Ποιος ήταν ο στόχος από την αρχή της σεζόν μάγκες; Η διατήρηση των κεκτημένων στην Ελλάδα αφενός ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΕΡΥΣΙΝΗ. Κοινώς, να πλασαριστούμε στην οκτάδα σε μια θέση τέτοια που να μας επιτρέπει να ελπίζουμε για το final 4 ...εξαντλώντας στην σειρά που θα προκύψει τις πιθανότητές μας. Από την πέμπτη θέση και πάνω δηλαδή. Είχα πει επανειλημμένως στα υπόλοιπα παιδιά του site ότι, δεδομένου του ζόρικου προγράμματός μας, τα παιχνίδια κόντρα σε Φενέρ και βάζελο θα'ταν κομβικά προκειμένου η ομάδα να πετύχει τον ευρωπαϊκό στόχο της. Εφόσον λοιπόν ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ ΑΥΤΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΤΑ ΠΗΡΑΜΕ παρά τα προβλήματά μας, οφείλουμε να δώσουμε συγχαρητήρια σε προπονητή και παίκτες.

Πρέπει επίσης να πούμε ένα μπράβο στον Σφαιρόπουλο για το γεγονός ότι δυο χρόνια τώρα έχει κατορθώσει να σπάσει τον τσαμπουκά και να πάρει τον αέρα του βάζελου. ΚΥΡΙΩΣ ΔΕ ΣΤΑ ΖΟΡΙΚΑ ΜΑΤΣ ΠΟΥ ΚΡΙΝΟΥΝ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΤΙΤΛΟΥΣ. Κι αν τον Σφαιρόπουλο δεν τον ενδιαφέρουν τα σερί, εμείς   οφείλουμε να του πιστώσουμε το γεγονός ότι τέτοια πανωκαβαλίκια κόντρα στην βαζέλα δεν είχαμε δει ούτε με προπονητές "βαρύτερων" βιογραφικών, ούτε σε εποχές με ακριβότερα ρόστερ, ούτε σε περιόδους που η ομάδα κατακτούσε την Ευρώπη. Αυτή η κατάσταση δείχνει να μην έχει αλλάξει ούτε φέτος. Παρότι ο Παναθηναϊκός έσκασε λεφτά για να ενισχυθεί φτιάχνοντας μια ομάδα ακριβότερη από την δική μας ...ασχέτως του τι μπορεί να δείχνουν οι ισολογισμοί. Το γεγονός λοιπόν ότι μετά από πολλά χρόνια ο μπασκετικός Ολυμπιακός παίζει με ψυχολογικό αβάτζο κόντρα στον βάζελο, όσο στραβά κι αν του πηγαίνει το παιχνίδι, ασχέτως απουσιών/τραυματισμών είναι ΚΑΙ έργο Σφαιρόπουλου.

Είχα αναφέρει προς το τέλος του τελευταίου μου άρθρου, που ήταν κι αυτό ύστερα από ματς κόντρα στον βάζελο, ότι σε σχέση με τις φετινές επιλογές υπάρχουν κάποια πράγματα που μόνο με το πέρασμα του χρόνου θα μπορέσουμε να τα δούμε. Τρεις μήνες μετά λοιπόν,  έχοντας αφήσει αρκετό χρόνο να κυλήσει, παρατηρώ ότι υπάρχουν πράγματα που επιβάλλεται να τα πούμε! ΤΩΡΑ, έτσι ώστε να μην τα βρούμε μπροστά μας αύριο. ΤΩΡΑ, που η ομάδα είναι καβάλα στο άλογο, δεν πιέζεται για τίποτε και δεν χρειάζεται να πάρει αποφάσεις εν θερμώ.

Τι έκανε ο Παναθηναϊκός προχθές; Σημάδεψε τον κουμαντοδόρο του Ολυμπιακού Σπανούλη, πότε με επιθετική άμυνα από το πάνω μισό, πότε με παγίδες και μας έφερε φάτσα με την σημαντικότερη αδυναμία μας. Όταν ο Σπανούλης βραχυκυκλώνει, όταν ο αρχηγός σκάει - κάτι που θα γίνεται όλο και πιο εύκολα όσο περνούν τα χρόνια -  ο Ολυμπιακός δυσκολεύεται να βρει άλλον κοντό να πάρει την κατάσταση πάνω του, να μπορεί να δημιουργήσει για τους συμπαίκτες του. Με τον Σπανούλη αφοπλισμένο λοιπόν ο Ολυμπιακός έχει δείξει αρκετές φορές να ζορίζεται επιθετικά στο σετ παιχνίδι. Πώς το έλυνε μέχρι τώρα η ομάδα αυτό; Κάνοντας το παιχνίδι ροντέο. Εφόσον άνοιγε ο ρυθμός και ο αντίπαλος δεν μπορούσε να μας παρακολουθήσει άνοιγαν και χώροι. Για να το κάνεις όμως αυτό θα πρέπει ΠΡΩΤΑ να μπορείς να πάρεις ενέργεια από την άμυνα, μη επιτρέποντας στον εκάστοτε αντίπαλο να ηρεμήσει το παιχνίδι όταν έχει την μπάλα.

Και κάπου εδώ είναι που προκύπτουν ορισμένα ερωτήματα. Ύστερα από τον τραυματισμό του Χάκετ, θα μπορέσουν οι Ουότερς, Γκριν, Σπανούλης, Μάντζαρης να κάνουν αυτή την δουλειά; Ή θα βρεθούμε να ζοριζόμαστε κόντρα σε ομάδες που θα μας επιβάλλουν τον ρυθμό τους όταν επιτίθενται παίζοντας με τον χρόνο, στέλνοντας τους κοντούς μας στο ποστ όπως έκανε ο βάζελος, ειδικά στην αρχή; Θα είναι πάντα εύκολο να στέλνεις φόργουορντ  (λέγε με Παπανικολάου) σε αντίπαλο κοντό προκειμένου να μην έχεις θέμα με τα αδύναμα κορμιά των περιφερειακών μας ...ή μήπως έτσι θα σε παίρνουνε παρτούζα στο "ένας με έναν"; Δυο πράγματα περιμένουμε να δούμε τώρα μπας και ησυχάσουμε λοιπόν. Είτε να μας εκπλήξει αμυντικά ο Ουότερς και να δούμε κάτι που δεν περιμέναμε, είτε να είναι αυτός ο επιπλέον κοντός που θα δημιουργεί στο "πέντε εναντίον πέντε".

Αμυντικά ο Πασκουάλ φάνηκε να είναι αρκετά διαβασμένος στο σετ παιχνίδι, παίζοντας καλά με τους χώρους επιστρατεύοντας βοήθειες όποτε ψηλοί μας υποδέχονταν την μπάλα και αναγκάζονταν να ντριμπλάρουν. Την ίδια στιγμή εμείς κινηθήκαμε το μεγαλύτερο διάστημα με ατομικά μαρκαρίσματα στους περιφερειακούς του βάζελου και σε αντίθεση με τον Πασκουάλ δώσαμε  - πέρα από το μακρινό σουτ - και μπόλικες καταστάσεις απομόνωσης στον κουμαντοδόρο του βάζελου, Καλάθη ...αφήνοντάς τον να δημιουργήσει(τ'ότι δεν το έκανε είναι άλλο θέμα) χωρίς να επιχειρούμε ουσιαστικά να τον φθείρουμε. Όταν αφήνεις να δημιουργούνται καταστάσεις απομόνωσης με τον Καλάθη όπως προχθές, στην ουσία του αφήνεις πολλά περισσότερα περιθώρια, του αφήνεις την δυνατότητα να εκθέσει στο ένας με έναν δικό μας αργό ή αναιμικό κοντό. Ο Καλάθης είχε διαθέσιμη πάσα σε κοντινή απόσταση σε συμπαίκτη που κινούνταν μέσα ύστερα από σκριν μακριά από την μπάλα σε κάποιες περιπτώσεις. Σε άλλες είχε ως επιλογή την πάσα στην αδύνατη πλευρά ...ενώ υπήρχε παίκτης να τελειώσει στην αδύνατη πλευρά. Το ότι ο ίδιος δεν επέλεγε κάτι από αυτά είναι πρόβλημα δικό του. Όσες φορές κούμπωνε ο Μπερτς πάνω του, ο Σίνγκλτον διάβαζε την ανισορροπία.

Αν λοιπόν έχει σχεδιαστεί από τον αντίπαλο ένας παίκτης να κρατήσει πολύ μπάλα ενώ παραγωγικά δεν είναι ο πλέον επικίνδυνος(βλ. Καλάθη στον προχθεσινό βάζελο, που δεν έχει μακρινό σουτ, αρά ψηλά μπορείς να του δώσεις μέτρα) κοιτάς συνήθως δυο πράγματα: Ή να τον σκάσεις όσο νωρίτερα γίνεται για να τελειώνεις. Ή να κρατάει την μπάλα όσο θέλει από την στιγμή που δεν θα έχει που να την δώσει. Επειδή ο Καλάθης έχει πού να δώσει την μπάλα σε αυτόν τον βάζελο εγώ λέω «σκασ΄τον να τελειώνουμε». Σε αρκετές περιπτώσεις, όταν ο Μπερτς ήταν εκτός παρκέ και δεν υπήρχε ψηλός να κουμπώσει πάνω στον Καλάθη στην μπούκα του, ο κοντός μας τον περίμενε δίνοντας του άπλα και στον χώρο κοντά στις βολές. Με αποτέλεσμα να μπορεί να προκύψει σουτ από μέση/κοντινή απόσταση ...ότι ο Καλάθης δεν το πήρε είναι πάλι δικό του πρόβλημα. Το γεγονός ότι ο Καλάθης βρέθηκε εκτός παιχνιδιού και δεν μας έκανε ζημιά οφείλεται πιο πολύ στην τύχη και στις αποφάσεις που (δεν)πήρε και όχι τόσο στο δικό μας σχέδιο.

Κύριο μέλημα του Σφαιρόπουλου φάνηκε να είναι το κλείσιμο του Σίνγκλτον, κάτι που σε μεγάλο διάστημα του αγώνα επετεύχθη, κυρίως όσο πατούσε παρκέ ο Μπερτς. Κάτι που δεν εξηγεί γιατί ο Καναδός ξεχάστηκε στον πάγκο την ώρα που ο βάζελος ξαναμπήκε στο κόλπο έχοντας ως επιθετικό του εκφραστή (και) τον Σίνγκλτον.  Πώς επεχείρησε να "λυτρώσει" τον βασικό ψηλό του ο Παναθηναϊκός όταν του βάζαμε δύσκολα; Κάθε φορά που άλλαζαν τα μαρκαρίσματα μετά το πικ και ο ψηλός μας πήγαινε να κλείσει ελεύθερό τους κοντό, ο Σίνγκλτον αξιοποιούσε το μις-ματς. Το γεγονός ότι πέραν του Μπερτς δεν φαίνεται να υπάρχει ψηλός (ή μη) που θα πέσει στις αλλαγές  πάνω στον Σίνγκλτον για εμάς είναι πρόβλημα ...και πρέπει να το θεραπεύσουμε ώστε να μην έχει αβάντα στις πικ-εν-ρολλ συνεργασίες του ο βάζελος. Το αν αυτό θα γίνει με λύση εκ των έσω, με κάποιο σύστημα έκτακτης ανάγκης στην άμυνα (ειδικά τώρα που ο Γιανγκ δείχνει να ανεβαίνει) ή αν θα επανέλθουμε στην καλοκαιρινή συζήτηση για "τεσσάρι" αυτό είναι κάτι που μόνο ένας άνθρωπος μπορεί να απαντήσει.

Προχθές έδειξε να αρκεί  ένα σκριν μακριά από την μπάλα και ένα απλό σκριν στον σουτέρ προκειμένου ο βάζελος να μας δημιουργεί ξανά και ξανά ανισορροπίες και να μας κάνει ζημιά. Κι ασφαλώς δεν είναι η πρώτη φορά που μας  συμβαίνει αυτό φέτος.  Μέχρι τώρα όσες ομάδες έριχναν το βάρος στην επίθεση, περιορίζονταν σε ατομικά μαρκαρίσματα στην περιφέρεια και έδιναν χώρο στον Σπανούλη, δεν μας δυσκόλεψαν ιδιαίτερα. Όσες ομάδες αποφάσιζαν να παίξουν με τους χώρους στην άμυνα, να βγάλουν παγίδες πάνω στον Σπανούλη και να μας αφήσουν το μακρινό σουτ έχουν ως τώρα δικαιωθεί για την επιλογή τους ...γιατί είτε μας έβαλαν από κάτω είτε μας κόντραραν στα ίσια. Ασχέτως διαφοράς δυναμικότητος, ασχέτως βάρους φανέλας.   Αυτό είναι πρόβλημα που πρέπει κάποια στιγμή να λύσουμε. Δεν γίνεται να ελπίζει σε νίκη κόντρα στον Ολυμπιακό όποια ομάδα είναι συμμαζεμένη τακτικά στην άμυνα και έχει κι έναν-δυο παίκτες ικανούς να παράξουν σκορ.

Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα του φετινού Παναθηναϊκού που τον υποχρέωσε σε ακόμα μια ήττα; Ύστερα και από την αποχώρηση του Διαμαντίδη ο Παναθηναϊκός στερείται της παρουσίας μπαρουτοκαπνισμένων Ελλήνων με χαρακτήρα ...την ίδια στιγμή που ο Ολυμπιακός φαίνεται να έχει δημιουργήσει αρκετούς τέτοιους τα τελευταία χρόνια. Όσο λοιπόν  το βιολί αυτό συνεχίζεται τόσο θα δημιουργούνται προβλήματα ομοιογένειας ειδικά ύστερα από τραυματισμούς κι αλλαγές μεσούσης της περιόδου ...από την στιγμή που θα καλούνται να βγάζουν τα κάστανα από την φωτιά παίκτες άνιωθοι από τέτοια σημαντικά ματς. Όσο το μομέντουμ ευνοεί τον Ολυμπιακό, τόσο θα αμφισβητούνται οι υπάρχοντες Έλληνες του βάζελου και τόσο μεγαλύτερο θα είναι το βάρος για αυτούς που έρχονται. Πάρτε για παράδειγμα τον Μπουρούση και πείτε μου αν αυτή την ώρα υπάρχει αθλητής σε δυσκολότερη θέση. Να έχεις φύγει από την Ελλάδα άτιτλος, ξεσκισμένος και καρπαζωμένος. Nα επιστρέφεις  με άλλη φανέλα θέλοντας να κλείσεις στόματα, έχοντας μια Ευρωλίγκα και μια ονειρεμένη περυσινή σεζόν παρακαταθήκη. Και ενώ άπαντες περιμένουν από εσένα να ρίξεις τον πρώτο εσύ να ξεκινάς με ένα ωραιότατο 3-0 στο κεφάλι. Ε ΘΑ ΚΛΑΣΕΙΣ ...ΚΙ ΑΠΟ ΑΤΣΑΛΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΘΑ ΚΛΑΣΕΙΣ! Και όσο αποτυγχάνεις τόσο θα ...ξαναγυρίζουν οι αναμνήσεις, όλο και περισσότερο θα κολλάει η ρετσινιά του loser πάνω σου. Αν επικεντρωθούμε αποκλειστικά στην διαχείριση του προχθεσινού αγώνα τώρα, ο Πασκουάλ φάνηκε να έχασε και με την μη χρησιμοποίηση του Παππά από ένα σημείο και πέρα, που θα μπορούσε να δώσει ενέργεια αντί του κουρασμένου Ρίβερς και του ανέτοιμου Τζεντίλε.

Κλείνοντας πρέπει να επαναλάβουμε ότι ο Ολυμπιακός έχει ένα σημαντικό προνόμιο. ΠΑΡΑ ΤΙΣ ΟΠΟΙΕΣ ΑΤΥΧΙΕΣ, ΠΑΡΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ ΤΟΥ. ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΕ ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΓΥΡΟ ΚΑΙ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟΝ ΔΕΥΤΕΡΟ ΙΔΑΝΙΚΑ, ΔΙΝΟΝΤΑΣ ΜΑΣ ΤΗΝ ΕΛΠΙΔΑ ΟΤΙ ΜΟΝΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΜΕΛΛΟΝ. Αυτό σημαίνει ότι έχει το περιθώριο να λύσει όλα του τα προβλήματα με καθαρό μυαλό, εξετάζοντας διεξοδικά τις όποιες πιθανές λύσεις. Χωρίς να έχει το μαχαίρι στον λαιμό του, χωρίς να χρειάζεται να ρισκάρει με βεβιασμένες επιλογές. Αρκεί να το κάνει όμως ...αρκεί να μην υπάρξει εφησυχασμός και βόλεμα! Το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί τούτη την ώρα θα'ταν να παρασυρθούμε από τον προχθεσινό πήδουλα, κρύβοντας τα προβλήματά μας κάτω από το χαλί ενόψει μιας απαιτητικής συνέχειας...

DRAZA
 

ΥΓ: Τι πάτε και θυμάστε ορισμένοι ρε σατανάδες. Είδανε λέει κάποιοι κακεντρεχείς το κοντράστ ανάμεσα στον Μπουρούση που ως παίκτης της Αρμάνι τσαμπουκαλευόταν με τα διαρκείας της φυσούνας σε μισοάδειο γήπεδο επειδή τάχα τον ενόχλησαν τα συνθήματα με τα ταβάνια ...και στον Μπουρούση τον προχθεσινό την ώρα που ...από διαφορετικό σημείο του γηπέδου του έβριζαν εν χορώ τα συγγενικά του πρόσωπα. Εκεί δεν είχαμε ούτε τσαμπουκάδες ούτε μανούρες ούτε τίποτα. Μόνο παράπονα και ...μετάφραση των συνθημάτων στον Σλοβένο διαιτητή. "Τίποτα διαφορετικό δεν περιμέναμε από αυτή την θρασύδειλη πούστρα. ΤΕΤΟΙΟΣ ΘΡΑΣΟΠΟΥΣΤΑΣ ΕΙΝΑΙ." είπαν ορισμένοι κάφροι. Απαράδεκτο! Εμείς από την πλευρά μας θα τις καταδικάσουμε αυτές τις ασχήμιες και θα τονίσουμε για πολλοστή φορά ότι τέτοια πράγματα δεν πρέπει να λέγονται.