφραγισμένα από την BStU, δηλαδή την υπηρεσία που έχει αναλάβει τη διαχείριση των αρχείων της Στάζι μετά τη χρεοκοπία του κρατικού καπιταλισμού το 1989. Από τις διακοπές της αρίθμησης μπορούμε να εικάσουμε ότι κάποια έγγραφα έχουν εξαιρεθεί. Ο κ. Ζοντχάιμερ έχει προσθέσει και 5 έγγραφα που βρίσκονταν εκτός φακέλου, αλλά αναφέρονται στον Πόλε. Ανάμεσά τους και μια έκθεση για την σύλληψη του Πόλε στην Ελλάδα το 1976 και τη διαδικασία της έκδοσής του στη Γερμανία. Από διαφορετική πηγή έχουμε και την έκθεση περί Πόλε ενός μέλους της RAF, που αποδείχθηκε πληροφοριοδότης της Στάζι, του Βέρνερ Χόπε.
Το μεγαλύτερο μέρος του φακέλου καλύπτεται από δημόσια έγγραφα, κυρίως τηλεγραφήματα του γερμανικού πρακτορείου ειδήσεων (DPA), γύρω από την ελληνική περιπέτεια του Πόλε. Υπάρχουν βέβαια και βιογραφικά σημειώματα, καθώς και απαρίθμηση των επαφών του Πόλε. Στη σελίδα 120 του φακέλου ανακαλύπτουμε επιτέλους το "λαβράκι". Ως βασικοί σύνδεσμοι του Πόλε αναφέρονται ο αδελφός του, τρία μέλη της οργάνωσης "2 Ιούνη", ο γνωστός Κάρλος και ο ... Ευάγγελος Γιαννόπουλος, μαζί με έναν ακόμη Ελληνα δικηγόρο και τρεις Γερμανούς.
Η παράλειψη του κυριότερου συνήγορου του Ρολφ Πόλε στην Αθήνα το 1976, του Παναγιώτη Κανελλάκη, ο οποίος όμως αποφεύγει τη δημοσιότητα, είναι ενδεικτική για το ότι οι κύριες πηγές πληροφόρησης της Στάζι ήταν τα δημοσιεύματα του Τύπου. Αλλά η συνύπαρξη των ονομάτων "Κάρλος" και "Γιαννόπουλου" στην ίδια σελίδα των "επικίνδυνων" επαφών του Πόλε δημιουργεί και ένα επιπλέον πρόβλημα. Οπως φαίνεται και από το έγγραφο που δημοσιεύουμε, ορισμένα ονόματα είναι σβησμένα με μαρκαδόρο. Το σβήσιμο έχει γίνει από τη σημερινή αρμόδια υπηρεσία (τη BStU), πριν παραδοθεί ο φάκελος στον κ. Ζοντχάιμερ, σύμφωνα με τον ισχύοντα τρίτο νόμο για τα αρχεία της Στάζι. Στην παρ. 32 ο νόμος αυτός της 20ής Δεκεμβρίου 1996 προβλέπει τη διαγραφή ονομάτων προσώπων που δεν εμπλέκονταν στη δραστηριότητα των "φακελωμένων". Μ' αυτή τη λογική έχει διαγραφεί το όνομα της μητέρας της Γκαμπριέλε Κρέχερ Τίντεμαν, των δύο Γερμανών δικηγόρων και του ενός Ελληνα, που όμως εύκολα αναγνωρίζεται, εφόσον από κάτω προσδιορίζεται ως ανιψιός του τότε (1976) υπουργού Δικαιοσύνης της Ελλάδας. Πρόκειται για τον Γεώργιο Στεφανάκη. Αντιθέτως δεν έχουν σβηστεί τα ονόματα του Ευάγγελου Γιαννόπουλου και του Χανς Κρίστιαν Στρέμπελε. Και καλά, ο Στρέμπελε έχει καταδικαστεί για "υπόθαλψη τρομοκρατών" με τη δημιουργία ενός δικτύου πληροφόρησης μεταξύ των κρατουμένων της RAF. Αλλά ο Ευάγγελος Γιαννόπουλος; Τι έχει ακόμα να προσάψει το σημερινό γερμανικό κράτος στον υπουργό Δικαιοσύνης της συμμάχου και εταίρου;
Φυσικά κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι ο φάκελος που παρουσιάζουμε είναι πλήρης. Γνωρίζουμε πλέον ότι ούτε καν οι μυστικές υπηρεσίες της ίδιας της ενιαίας Γερμανίας δεν διαθέτουν πλήρες αρχείο των εγγράφων της Στάζι. Κι αυτό δεν οφείλεται στην προνοητικότητα των ανατολικογερμανικών αρχών, εφόσον δεν μπόρεσαν να κρύψουν τίποτα, ούτε καν τα έγγραφα που ενοχοποιούσαν την πολιτική ηγεσία της Στάζι. Για τις ελλείψεις στο αρχείο της Στάζι ευθύνονται οι Αμερικάνοι. Οπως αποκαλύφθηκε το 1993 από το "Σπίγκελ", μέσα στην αναμπουμπούλα της κατάρρευσης των καθεστώτων του ανατολικού μπλοκ, οι πράκτορες της CIA πρόλαβαν να βάλουν χέρι στο σοβαρότερο τμήμα των αρχείων. Πρόκειται για τρία φιλμ που περιέχουν φωτογραφίες με τα δεδομένα ολόκληρου του δικτύου πρακτόρων της Ανατολικής Γερμανίας στο εξωτερικό. Η επιχείρηση ονομαζόταν "Rosewood", και μέχρι σήμερα αποτελεί σημείο τριβής μεταξύ των δυο κρατών, εφόσον οι αρχές των ΗΠΑ αρνούνται να παραδώσουν στους Γερμανούς ακόμα και τα στοιχεία που αφορούν το δίκτυο των πληροφοριοδοτών της Στάζι μέσα στην (τότε) Δυτική Γερμανία. Τα τρία φιλμ βρίσκονται στο Λάνγκλεϊ, στο στρατηγείο της CIA, και κανείς δεν γνωρίζει αν έχουν ήδη "αξιοποιηθεί" για λογαριασμό της "υπηρεσίας". Το μόνο σίγουρο είναι πως κανείς δεν θα μπορεί πλέον να βεβαιώσει ότι τα στοιχεία που θα βγούν -αν βγουν- κάποτε από το Λάνγκλεϊ θα είναι κι αυτά αυθεντικά της Στάζι.
Αντίθετα με τη διάσπαρτη φιλολογία περί εκπόρευσης της "διεθνούς τρομοκρατίας" από τη Στάζι, η ανατολικογερμανική μυστική υπηρεσία στις απόρρητες εκθέσεις της περί Πόλε αναφέρεται σε "τρομοκράτη" και "αναρχικό". Ειδικότερα στη σύλληψή του στην Ελλάδα το 1976 αφιερώνεται μεγάλο μέρος του φακέλου. Ολες οι πληροφορίες προέρχονται από πηγές μέσα στις δυτικογερμανικές μυστικές υπηρεσίες ή τον Τύπο.
Οπως διαβάζουμε στο έγγραφο 85 του φακέλου "ο Ρολφ Πόλε, ένας Αναρχικός που απελευθερώθηκε το Μάρτιο του 1975 σε ανταλλαγή με τον απαχθέντα Πέτερ Λόρεντς, συνελήφθη το απόγευμα της 21ης Ιουλίου (1976) κοντά στην πλατεία Συντάγματος των Αθηνών. Σύμφωνα με τα στοιχεία των αθηναϊκών αρχών, ο Πόλε έφτασε με πλοίο από την Ιταλία στο νησί Κέρκυρα στις 27 Μαϊου 1976. Οι ελληνικές αρχές διαθέτουν κάποιες πληροφορίες σύμφωνα με τις οποίες μέλη της ομάδας Μπάαντερ-Μάινχοφ (σ.σ. είναι χαρακτηριστικό ότι η Στάζι χρησιμοποιεί για τη RAF το προπαγανδιστικό όνομα που της έδωσαν οι δυτικογερμανικές υπηρεσίες) θα επιχειρήσουν να απαγάγουν κάποια προσωπικότητα ή θα δοκιμάσουν να κάνουν αεροπειρατεία για να εκβιάσουν την απελευθέρωση του Πόλε. Στις 28 Ιουλίου τέθηκαν υπό ειδική φύλαξη τα τέσσερα μεγαλύτερα αεροδρόμια της Ελλάδας στην Αθήνα, την Κέρκυρα, τη Ρόδο και τη θεσσαλονίκη. Η αστυνομική προστασία στα αεροδρόμια ενισχύθηκε αισθητά στις 29.7 και συμπληρώθηκε στην Αθήνα με εκπαιδευμένους σκοπευτές και τεθωρακισμένα αστυνομικά οχήματα. Ακόμα και οι τελωνειακοί υπάλληλοι οπλίστηκαν. Εξίσου αυστηρά μέτρα ασφαλείας πάρθηκαν και για την πρεσβεία της ΟΔΓ."
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει και η περιγραφή της πολιτικής δραστηριότητας του Πόλε. Οι συντάκτες των εγγράφων της Στάζι δύσκολα κρύβουν κάτω από την υπηρεσιακή ουδέτερη γλώσσα κάποιο θαυμασμό, ακόμα και φθόνος για την ανεξάρτητη στάση του:
"Σύμφωνα με ένα τηλεγράφημα του DPA της 18ης.8.1976, ο Π. συνέταξε και έδωσε στη δημοσιότητα στην Ελλάδα ένα είδος μανιφέστου, όπου εκφράζει την πολιτική του τοποθέτηση. Σ' αυτό το κείμενο ο Π. υποστηρίζει την άποψη ότι η απελευθέρωση της ανθρωπότητας από τα δίχτυα του ιμπεριαλισμού μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τον ένοπλο αγώνα (σ.σ. το λεξιλόγιο δεν ανταποκρίνεται στη δήλωση του Πόλε) και τη διεθνή αλληλεγγύη. Οι Σοσιαλδημοκράτες της Ο.Δ.Γερμανίας χαρακτηρίζονται απ' αυτόν ρεφορμιστές (σ.σ. στην πραγματικότητα ο Πόλε μιλούσε για "μεταρρυθμιστικό φασισμό", Reformfaschismus) και η Ο.Δ.Γερμανίας υποδειγματικός σύμμαχος του ιμπεριαλισμού των ΗΠΑ και ειδικά για την εκπαίδευση των αστυνομικών, των πρακτόρων και των προπαγανδιστών με φασιστικό πνεύμα."
"Στον Π. αποδίδονται οργανωτικά χαρίσματα και ικανότητα επιβολής. Διαθέτει υψηλή ευφυία και έχει γνώσεις στο νομικό τομέα, χάρη στην πρότερη εκπαίδευσή του. Ο Π. διαθέτει ειδικές γνώσεις στην πλαστογράφηση αδειών (σ. σ. αυτά δεν προκύπτουν από πουθενά) οπλοφορίας καθώς και στην προμήθεια και τη χρήση πυροβόλων όπλων. Διασυνδέσεις ή επαφές του Π. στη Λ.Δ.Γερμανίας δεν έγινε δυνατόν να εντοπιστούν."
Αν εξαιρεθούν τα τηλεγραφήματα του DPA, στο φάκελο περιλαμβάνονται και ορισμένα αυστηρά απόρρητα έγγραφα της Στάζι εκείνης της περιόδου. Ξεχωρίζει η "Πληροφορία Α/2189/9/76", όπου περιγράφονται οι δραστηριότητες της δυτικογερμανικής υπηρεσίας πληροφοριών (BND) για την προετοιμασία της δίκης του Πόλε. Το έγγραφο καταλήγει με ένα ερώτημα: "Με τα δεδομένα της στιγμής δεν είναι δυνατόν να εκτιμηθεί με ακρίβεια αν αυτές οι δραστηριότητες του BND θα έχουν επίδραση στην έκδοση του Πόλε από τις ελληνικές αρχές στις αρχές της ΟΔΓ ή αν μ' αυτό τον τρόπο το BND επιδιώκει να ασκήσει πίεση πάνω στην εξέλιξη της δίκης εναντίον του αναρχικού Πόλε."
Στο έγγραφο Α/1638/07/76 διαπιστώνονται "εμπόδια στα μέτρα που παίρνει ο αντίπαλος" (σ.σ. εννοείται η Δυτική Γερμανία). Οι δυσχέρεις αυτές "οφείλονται στη διαφορά της γλώσσας, στους φόβους του ελληνικού πληθυσμού για αντίποινα και στη δημοσίευση στον δυτικογερμανικό Τύπο μερικών αποτελεσμάτων των ερευνών." Για να αντιμετωπιστούν αυτές οι δυσκολίες, αποφασίστηκε να στελεχωθεί η ανακριτική ομάδα στην Ελλάδα με συνεργάτες που γνωρίζουν ελληνικά, και το σημαντικότερο: "Το BKA (η δυτικογερμανική Ασφάλεια) προτίθεται να εντοπίσει την πηγή διαρροής των πληροφοριών προς τα μέσα ενημέρωσης. Πιστεύεται ότι αυτή η πηγή πρέπει να αναζητηθεί σε έναν δημοσιογράφο της Muenchener Abendzeitung, ο οποίος βρίσκεται στην Ελλάδα."
Από τον Ρολφ Πόλε ζητήσαμε να σχολιάσει το περιεχόμενο του φακέλου του στη Στάζι:
"Ζούμε όλοι στο σύστημα της απύθμενης ψευδολογίας και της ολοκληρωτικής ανευθυνότητας. Πιο χαρακτηριστική έκφραση γι' αυτό το γεγονός είναι ότι μετά την κατάπνιξη της γερμανικής επανάστασης που ξέσπασε το 1918, αντικαταστάθηκε ο όρος "μυστική υπηρεσία" με τον όρο "υπηρεσία πληροφοριών". Ο τότε πράκτορας της Βέρμαχτ Αντολφ Χίτλερ έχει φέρει σε πέρας τη δουλειά και σ' αυτό τον τομέα, για χάρη των κυρίαρχων. Σήμερα υπάρχουν σ' όλο τον κόσμο μόνο "υπηρεσίες πληροφοριών".
Αν δεν ήταν "μυστικές", θα τις διέλυε αμέσως η αναστατωμένη παγκόσμια κοινή γνώμη. Οχι μόνο εξαιτίας της συχνής φονικής τους δράσης, αλλά εξαιτίας της απόλυτης βλακείας και ανικανότητάς τους. Τους πράκτορες μπορείς εύκολα να τους αναγνωρίσεις απ' την ασκήμια τους, σε αντίθεση με την πλύση εγκεφάλου που μας κάνουν με τις ταινίες του "όμορφου" Τζέιμς Μποντ. Φυσικά δεν είναι άσκημοι από τη φύση τους. Νομίζω ότι εκφράζουν μ' αυτό ένα υπόλοιπο ανθρώπινης ντροπής για τη βρόμικη δουλειά τους.
Είναι αμήχανοι απέναντι στον αυθορμητισμό και την κινητικότητα. Ιδού ένα μικρό σχετικό παράδειγμα: "Οι αξιωματικοί των πληροφοριών ήταν οι χειρότεροι! " Ο πατέρας μου ανατρίχιαζε με φρίκη όταν μου διηγιόταν για τον πόλεμο, στο τέλος της δεκαετίας του '40. Ημουν τότε περίπου 7 χρόνων. Το θυμήθηκα το 1986 όταν διάβασα πως ο τότε πρόεδρος της Αυστρίας Βαλντχάιμ υπήρξε τη ναζιστική περίοδο "Αξιωματικός πληροφοριών". Και αποκάλυψα με τον καιρό (και δημοσίευσα σχετικά άρθρα) ότι ο Βαλντχάιμ υπήρξε στο 2ο Παγγόσμιο Πόλεμο ένας υψηλόβαθμος αξιωματικός της μυστικής υπηρεσίας για ολόκληρα τα Βαλκάνια. Μέλος της "Οργάνωσης Γκέλεν". Αυτή τη μυστική υπηρεσία την οικειοποιήθηκαν -εξολοκλήρου ή εν μέρει- οι αρχές των ΗΠΑ, και κάτω απ' τη δική τους διεύθυνση συνδιοργάνωσε τον "Ψυχρό Πόλεμο" μέχρι το 1955. Από τότε αυτή η μυστική υπηρεσία λειτουργεί ως επίσημη γερμανική μυστική υπηρεσία "Bundesnachrichtendienst BND".
Αυτά και ίσως άλλα δημοσιεύματα τα πλήρωσα το 1986 εκτός των άλλων και με σπασμένα πλευρά και απειλές δολοφονίας. Αλλά η βασική συνωμοσία απέτυχε τότε. Να με συλλάβουν δηλαδή στο σπίτι, όπου πήγαινα τα μεσημέρια Σαββάτου και Κυριακής για τηλεφωνήματα στο εξωτερικό, με μερικά κρυμμένα γραμμάρια ηρωίνη. Γιατί απέτυχε; Είχα βρει σε μια γερμανική εφημερίδα καινούριες πληροφορίες για την υπόθεση Βαλντχάιμ, των οποίων η μετάφραση διάρκεσε μέχρι Κυριακή βράδυ. Τότε υποχρεώθηκαν να κάνουν την "κατ' οίκον έρευνα" χωρίς εμένα. Και σύμφωνα με τα επίσημα έγγραφα, η έρευνα είχε διενεργηθεί ήδη το Σάββατο.
Αν θέλουμε να αποκτήσουμε δημοκρατικές κοινωνίες, το πρώτο αίτημα είναι η δημοσιότητα σε όλες τις κοινωνικές υποθέσεις. Και μετά πρέπει να απομονωθούν οι εκ συστήματος προδότες, ψεύτες και συκοφάντες. Μ' αυτούς δεν πρέπει να έχουμε ούτε κουβέντα."
Με ημερομηνία 20.6.1983 φυλάσσεται στα αρχεία της Στάζι (τμήμα ΧΧΙΙ καταπολέμησης της τρομοκρατίας) η κατάθεση ενός πληροφοριοδότη της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας για τον Ρολφ Πόλε. Πίσω από το ψευδώνυμο Μπάαντε που αναφέρεται, γνωρίζουμε σήμερα ότι κρύβεται ο Βέρνερ Χόπε. Ο Χόπε έμεινε 8 χρόνια φυλακή στη Δυτική Γερμανία μετά τη σύλληψή του το 1972, με την κατηγορία της συμμετοχής σε κάποια ένοπλη σύγκρουση RAF-αστυνομίας. Μετά την αποφυλάκισή του κατέφυγε στην Ανατολική Γερμανία και έγινε "ανεπίσημος συνεργάτης" (ΙΜ, Inoffizieller Mitarbeiter) της Στάζι. Δημοσιεύουμε παρακάτω τα σημαντικότερα σημεία αυτής της μαρτυρίας.
"ΡΟΛΦ ΠΟΛΕ. Είναι περίπου 40 ετών. Την εποχή της APO (Εξωκοινοβουλευτικής Αντιπολίτευσης) υπήρξε βασικό στέλεχός της στο Μόναχο, επικεφαλής μεταξύ άλλων της νομικής βοήθειας. Ηταν ήδη εξαιρετικός νομικός, από όσο μάλιστα γνωρίζω διακρίθηκε στις κρατικές εξετάσεις και θα μπορούσε να γίνει λαμπρός δικηγόρος. Αλλά δεν θέλησε. Στην APO ριζοσπαστικοποιήθηκε και είχε επαφές με τους Φ. Τόιφελ, Ρ. Χάισλερ, Μπ. Μόνχαουπτ. Εκεί απέκτησε κάποια εμπειρία, λόγω της οποίας θα εγκατέλειπε ούτως ή άλλως τη νομική του σταδιοδρομία και θα περνούσε στην παρανομία. Στα 1971 (την Ανοιξη) ήρθε στη RAF. Δούλεψε με τους Μάνφρεντ Γκράσχοφ, Πέτρα Σελμ, Ινα Ζίπμαν, Ιμγκαρντ Μέλερ, Μπ. Μόνχαουπτ και μένα. Μπορούσε να εμφανίζεται ως πλούσιος αστός, πράγμα πολύ χρήσιμο σε ορισμένες περιπτώσεις. Εκτός αυτού κάτι καταλάβαινε και από όπλα.
Του Ρολφ άρεσαν πολύ οι πολιτικές συζητήσεις και ο ίδιος έλεγε συχνά ότι είναι "κάπως αναρχικός" ή ότι "ξυπνάει ο αυτόνομος μέσα μου". Για πολύ καιρό δεν τον καταζητούσαν. Στις αρχές του 1972 συνελήφθη στη Νυρεμβέργη (;) τη στιγμή που επιχειρούσε να αγοράσει όπλα χωρίς άδεια (κάτι που ήξερε να κάνει καλά). Στη φυλακή αλληλογραφούσα μαζί του και κατάλαβα ότι (πλέον) δεν συμφωνούσε απολύτως με τις θέσεις της RAF. Ετσι απέρριψε τη μακρά απεργία πείνας το 1974, και γι' αυτό δεν συμμετείχε στο Info (δίκτυο αλληλοενημέρωσης των κρατουμένων). Τα γράμματά του ήταν πράγματι "κάπως αναρχικά". Τον Φεβρουάριο του 1975 τον απελευθέρωσε η "2 Ιούνη". Το 1976 συνελήφθη στην Ελλάδα. Ακολούθησε μια διαδικασία απέλασης, κατά την οποία ο Ρολφ κατάφερε να κινητοποιήσει τον ελληνικό αντιφασισμό κατά της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Η αντίσταση κατά της παράδοσής του στη Γερμανία ήταν ευρύτατη. Διαμαρτυρήθηκε ακόμη και ο Μανώλης Γλέζος που το 1943 είχε κατεβάσει τη σημαία με τον αγκυλωτό σταυρό από την Ακρόπολη. Η κινητοποίηση οφειλόταν στο πολιτικό και νομικό προφίλ του Ρολφ. Το πρωτοβάθμιο δικαστήριο απέρριψε το αίτημα απέλασης, και μόνο μετά μεγάλη πίεση από τη γερμανική κυβέρνηση αποφάσισε ο Αρειος Πάγος την απέλαση.
Ο Ρολφ έμεινε έξι χρόνια στις βαυαρικές φυλακές. Δεν ξέρω αν γνώρισε τότε τον Γιαν ή αν τον ήξερε από την πρώτη φυλάκισή του στα 1972. Η φίλη του Γιαν ξέρει πάντως τον Ρολφ από το 1972, γιατί τότε αυτή ήταν στην "Κόκκινη Βοήθεια του Μονάχου". Και οι δύο έχουν σήμερα επαφή με τον Ρολφ, ο οποίος ζει στο Μόναχο. Δεν ξέρω τι κάνει εκεί. Κατά την επίσκεψή του στο Αμβούργο δεν φάνηκε να κινήθκε πολιτικά."
Τρομερή η ''αξιοπιστία'' των αρχείων, έτσι; Μετά τη σύλληψη αρκετών μελών τρομοκρατικών οργανώσεων, εν όψει των Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 2004, ο ''Ιός'' επανήλθε.
Δεν μπορεί να είναι αυτοί οι κακομοίρηδες η «17 Νοέμβρη»! Κάποιοι σπουδαίοι κρύβονται πίσω τους. Η διαπίστωση αυτή, κάτι μεταξύ έκπληξης, απογοήτευσης και αμηχανίας, ενώνει τους αναλυτές και σχολιαστές του καλοκαιρινού αντιτρομοκρατικού θρίλερ, ανεξάρτητα από την πολιτική και ιδεολογική τους τοποθέτηση. Από τους αμερικανούς επισήμους μέχρι τη γραμματέα του ΚΚΕ και από τον Τράγκα μέχρι τον Τέλλογλου, όλοι πιέζουν για την ανακάλυψη του «άλλου», εφόσον «αυτό» που βρίσκεται στις φυλακές είναι πολύ φτωχό για να αντέξει όλους τους μύθους που είχαν πλαστεί επί τρεις δεκαετίες.
Δεν θα μπορούσε να βρει καλύτερο έδαφος για να ανθίσει η παλιά καλή συνωμοτική θεωρία. Η απάντηση είναι έτοιμη: «Ολα τα λένε τα αρχεία της Στάζι. Γι' αυτό και δεν τα αξιοποίησαν οι αρχές, παρά το γεγονός ότι αυτά τα αρχεία αποκαλύπτουν ονόματα και διευθύνσεις των τρομοκρατών».
Πολλοί υπαινιγμοί
Ούτε ένα μέσο ενημέρωσης δεν αντιστάθηκε τους τελευταίους δύο μήνες στον πειρασμό να καταγγείλει ανοιχτά ή έστω να υπαινιχθεί με σαφήνεια ότι υπήρξε ολιγωρία των ελληνικών διωκτικών αρχών με τα περίφημα αρχεία.
Αντιγράφουμε ορισμένα ενδεικτικά καλοκαιρινά πρωτοσέλιδα:
*«Σάλος για τους 9 Ελληνες της Στάζι» (Αδεύσμευτος Τύπος -ΡΙΖΟΥ, 5/8)
*«Οι 8 Ελληνες συνεργάτες του Κάρλος» (Espresso, 10/8)
*«Τα αρχεία της Στάζι πολύτιμος οδηγός...» (Καθημερινή, 11/8)
*«Ολοι οι άνθρωποι του ΕΛΑ - Ποια άτομα συμμετείχαν στην οργάνωση που έστησε η Στάζι» (Αυριανή, 12/8)
*«Αυτοί είναι οι τρομοκράτες που "έδειξε" ο Παπαθεμελής» (Espresso, 12/8)
*«Σε κλοιό ο Ιταλός της 17Ν - Από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες, στον ΕΛΑ και τη Στάζι» (Απογευματινή, 17/8)
*«Η Στάζι μας έδωσε τους 9 ηγέτες του ΕΛΑ» (Εθνος, 25/8)
*«Το πρώτο όνομα από τη λίστα των Γερμανών» (Χώρα, 26/8)
*«Η σχέση ΕΛΑ-Κάρλος στα αρχεία της Στάζι» (Τύπος της Κυριακής, 1/9)
Τα δημοσιεύματα αυτά περιλάμβαναν και ορισμένα ονόματα Ελλήνων. Δειλά-δειλά στην αρχή, με ψευδώνυμα και αρχικά, αλλά στη συνέχεια φαρδιά πλατιά. Αλλού αναφέρονταν 9, αλλού 8 και αλλού 4 ή 3 ονόματα. Ακολούθησαν κάποιες διαμαρτυρίες και ορισμένοι θιγόμενοι κατέθεσαν αγωγές, αλλά η υπόθεση διαρκώς επανέρχεται στο προσκήνιο. Είναι χαρακτηριστική η διατύπωση της «Espresso» σε ανυπόγραφο ρεπορτάζ:
«Το 1995 οι γερμανικές αρχές προσέφεραν στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ σερβιρισμένη στο πιάτο την εξάρθρωση του ΕΛΑ και ίσως της 17Ν (...) Και όμως! Επτά ολόκληρα χρόνια αργότερα όχι μόνο δεν έγινε καμιά σύλληψη, αλλά η κυβέρνηση επιμένει ακόμα στην -αδιέξοδη όπως φαίνεται να είναι- "εξάρθρωση" της ομάδας Κουφοντίνα-Γιωτόπουλου» (20/8).
Τα περιβόητα αρχεία
Δεν είναι πρώτη φορά που προβάλλεται αυτή η «αποκάλυψη». Πριν από οκτώ χρόνια ο «Ελεύθερος Τύπος» δημοσίευσε ως «παγκόσμια αποκλειστικότητα» τα ονόματα αυτά επί σειρά ημερών (Δεκέμβριος 1994) με τον τίτλο «Τα φρικτά μυστικά 17Ν και ΕΛΑ. Στο φως για πρώτη φορά τα φοβερά μυστικά αρχεία της ανατολικογερμανικής Στάζι».
Προς επίρρωση των «αποκαλύψεων» η εφημερίδα έκανε χρήση μιας λίστας παρακολουθήσεων που είχε συντάξει η Ασφάλεια το 1979 και στην οποία περιλαμβάνονταν 251 αντιστασιακοί ως ύποπτοι εξτρεμιστικών ενεργειών. Ανάμεσά τους ο Μανόλης Γλέζος, ο Παναγιώτης Κρητικός, κ.ά. Οταν υπέβαλε μήνυση ένας από τους αναφερόμενους, η διεύθυνση της εφημερίδας αναδιπλώθηκε με τη δήλωση ότι «δεν υιοθετούμε όσα γράφουν τα αρχεία της Στάζι και της Ασφάλειας, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να τα δημοσιεύσουμε».
Τα ίδια ακριβώς «ντοκουμέντα» χρησιμοποιούνται στα δημοσιεύματα και τα τηλεοπτικά ρεπορτάζ των ημερών. Κεντρικό ρόλο σ' αυτές τις αποκαλύψεις παίζουν τέσσερις Ελβετοί, οι οποίοι εμφανίζονται ως οι άνθρωποι της ομάδας Κάρλος που ήρθαν σε επαφή με τους Ελληνες του ΕΛΑ για να σχεδιάσουν και να πραγματοποιήσουν δύο τουλάχιστον τρομοκρατικές ενέργειες σε ελληνικό έδαφος. Πρόκειται για την απόπειρα εναντίον του σαουδάραβα πρέσβη (1983) και την τοποθέτηση βόμβας στο μπαρ «Οσκαρ» της Γλυφάδας (1988).
Στην υπόθεση φέρεται αναμειγμένος ο υπαρχηγός του Κάρλος Γιοχάνες Βάινριχ και ο τότε υπεύθυνος του τομέα ΧΧΙΙ της Στάζι Χέλμουτ Φόιγκτ. Ο Βάινριχ έχει ήδη καταδικαστεί σε ισόβια τον Ιανουάριο του 2000 για άλλη υπόθεση (έκρηξη στο γαλλικό πολιτιστικό κέντρο στο Βερολίνο το 1983) από γερμανικό δικαστήριο, με βάση την επιβαρυντική κατάθεση του Φόιγκτ.
Ο ίδιος ο Φόιγκτ έχει καταδικαστεί σε τέσσερα χρόνια φυλακή, αλλά αφέθηκε ελεύθερος επειδή αποδείχθηκε συνεργάσιμος.
Αλλωστε ο τρόπος που συνελήφθη στην Αθήνα το 1992 ο Φόιγκτ και η έκδοσή του στη Γερμανία μετά ολιγόμηνη παραμονή του υπό κράτηση στη χώρα μας επιβεβαιώνει το γεγονός ότι υπήρξε ένα από τα στελέχη της Στάζι που δέχτηκαν να συνεργαστούν με τις υπηρεσίες του ενιαίου κράτους.
Η τύχη των Ελβετών
Αλλά ο «ελληνικός σύνδεσμος» του Κάρλος και ο μίτος που θα μας οδηγήσει στην αποκάλυψη των «παππούδων του ΕΛΑ» είναι -σύμφωνα με τα δημοσιεύματα- αυτοί οι τέσσερις Ελβετοί, οι οποίοι συνελήφθησαν με βάση αναφορές από τα αρχεία της Στάζι.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο φιάσκο στην καριέρα της Κάρλα ντελ Πόντε, η οποία εκείνη την περίοδο (1994) ήταν ομοσπονδιακή εισαγγελέας στην Ελβετία.
Μέσω της ουγγρικής μυστικής υπηρεσίας είχε προμηθευτεί κάποια έγγραφα της Στάζι και με βάση αυτά διέταξε τη σύλληψη τεσσάρων γνωστών ακτιβιστών του αντιπυρηνικού κινήματος και της αριστεράς με την κατηγορία ότι μετείχαν στην ομάδα Κάρλος. Προηγήθηκε δημοσίευμα του γαλλικού περιοδικού «Illustre» (30.8.94), το οποίο πίεζε να γίνουν συλλήψεις των τεσσάρων: του Τζιόρτζιο Μπελίνι, της Μαρίνα Μπέρτα, της Μπέρτε και του Ολιβιέ ντε Μαρσέλους.
Οι τέσσερις κρατήθηκαν στις ελβετικές φυλακές επί τρεις σχεδόν μήνες, χωρίς να τους απαγγελθεί καμιά κατηγορία.
Η υπόθεση κατάρρευσε μέσα στο Δεκέμβριο του 1994. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες της ντελ Πόντε, η οποία ζήτησε βοήθεια από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, τη Ρουμανία, το Λίβανο και την Τσεχία, δεν στοιχειοθετήθηκε καμιά ενοχή των τεσσάρων. Αποφυλακίστηκαν και οι τέσσερις και δεν ξαναενοχλήθηκαν από την ντελ Πόντε. Οι δύο μάλιστα απ' αυτούς προσέφυγαν στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και πέτυχαν την καταδίκη της Ελβετίας και την αποζημίωσή τους για την αδικαιολόγητη φυλάκιση.
Η αίτηση 27426/95 του Τζιόρτζιο Μπελίνι και η αίτηση 28256/95 της Μαρίνα Μπέρτα κατά της Ελβετίας εκδικάστηκαν από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο στις 30 Νοεμβρίου 2000 και οι αποφάσεις βγήκαν την 1η Μαρτίου 2001.
Και στις δύο περιπτώσεις το Δικαστήριο του Στρασβούργου δικαίωσε τους προσφεύγοντες και αναγνώρισε ότι το ελβετικό κράτος παραβίασε το άρθρο 5, παράγραφος 4 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για την Προστασία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Υποχρέωσε μάλιστα το ελβετικό κράτος να καταβάλει εντός τριών μηνών στον Μπελίνι 2.000 ελβετικά φράγκα για ηθική βλάβη και 4.000 για τα δικαστικά του έξοδα, σύμφωνα με το άρθρο 44, παράγραφος 2 της Σύμβασης. Το αντίστοιχο ποσό για την Μπέρτα ήταν συνολικά 4.000 φράγκα.
Οι αποφάσεις περιγράφουν λεπτομερώς τις συνθήκες σύλληψης και κράτησης των Ελβετών. Μεταφράζουμε από την πρώτη υπόθεση:
*«Στις 20 Σεπτεμβρίου 1994 ο προσφεύγων συνελήφθη και φυλακίστηκε με την "επείγουσα υποψία" ότι είχε συμμετάσχει μαζί με την τρομοκρατική ομάδα του Κάρλος σε μια επίθεση εναντίον του ραδιοσταθμού Radio Free Europe στο Μόναχο και σε επιθέσεις εναντίον διπλωματών στο Λίβανο και της Γαλλίας. Το ένταλμα σύλληψης αναφερόταν στον κίνδυνο φυγής του δράστη και στο ενδεχόμενο διάπραξης νέων επιθέσεων. Στις 22 Σεπτεμβρίου ο ανακριτής της Βέρνης επικύρωσε την κράτηση. Η απόφασή του ανέφερε ότι οι υποψίες βασίζονταν σε φακέλους των υπηρεσιών ασφαλείας της Ανατολικής Γερμανίας και την υπηρεσία πληροφοριών της Ουγγαρίας. Σύμφωνα με την απόφαση, η κράτηση θεωρήθηκε απαραίτητη προκειμένου να μην έρθει ο ύποπτος σε επαφή με άλλα μέλη της συνωμοτικής ομάδας.
»Την Παρασκευή 21 Οκτωβρίου 1994 ο προσφεύγων υπέβαλε αίτημα στην ομοσπονδιακή εισαγγελέα να αρθεί η κράτησή του. Στις 25 Οκτωβρίου το αίτημα απορρίφθηκε, με την αιτιολογία ότι απαιτούνταν και άλλες έρευνες. Στις 31 Οκτωβρίου ο προσφεύγων κατέθεσε έφεση, υποστηρίζοντας ότι παραβιάζονται τα άρθρα 5.1, 5.2, 5.4 και 6.3 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης και διαμαρτυρόμενος ότι είχαν περάσει έξι βδομάδες χωρίς να εξεταστεί η νομιμότητα της κράτησής του από κάποιο δικαστήριο, σύμφωνα με το νόημα του άρθρου 5, παρ. 4 της Σύμβασης και ότι δεν είχε μπορέσει να συμβουλευτεί τον φάκελο της υπόθεσης. (σ.σ.: Υστερα από διάφορα διαδικαστικά τρικ) τις 21 Νοεμβρίου το αίτημα και πάλι απορρίφθηκε.
»Οσο για τη διαμαρτυρία ότι δεν μπορούσε να συμβουλευτεί το φάκελο της υπόθεσης, το Δικαστικό Συμβούλιο έκρινε ότι ο προσφεύγων είχε γνώση των βασικών εγγράφων. Η απόφαση επέμεινε επίσης στο γεγονός ότι υπήρχαν ικανές υποψίες ότι ο προσφεύγων είχε διαπράξει τα εν λόγω αδικήματα και ότι ήταν ύποπτος φυγής και διάπραξης νέων αδικημάτων.
»Τελικά στις 30 Νοεμβρίου η ομοσπονδιακή εισαγγελέας διέταξε την απόλυση του κρατουμένου. Η απόφασή της, μεταξύ άλλων, διαπίστωνε ότι δεν επιβεβαιώθηκαν οι αρχικές υποψίες».
Ανάλογες είναι οι διατυπώσεις και της δεύτερης απόφασης που αναφερόταν στη Μαρίνα Μπέρτα:
*«Στις 19 Σεπτεμβρίου 1994 η ομοσπονδιακή εισαγγελέας εξέδωσε ένα ένταλμα σύλληψης εις βάρος της προσφεύγουσας, με την υποψία ότι διέπραξε δολοφονίες κατ' εξακολούθηση, ως μέλος της τρομοκρατικής ομάδας του Κάρλος (...) Την ίδια μέρα η προσφεύγουσα συνελήφθη στο Λοκάρνο και παρέμεινε στη φυλακή». Η συνέχεια είναι παρόμοια. Παρά το αίτημα αποφυλάκισης, η κράτηση διατηρήθηκε έως τις 13 Δεκεμβρίου 1994, οπότε η ομοσπονδιακή εισαγγελέας διέταξε την αποφυλάκιση, με το σκεπτικό ότι δεν επιβεβαιώθηκαν οι υποψίες.
Θυμίζουμε ότι το άρθρο της Ευρωπαϊκής Σύμβασης που παραβιάστηκε στην υπόθεση αυτή προβλέπει ότι «κάθε πρόσωπο που στερείται την ελευθερία του συνεπεία συλλήψεως ή κρατήσεως έχει δικαίωμα προσφυγής ενώπιον δικαστηρίου ώστε να αποφασίσει εντός βραχείας προθεσμίας επί του νομίμου της κρατήσεώς του και να διατάξει την απόλυσή του σε περίπτωση παρανόμου κρατήσεως» (άρθρο 5, παρ. 4).
Για τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης η δικαστική δικαίωση των τεσσάρων Ελβετών δεν θεωρείται είδηση. Ο λόγος είναι προφανής. Η πανηγυρική απαλλαγή των Ελβετών «συνεργών του Κάρλος» διαψεύδει αυτομάτως και τις «διαρροές» των ελληνικών ονομάτων. Η «αποκάλυψη» καταρρέει. Οι ίδιοι ρεπόρτερ που έχουν τόσο βαθιά εισδύσει στο άβατο της Στάζι και της CIA δυσκολεύονται να ενημερωθούν για τις δημόσιες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Και εξακολουθούν να αφήνουν την εντύπωση ότι οι τέσσερις βρίσκονται στη φυλακή. «Χάρη στον Φόιγκτ καταδικάστηκαν μεγάλοι τρομοκράτες, όπως ο Κάρλος και ο Ντε Μαρσέλους», δηλώνει με στόμφο η Αννα Παναγιωταρέα στους Κακαουνάκη, Σόμπολο και Νηστικάκη (4/9). Ας εύχεται το Mega να μην παρακολουθεί τις πρωινές εκπομπές του καναλιού ο κ. ντε Μαρσέλους.
Δεν έχουν λοιπόν κανένα λόγο (ούτε και δυνατότητα) οι ελληνικές διωκτικές και δικαστικές αρχές να περιμένουν φως από τα περιβόητα αρχεία. Θα γνωρίζουν, άλλωστε, τη σχετική νομολογία των γερμανικών δικαστηρίων, από τα οποία ζήτησαν τη δικαστική συνδρομή.
*Η απόφαση του γερμανικού εφετείου στις 5 Μαΐου 1992 είναι κατηγορηματική:
«Τα αρχεία και οι πληροφορίες του υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας (Στάζι) της πρώην ΓΛΔ δεν είναι κατά βάση κατάλληλα για την τεκμηρίωση μιας υποψίας ενοχής που απαιτεί το ένταλμα σύλληψης. Επιπλέον απαιτείται αυστηρός και ιδιαιτέρως κριτικός έλεγχος των πληροφοριών που αντλούνται από εκεί, διότι οι στόχοι και ο τρόπος εργασίας της Στάζι δεν ανταποκρινόταν σε καμία περίπτωση στις προδιαγραφές ερευνών ενός κράτους δικαίου».
Την ίδια τοποθέτηση έχει και ο αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου ε.τ. Παναγιώτης Νικολοδήμος, ο οποίος διαδέχθηκε τον Τσεβά στη θέση του επικεφαλής των ερευνών για την τρομοκρατία. Ο κ. Νικολοδήμος δεν μπορεί να κατηγορηθεί ότι επιθυμεί να θολώσει τα νερά ή να απαλλάξει από τις κατηγορίες πολίτες που αντιστάθηκαν στη χούντα (και σήμερα κατηγορούνται ως τρομοκράτες), εφόσον ο ίδιος διατέλεσε βασιλικός επίτροπος στο έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών κατά τη διάρκεια της δικτατορίας. Στο αυτοβιογραφικό του πόνημα «Το ημερολόγιο ενός εισαγγελέως» ο κ. Νικολοδήμος εξηγεί αναλυτικά τους λόγους για τους οποίους τα αρχεία της Στάζι δεν προσέφεραν τίποτα στην εξιχνίαση των τρομοκρατικών χτυπημάτων:
*«Οπως είναι γνωστόν για να διωχθεί κάποιος πρέπει να υπάρχουν και σοβαρές ενδείξεις τελέσεως του εγκλήματος. Οι ελληνικές διωκτικές αρχές με ανωτάτους αξιωματικούς της ΕΛΑΣ ηρεύνησαν τα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών (Στάζι) της Ανατ. Γερμανίας και σε κάποιες σημειώσεις ανεκάλυψαν τα επίθετα τριών Ελλήνων. Ομως και αν ακόμη τα άτομα αυτά ανεφέροντο ως μέλη τρομοκρατικής οργανώσεως (νομίζω ότι για το ένα υπήρχε τέτοια ένδειξις) η αναφορά αυτή και μόνη δεν ήτο αρκετή δια να απαγγελθεί κατηγορία εναντίον τους χωρίς άλλα στοιχεία.
»Οπως δε όλοι γνωρίζουμε εις τας δέλτους των μυστικών υπηρεσιών και μάλιστα κομμουνιστικών κρατών ενεγράφοντο ψευδείς και ανεξακρίβωτες πληροφορίες αναλόγως των επιδιώξεων και της σκοπιμότητας τας οποίας εξυπηρετούσαν, στηριζόμεναι σε δελτία αγνώστων "πρακτόρων", θα βρεθεί ποτέ δικαστής να λάβει σοβαρώς υπ' όψιν του τέτοιες εγγραφές άνευ άλλων στοιχείων;
Οπως γνωρίζω, ο αρμόδιος εισαγγελεύς κ. Ι. Διώτης αναζητώντας και αυτός στοιχεία, μετέβη κατ' επανάληψιν εις την Γερμανίαν και συνειργάσθη με τον εισαγγελέα εφετών του Βερολίνου, ο οποίος επί πολλά έτη ασχολείται με την τρομοκρατίαν. Φαίνεται ότι δεν ανεκάλυψε κι αυτός τίποτε νεώτερον και δη στοιχεία που οδηγούν σε τρομοκράτες. Ετσι οι "πληροφορίες" αυτές διεβιβάσθησαν αρμοδίως εις τακτικόν ανακριτήν ο οποίος όμως, για να απαγγείλει κατηγορίαν, πρέπει να έχει και άλλα σοβαρά στοιχεία. Είναι προφανές ότι η αναγραφή ονομάτων σε κάποια μυστική υπηρεσία δεν είναι, άνευ ετέρου, επαρκές στοιχείον διά την στήριξιν κατηγορίας, πολύ δε περισσότερον παραπομπής και προφυλακίσεως.
»Την αναζήτησιν τέτοιων στοιχείων είχε ως σκοπόν εις το παρελθόν η εκ μέρους του αντεισαγγελέως του Αρείου Πάγου διεξαγόμενη προκαταρκτική εξέτασις η οποία όμως εις ουδέν κατέληξεν. Είναι γεγονός ότι ορισμένοι μάρτυρες υπεδείκνυαν ως πιθανούς τρομοκράτας διάφορα πρόσωπα χωρίς όμως να αναφέρουν και συγκεκριμένα περιστατικά τα οποία θ' απεδείκνυον τας υποψίας των. Βεβαίως η προσοχή του εισαγγελέως εστρέφετο και προς τα υποδεικνυόμενα πρόσωπα. Τελικώς όμως κανένα στοιχείον δεν ενίσχυε την κατηγορίαν. Ενθυμούμαι ότι κάποιος "πληροφοριοδότης" εξετασθείς ως μάρτυς υπέδειξε ως τρομοκράτας διάφορα πρόσωπα, αστυνομικούς, δημοσιογράφους ακόμη δε και δικαστήν!»
Αφού συμβαίνουν όλα αυτά, τότε γιατί επανέρχεται διαρκώς ο μύθος των «φοβερών αρχείων»; Εκτός από την προφανή επιθυμία των μέσων ενημέρωσης να επενδύσουν με λίγο μυστήριο αυτή την τόσο πεζή εξάρθρωση της 17Ν, υπάρχουν και δύο τουλάχιστον πολιτικοί που επιμένουν συνεχώς στο θέμα με συνεντεύξεις αλλά και ερωτήσεις στη Βουλή.
Πρόκειται για τον κ. Παπαθεμελή και τον κ. Καμμένο. Ο πρώτος, βρήκε κατάλληλο κλίμα για να διεκδικήσει την υστεροφημία του. Προβάλλει τον ισχυρισμό ότι εκδιώχθηκε από το υπουργείο Δημόσιας Τάξης όχι ως αποτυχημένος (υπόθεση ΜΑΒΗ, κινητοποιήσεις αγροτών), αλλά επειδή κάποιο αόρατο χέρι τον εμπόδισε να ενεργοποιήσει τα αρχεία της Στάζι, ενώ αυτός ήδη «ακουμπούσε» τους τρομοκράτες.
Το φιλέτο της CIA
Οσο για τον κ. Καμμένο, αυτός θεωρεί εαυτόν ειδήμονα στην τρομοκρατολογία, επειδή έχει συγγράψει σχετικό βιβλίο, υπό την καθοδήγηση του στρατηγού Γρυλλάκη. Πρόκειται για το περίφημο πόνημα που «αποκαλύπτει» ότι ο Κάρλος δολοφονήθηκε από πράκτορα της KGB (σελ. 141)! Φυσικά ο Κάρλος ζει στις γαλλικές φυλακές και ήδη ετοιμάζει το γάμο του.
Σημειώνουμε και την έμπνευση των συνηγόρων πολιτικής αγωγής της οικογένειας του Τζώρτζη Αθανασιάδη (Λυκουρέζος, κ.ά.) που ζήτησαν να περιληφθούν στη δικογραφία όλα τα αρχεία της Στάζι (!), εφόσον μέχρι στιγμής δεν υπάρχει σύνδεση της δολοφονίας του εκδότη με την υπόθεση της 17Ν.
Από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού οι μεγάλοι μας σύμμαχοι γελάνε μ' αυτή την ιστορία.
Οπως είναι γνωστό, η CIA έχει «απαλλοτριώσει» ήδη στις αρχές του 1990 το «φιλέτο» των αρχείων της Στάζι, δηλαδή τους φακέλους των πρακτόρων της Στάζι σε όλες τις δυτικές χώρες. Η ενέργεια της αμερικανικής μυστικής υπηρεσίας ονομάστηκε «Επιχείρηση Rosewood» και πραγματοποιήθηκε μέσω ρωσικών επαφών έναντι 1.5 εκατ. δολαρίων («Time», 8/2/99). Οι Γερμανοί προσπαθούν όλα αυτά τα χρόνια να πάρουν πίσω τα αρχεία.
Οι αμερικανικές αρχές είχαν υποσχεθεί ότι αυτό θα γινόταν εντός του 2000. Τώρα λένε θα τα δώσουν μέχρι το τέλος του 2002. Ομως δεν θα επιστρέψουν τα πρωτότυπα, αλλά αντίγραφα σε CD-ROM. Ούτως ή άλλως τα αρχεία αυτά είναι πλέον αρχεία «Στάζι-CIA».
Ως σημαντικότερη απόδειξη των σχέσεων της Στάζι με τη «διεθνή τρομοκρατία» αναφέρονται συχνά οι αποκαλύψεις για την διαπλοκή της ανατολικογερμανικής μυστικής υπηρεσίας με τη σημαντικότερη δυτικογερμανική ένοπλη ομάδα, τη RAF, μετά το 1978.
Πρόκειται για μια είδηση που δημιούργησε μεγάλη αίσθηση όταν πρωτοβγήκε στο φως της δημοσιότητας, τον Ιούνιο του 1990: «Οι τρομοκράτες της RAF ζούσαν επί χρόνια στο έδαφος της Ανατολικής Γερμανίας. Οι αρχές τούς είχαν εφοδιάσει με πλαστές ταυτότητες και τους υποστήριζαν οικονομικά». Πολύ γρήγορα ολόκληρος ο γερμανικός τύπος γέμισε με ρεπορτάζ και αποκαλύψεις για τη «φονική συμμαχία» (περιοδικό «Quick»). Εκδόθηκαν ακόμα και βιβλία με λεπτομερείς περιγραφές των ενεργειών της RAF, τις οποίες υποτίθεται ότι εμπνεύστηκε και σχεδίασε η Στάζι.
Λίγα χρόνια αργότερα η υπόθεση έχει εντελώς ξεφουσκώσει. Ακόμα και οι σχετικές διώξεις που ασκήθηκαν εις βάρος των ανατολικογερμανών υπευθύνων (του τότε υφυπουργού κρατικής ασφάλειας Γκέρχαρντ Νάιμπερ και του αρχηγού του τμήματος καταπολέμησης της τρομοκρατίας της Στάζι Χορστ Φαντς) πήγαν στο αρχείο. Ο λόγος είναι απλός: Οι σχέσεις της RAF με το καθεστώς της Ανατολικής Γερμανίας και τις μυστικές υπηρεσίες του αναπτύχθηκαν την άνοιξη του 1978, όταν η Ινγκε Βιτ της RAF συναντήθηκε με τον τότε διευθυντή του τμήματος 22 του υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας Χάρι Νταλ. Το αποτέλεσμα της συνάντησης ήταν η υπόσχεση των Ανατολικογερμανών ότι θα δέχονταν μέλη της RAF που θα επιθυμούσαν να βρουν καταφύγιο στη χώρα. Με βάση αυτή τη συμφωνία, υπήρξαν πράγματι αρκετά μέλη της RAF που αποσύρθηκαν και κρύφτηκαν στην Ανατολική Γερμανία.
Η προφανής διάθεση των ανατολικογερμανικών αρχών ήταν να στρατολογήσει πληροφοριοδότες. Ομως από πουθενά δεν επιβεβαιώνεται η συνεργασία των δύο πλευρών σε τρομοκρατικές επιθέσεις. Και το σημαντικότερο: όλα τα στοιχεία συγκλίνουν ότι η απόσυρση των στελεχών της RAF στο έδαφος της Ανατολικής Γερμανίας έγινε κατά πάσα πιθανότητα με τη συναίνεση της Δυτικής Γερμανίας! Υπάρχουν μάλιστα μαρτυρίες ότι υπήρξε σ' αυτό το σημείο μυστική συμφωνία μεταξύ των δύο γερμανικών κρατών.
Θυμίζουμε ότι η επαφή RAF-Στάζι πραγματοποιείται λίγους μήνες μετά το «γερμανικό φθινόπωρο», τον τραγικό θάνατο των ηγετικών στελεχών της οργάνωσης στα λευκά κελιά του Σταμχάιμ, το Μογκαντίσου, την εκτέλεση του Σλάγιερ. Η δυτικογερμανική κυβέρνηση καλόβλεπε το ενδεχόμενο να εξουδετερωθούν μέλη της οργάνωσης στο έδαφος της Ανατολικής Γερμανίας και προσπαθούσε να αποφύγει τη δημιουργία ενός νέου Σταμχάιμ. Στις 25 Ιουλίου 1990 ένα ανώτατο στέλεχος της Στάζι ανέφερε στην τηλεοπτική εκπομπή Stern-TV ότι υπήρξαν απόρρητες συνομιλίες μεταξύ των δύο γερμανικών κρατών πριν αρχίσουν οι Ανατολικογερμανοί να υποδέχονται και να υποθάλπουν μέλη της RAF.
Ο παλιός αρχηγός της Στάζι Εριχ Μίλκε ήταν διαφωτιστικός σε συνέντευξή του στο «Spiegel» (Αύγουστος 1992): «Είμαι πεισμένος ότι μ' αυτό τον τρόπο προσφέραμε μια μεγάλη υπηρεσία στην Ομοσπονδιακή Γερμανία. Γι' αυτό δεν φοβόμουν ότι κινδύνευαν οι σχέσεις μας με την ΟΔΓ». Πράγματι. Οι σχέσεις των δύο κρατών άρχισαν στις αρχές της δεκαετίας του '80 να γίνονται ένθερμες.
Βέβαια, υπάρχει δυσκολία για τους τότε δυτικογερμανούς αρμόδιους να παραδεχτούν την ύπαρξη συμφωνίας. Μια τέτοια παραδοχή θα τους έθετε σήμερα μπροστά στον κίνδυνο να διωχτούν με βάση την περιβόητη «αντιτρομοκρατική» Παράγραφο 129α του Ποινικού Κώδικα, η οποία ποινικοποιεί κάθε είδους «υπόθαλψη τρομοκράτη». Αλλά τα μισόλογά τους επιβεβαιώνουν το γεγονός. Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του τότε υπουργού Εσωτερικών Γκέρχαρντ Μπάουμ, αρμόδιου για το κυνήγι των τρομοκρατών: «Πώς θέλετε να γνωρίζω αν υπήρξαν παρόμοιες συνομιλίες;» (Stern-TV, 25/7/90). Αν δεν είχαν υπάρξει συνομιλίες, απλώς θα τις διέψευδε κατηγορηματικά.
Οσο για το είδος της επαφής RAF-Στάζι, διαφωτιστική είναι η τοποθέτηση του τότε προέδρου της Υπηρεσίας Προστασίας του Συντάγματος Ρ. Μάγιερ: «Η RAF περιφρονούσε τον ορθόδοξο κομμουνισμό και φυσικά τις αρχές της ΓΛΔ. Ηθελε απλώς να εκμεταλλευτεί το πέρασμα στο έδαφός της. Δεν υπήρξε κανενός είδους ταύτιση. Αποκλείω εντελώς το ενδεχόμενο να υπήρξε η Στάζι καθοδηγητής ή συνεργός της RAF». Το επιβεβαιώνουν άλλωστε και τα περιβόητα αρχεία. Η επίσημη έκθεση του υπουργού Εσωτερικών της Γερμανίας στις 19 Ιουνίου 1991 είναι σαφής: «Τα αρχεία δεν περιέχουν καμιά ικανοποιητική ένδειξη για συνεργασία μεταξύ Στάζι και RAF». Στους φακέλους της Στάζι αναζητούμε -χρόνια τώρα- το μυστικό της εγχώριας τρομοκρατίας. Και όσο δεν το βρίσκουμε, τόσο περισσότερο ψάχνουμε. Μόνο που στο τέλος καταλήγουμε στους φακέλους της χουντικής Ασφάλειας!
Πιο συγκεκριμένα.
Οσο για τον κ. Καμμένο, αυτός θεωρεί εαυτόν ειδήμονα στην τρομοκρατολογία, επειδή έχει συγγράψει σχετικό βιβλίο, υπό την καθοδήγηση του στρατηγού Γρυλλάκη. Πρόκειται για το περίφημο πόνημα που «αποκαλύπτει» ότι ο Κάρλος δολοφονήθηκε από πράκτορα της KGB (σελ. 141)! Φυσικά ο Κάρλος ζει στις γαλλικές φυλακές και ήδη ετοιμάζει το γάμο του.
Στα ''αξιόπιστα'' στοιχεία που παρέθεσε ο κύριος Καμμένος οφείλεται η σύνδεση της ΣΤΑΖΙ με τους Έλληνες τρομοκράτες. Μιλάμε για το νούμερο ένα τενεκέ βουλευτή στην ιστορία του ελληνικού Κοινοβουλίου, για να προκύψει σε αυτό το σημείο και η σύνδεση με τους ψεκασμένους που αναφέραμε παραπάνω, οι οποίοι πιστεύουν ότι ''ο Κόκκαλης ήλεγχε την ελληνική Δικαιοσύνη, γι'αυτό και απηλλάγη με βούλευμα από όλες τις κατηγορίες που τον βάρυναν το 2007''.
Πάπαλα λοιπόν και τα ''στοιχεία'' για τα ''διαβόητα'' αρχεία της ΣΤΑΖΙ. Εδώ όμως μπαίνουμε και στην ουσία της υπόθεσης. Θα μπορούσε να αναρωτηθεί εύλογα κάποιος ''και καλά ρε φίλε, αφού είναι τόσο αθώος ο ΚΟΚΚΑΛΗΣ όσο μας λες, γιατί τον μπλέξανε με όλα αυτά και έφαγε και ποινικές διώξεις; Δεν υπήρχε το παραμικρό πάτημα στην ιστορία;''. Πάτημα υπήρχε και ήταν η απόπειρα δολοφονίας του Βαρδή Βαρδινογιάννη από τη 17Ν το 1990. Έκτοτε, τα έμμισθα παπαγαλάκια του Βαρδινογιάννη έφτιαξαν το παραμύθι. ''Ο Κόκκαλης είναι πράκτορας της ΣΤΑΖΙ. Η ΣΤΑΖΙ πληρώνει τους Έλληνες τρομοκράτες. Η 17Ν πήγε να καθαρίσει το Βαρδινογιάννη. Άρα βγάζουμε το συμπέρασμα πως ο Κόκκαλης έβαλε τη 17Ν να βάλει βόμβα στη Μερσεντές του Βαρδινογιάννη, για να τον βγάλει από τη μέση''. Αυτό το στήριξαν στις ''έρευνες'' του ψεκασμένου Καμμένου και στα αρχεία της ΣΤΑΖΙ, που αποδείχθηκαν μούφα. Με βάση αυτά τα ''στοιχεία'' ο Βαρδινογιάννης κυνηγούσε όπως και όπου μπορούσε το μεγάλο μας πρόεδρο και ακόμη και σήμερα τα παπαγαλάκια του τον σπιλώνουν.
ΟΠΟΙΟΣ ΜΕΤΑ ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΠΙΜΕΝΕΙ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΖΕΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΜΑΣ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΩΚΡΑΤΗ ΚΟΚΚΑΛΗ ''ΠΡΑΚΤΟΡΑ ΤΗΣ ΣΤΑΖΙ'', ΣΕ ΠΕΙΣΜΑ ΤΩΝ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΤΗΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, ΑΝΑΜΑΣΑ ΤΗΝ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑ ΤΩΝ ΕΜΜΙΣΘΩΝ ΑΡΔ ΤΟΥ ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ. ΟΙ ΑΡΜΟΔΙΕΣ ΑΡΧΕΣ ΣΕ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΧΟΥΝ ΑΘΩΩΣΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΟΝ ΚΟΚΚΑΛΗ ΓΙ'ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ.
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
SAVVA εισαι γιγαντας.τι μας θυμησες τωρα.και ομως οι σταλινοτσολιαδες
οι ψεκασμενοι κανανε κυβερνηση,και χορεψαν σαν τους χουντικους σημερα.
Χθες και προχθές δεν είχα τον απαραίτητο χρόνο να διαβάσω με την ησυχία μου το άρθρο. Τώρα που το διάβασα αντιλαμβάνομαι την πολύ καλή δουλειά που έκανες Σάββα. Μπράβο σου ρε φίλε. Είσαι ο μεγαλύτερος Ολυμπιακός που ξέρω.
ΣΑΣ ΓΑΜΑΕΙ Ο ΣΩΚΟΣ!!!
Υ.Γ. Ελπίζω, Σάββα, να άρπαξες ένα ταμπουριώτικο σκαλπ χθες...
Έλα ρε, άσ'τα τα ''μεγαλύτερος Ολυμπιακός'', σιγά τώρα, όλοι το ίδιο είμαστε. Το Μανωλάκη τον τενεκέ τον τσακίζω συχνά, μέρα παρά μέρα...
Α, όχι φίλε. Δεν έχω συναντήσει και πολλούς με τον δικό σου ζήλο. Σου αξίζουν τα συγχαρητήρια και με το παραπάνω.
Το 1995 δημιουργήθηκε μια υπηρεσία στη Νυρεμβέργη με σκοπό την αποκατάσταση των κατεστραμμένων αρχείων της STASI, 15.000 σάκοι βρέθηκαν στα γραφεία της υπηρεσίας με φακέλους και φιλμ που είχαν περάσει από καταστροφέα εγγράφων ή απλώς είχαν σκιστεί με το χέρι, η διαδικασία γινόταν χειρονακτικά από τις συναρμολογήτριες, κάτι σαν παζλ…
1 εργαζόμενος αποκαθιστά κατά μέσο όρο 10 σελίδες την ημέρα
40 εργαζόμενοι αποκαθιστούν κατά μέσο όρο 400 σελίδες την ημέρα
40 εργαζόμενοι αποκαθιστούν κατά μέσο όρο 100.000 σελίδες ανά έτος 250 εργάσιμων ημερών
Σε ένα σάκο υπάρχουν κατά μέσο όρο 2.500 σελίδες
100.000 σελίδες αντιστοιχούν σε 40 σάκους το χρόνο
Στην υπηρεσία αρχείων της STASI υπάρχουν 15.000 σάκοι
Αυτό σημαίνει ότι για να αποκατασταθούν όλα τα κατεστραμμένα αρχεία θα χρειαστούν 40 εργαζόμενοι επί 375 χρόνια.
(Από το βιβλίο της Anna funder ‘’STASILANT’’)
Σε κομμάτι 3 τετραγωνικών εκατοστών σελίδας Α4 βρέθηκαν τα γράμματα ΚΟΚ… όταν στα επόμενα 100-200 χρόνια οι ψεκασμένες συναρμολογήτριες βρουν το πολυπόθητο κομμάτι με το … ΚΑΛΗΣ η δίωξη θα είναι αναπόφευκτη.
Και τότε θα πέσει βαρύς ο πέλεκυς της Δικαιοσύνης στον πράκτορα Κρόκους, για να δικαιωθούν τα βαζέλια που φωνάζουν ''τα λέγαμε εμείς, φέρτε πίσω τα κλεμμένα και χώστε μέσα τον Κόκκαλη''. Το 2350 μ.Χ..
Δηλαδη μεχρι τοτε θα παιρνουμε συνεχεια το πρωταθλημα εμεις; Κατσε, γιατι το εργο θα΄ναι ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ πληκτικο...Ουτε΄γω δεν το θελω...
Θα πάρουμε και εμείς μέτρα κατά της πλήξης...
Το ένα πρωτάθλημα με 40 βαθμούς διαφορά, το άλλο με 20, και κάθε 10 χρόνια στον πόντο…
Πότε με δεύτερους τους πράσινους, πότε με τους κίτρινους και αραιά και πού με τους βόρειους…
Την μια φορά φιέστα με ερυθρόλευκα, την άλλη με κόκκινα, την άλλη μόνο με λευκά…
Πανηγύρια πότε με λαϊκά και πότε με ροκιές…
Και στις έντονες βαρεμάρες θα φέρνουμε τον Αλέφαντο για ένα τρίμηνο, έτσι για να γουστάρουμε…
Γεια σου ρε Τσιφη τσιφτη...
1) Η ποινική δίωξη ασκήθηκε, έγινε ανάκριση, ο ανακριτής θεώρησε ότι δεν υπάρχουν καν ενδείξεις τέλεσης αδικημάτων (αρκούν αποχρώσες ενδείξεις για να γίνει η δίκη, δηλαδή έστω και κάποιες μικρές), πλην όμως η αρμόδια εισαγγελέας (σα να λέμε ο Κορέας..) διαφώνησε και η υπόθεση πήγε στο συμβούλιο, για να αποφανθεί, ΠΡΟΣΟΧΗ, όχι αν ο Πρόεδρος είναι αθώος ή ένοχος, αλλά αν θα παραπεμφθεί σε δίκη ή όχι. Το συμβούλιο, το 2007, έθεσε την υπόθεση στο αρχείο.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: ούτε καν έγινε δίκη, η δε κλήση στον Σωκράτη για ανάκριση ήταν τυπική..κοινώς αστειότητες.
2) Πολύ πριν από το 2007, η ΙΝΤΡΑΚΟΜ και ο Σωκράτης ατομικά άσκησαν αγωγή στα πολιτικά δικαστήρια κατά των συκοφαντών τους διεκδικώντας αποζημιώσεις και ηθική αποκατάσταση της φήμης και της προσωπικότητάς τους. Το 2003, ήδη, η υπόθεση εχει δικαστεί και σε δεύτερο βαθμό (Εφετείο), και τους καταδίκασε να καταβάλουν τα ποσά που αναφέρονται πιο πάνω, ως αποζημίωση λόγω ηθικής βλάβης, το ύψος της οποίας, για τα ελληνικά δεδομένα, είναι πολύ υψηλό, γεγονός που καταδεικνύει το μέγεθος της προσβολής.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η ηχηρή αστική (πιο δύσκολή από την ποινική αθώωση) καταδίκη των συκοφαντών Αλαφούζου κλπ. έχει προηγηθεί κατά πολύ της θέσεως -της ποινικής υπόθεσης κατηγορίας Σωκράτη- στο αρχείο (ούτε καν αθώωσης, ούτε καν ο άνθρωπος κάθησε στο εδώλιο δηλαδή), παρόλαυτά η προπαγάνδα και η αντί-πληροφόρηση μέχρι σήμερα καλά κρατούν..
Γι' αυτό λέμε, δε θέλουν έλεος οι άνθρωποι, όπου τους πετυχαίνουμε θέλουν..
ΥΓ: Ακόμη πιο γελοία η σύγχρονη υπόθεση κορέα- κούγια- σαγόνια. Προβλέπω ότι ούτε ποινική δίωξη θα ασκηθεί (εκτός και αν υπαγορευθεί κάτι τέτοιο και βολέψει τους εντολοδόχους του τίγρη, Σαμαρά, Αθανασίου κλπ.)
Θέλουμε και άλλα τέτοια άρθρα αποδόμησης των -για χρόνια- λασπολογιών τους
Πολύ σωστός φίλε, ακριβώς έτσι είναι τα πράγματα...
Πες στον κόσμο ποιον θεωρείς το μεγαλύτερο πρόεδρο της ιστορίας του Ολυμπιακού.
Εσυ την ξερεις την απαντηση;
Ναι.
Για πες την.
Τον Κοσκωτά.
Α και δεν τα παω καλα με το Σωκρατη, ε;
Δεν ξέρω. Μήπως έχετε κόντρα;
Ναι εχουμε κοντρα.
ANTE ΓΕΙΑ.
Ρε καραγκιοζακο, αντε με τις μαλακιες σου, "γιατι εχω κοντρα με το Σωκρατη"...
Παιδιά, μην σας κοροϊδεύει, ο Σάββας είναι Κοσκωτικός.
Δεν θα φας μονο μπαν, αλλα και η φαπα θα παει συννεφο. Ερχομαι αυριο Ταμπουρια να σε τσακισω...
Χαχαχα, έλα, σε περιμένω...
ΕΥΤΥΧΩΣ ΠΟΥ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕ
Η 'ΚΟΝΤΡΑ'
ΓΙΑΤΙ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ
ΘΑ ΕΜΕΝΕ ΜΟΝΟ Η
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ
ΚΑΘΟΛΟΥ
ΚΕΙΜΕΝΟ!!!
ΓΙΑ ΚΑΤΣΕ ΝΑ
ΣΥΝΕΧΙΣΩ!
ΕΧΕΙ ΑΚΟΜΑ
ΧΩΡΟ!
ΜΕ ΕΧΕΙ
ΦΑΕΙ Η
ΑΠΟΡΙΑ
ΜΕΧΡΙ
ΠΟΥ ΠΑΕΙ!?
ΑΝΤΕΧΕΙ
ΑΚΟΜΑ!
ΓΙΑ
ΠΟΣΟ
ΟΜΩΣ?
ΠΟΝΤΟ
ΠΟΝΤΟ
ΠΑΕΙ!
ΠΡΕΠΕΙ
ΝΑ
ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ!
ΤΙ
ΕΓΙΝΕ
ΑΚΟΜΑ?
2 ΠΟΝΤΟΙ
ΕΜΕΙΝΑΝ
ΕΝΑΣ
ΙΣΩΣ?
ΚΑΛΑ
ΔΕΝ
ΤΟ
ΠΙΣΤΕΥΩ!
ΑΥΤΟ
ΕΙΝΑΙ
ΠΟΤ
ΛΕΜΕ
..
ΤΕΡΜΑΤΙΣΕ!
ΤΗΝ
ΕΠΕ=
ΞΕΡ-
ΓΑΣ-
ΙΑ
ΔΕΝ
ΤΗΝ
ΦΤΙ-
ΑΞΑ-
ΤΕ
ΑΚΟ-
ΜΑ!?
ΤΕ-
ΛΙ-
ΚΑ
ΔΕΝ
ΜΕ-
ΝΕΙ
ΟΥ-
ΤΕ
Η
ΦΩ-
ΤΟ
ΓΡΑ-
ΦΙΑ!
ΔΕΝ
ΣΥ-
ΝΕ-
ΧΙ-
ΖΩ
ΓΙΑ-
ΤΙ
ΘΑ
ΒΓΩ
ΑΠΟ
ΤΗΝ
ΟΘΟ-
ΝΗ!
΄΄Η ιστορια επαναλαμβανεται΄΄. ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ, λυσσασμενες δυσφημιστικες εκστρατειες , με εμπνευστες και δημιουργους τους ιδιους ή απο την ιδια πηγη προερχομενους και στοχο σαφη. Απο την μια, ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ/ΑΝΤΙΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ ΟΧΕΤΟΣ και απο την αλλη, οι ΠΡΟΕΔΡΟΙ του ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ. Κοκκαλης - Μαρινακης. Εργαλεια; Τα ιδια: ΑΡΔ ( Αριστεο-Ιός, Σαγωνιας, και, και...), ΜΜΕ ( Σκαϊ, Καθημερινη, Ελευθεροτυπια, Λαμπρακο - Κουρη(α)δες και, και...), Πολιτικα Προσωπα. Προσφατως (;) και προσωπα της Δικαστικης εν γενει Εξουσιας. Αιτιο; Η συνεχης και καταλυτικη ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ ΤΟΥ ΘΡΥΛΟΥ με ο,τι αυτο συνεπαγεται για την συγκεκριμενη κυριως, αηδη ομαδα, το ΄΄κυρος΄΄ της/τους και τα παντοειδη συμφεροντα της/τους. Ενδεχομενως και προσωπικες ή αλλες διαφορες. Το πολεμικο υλικο τους; Πολιτικο, κατασκοπευτικο, οικονομικο, διαιτητικο, παραγοντικο, δορυφορο - παραρτηματικο και...βλεπουμε.
ΠΡΟΓΝΩΣΗ: Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ, ΜΑ Ο,ΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΔΕΝ ΓΥΡΙΖΕΙ ΠΙΣΩ. ΕΤΣΙ, ΕΝΑ ΕΙΝΑΙ ΒΕΒΑΙΟ: Η...ΠΡΩΚΤΟΔΙΑΣΤΟΛΗ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟ ΘΡΥΛΟ ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΕΙ - ΕΙΔΙΚΑ Μ΄ΑΥΤΗ ΤΗ ΒΡΟΜΙΑΡΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΣΑΣ - ΕΠ΄ΑΟΡΙΣΤΟΝ.... ΓΙΑΤΙ; ΑΠΛΩΣ ΓΙΑ ΕΝΑΝ ΚΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΛΟΓΟ: ΤΟΥΣ ΓΑΥΡΟΥΣ!!! Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΜΕΓΑΛΗ. ΚΑΙ ΤΟ ΞΕΡΕΤΕ!
Υπαρχουν ομως εισαγγελεις οι οποιοι ειναι ετοιμοι να κανουν οτι περνα απο το χερι τους ουτως ωστε να κανουν ζημια, εστω και επικοινωνιακη, στον Κοκκαλη και τωρα στον Μαρινακη.
Και παρατηρουνται και τα ακολουθα:
***Φαινεται οτι η Καθημαρινη και ο Αλαφουζος ειναι κοντα σε μερικους εισαγγελεις, οπως τωρα συμβαινει και με τον Κορεα, που κανουν συντονισμενες κινησεις εναντιον των αντιπαλων του Βαρδινογιαννη/Αλαφουζου.
***Η σχεση του Αλαφουζου με τον Βαρδινογιαννη ηταν λοιπον απο τοτε. Απο το δημοσιευμα της Καθημερινης. Ισως και παλαιοτερα.
***Η εν λευκω μεταβιβαση των μετοχων του Παναθηναικουλη στον Αλαφουζο.
***Η συναντηση δημητρακη με Κορεα. Και η συναντηση δημητρακη με Αλαφουζο ταχα για να παρει ο πρωτος την ΠΑΕ.
***Η αποκαλειψη απο το ΣΚΑΙ των εγγραφων του Κορεα κατα Μαρινακη πριν αυτες πανε στο δικαστηριο.
Συμπερασμα, υπαρχει συντονισμος και ειναι σε ολα μεσα ο Αλαφουζος ο τουιτακιας.
Σωστά όσα λες. Εξάλλου ο Αριστείδης Αλαφούζος, πατέρας του Ιωάννη του ΠΑΟ, είναι ο μόνος επιχειρηματίας που παραδέχτηκε ότι έδινε λεφτά σε κάποιο κόμμα, τη ΝΔ του Μητσοτάκη συγκεκριμένα...