Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΤΣΑΛΟΥΧΙΔΗ ΣΤΟΝ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΤΟ 1987
Γράφτηκε απο Anonymous στις 18:27 | 29-12-2017
Με αφορμή την εξαιρετική συνέντευξη που παραχώρησε ο Γιώτης Τσαλουχίδης στον Σταύρο Γεωργακόπουλο του contra.gr, θα δούμε σήμερα το πώς αποκτήθηκε από τον Κοσκωτά το Νοέμβριο του 1987.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΙΛΑΘΛΟΣ 28-11-1987
''Θέλω να ευχαριστήσω τον κ. Κοσκωτά για την προτίμησή του. Τέτοιους παράγοντες έχει ανάγκη το ελληνικό επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Όσον αφορά την αξία μου, θα τα πούμε στο γήπεδο. Την Κυριακή, δίνω το τελευταίο μου παιχνίδι με τη Βέροια και θα τα δώσω όλα για τη διοίκηση και τους φιλάθλους της Βέροιας και περισσότερο για τον Τέλη Μπατάκη. Κάθε παίκτης στη θέση μου δεν θα μπορούσε να αρνηθεί μια τέτοια πρόταση, τόσο από οικονομικής πλευράς, όσο κι από το γεγονός ότι πηγαίνει σε μια μεγάλη ομάδα, όπως ο Ολυμπιακός. Είμαι έτοιμος να προσφέρω και να δικαιώσω τον πρόεδρο κ. Κοσκωτά. Νομίζω ότι μαζί με τους συμπαίκτες μου θα φέρουμε πάλι ψηλά τον Ολυμπιακό, στη θέση που του άρμοζε''.
Αυτές ήταν οι πρώτες δηλώσεις του Γιώτη Τσαλουχίδη ως παίκτη του Ολυμπιακού, στο ρεπόρτερ του ''ΦΙΛΑΘΛΟΥ'' Κώστα Νικολακόπουλο. Τα οριστικά οικονομικά δεδομένα της μεταγραφής, με βάση το συμβόλαιο που κατατέθηκε στην ΕΠΑΕ-Superleague, ήταν αυτά.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΛΟΓΑ ΤΩΝ ΣΠΟΡ 3-12-1987
Περίπου 15 εκ. δραχμές πήρε στο χέρι ο 24άχρονος Τσαλουχίδης για συμβόλαιο 5 ετών, συν μισθό 99.000 δραχμών το μήνα και 45 εκ. δραχμές πήρε η Βέροια. Με δεδομένο ότι ο ''ΦΙΛΑΘΛΟΣ'' ήταν η πιο φθηνή από τις εφημερίδες που κυκλοφορούσαν το 1987 και κόστιζε 20 δραχμές, ενώ σήμερα η πιο φθηνή εφημερίδα που κυκλοφορεί κοστίζει 0,50 ευρώ, μπορούμε να πούμε ότι ο Τσαλουχίδης πήρε στο χέρι χρήματα που αντιστοιχούν σε σημερινές 400.000 ευρώ περίπου (συνολικά για την 5ετία, δηλαδή ας πούμε 80.000 ευρώ τον χρόνο συμβόλαιο, συν μισθό 2.500 ευρώ περίπου το μήνα), ενώ η Βέροια πήρε περίπου 1,2 εκ. ευρώ σημερινά λεφτά (η ''αγοραστική δύναμη'' των εκατομμυρίων δραχμών του 1987 στη σημερινή εποχή). Αυτά ήταν τα οικονομικά δεδομένα της πρώτης μεταγραφής που έκανε ο Κοσκωτάς, με τη Βέροια να μην δέχεται να πάρει ως αντάλλαγμα από τον Ολυμπιακό τον Πολωνό τερματοφύλακα Καζιμιέρσκι (κατάντια...), επειδή είχε προλάβει μία εβδομάδα πριν από την ολοκλήρωση της μεταγραφής Τσαλουχίδη και είχε κλείσει το Γιουγκοσλάβο τερματοφύλακα Λαζάροφ. Ας προχωρήσουμε όμως και στο παρασκήνιο της μεταγραφής Τσαλουχίδη, μέσα από το ρεπορτάζ του ''ΦΙΛΑΘΛΟΥ''.
Μέχρι την τελευταία στιγμή, ο πρόεδρος του Ηρακλή Πέτρος Θεοδωρίδης (ο επονομαζόμενος και ''περούκας''...) και ο Χάρης Σαββίδης, πρόεδρος του ΠΑΟΚ, περίμεναν από τον παίκτη να υπογράψει στις ομάδες τους. Μάλιστα ο Θεοδωρίδης πήγε ο ίδιος αυτοπροσώπως στην προπόνηση της Βέροιας, παρακαλώντας τον παίκτη και τον προπονητή Τέλη Μπατάκη, ώστε να αποσπάσει την υπογραφή του Τσαλουχίδη με 30 εκ. δραχμές. Ο δε Σαββίδης κράτησε ''μανιάτικο'' το ότι δεν πήρε τον παίκτη και μετά την ''εξάρα'' του ΠΑΟΚ επί του Ολυμπιακού στις Σέρρες, δήλωνε ''εκδικήθηκα τον Κοσκωτά που μου πήρε τον Τσαλουχίδη μέσα από τα χέρια, τα είχαμε βρει σε όλα με τη Βέροια''.
Ο γενικός αρχηγός της ΠΑΕ ΟΦΗ, Παντελής Μυριοκεφαλιτάκης, δήλωνε πως ''αν ο Τσαλουχίδης κόστισε συνολικά σε ομάδα-παίκτη 60 εκ. δραχμές, εμείς πόσα πρέπει να ζητήσουμε για το Σαμαρά;'', με τον ''αποδυτηριάκια'' να τον ειρωνεύεται, γράφοντάς του ''δεν ανήκει σε εσένα η ΠΑΕ ΟΦΗ για να κάνεις κουμάντο στα λεφτά που θα ζητάει για παίκτες, στο Θόδωρα Βαρδινογιάννη ανήκει''...
Aς δούμε κι ένα σχόλιο του ''Αποδυτηριάκια'', για το πώς υποδέχθηκε η ποδοσφαιρική Ελλάδα τον Κοσκωτά, τον ''Τάμπυ'' όπως τον βάφτισε ο Κώστας Καίσαρης (από αυτό εδώ το κόμικ με το χοντρούλη ήρωα).
Με το μπάσιμο του Τάμπυ στα γήπεδα, το ποδόσφαιρο μπαίνει πλέον σε άλλη φάση. Πώς λένε δηλαδή οι ιστορικοί, η εποχή του χαλκού, του σιδήρου και τα ρέστα. Έτσι είναι και στην μπάλα.
Τα παλιά χρόνια δουλεύανε σαν τις ατμομηχανές, με το κάρβουνο. Μέχρι κι αυτός ο Μαντζαβελάκης, είχε δεύτερα βιβλία στον Παναθηναϊκό κι έγραφε τα νιτερέσα. Κανονικά και με το νόμο. Ημερομηνία, παιχνίδι, ποδοσφαιριστής και ποσόν. Μέχρι που ήρθε η Χούντα, βρήκε τα βιβλία και τα έβγαλε στη φόρα, για να αποδείξει τη διαφθορά και τη σαπίλα. Πιο παλιά οι δουλειές γινόντουσαν ακόμα στο ημίχρονο και βάζανε τα λεφτά στις κάλτσες. Με τον συγχωρεμένο το Ζώγα. Από τη Χούντα και μετά, τα πράγματα εκσυγχρονιστήκανε κάπως. Και πάλι, όμως, το νταραβέρι ήτανε ψευτοεπαγγελματικό. Και τα πιο πολλά λεφτά, τα τρώγανε οι ατσίδες που ήντουσαν δίπλα στο φορτωμένο τον πρόεδρο. Επί Γουλανδρή τότε, είχανε γίνει τέρατα και σημεία. Πήγαινε ο πονηρός στον πρόεδρο και του έλεγε το και το: ''Το νούμερο πέντε και το νούμερο έξι θέλουνε από πεντακόσια χιλιάρικα. Θα τα δώσουμε και θα το πάρουμε το ματς περίπατο. Θα κάνουνε και συνθήματα στη σέντρα''. Τα έδινε τα λεφτά ο αφελής και τα τζιμάνια πήγαιναν στον πέντε και στον έξι: ''Τσακώστε από πενήντα χιλιάρικα να κάνετε αυτά τα συνθηματικά. Τίποτα άλλο. Θα παίξετε κανονικά την μπάλα σας''. Κάνανε τα συνθήματα αυτοί, έτρωγε το παραμύθι ο πρόεδρος, η ομάδα του κέρδιζε στα ίσια το παιχνίδι και τα εννιακόσια, τα παντελονιάζανε οι πονηροί.
Από το '79 με τον επαγγελματισμό δεν έγιναν και πολλά βήματα. Λένε τώρα για το Βαρδινογιάννη, τις θυγατρικές και τρίχες κατσαρές. Τι έκανε τόσα χρόνια ο Γιώργος; Όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα έχει περάσει από την Αρματωλών και Κλεφτών και αποτέλεσμα μηδέν. Έτρεχε λοιπόν στον Παναθηναϊκό ο κάθε Μήτρας και ο κάθε Χαραλαμπίδης και έβρισκε απέναντί του το Γιώργο, να έχει στο ένα χέρι το πιστόλι και στο άλλο το κομπολόι. Του έδινε κανέναν τερματοφύλακα, που είχε ανάγκη, άντε και κανένα δάνειο, για διευκόλυνση, άντε και να καθάριζε με καμιά εταιρεία για τη διαφήμιση της φανέλας. Τρίχες κατσαρές. Και είδαμε την κατάντια τους όλων αυτών. Πού είναι, δηλαδή, σήμερα η Δόξα, ο Απόλλωνας, το Αιγάλεω και όλοι αυτοί, που κατά καιρούς είχανε νταραβέρι με την οικογένεια.
Από το '79 με τον επαγγελματισμό δεν έγιναν και πολλά βήματα. Λένε τώρα για το Βαρδινογιάννη, τις θυγατρικές και τρίχες κατσαρές. Τι έκανε τόσα χρόνια ο Γιώργος; Όλη η ποδοσφαιρική Ελλάδα έχει περάσει από την Αρματωλών και Κλεφτών και αποτέλεσμα μηδέν. Έτρεχε λοιπόν στον Παναθηναϊκό ο κάθε Μήτρας και ο κάθε Χαραλαμπίδης και έβρισκε απέναντί του το Γιώργο, να έχει στο ένα χέρι το πιστόλι και στο άλλο το κομπολόι. Του έδινε κανέναν τερματοφύλακα, που είχε ανάγκη, άντε και κανένα δάνειο, για διευκόλυνση, άντε και να καθάριζε με καμιά εταιρεία για τη διαφήμιση της φανέλας. Τρίχες κατσαρές. Και είδαμε την κατάντια τους όλων αυτών. Πού είναι, δηλαδή, σήμερα η Δόξα, ο Απόλλωνας, το Αιγάλεω και όλοι αυτοί, που κατά καιρούς είχανε νταραβέρι με την οικογένεια.
Τώρα, όμως, τα πράγματα αλλάζουνε. Ο Τάμπυ, έμαθα από έγκυρη πηγή, ότι ζήτησε όλα τα τηλέφωνα και τις διευθύνσεις απάντων των προέδρων Α', Β' και Γ' Εθνικής. Τι σκέφτεται να κάνει, δεν μπορώ να ξέρω. Ξέρω όμως πολύ καλά τι μπορεί να κάνει κάποιος που έχει από πίσω του την κάνουλα με λεφτά. Δηλαδή, το ΜΕΤΡΗΤΟ. Κύριοι, μπήκαμε πλέον στην εποχή των κομπιούτερς. Τα πράγματα είναι απλά. Κάθε Κυριακή στην μπάλα γίνεται ένας πόλεμος.
Όταν, λοιπόν, σε κάθε στρατόπεδο υπάρχουν είκοσι νοματαίοι, ΠΑΝΤΑ ένας ή δύο από αυτούς είναι έτοιμοι να το παίξουν ''εφιάλτες''. Εδώ άλλος προδίδει την πατρίδα του και την οικογένειά του, θα κωλώσει στη φανέλα; Και πάντα, βέβαια, υπάρχει ο αντίπαλος, που θέλει να τα δώσει. Γιατί εσείς τι νομίζετε; Ποια είναι η μεγαλύτερη ηδονή για έναν παράγοντα; Να κερδίζει η ομάδα του; Και τι έγινε; ΑΛΛΟΙ κερδίσανε, όχι αυτός. Ο Παραμυθόπουλος ο εξτρέμ, που έβαλε το γκολ και ο Φίτσουλας ο τερματοφύλακάς του, που έπιασε το πέναλτι. Εκεί που ο παράγοντας την βρίσκει και γίνεται άρχοντας πραγματικός, είναι όταν το καθαρίζει ΑΥΤΟΣ το παιχνίδι. Όταν κερδίζει ΑΥΤΟΣ τους δύο βαθμούς και όχι η ομάδα. Εκεί είναι που πάει η ψυχή του στα ουράνια και φτιάχνεται. Κι όσο λοιπόν θα υπάρχουν παράγοντες θα υπάρχει και βρομιά.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα μας. Τι μπορεί, λοιπόν, να κάνει κάποιος, όταν έχει τα ΜΕΤΡΗΤΑ του Τάμπυ; Θαύματα κύριοι. Μπορεί να στήνει το σκηνικό, με ανθρώπους που θα τον έχουνε δει μόνο από την εφημερίδα. Κι αν δηλαδή αύριο ο διευθυντής του υποκαταστήματος της Τράπεζας στην Καρδιτσομαγούλα φωνάξει τον πρόεδρο της ομάδας για καφέ, τι θα κάνει αυτός; Θα πει όχι; Δεν γίνεται. Και ξέρετε τι θα του πει ο διευθυντής; Τρεις κουβέντες: ''Κύριε σας γνωρίζουμε ως επιχειρηματία και σας λέμε, ότι είμαστε στη διάθεσή σας, για ό,τι μας χρειαστείτε. Ευχαριστώ, καλημέρα σας''. Κι από εκεί και πέρα θα μιλάνε τα τέλεξ με τους κλειδαρίθμους. Και τι θα πάθει η Τράπεζα, αν δώσει ένα δάνειο πακέτα; Σάμπως θα χάσει τα λεφτά της; ΠΟΤΕ των ΠΟΤΩΝ. Έτσι είναι κύριοι. Και θα βολεύονται απαξάπαντες. Καθαρές δουλειές. Χωρίς μεσάζοντες, χωρίς παζάρια, χωρίς κασέτες. Τα τέλεξ θα κελαηδάνε μόνο.
Όταν, λοιπόν, σε κάθε στρατόπεδο υπάρχουν είκοσι νοματαίοι, ΠΑΝΤΑ ένας ή δύο από αυτούς είναι έτοιμοι να το παίξουν ''εφιάλτες''. Εδώ άλλος προδίδει την πατρίδα του και την οικογένειά του, θα κωλώσει στη φανέλα; Και πάντα, βέβαια, υπάρχει ο αντίπαλος, που θέλει να τα δώσει. Γιατί εσείς τι νομίζετε; Ποια είναι η μεγαλύτερη ηδονή για έναν παράγοντα; Να κερδίζει η ομάδα του; Και τι έγινε; ΑΛΛΟΙ κερδίσανε, όχι αυτός. Ο Παραμυθόπουλος ο εξτρέμ, που έβαλε το γκολ και ο Φίτσουλας ο τερματοφύλακάς του, που έπιασε το πέναλτι. Εκεί που ο παράγοντας την βρίσκει και γίνεται άρχοντας πραγματικός, είναι όταν το καθαρίζει ΑΥΤΟΣ το παιχνίδι. Όταν κερδίζει ΑΥΤΟΣ τους δύο βαθμούς και όχι η ομάδα. Εκεί είναι που πάει η ψυχή του στα ουράνια και φτιάχνεται. Κι όσο λοιπόν θα υπάρχουν παράγοντες θα υπάρχει και βρομιά.
Ας ξαναγυρίσουμε όμως στο θέμα μας. Τι μπορεί, λοιπόν, να κάνει κάποιος, όταν έχει τα ΜΕΤΡΗΤΑ του Τάμπυ; Θαύματα κύριοι. Μπορεί να στήνει το σκηνικό, με ανθρώπους που θα τον έχουνε δει μόνο από την εφημερίδα. Κι αν δηλαδή αύριο ο διευθυντής του υποκαταστήματος της Τράπεζας στην Καρδιτσομαγούλα φωνάξει τον πρόεδρο της ομάδας για καφέ, τι θα κάνει αυτός; Θα πει όχι; Δεν γίνεται. Και ξέρετε τι θα του πει ο διευθυντής; Τρεις κουβέντες: ''Κύριε σας γνωρίζουμε ως επιχειρηματία και σας λέμε, ότι είμαστε στη διάθεσή σας, για ό,τι μας χρειαστείτε. Ευχαριστώ, καλημέρα σας''. Κι από εκεί και πέρα θα μιλάνε τα τέλεξ με τους κλειδαρίθμους. Και τι θα πάθει η Τράπεζα, αν δώσει ένα δάνειο πακέτα; Σάμπως θα χάσει τα λεφτά της; ΠΟΤΕ των ΠΟΤΩΝ. Έτσι είναι κύριοι. Και θα βολεύονται απαξάπαντες. Καθαρές δουλειές. Χωρίς μεσάζοντες, χωρίς παζάρια, χωρίς κασέτες. Τα τέλεξ θα κελαηδάνε μόνο.
Προφητικός ο ''αποδυτηριάκιας'', γιατί όντως τα ταμεία της Τράπεζας Κρήτης, στην οποία ήταν πρόεδρος ο Κοσκωτάς, άρχισαν να αδειάζουν.
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΦΙΛΑΘΛΟΣ 29-11-1987
Ο Κοσκωτάς, στα πλαίσια της μεταγραφής Τσαλουχίδη, δεσμεύτηκε να σπάσει τα συμβόλαια του Γιώργου Σεμερτζίδη και του Δημήτρη Γκένα με την ΠΑΕ Ολυμπιακός, ώστε να δοθούν αυτοί ως ανταλλάγματα στη Βέροια. Τελικά ο Σεμερτζίδης εκείνο το Δεκέμβριο του 1987 πήγε στην Καλαμαριά, ως αντάλλαγμα για τη μεταγραφή του Νεντίδη και ο Γκένας πήγε στην Παναχαϊκή, μαζί με το Χαρδαλιά και το Βαϊτση, ως ανταλλάγματα για τη μεταγραφή του Τόλη Δρακόπουλου. Στο ''ΦΙΛΑΘΛΟ'' βρίσκουμε και το ιστορικό της μεταγραφής Τσαλουχίδη, το πώς ακριβώς ολοκληρώθηκε, με τα απανωτά τηλεφωνήματα με τις προσφορές-αντιπροσφορές του (αδερφού του προέδρου Γιώργου) Σταύρου Κοσκωτά στον αντιπρόεδρο της Βέροιας, Σάκη Λιμπάντση, ο οποίος επικοινωνούσε και με τους Σαββίδη-Θεοδωρίδη, προέδρους των ΠΑΟΚ-Ηρακλή, οι οποίοι όμως δεν μπορούσαν να ανέβουν στα ποσά που ''άπλωνε'' στο τραπέζι ο Κοσκωτάς.
Ο προπονητής της Βέροιας, Τέλης Μπατάκης, απειλούσε να εγκαταλείψει την ομάδα, επειδή έχασε τον καλύτερό του παίκτη, ενώ ο ''αποδυτηριάκιας'' στεκόταν στο ότι το ποσό των 60 εκ. δραχμών (συνολικά, ομάδα και παίκτης) που κόστισε ο Τσαλουχίδης ήταν ΜΕΤΑΓΡΑΦΙΚΟ ΡΕΚΟΡ για τα δεδομένα της εποχής. Ένα ρεκόρ που μόνο σε εκείνη τη μεταγραφική περίοδο του Δεκεμβρίου του 1987 θα έσπαγε πολλές φορές από τους Κοσκωτάδες...
Μαθαίναμε όμως και κάτι ακόμη από τον ''αποπδυτηριάκια''. Ο Τσαλουχίδης μικρός στη Βέροια υποστήριζε τον Ολυμπιακό.
Έτσι αποκτήθηκε ο παίκτης που συνδέθηκε όσο κανείς άλλος με τα λεγόμενα ''πέτρινα χρόνια'' του Θρύλου. Με τα καλά του και τα κακά του, είναι κομμάτι της ιστορίας μας και ως τέτοιο αντιμετωπίζεται, μακριά από προσωπικές συμπάθειες και αντιπάθειες (δεν έχω κρύψει εγώ, ο γράφων, ότι δεν τον συμπαθώ καθόλου)...
- Εισέλθετε στο σύστημα ή εγγραφείτε για να υποβάλετε σχόλια
Σχόλια
Σάββα αν κρίνω απο το παλιό σου άρθρο με τίτλο "Γιωτης Τσαλουχιδης και mad boys ", δεν συμπαθείς τον τσαλουχα γιατι ηταν μέγας κλικαδορος και καθοριζε τα πάντα μεσα στα αποδυτήρια ενω είχε παρα πολύ καλές σχεσεις με όλους τους αρδ. Αν αυτο ισχύει δεν υπάρχει κανένας λόγος θεοποιηςουμε έναν "τσανακογλειφτη". Και εντάξει τέτοιος περίπου ηταν και ο Τζολε μονο που ο Σέρβος εκτος απο γενικός δερβέναγας των αποδυτηρίων, ηταν παικταράς οχι καλουπατζης σαν τον Γιωτη.
Εγω δεν τον πρόλαβα σαν παίκτη, και δεν εχω ολοκληρωμένη άποψη. Το μονο που διαπιστώνω απο τα highlights , ειναι οι πολύ καλές κεφαλιές του και η άριστη φυσική του κατάσταση. Φτάνει αυτο για να θεοποιησουμε έναν παίκτη που συνέδεσε το όνομα του με τα πέτρινα χρονια , την πιο δύσκολη περιοδο της ιστορίας μας ; Για εμένα οχι..