ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΑΓΡΙΟΥΣ, PART 10: ''Ένας βάζελος θυμάται...''



Τα νέα παιδιά δεν την έχουν ζήσει την καλή Λεωφόρο. Δεν έχουν ιδέα τι πάει να πει Λ Ε Ω Φ Ο Ρ Ο Σ. Είναι στ’ αλήθεια τυχεροί όσοι πρόλαβαν τη θύρα 13 στα καλά της, και εγώ προσωπικά θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο, που η εφηβεία μου συνέπεσε μ’ εκείνα τα χρόνια. Ευχαριστώ τον Θεό γι’ αυτό, ειλικρινά σας το λέω.  Άλλες εποχές, τι να λέμε τώρα... Εντάξει, σέβομαι όλες τις γενιές, δεν υποτιμώ κανέναν και δεν παριστάνω τον γνώστη, αλλά, συμπαθάτε με, ρε μάγκες, δεν μπορώ να συγκρίνω τα «άτομα» της εποχής μου με τα φλωράκια τα σημερινά και τα σπαθόλουρα του facebook, πώς να το κάνουμε δηλαδή; Τότε η 13 ήταν μονίμως στην πρίζα, έβραζε από ηλεκτρισμό και από ενέργεια. Σας μιλάω για πραγματική ΚΟΛΑΣΗ ! Η σημερινή 13 είναι παιδική χαρά μπροστά σ’ εκείνη που έζησα εγώ ˙ ΚΟΛΑΣΗ λέμε, και τίποτα λιγότερο από ΚΟΛΑΣΗ !
 
Μια που είπα «παιδική χαρά», θυμήθηκα μια ιστορία για αγρίους, που οι σημερινοί αποκλείεται να την πιστέψουν, αλλά εγώ θα την πω και πείτε με παραμυθά...
 
Μια φορά κι έναν καιρό παίζαμε με τον γαύρο για κύπελλο. Πρέπει να ήταν το 82 ή κάπου εκεί, δεν καλοθυμάμαι, ένα μυαλό το ’χουμε χειμώνα καλοκαίρι. Αντικειμενικά είχε καλή ομάδα ο γαύρος, αλλά όχι σαν εμάς ˙ εμείς δεν παιζόμασταν τότε. Ο «καπετάνιος» ενορχήστρωνε απ’ τον πάγκο και μέσα οι χάφαροι Ζλατάνος, Δέδες, Βουράκης πραγματικά ζωγραφίζανε, όχι μαλακίες και να ’χαμε να λέγαμε. ΖΩ-ΓΡΑ-ΦΙ-ΖΑ-ΝΕ! Ποιος Πελέ και ποιος Μαραντόνα και ποιος Κρόιφ και ιστορίες για αγρίους... Μιλάμε για παιχταράδες τώρα. Στον λόγο μου, απορώ που δεν τους τσίμπησε τότε καμιά Real ή καμιά Milan ή καμιά United. Μεγάλα χαφ λέμε, θα γράφανε ιστορία. Ευτυχώς μείνανε στην τριφυλλάρα και την ιστορία τη γράψαμε εμείς. Κάτι τέτοιοι παίχτες μας κάνανε παναθηναϊκούς.
 
Ήμουνα μ’ έναν φίλο μου έξω απ’ τη 13. Μικρότερος εγώ, δεν ήξερα και πολλά. Του λέω:
«Καλά, πώς θα μπούμε, αφού δεν έχουμε τικέτο; »
«Μη σε νοιάζει»,  μου λέει,  «όταν σκάσουνε οι γαύροι, θα μπούμε τζάμπα. Πάντα έτσι γίνεται.»
Εγώ δεν πολυκατάλαβα τα λόγια του, αλλά τον είδα σίγουρο και μου ’φυγε το άγχος, λέω «μεγαλύτερος είναι, κάτι παραπάνω θα ξέρει» ˙ μια σιγουριά ρε ο κερατάς ˙ περπατημένος...

 
Αργότερα έμαθα από έναν συμμαθητή μου γαύρο ότι οι κόκκινοι είχαν συνεννοηθεί να σκάσουνε με δύο πορείες, μια από Αλεξάνδρας, για στάχτη στα μάτια, και μια μεγαλύτερη από Λυκαβηττό. Άλλα χρόνια...Δεν μου το ’λεγε νωρίτερα η κουφάλα, ο μαουνιέρης, να καθόμουνα σπίτι μου... « Τέσπα », που λέτε κι εσείς οι καινούργιοι, οι πληκτράκηδες. (Μου τα λέει και μένα ο γιος μου, όλο «τέσπα» και «τρολλ» και «λολ» και κάτι τέτοια μου λέει. Τ’ είναι αυτά, ρε λαλάκη, του λέω, μίλα ελληνικά να συνεννογιόμεθα. Τέσπα, επανέρχομαι).
 
Εμείς μαζευτήκαμε στην παιδική χαρά (απ’ αυτήν θυμήθηκα την ιστορία). Όλη η αφρόκρεμα μαζεμένη κι ορεξάτη. Τι «Μασκοφόρος», τι «Παντοφλίνο», τι, τι, τι... Ο ένας χειρότερος απ’ τον άλλο. Μιλάμε για ποιότητες. Δεν υπάρχουν τέτοια άτομα τώρα πια, μη την ψάχνετε. Το εργοστάσιο που τους έβγαζε βάρεσε λουκέτο...
 
Καβαντζωθήκαμε και περιμέναμε. Όσο ήμασταν μόνοι μας, λέγαμε και συνθήματα, χοροπηδούσαμε για αυτοεμψύχωση, ανάβαμε και καπνογόνα, ΚΟΛΑΣΗ...
 
Αλλά μετά ήρθανε...
 
Οι αρματολοί κι οι κλέφτες κατεβαίνανε την Αρματολών και Κλεφτών, επίσης καβαντζωμένοι, φωνάζοντας:
ΝΤΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ...
 
Τους πετάμε τα καβαντζώματα πρώτοι και αδειάζουμε. Δεν σπάσανε, όμως, οι άτιμοι. Αυτοί τα δικά τους τα κρατούσανε ακόμη στα χέρια και, σαν να μην έφτανε αυτό, μάζεψαν και τα δικά μας από κάτω. Ε, τι να κάναμε, για μαλάκες ψάχνετε; Βγάλαμε φτερά. Δεν θυμάμαι ακριβώς πόσα μίλια τρέξαμε, ούτε με τι ταχύτητα, ούτε με πόσα Μποφόρ αντίθετο άνεμο, αλλά ευτυχώς οι γαύροι πέσανε κάτω απ’ τα γέλια και δεν είχανε κουράγια να μας κυνηγάνε άλλο. Έτσι οι περισσότεροι από μας προλάβαμε και τη χωθήκαμε σ’ όποια θύρα βρήκαμε ανοιχτή. Τότε μπήκα κι εγώ με το φιλαράκι μου που δεν είχαμε τικέτα, καλά μου έλεγε, να’ ναι καλά όπου κι αν βρίσκεται, έχουμε ψιλοχαθεί. Κάτι άλλοι φύγανε απέναντι προς τις καφετέριες και πέσανε πάνω στα τραπεζάκια μαλλιά κουβάρια... ΚΟΛΑΣΗ!
 
Όταν οι γαύροι μπήκανε στο πέταλό τους, λέμε «πάει, τελείωσε, αυτό ήταν, και του χρόνου με υγεία».  Τότε να βλέπατε την 13. Φωνές, χοροπηδητά, συνθήματα, χαρτάκια, καπνοί...ΚΟΛΑΣΗ !
 
Αλλά μετά ξαναήρθανε...
 
Ήταν οι άλλοι μισοί που ανεβαίνανε την Αλεξάνδρας, καβαντζωμένοι κι αυτοί, φωνάζοντας : ΝΤΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ...
 
Ευτυχώς εμείς εκείνη τη στιγμή ήμασταν οι πιο πολλοί μέσα, στη σιγουράντζα. Όσοι ήταν ακόμα έξω, ε, τι να κάνανε, για μαλάκες ψάχνετε; Βγάλανε φτερά και τη χωθήκανε σ’ όποια θύρα βρήκανε ανοιχτή. ΚΟΛΑΣΗ !
 
Μετά κι απ’ αυτό λέμε « ε, εντάξει, τώρα τελείωσε, δεν έχει άλλους, του πούστη πια ». Εκεί να βλέπατε τη 13. Τι παλμός, τι πάθος, τι ένταση, τι  φανατίλα... ΚΟΛΑΣΗ !
 
Κι εκεί που ήμασταν μόνοι μας στο πέταλό μας και γουστάραμε τρελά, παραδίδοντας μαθήματα κερκίδας, τι να δούμε. Όχι, πείτε, τι να δούμε. Πείτε, περιμένω...
 
Ξαναήρθανε...
 
Στην αρχή μόνο ένας! Καβάλαγε τα κάγκελα το ένα μετά το άλλο, πέρασε δεν ξέρω μέσα από πόσο κόσμο, έκανε όλη την απόσταση απ’ το ένα πέταλο στο άλλο, έφτασε στο χώρισμα της 13 με τη 14 και μας κωλοδαχτύλιαζε για πάρτη του. Έ-Ν-Α-Σ !  Βγήκαμε απ’ το πορτάκι και του την πέσαμε δεν ξέρω πόσοι, κι όσες του δίναμε τόσες μας επέστρεφε. Ρε να μην πέφτει ο τρισκατάρατος; Τι σας λέω τώρα ε; Ιστορίες για αγρίους...
 
Μετά ήρθαν κι άλλοι γαύροι, καμιά πενηνταριά, και μπήκαμε σε χοντρό μπελά... Ρε, απ’ τη γη φυτρώνανε οι απίστευτοι;  Ένα ολόκληρο ημίχρονο ήταν εκεί και κάνανε τη 14 μπουρδέλο. Κάποια στιγμή τους έβγαλαν οι τσέοι έξω και ησυχάσαμε από δαύτους. Ηρέμησε το κεφαλάκι μας και γύρισε η καρδούλα μας στη θέση της.
 
Μόλις ξεκουμπιστήκανε και μείναμε μόνοι μας, ε, εκεί να βλέπατε τη 13. Χορογραφίες, συνθηματάρες, τραγούδια, ατμόσφαιρα... ΚΟΛΑΣΗ !
 
Και φάγανε και τρία τεμάχια οι γαύροι ˙ ένα ο Ζλατάνος, ένα ο Δέδες κι ένα ο Βουράκης.
 
Αλλά, όπα όπα, κάτσε... Μήπως η φάση στο κάγκελο έγινε στο κύπελλο και οι δύο πορείες ήρθαν στο 0-1 του πρωταθλήματος, που βάλαμε και στις τσέπες; Δεν θυμάμαι, ρε γαμώτο. Γέρασα...

Σχόλια

Εικόνα ALEXIS7GER

σε εκείνον τον αλησμονητο αγώνα Κυπέλλου ( 3-2 το τελικό σκορ ) , ημουνα ακόμα σπουδαστής στην Σχολή μου και βλέπαμε τον αγωνα στο αμφιθέατρο κατοπιν ειδικής αδείας του Διευθυντού Σπουδων..1982 γαρ..χαχα..η απορία μένει..το ψευδώνυμο του ενός που αρχισε τις μανούρες στα καγκελα ειπατε είναι το ίδιο με ενα rock συγκροτημα...RAVEN / SABBATH ???? ΠΆΣΑ ΔΙΑΦΩΤΙΣΤΙΚΗ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ ΔΕΚΤΗ , εστω και κατ ιδίαν .Παντως υπάρχουν και αλλες ιστορίες με εμάς τους Αθηναίους γάβρους ( Μπούκος απο ΓΚΥΖΗ , Αστεριξ απο Ζωγράφου κλπ ) ..ΕΝ ΚΑΙΡΩ...

Εικόνα savvas gridlock

Ας θυμηθούμε την παλαιότερή μας ανάρτηση για το ματς.

http://www.redsagainsthemachine.gr/articles/130411/dedes-boyrakis-zlatanos

Ένας τα έβαλε με όλη τη Θύρα 13 και δεν έπεφτε, ε; Ποιος να'ταν άραγε...

Εικόνα ALEXIS7GER

ΣΧΕΤΙΚΟ και το τραγουδάκι https://www.youtube.com/watch?v=VRRc4MMAQ3c ΓΙΑ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΕΝΑΝ ..Τον παλλήκαρο , οσο μπόι του ελλειπε τόσο ψυχή είχε ...τους εστελνε ολους στον γιατρό με ..ψυχολογικά χαχα

Εικόνα apostolos gaganis

Mια αναρτηση εξυπνη και με σεβασμο σε αγωνιστες και αξιες. Τη θεωρω καταλληλη και δια τα... καθ΄ημας. Παμε λοιπον:

POST TRAUMATIC STRESS DISORDER ( PTSD ) ΚΑΙ ΄΄ΠΡΑΣΙΝΗ΄΄ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ - Μερος 1ο.

Και φετος, πριν καν αρχισει η επομενη ποδοσφαιρικη περιοδος, γιναμε ηδη μαρτυρες του πρωτου επεισοδιου απο το σιριαλ που προκειται να προβληθει κατα του Θρυλου, με κυριο αποδεκτη - ποιον αλλο; - τον προεδρο της ομαδας. Προ 4 - 5 μηνων εξαλλου ειχα αναλυσει σε σχολιο τον ψυχοδυναμικο μηχανισμο αμυνας του ΕΓΩ του αντιΟλυμπιακου μετωπου, με την ονομασια ΕΚΛΟΓΙΚΕΥΣΗ, απεναντι στην καταθλιπτικη υπεροχη του Ολυμπιακου κατα τα τελευταια 20 περιπου χρονια ( και επεται...συνεχεια ), προκειμενου αυτο να ανακουφιστει απο το ψυχικο βαρος της εν λογω αφορητης καταστασης. Με δυο λογια: Οι απανωτες σφαλιαρες που τρωμε, λενε οι αντιχριστοι, δεν οφειλονται στις μαπα - ομαδες που΄χουμε, αλλα σε σωρεια αλλων παραγοντων οπως ΕΠΟ, διαιτητες, ομαδες - γαυροπαραρτηματα κ.α. που αμεσα ή εμμεσα ελεγχει ο Μαρινακης. Γιαυτο χανουμε κι οχι γιατι ειναι καλυτερος μας ο Ολυμπιακος. Ετσι, σημερα λεω ν΄ασχοληθουμε καπως περισσοτερο με τουτη την ψυχικη ταλαιπωρια των αντιπαλων μας και ειδικα των Βαζελων ( γιατι οι αλλοι...), καθως και τη σημασια της για την τελικη διαμορφωση της συμπεριφορας/στασης τους τοσο σε σχεση μ΄εμας και γενικοτερα την...ποιοτητα του ελληνικου πρωταθληματος οσο και απεναντι στις ποδοσφαιρικες αρχες του τοπου.

Τί ειναι το ΡΤSD;
-------------------

Στα ελληνικα αποδιδεται ως ΄΄Διαταραχη μετατραυματικου στρες΄΄ και ειναι μια δυσαρεστη ψυχικη κατασταση που βιωνουν ατομα τα οποια ειχαν στο παρελθον ( προσφατο ή απωτερο ) μια ή περισσοτερες εμπειριες στενοχωρων ή και καταστροφικων γεγονοτων. Συνηθως, μετα απο τετοια επωδυνα συμβαντα, ο ανθρωπος περναει μια φαση προοδευτικης προσαρμογης και εν τελει ανανηπτει, ατενιζοντας εκ νεου παρον και μελλον θετικα. Αν ομως τα συμπτωματα ( Σ.Σ. θα τα΄δουμε πιο κατω ) αυτης της ψυχικης ταλαιπωριας, διαταραχης, επιμεινουν ή γινουν σοβαροτερα με τον χρονο, τοτε μιλαμε για αναπτυξη PTSD.

Ποτε πρωτοπεριγραφηκε το PTSD;
--------------------------------

Η πληρης περιγραφη του συνδρομου, γνωστου βεβαια μεχρι τοτε απο σποραδικες αναφορες π.χ. Αμερικανων στρατιωτων μετα τον πολεμο του Βιετναμ, εγινε για πρωτη φορα τον Μαϊο του 2003 ( οχι τυχαιο, βλεπε Ριζουπολη...) στο εγκριτο ιατρικο περιοδικο Journal of Psychiatry απο την επιστημονικη ομαδα Seven-ers ( μετεπειτα Ratm-ers ) του Πανεπιστημιου Πειραιως. Ειδικοτερα, ο πληθυσμος τον οποιον οι Seven-ers ειχαν χρησιμοποιησει για τη μελετη τους ηταν βασικα οι οπαδοι της ποδοσφαιρικης ομαδας του Παναθηναϊκου και ο λογος γιαυτο ηταν επειδη οι τελευταιοι διεθεταν ( και διαθετουν εισετι ) ορισμενα μοναδικα χαρακτηριστικα, που τους καθιστουν εξαιρετικα επιρρεπεις για αναπτυξη PTSD. Συγκεκριμενα οι ανθρωποι αυτοι αποτελουν εναν οπαδικα ομοιογενη πληθυσμο, τρωνε φαπες συνεχως και αδιαλειπτως επι σειρα ετων απο τον ερυθρολευκο δυναστη τους, εμφανιζουν αναπτυξη ανοχης σ΄ αυτες, δηλ. καθε χρονο θελουν ολο και περισσοτερες για να...δυσαρεστηθουν, ενω παρουσιαζουν και μια γενετικα καθοριζομενη υπερβολικη φοβία ( εξ ου και το προσωνυμιο τους, ΄΄λαγοι΄΄ ), συνδυασμενη με ελαφρα προς εκδηλη...γυναικομαστια.

Ποιά ειναι τα συμπτωματα του PTSD;
------------------------------------

Μπορει να εμφανιστουν μηνες ή και χρονια μετα απο την αλληλουχια των δυσαρεστων γεγονοτων και συνιστανται σε αθελητες ανακλησεις απο το ρεζερβουαρ της μνημης των οδυνηρων συμβαματων του παρελθοντος ( π. χ. για τα Βαζελια, οι επανειλημμενες κατακτησεις των τιτλων απο το Θρυλο ), εφιαλτικα ονειρα ( οπως εξακολουθηση της τιτλοπενιας τους και στη επομενη...εικοσαετια ), προσπαθεια να μην ενθυμουνται τετοια συμβαντα, αισθημα απελπισιας για τα...επερχομενα, υπερευαισθησια, ευερεθιστοτητα, ευσυγκινησια, αντιδρασεις φοβικες εως πανικου, κ.α. Ολα τα παραπανω δυνατον να οδηγησουν, ΧΩΡΙΣ ΣΩΣΤΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ, σε καταθλιψη, καταχρηση οινοπνευματωδων ή/και αλλων ουσιων, διαταραχες στη ληψη τροφης, μεχρι ( οπερ και ειλικρινως απευχομεθα ) και αυτοκτονικη διαθεση...

Τα υπολοιπα στο δευτερο μερος - Hasta la vista!

Εικόνα Νίκος Γόδας

Απόστολε, θα μπορούσες να ετοιμάσεις και μία διάγνωση για τον επισκέπτη του site, τον Αθηναίο; Να είσαι επιεικής...

Εικόνα ALEXIS7GER

Νικολα , μην ασχολείσαι με την Νουλα-Αθηνούλα ..απο τότε που την εκραξα δημοσίως , τουμπέκα ψιλοκομμένη..Φαντάσου οτι επεσε στην παγίδα της..ΑΝ ΤΩΡΑ ΒΓΕΙ ΕΔΩ ΜΕΣΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΙΑΣΕΙ , ΘΑ ΠΑΡΑΔΕΧΘΕΙ ΤΑ ΠΡΟΑΝΑΦΕΡΘΕΝΤΑ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ..Τσου μωρή αρρωστη , κανε παρέα με τον ΤΕΞΑΣ απο το ΓΚΥΖΗ μπας και δεις ..γλυκό χαχα

Εικόνα apostolos gaganis

Eλα, για μπαλα μιλαμε...Μην τρελαθουμε κιολας. Ομως θεωρω οτι το ερωτημα σου ειναι ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΟ. Κι επειδη ξερεις οτι σε ΄΄παω΄΄ και σε καμαρωνω, ενω ταυτοχρονα τιμω και αγαπαω αυτο το σαϊτ, βεβαιως και θα σου απαντησω. Innn timeeee...που΄λεγε και η ΄΄δύσμορφη΄΄ Λιντα Μπλεαρ, ενω το συρταρι του κρεβατιου της ανοιγε μονο του, στον περιβοητο ΄΄Εξορκιστη΄΄ με τον Μαξ φον Ζιντοφ στον ομωνυμο ρολο...

Τωρα ετοιμαζομαι για ψαρεμα...Καλημερα!

Εικόνα Νίκος Γόδας

Να είσαι καλά Απόστολε! Καλό ψάρεμα!