ΑΝΑΣΚΟΠΗΣΗ ΠΕΡΙΟΔΟΥ 2012 - 2013 part 2


Tags: -

Στην προσπάθεια ανασκόπησης της αγωνιστικής περιόδου που διανύουμε και τελειώνει με τον τελικό κυπέλλου στις 11 Μάιου, θα εξετάσουμε τα πεπραγμένα της ομάδας στο πρωτάθλημα Ελλάδας στο δεύτερο μισό του πρωταθλήματος, γιατί με το πρώτο έχουμε ασχοληθεί ήδη. Ήδη έχουμε αναλύσει και βγάλει συμπεράσματα για την Ευρωπαϊκή πορεία της ομάδας φέτος στο πρώτο μέρος της ανασκόπησης. Ας πιάσουμε λοιπόν την ιστορία από εκεί που την αφήσαμε και για να υπάρχει μια συνέχεια ας ακολουθήσουμε και το ίδιο μοτίβο, χωρίζοντας τον απολογισμό σε τρεις τομείς. Στα πεπραγμένα του προπονητή, στα πεπραγμένα της διοίκησης και του ρόστερ.
Κατ’ αρχήν στο Ελληνικό πρωτάθλημα καταφέραμε κάτι απίστευτα τεράστιο για την ιστορία του συλλόγου. Με την κατάκτηση κι αυτού του τίτλου προσθέσαμε το τέταρτο αστέρι στην φανέλα (1 & 2). Από μόνο του το γεγονός χαρακτηρίζει και την επιτυχία μας και την χρονιά ως θρυλική.
Ας δούμε τώρα και τον απολογισμό στα επί μέρους κομμάτια του ποδοσφαιρικού τμήματος.
 
ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ
Μετά το εντός έδρας παιχνίδι κυπέλλου με την Καβάλα στις 16-01-2013, η Διοίκηση αποφάσισε να απολύσει τον προπονητή Ζαρντίμ, με την επίσημη δικαιολογία ότι η ομάδα δεν απέδιδε το ποδόσφαιρο που ήθελαν οι φωνάσκοντες στην κερκίδα και στα social media και κατ’ επέκταση ο πρόεδρος και η διοίκηση της ομάδας. Μια ομάδα που χτίστηκε σχεδόν από την αρχή το καλοκαίρι, με νέο βασικό κορμό, νέο προπονητή και αμέσως μετά από την πιο επιτυχημένη χρονιά στην ιστορία του συλλόγου, συνδυάζοντας θέαμα υψηλού επιπέδου, εκπληκτική πορεία στην Ευρώπη αλλά και αποτέλεσμα με την κατάκτηση του νταμπλ. Τα τελευταία στοιχεία έκαναν και την σύγκριση στην μετά Βαλβέρδε εποχή δυσβάσταχτη για τον οποιοδήποτε κι αν καθόταν στον πάγκο της ομάδας. Ο προπονητής δούλεψε πολύ, μασκάρεψε εκ των έσω τα κακώς κείμενα που προέκυψαν από την τρύπες του ρόστερ, τις εκ του αποτελέσματος αποτυχημένες μεταγραφικές επιλογές, αλλά κυρίως δεν μπόρεσε ποτέ να σβήσει την καψούρα του ίδιου του προέδρου με τον προηγούμενο προπονητή, ή αν θέλετε με το προηγούμενο προπονητικό μοντέλο. Κανένας σοβαρός προπονητής δεν δείχνει έργο από τους πρώτους 6 μήνες παρουσίας του σε μια ομάδα. ΚΑΝΕΝΑΣ, και φυσικά ο Ζαρντίμ δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Η ομάδα μόλις έφυγε ο Ζαρντίμ ήταν αήττητη στην Ελλάδα και είχε εξασφαλίσει ουσιαστικά και το πρωτάθλημα, αφού η διαφορά της με τον δεύτερο μπάοκ ήταν χαοτική. Μετά την απόλυση Ζαρντίμ, με τις ευλογίες και του πρώην προέδρου Σ. Κόκκαλη, ανέλαβε προσωρινά χρέη προπονητή ο Αντώνης Νικοπολίδης. Κάθισε στον πάγκο για τρία παιχνίδια πρωταθλήματος (Γιάννενα, Πανθρακικός, Ατρόμητος), προλαβαίνοντας παρ΄ όλα αυτά να χάσει το αήττητο της ομάδας στην εντός έδρα ήττα από τον Ατρόμητο και ένα παιχνίδι κυπέλλου τον επαναληπτικό αγώνα εκτός έδρας με την Καβάλα. Δεν μπορώ και ούτε θα κρίνω τον προπονητή Νικοπολίδη για τον απλούστατο λόγο ότι θεωρώ ότι η συγκεκριμένη περίοδος είναι μια εξαιρετικά κακή παρένθεση για τον σύλλογο και μόνο ως τέτοια την εκλαμβάνω. Σαφώς και προπονητής Νικοπολίδης ΔΕΝ υφίσταται για να κριθεί.
Ο εκλεκτός της Διοίκησης για την θέση του προπονητή και διαδόχου του Ζαρντίμ άκουγε στο όνομα Μίτσελ, πράγμα που τελικά επιβεβαιώθηκε και από την τελική συμφωνία των δύο μερών για την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας του Ολυμπιακού. Οι διαφορές του Μίτσελ με τον Ζαρντίμ είναι εντελώς χαωτικές.
Οι κύριες διαφορές υπάρχουν στο σύστημα (ο Ζαρντίμ προτιμούσε ένα 4-2-3-1 βασικά, ενώ ο Μίτσελος δεν αλλάζει με τίποτα το αγαπημένο του 4-3-3), αλλά κυρίως στην προσέγγιση και φιλοσοφία του παιχνιδιού. Ο Ζαρντίμ έχει μια συντηρητική αλλά ρεαλιστική προσέγγιση του παιχνιδιού, ένα τύπο επιθετικής άμυνας με ταχύτατες αντεπιθέσεις, ενώ ο Ισπανός έχει πιο άμεσα επιθετική προσέγγιση αλλά συνάμα και με μεγαλύτερο πλάτος στο παιχνίδι του αφού σε αντίθεση με τον Ζαρντίμ η μπάλα πάει σχεδόν πάντα στα άκρα. Ο Μίτσελος προτιμάει η ομάδα να έχει κατοχή της μπάλας, κάτι που δεν ήταν το ζητούμενο στον Ζαρντίμ. Μια άλλη σημαντική διαφορά μεταξύ των δύο προπονητικών κουλτουρών είναι ο τύπος των απαιτούμενων παικτών σε θέσεις κλειδιά, πράγμα που φυσικά πηγάζει από τον τρόπο παιχνιδιού σου. Ο Ζαρντίμ θέλει έναν πιο αμυντικογενή αμυντικό μέσο (Μοδέστο είχε βασικό), σε αντίθεση με τον Μίτσελ που λόγω έλλειψης και κάποιου κλασσικού οργανωτή στο σύστημά του, θέλει το αμυντικό χαφ του να κάνει παιχνίδι (καθιέρωσε τον Φέισα), άρα θέλει έναν πιο προικισμένο επιθετικά κόφτη. Μια άλλα τεράστια διαφορά είναι αυτή του τύπου του ακραίου μπακ που θέλουν οι δύο τους. Ο Ζαρντίμ μπορεί να βολευόταν με ακραίο μπακ στυλ Παπάζογλου, αφού οι προωθήσεις του μπακ δεν ήταν συχνές, ενώ αντίθετα ο Μίτσελ απαιτεί τα ακραία του μπακ να δημιουργούν τρίγωνα με τον επιθετικό και τον εσωτερικό μέσο, απαιτεί να προωθείται συχνότατα και να ξέρει και λίγο μπαλίτσα, άρα στην δεύτερη περίπτωση θέλεις ακραία μπακ στυλ Χολέβα. Με το σύστημα του Ζαρντίμ ο κεντρικός σου επιθετικός δεν χρειάζεται να είναι εξαιρετικά γρήγορος ή να είναι εκπληκτικά τεχνίτης, αρκεί να σπάει καλά την μπάλα και να έχει κινήσεις κλασικού φορ περιοχής, ενώ αντίθετα με τον Μίτσελ αυτό δεν φτάνει. Εννοείται ότι το σύστημα και ο τρόπος παιχνιδιού του Μίτσελ καμία σχέση δεν έχει με αυτό του Βαλβέρδε. Ποιο είναι καλύτερο?
Η νορμάλ απάντηση είναι αυτό το σύστημα που θα σου φέρει καλύτερα αποτελέσματα και επιτυχίες, γιατί σε τελική ανάλυση αυτό μετράει παγκοσμίως. Και τα δύο συστήματα χρησιμοποιούνται παγκοσμίως από μεγάλες ομάδες και προπονητές με εξαιρετικά αποτελέσματα, οπότε δεν τίθεται θέμα καλού ή κακού συστήματος.
 
Μετά την πρόσληψη Μίτσελ ο Ολυμπιακός μπήκε σε μια περίοδο δοκιμών και χρησιμοποίησης παικτών, κάποιων ειδικά από αυτούς που δεν είχαν μεγάλο χρόνο συμμετοχής επί Ζαρντίμ. Αυτό ήταν φυσικά το αποτέλεσμα του να παραλαμβάνεις μια ομάδα που ο προκάτοχός σου έχει εξασφαλίσει την ηρεμία για να δουλέψεις, έχοντας εξασφαλίσει το πρωτάθλημα, πράγμα που προς τιμή του ο Μίτσελ το δήλωσε στην φιέστα. Έτσι είχαμε την ευκαιρία να δούμε τον Βλαχοδήμο, τον Φέισα, τον Παπάζογλου, τον Φετφατζίδη σε συνεχόμενα παιχνίδια στην βασική ενδεκάδα και αυτό είναι πολύ καλό για την επόμενη κυρίως χρονιά, στην οποία δεν θα υπάρχει καμία δικαιολογία για κανέναν στο ποδοσφαιρικό τμήμα. Πάνω σε αυτό το πρίσμα εγκαταλείφθηκε γρήγορα και το φετινό Ευρωπαϊκό όνειρο, αφού με αυτές τις δοκιμές αποκλειστήκαμε από την Λεβάντε. Θεωρητικά όμως έχουμε βάλει τις βάσεις για να φτιάξουμε την ομάδα των επόμενων ετών.
 
ΔΙΟΙΚΗΣΗ
Ένα ρητορικό ερώτημα που έθετα στην ανασκόπηση του πρώτου μισού της χρονιάς είναι αν η Διοίκηση στήριζε ή όχι πραγματικά τον Ζαρντίμ. Δεν είναι ντροπή το mea culpa του προέδρου, ίσα ίσα το αντίθετο, δείχνει πυγμή και αναγνώριση του λάθους. Ντροπή για τον σύλλογο ήταν η μεσοβέζικη και άρρωστη κατάσταση που ζήσαμε όλο τον προηγούμενο καιρό. Ντροπή ήταν η δήλωση του προέδρου στην συνάντηση με τους οργανωμένους πριν το ματς με την Μονπελιέ εκτός για το CL ότι ο Ζαρντίμ αν δεν νικήσει έφυγε, λες και παίζαμε με ομαδούλα ερασιτεχνικού ποδοσφαίρου (προφανώς αυτά τα ξέρουμε γιατί τα έγραψε ΟΛΟΣ ο αθλητικός τύπος και ποτέ δεν έγινε διάψευση από την ΠΑΕ). Ντροπή και Ευρωπαϊκή ξεφτίλα επίσης είναι να απολύεις ΑΗΤΗΤΟ προπονητή στην μέση της αγωνιστικής περιόδου, αφού έχεις κάνει τα πάντα πρώτα να τον μηδενίσεις στα μάτια όλων, κυρίως αυτών των οπαδών που τώρα σε βρίζουν χυδαία. Ντροπή είναι να συμβουλεύεσαι στην απόφαση σου για την απόλυση του προπονητή, παίκτες εν ενεργεία της ομάδας ή πρώην παράγοντες με όχι τόσο καλό παρελθόν σε τέτοια θέματα.
Η πρόσληψη Μίτσελ δείχνει ένα βήμα προόδου, κυρίως από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα στήριξης που βγαίνει από τα πλέον αρμόδια χείλη, αυτά του προέδρου του Ολυμπιακού. Επίσης αυτή την στήριξη την δείχνει έμπρακτα, αποκτώντας για παράδειγμα δύο παίκτες μετά από την εισήγηση ή έγκριση του προπονητή (Σαλίνας και Μπόατεγκ). Πρέπει να στηρίξουν τον προπονητή σαν πρόσωπο, αλλά κυρίως τις επιθυμίες του. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να κρίνουμε την ομάδα του χρόνου. Αν ο προπονητής δεν πάρει τα εργαλεία που θέλει για να παρουσιάσει την ομάδα που αυτός έχει ονειρευτεί και η Διοίκηση έχει συμφωνήσει, τότε ποιος ο λόγος στήριξής του? Εκτός κι αν τα όρια και οι προϋποθέσεις αυτής της στήριξης είναι ήδη συμφωνημένες με τον Μίτσελ, οπότε έχουν ένα πολυετές πλάνο και προχωράνε βάση αυτού. Αυτό θα ήταν και το ιδανικό γιατί η ιστορία με τον Ζαρντίμ, έδειξε δύο πολύ αρνητικά στοιχεία που δεν μας είχε συνηθίσει η Διοίκηση έως τώρα. Να μην έχει υπομονή με κάτι νέο και το σπουδαιότερο, να αφουγκράζεται τις κραυγές στο γήπεδο. Κάθε οπαδού η γνώμη είναι σεβαστή και πρέπει να εισακούγεται, δεν μπορεί όμως να γίνεται οδηγός για τις εξελίξεις σε μια τεράστια ομάδα όπως είναι ο Ολυμπιακός. Οι οπαδοί δεν είναι πελάτες και δεν έχουν πάντα δίκιο. Το γήπεδο δεν είναι θέατρο ή καφενείο.
Το να πηγαίνει ο πρόεδρος στον Ρέντη και να μιλάει κάθε λίγο και λιγάκι στους παίκτες είναι ευεργετικό για τους ίδιους και την ομάδα, αλλά δείχνει αδυναμία από τους υπόλοιπους υπεύθυνους του ποδοσφαιρικού τμήματος να επιβληθούν.
Προσωπικά αυτό που χρεώνω φέτος περισσότερο στην Διοίκηση είναι η εγκατάλειψη της Ευρωπαϊκής πορείας. Την θυσίασε για να μπορέσει ο νέος προπονητής να δουλέψει για του χρόνου. Αυτό είναι τεράστιο λάθος γιατί καμία Ελληνική ομάδα δεν έχει αυτή την πολυτέλεια. Μιλάμε για δύο αγώνες, για δεκαπέντε ημέρες παραπίσω στον όποιο προγραμματισμό του Μίτσελ. Αν ο Ολυμπιακός περνούσε το εμπόδιο της Λεβάντε, τότε όλα καλά και με βάση αποτελεσμάτων θα είχαμε μια χρονιά ισάξια με την περυσινή και με βλέψεις για κάτι καλύτερο. Αν δεν περνούσε και πάλι όλα καλά, αλλά τουλάχιστον θα το είχαμε παλέψει το πράγμα. Τώρα μένει η πικρία γιατί αποκλείστηκες χωρίς μάχη, άσχετο με το πόσο Ντάνα Ιντερνάσιοναλ είναι η μανούλα του Μισέλ.
Ο πρόεδρος όταν είχε αναλάβει την ΠΑΕ είχε εξηγήσει σε όλους που ήθελαν να ακούσουν τα άμεσα πλάνα του για την ομάδα. Τα πλάνα αυτά κινήθηκαν σε τρεις βασικούς άξονες. Την Ελληνοποίηση του ρόστερ, ισοσκελισμένα ετήσια οικονομικά αποτελέσματα και τέλος την δημιουργία μια καλής και ανταγωνιστικής ομάδας. Επειδή όλα τα παραπάνω τείνουν να ολοκληρωθούν και κυρίως επειδή οι συνθήκες έχουν αλλάξει παντελώς σε σχέση με το 2010, καλό θα ήταν να βγει ο πρόεδρος αντρίκια όπως πάντα και να δώσει – εξηγήσει τους νέους στόχους της ομάδας. Αυτοί οι στόχοι μπορεί να παραμένουν οι ίδιοι, μπορεί να διαμορφωθούν ανάλογα το οικονομικό περιβάλλον που ζούμε, ή τέλος πάντων ας κάνει μια ενημέρωση για το πώς θα κινηθεί. Μια τέτοια κίνηση θα επιφέρει ηρεμία και στους φιλάθλους, μπας και ορισμένοι σταματήσουν την γκρίνια (δύσκολο, αλλά αξίζει την προσπάθεια για όλους εμάς που δεν τους αντέχουμε άλλο στο γήπεδο και στα ερτζιανά). Βέβαια αυτούς τους φιλάθλους άκουσε ο πρόεδρος όταν έδιωξε τον Ζαρντίμ, αυτούς τους φιλάθλους άκουσε να του φωνάζουν τα εμετικά περί στοιχήματος στο ντέρμπι με τον ποα…
Το τελευταίο προς γνώση και συμμόρφωση. 
 
ΡΟΣΤΕΡ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΙΚΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ
Για να μην χαθούμε μιλώντας ατομικά για κάθε έναν ποδοσφαιριστή του ρόστερ και τα πεπραγμένα του στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος, θα επιχειρήσω να χωρίσω σε κατηγορίες την κριτική μου.
Στην πρώτη κατηγορία θα βάλω αυτούς που με την απόδοσή τους είτε ανέβηκαν ένα σκαλοπάτι παραπάνω από πέρυσι, είτε είναι νεοφερμένοι και οι προσπάθειες και οι επιτυχίες της ομάδας στηρίχθηκαν επάνω τους. Σε αυτή την κατηγορία ανήκουν δίχως άλλο, ο Αμπντούν, ο Τζεμπούρ, ο Μανωλάς, ο Μήτρογλου.
Ο Αμπντούν έκανε την πιο μεστή και παραγωγική χρονιά της καριέρας του και έως το σημείο που πραγματικά έσκασε και έμεινε από δυνάμεις ήταν, κατά την γνώμη μου, ο MVP του πρωταθλήματος για την ομάδα μας με 7 γκολ και 8 ασίστ. Η συμμετοχή του στα 2330΄συμμετοχής με 27 φορές παρουσίας στην ενδεκάδα (27 παιχνίδια στην αρχική ενδεκάδα).
Ο Τζεμπούρ στο πρωτάθλημα ήταν το βαρύ πυροβολικό της επίθεσης. Η στατιστική του έχει 20 γκολ (1 γκολ / 3,5 προσπάθειες), 4 ασίστ, με 2112΄συμμετοχής σε 25 παιχνίδια (23 παιχνίδια στην αρχική ενδεκάδα).
Ο Μανωλάς ήταν η αποκάλυψη του πρωταθλήματος. Άρπαξε την ευκαιρία που του δόθηκε από τον Ζαρντίμ από τα μαλλιά και ‘καπάρωσε’ την θέση του βασικού στόπερ στην ενδεκάδα δουλεύοντας πολύ. Η στατιστική του έχει 1 γκολ, 1 ασίστ, 44 κοψίματα (πρώτος της ομάδας σε αυτή την κατηγορία) με 2260΄συμμετοχής σε 24 παιχνίδια (24 παιχνίδια στην αρχική ενδεκάδα).
Για τον Μήτρογλου δεν μπορώ να πω τίποτα. Όσο δεν γουστάρω το στυλ του και τον χαρακτήρα του δεν μπορώ να παραγνωρίσω ότι σαν δεύτερη επιλογή και από τους δύο φετινούς προπονητές του Ολυμπιακού, η εικόνα του ήταν εξαιρετικά θετική και παραγωγική, μια εικόνα που σαφώς βελτίωσε στις τελευταίες αγωνιστικές του πρωταθλήματος. Η στατιστική του έχει 11 γκολ (1 γκολ / 6 προσπάθειες), 2 ασίστ, με 1218΄συμμετοχής σε 25 παιχνίδια (10 παιχνίδια στην αρχική ενδεκάδα). Το μυαλό του θέλει λίγο ίσωμα στην καλίμπρα, αλλά σαφώς φέτος είδαμε έναν διαφορετικό παίκτη σε σχέση με την εξωγηπεδική του εικόνα των προηγούμενων ετών. Κι αυτό μόνο καλά πράγματα θα του φέρει για την νέα χρονιά.
Η δεύτερη κατηγορία παικτών που θα ασχοληθώ είναι αυτή που αποτελείται από παίκτες που είχες κάποιες προσδοκίες από αυτούς στην αρχή της χρονιάς. Σε αυτή την κατηγορία ανήκει δικαιωματικά ο Φετφατζίδης, αλλά και ο Βλαχοδήμος, ο Μέγιερι και ο Φέισα.
Ο Φετφατζίδης δυστυχώς έχασε φέτος μια τεράστια ευκαιρία να καθιερωθεί στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Μια χρονιά με ένα νέο προπονητή, που δεν υπήρχαν και πολλοί παίκτες με ποιότητα στο ρόστερ, μια χρονιά που στην θέση που έπαιζε θεωρητικά δεν είχε και μεγάλο ανταγωνισμό. Η αγωνιστική του κατάσταση και παρουσία (ήταν μόνιμα σε ένα επίπεδο εφηβικού πρωταθλήματος) τον ανάγκασε σε πολύ μικρό χρόνο συμμετοχής (434΄), με μηδενικό σκοράρισμα, μία ασίστ, αγωνιζόμενος σε 12 παιχνίδια (τα 4 βασικός, εκ των οποίων τα δύο αντικαταστάθηκε στο ημίχρονο!!!). Το πόσο κακό πρωτάθλημα έκανε φαίνεται και από την στατιστική των σωστών πασών και λαθών. Αυτά παρατηρούμε ότι είναι απολύτως ισοσκελισμένα μεταξύ τους. Έχει 33 σωστές πάσες και 33 λάθη. Μόνο ο Ντιόγκο έχει χειρότερη στατιστική σε κεντρικό / επιθετικό παίκτη σε ολόκληρο το ρόστερ… Ο παίκτης οφείλει να δουλέψει περισσότερο, να βελτιωθεί και να αποδείξει ότι το τρένο της καριέρας του δεν πέρασε οριστικά.
Ο Βλαχοδήμος δεν είναι στην κατηγορία του Φέτφα για δύο πολύ απλούς λόγους. Ο πρώτος είναι ότι βρίσκεται στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα, αλλά και η εικόνα του στο φετινό πρωτάθλημα ήταν σαφώς καλύτερη από του Φέτφα. Ειδικά μόλις ήρθε ο Μίτσελ ουσιαστικά άρχισε και η καριέρα του στον Ολυμπιακό. Πρέπει να βελτιωθεί πάρα πολύ σε όλους τους τομείς του παιχνιδιού του, γιατί η εικόνα που είδαμε στο τέλος της χρονιάς είχε μικρή διαφορά με αυτή στις αρχές που δικαίως ήταν στον πάγκο, πράμα απολύτως φυσιολογικό. Προσόντα έχει πάρα πολλά, αρκεί να δουλέψει για να τα αναπτύξει - ωριμάσει και φυσικά ο προπονητής να τον εμπιστευτεί. Για την ιστορία η στατιστική του έχει 2 γκολ (1 γκολ / 12 προσπάθειες), 1 ασίστ, με 621΄συμμετοχής σε 12 παιχνίδια (8 παιχνίδια στην αρχική ενδεκάδα). Καθόλου άσχημα για την πρώτη του χρονιά στην ομάδα.
Ο Μέγιερι φέτος ήταν στην καλύτερη στιγμή της καριέρας του. Προερχόταν από ένα πρωτάθλημα που εξελίχθηκε εντυπωσιακά γι αυτόν, με την καθιέρωσή του στην βασική ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Φέτος λογικά με την ανάλογη πρόοδο θα έπαιρνε την φανέλα βασικού στο σπίτι του. Δεν εξελίχθηκαν όμως έτσι τα πράγματα. Στα φιλικά ήταν βασικός και πολύ καλός μέχρι το τελευταίο και σοβαρότερο φιλικό στην Ιταλία με την Νάπολι, που περιέργως ήταν εκτός κλίματος αγώνα. Αυτό του στοίχισε και την θέση του βασικού στο πρωτάθλημα, πήρε όμως θέση στην βασική ενδεκάδα μετά από το αδιανόητο rotation που επέλεξαν να γίνει με τους τερματοφύλακες στα Ευρωπαϊκά παιχνίδια. Η εικόνα του φυσικά στα δύο πρώτα παιχνίδια του CL ήταν κακή. Τόσο κακή που κατά την γνώμη μου ήταν και μια από τις αιτίες αποκλεισμού από την συνέχεια της διοργάνωσης. Σιγά σιγά ξαναβρήκε την θέση του στην ενδεκάδα μετά από έναν τραυματισμό του Κάρολ και τελείωσε εκεί το πρωτάθλημα (14 συμμετοχές). Με την φετινή του εικόνα ασταθέστατη σε πολλά παιχνίδια, αλλά και με την αδυναμία του να βελτιώσει σημαντικά μειονεκτήματα στο παιχνίδι του, μάλλον ψάχνουμε και για τέρμα στην μεταγραφική περίοδο.
Ο Φέισα είναι μια περίεργη περίπτωση ποδοσφαιριστή. Μπαλίτσα ξέρει, είναι όμως αργός τόσο κινητικά, όσο και στην ποδοσφαιρική σκέψη μέσα στο παιχνίδι. Πήρε τις ευκαιρίες του και παίζει ακατάπαυστα από την ώρα που ήρθε ο Μίτσελ στην ομάδα. Το θετικό είναι ότι δεν είχε τραυματισμούς στο διάστημα που έπαιξε σερί παιχνίδια. Έδειξε προσπάθεια, αλλά μόνο αυτή δεν φτάνει. Η στατιστική του στο φετινό πρωτάθλημα έδειξε 1107΄ συμμετοχής σε 15 παιχνίδια (11 παιχνίδια στην αρχική ενδεκάδα). Ο προπονητής δείχνει να τον εμπιστεύεται και αυτός δείχνει να βρίσκει τα πατήματα του. Το τρελό με τον παίκτη είναι ότι όποιος τον δει πριν τον σοβαρό τραυματισμό του, πολύ πριν την μεταγραφή του στον Πειραιά τότε που τον ζήταγαν τεράστιες ομάδες πριν τραυματιστεί, θα νομίσει ότι εδώ βλέπουμε άλλον παίκτη. Ευελπιστώ μόνο η πρόοδος που σαφώς δείχνει παιχνίδι με παιχνίδι, με μια σωστή καλοκαιρινή προετοιμασία να δούμε ένα ακόμα καλύτερο παίκτη του χρόνου.
Είναι ξεκάθαρο ποιους παίκτες δεν υπολογίζει καθόλου ο Μίτσελ για την συνέχεια στην ομάδα. Αυτοί είναι κυρίως οι ποδοσφαιριστές που λήγει το συμβόλαιό τους το καλοκαίρι και αγωνίστηκαν λίγο ή καθόλου στην εποχή Μίτσελ όπως ο Μοδεστό και ο Πάντελιτς. Αντίθετα παίκτες που δόθηκαν δανεικοί φέτος και ταιριάζουν στην αγωνιστική του φιλοσοφία τους έχει ζητήσει ήδη πίσω στην ομάδα όπως ο Τάτος. Το πλάνο φαντάζομαι για το καλοκαίρι περιλαμβάνει και ανέβασμα παιδιών από το εφηβικό τμήμα, την ακαδημία γενικότερα. Φέτος είδαμε τον Λυκογιάννη να παίζει σε τέσσερα παιχνίδια, του χρόνου ο στόχος είναι να τα διπλασιάσει τουλάχιστον. Μόνο έτσι μπορείς να πορευτείς στο μέλλον. Η αξιοποίηση της ακαδημίας σου, δηλαδή να βγάζεις ταλέντα και να σε ΄΄χρησιμοποιούν΄΄ σαν σκαλοπάτι για μια καλή μεταγραφή, είναι η συνταγή της επιτυχίας πολλά χρόνια τώρα για συλλόγους που το έχουν κάνει μέρος της κουλτούρας και ιδιοσυγκρασίας τους, όπως η Πόρτο, η Λυών, η Μπιλμπάο, Σπόρτινγκ Λισσαβόνας, συλλόγων που καθόλου συμπτωματικά δεν αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα.
Εν αναμονή του part 3
 
Με αγωνιστικούς χαιρετισμούς.
 
ΥΣΤ 1. Έρχεται πόλεμος το Σάββατο. Όλοι πρέπει να είμαστε όπως πρέπει για να γιορτάσουμε άλλο ένα τίτλο. Η ομάδα του Αστέρα είναι η δεύτερη καλύτερη του πρωταθλήματος, με άγνοια κινδύνου αφού είναι πρωτάρα σε τελικό και το μάτι τους γυαλίζει γιατί είναι ένα σκαλοπάτι πριν την μεγαλύτερη επιτυχία στην ιστορία τους.
ΥΣΤ 2. Αν έχω ξεχάσει να μνημονεύσω κάποιον που πιστεύετε ότι είτε αδικήθηκε από την κριτική, είτε αδίκησε τον εαυτό του με την παρουσία του, εδώ είμαστε γράψτε ότι θέλετε.
ΥΣΤ 3. Επειδή όλοι υμνούσαν τον μεγάλο Γκάλη εχθές μπορεί να θυμηθεί κανείς ποια ομάδα, ποιος παράγοντας του έκοψε το μπάσκετ?
ΥΣΤ 4. Συνειδητά δεν σχολιάζω την εικόνα του κόσμου της ομάδας στο γήπεδο φέτος, αλλά και των ιντερνετικών οπαδών μας… Θα γίνει ιδιαίτερη αναφορά σε όλους τους οπαδούς μας πριν την έναρξη της νέας περιόδου.
 

Σχόλια

Εικόνα indian

Το ότι σε γενικές και ειδικές γραμμές συμφωνούμε είναι δεδομένο πλέον...θα ήθελα να προσθέσω 2-3 πραγματάκια μόνο...το ένα είναι η εκ των υστέρων, για πολλούς και εκ των προτέρων, κακή στελέχωση του ρόστερ της ομάδας το προηγούμενο καλοκαίρι...ελπίζω να μην επαναληφθεί αυτό το λάθος και φέτος...φυσικά δε μιλάω για μεγάλα ονόματα, μεταγραφές αεροδρομίου κτλ, θέλω να δω όμως ένα σχεδιασμό που θα έχει και πρώτες και δεύτερες και τρίτες επιλογές...επιλογές του προπονητή ή που εγκρίνει πρώτα ο προπονητής...και στο πλαίσιο του σχεδιασμό πάντα και αφού έχουν μπει πολύ καλές και γερές βάσεις στην ακαδημία μας, να συνεχιστεί αυτό το έργο γιατί ναι είναι ο καλύτερος και ο μοναδικός δρόμος για να διατηρηθεί η ομάδα ψηλά, σε όλα τα επίπεδα...και να κάνει και το βήμα παραπάνω...γιατί θεωρώ ότι μονάχα ένα βήμα απέχουμε από το μέγιστο επίπεδο του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου...ένα μεν, δύσκολο δε βήμα...δε με νοιάζει και δε με ενδιαφέρει τέλος το σύστημα που θα παίζει ο προπονητής, αρκεί να έχει τους παίκτες που θέλει και απαιτεί και το σύστημα...προφανώς όλοι μας κρύβουμε έναν προπονητή μέσα μας, καλό είναι να τον βάλουμε στην άκρη και να κρίνουμε τον εκάστοτε προπονητή του Θρύλου μέσα από το έργο, τις πράξεις και τη συμπεριφορά του...ναι βάζω και τα τρία σκέλη στην ίδια κλίμακα...τέλος, θα ήθελα να έχει η ομάδα και του χρόνου,σε πλαίσιο ποδοσφαιρικής λογικής πάντα, έστω και σ αυτήν την ηλικία και με αυτά τα προβλήματα, το μαέστρο-μάγκα-άρχοντα Αριέλ Ιμπαγάσα...

υγ.η μνήμη χρυσόψαρου και η ηθική ιεροεξεταστή του νεοέλληνα είναι τελικά η καλύτερη άμυνα απέναντι στον παν-μέγιστο Νίκο Γκάλη...φαρμακωμένες μολόχες...

υγ.και κύπελλο και πολύ καλή εμφάνιση το Σάββατο μάγκες...

υγ.ΘΡΥΛΕ ΘΕΕ ΜΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ ΜΟΥ

Εικόνα dono

Μάνο αυτά έχουμε χρόνο να τα δούμε όλα μόλις τελειώσει και επίσημα η αγωνιστική περίοδος, δλδ την Κυριακή.
Το κακό με την ύπαρξη πλάνου με δεύτερες και τρίτες επιλογές είναι προϋποθέτει και ανάλογη στελέγχωση του βασικότερου τμήματος στο σύγχρονο ομαδικό αθλητισμό. Το τμήμα scouting. Ναι, αν έχεις καλό τμήμα scouting τότε με υπομονή, σταθερότητα σε προπονητή και μελετημένες κινήσεις απέχεις λίγο από τις καλές ευρωπαϊκές ομάδες, παρ' όλο που τα οικονομικά δεδομένα και διαφορές, όπως έδειξε με στοιχεία και ο Σάββας, είναι τεράστιες.
Ούτε εμένα με ενδιαφέρει τι σύστημα παίζει η ομάδα, αρκεί αυτό να στηρίζεται σε κάποια ποδοσφαιρική λογική. Δεν μπορεί να παίζεις με τον Θρασύβουλο στο Καραϊσκάκη όπως με την Άρσεναλ στο Λονδίνο. Δεν λέω ότι ακόμα και έτσι δεν μπορείς να βάλεις 4-5 γκολ στον Θρασύβουλο, μιλάω για ποδοσφαιρική λογική.
Σχετικά με το δεύτερο υγ δεν με ενδιαφέρει η εμφάνιση του Σαββάτου, γιατί δεν περιμένω στο τελευταίο παιχνίδι της χρονιάς καλό θέαμα, ότι δεν έχουμε δει όλη την υπόλοιπη χρονιά. Ας πάρουμε το κύπελλο κι όλα καλά για φέτος. Από του χρόνου θα έχουμε άλλες απαιτήσεις και μάλιστα σε μια ομάδα που δεν είναι ουσιαστικά νέα, δουλεύεται ήδη 3 μήνες από τον ίδιο προπονητή.

Εικόνα clark gheibol

Σιγά το τμήμα σκάουτινγκ που χρειάζεσαι ρε Μπάμπη. Έχεις ένα ολόκληρο ελληνικό πρωτάθλημα να παρακολουθάς. 15 άλλες ομάδες (μπορείς να τις πεις Ολυμπιακός Βήτα όλες), ε, τι δγιάλο, δε θα φέρνουν καλά παιχτάκια και φτηνά; Πόσους έχεις στην ομάδα από ελληνικό πρωτάθλημα;
Αβραάμ, Μανώλα (είχες και Γίδη, αλλά την έκανε), Παπάζογλα, Μανιάτη, Αμπντούν, Τζεμπούρ. Εντεκαδάτους, έτσι; Σε χαλάει μια εντεκάδα με παίχτες από ελληνικό πρωτάθλημα; Τι γνώμη έχεις πχ για τον Ολαϊτάν (εγώ σ' το είχα πει μου άρεσε από την αρχή); Για το Ναβάρο (εμένα μου θυμίζει τον Όσκαρ, τη μπαιχτούρα που είχαμε, αλλά δεν το ξέραμε); Το Σισοκό; Άσε, υπάρχουν ένα σωρό παίχτες κι έχεις και το πλεονέκτημα να τους ζυγίζεις με άνεση, γνωρίζοντας ότι οι απόξω δεν έχουν τόσο καλή εικόνα για το δικό μας πρωτάθλημα. Τους παίρνεις, τους βάζεις να παίξουνε στο τσου λου, τους πουλάς και παίρνεις άλλους. Να, μαθαίνω τώρα ότι ο Κοντοές σε ρόλο αμυντικού μέσου στον Αστήρ Τριπόλεως κάνει θραύση, τι Μανιάτης και πράσιν' άλογα...

Εικόνα savvas gridlock

Ποιος Σισοκός ρε μαλάκα? Αυτόνανε άμανε τονε βάνεις 3 φορές να σπριντάρει και να τελειώσει τη φάση με σουτ, θα λιποθυμήσει και θα μπει το φορείο μέσα να τονε σηκώσει. Καλά, για την κουράδα τον Όσκαρ δεν μιλώ, ας το αφήσουμε καλύτερα. Εσύ σε λίγο θα μας πεις να πουλήσουμε το Μήτρογλα και στη θέση του να αγοράσουμε τον Περογαμβράκη ή το Βασιλείου.

Εικόνα clark gheibol

Μπάμπη μου κάνεις λάθος για το Σισοκό. Αθλητικός είναι, γερός είναι, τρεχαλατζής είναι, λίγο τσαπάς είναι, αλλά εμένα μου κάνει. Ο Περογαμβράκης και ο Βασιλείου δε μ' αρέσουνε, εσύ βέβαια μπορεί και να τους χαλβαδγιάζεις.
Αλλά εγώ φταίω που κάθομαι και σου απαντάω, άμπαλε. Άμα δε δεις ποδομπαλιστή να παίζει σε τοπ επίπεδο η κρίση σου είναι θολή σα γιαπωνέζικη τσόντα.

Εικόνα dono

Μπάμπης????

Εικόνα clark gheibol

μη γκολάς στα ονόματα, Μπάμπη μου

Εικόνα dono

Ναι αλλά έχω δύο ενστάαεις.
Η πρώτη είναι ότι δεν μπορείς να πορεύτεις μόνο με αυτούς. Καμία ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό δεν άγοράζει μόνο ότι κινείται στην εσωτερική της αγορά, πολύ περισσότερο δε όταν οι μισοί παίκτες που ενδεχομένως να αξίζουν να αγωνιστούν στην ομάδα μας είναι δανεικοί, βλ Σισοκό, Καμαρά, κτλ, άρα δεν είναι φθηνοί.
Η δεύτερη είναι ότι διαχρονικά είχες καλούς Έλληνες που έκαναν και την διαφορά με τον ανταγωνισμό σου στην Ελλάδα, αλλά είχες και διάφορους δίπλα τους κατά καιρούς σούπερ σε αξία ξένους (δεν μιλώ για Ρίμπο και σια) που υπό ΚΣ δεν έρχονται στην Ελλάδα να παίξουν μπαλίτσα σε καλή ποδοσφαιρική ηλικία. Για παράδειγμα το τμήμα scouting θα σου βρει έναν Ιμπαγάσα, 18-20 χρονο, έστω και λίγο άγουρο ποδοσφαιρικά σε μια πολύ μικρή τιμή. Μετά εσύ θα έχεις την καυτή πατάτα να τον κάνεις παίκτη των 10+ μύριων. Αν θέλεις να πουλάς παίκτες και μέσω των πωλήσεων να πορεύεσαι, μόνο έτσι γίνεται. Δεν μπορείς να το κάνεις χωρίς ρίσκο. Γιατί δεν έχει νόημα να παίρνεις πχ τον Ολαϊταν με 500χιλ και να τον πουλάς 1 εκ και να είσαι ευχαριστημένος.

Εικόνα dono

Αμ εδώ σε θέλω κάβουρα που περπατείς στα κάρβουνα...
Ο στόχος είναι να βρεις τον βιντάλ προτού τονε βρούνε οι οχτροί
Αυτό λέγεται scouting. Δεν είναι το ίδιο με το να βλέπεις ξένα πρωταθλήματα. Γνωρίζω ότι ξεστραβώνεσαι και βλέπεις όλα τα πρωταθλήματα που αράδιασες αλλά το θέμα είναι να τους βρεις πριν πάνε εκεί και να τους βελτιώσεις εσύ. Και μετά βέβαια να καρπωθείς εσύ το τίμημα και το κέρδος για να τους τονε δόκεις

Εικόνα clark gheibol

ναι ρε φίλε, το θέμα είναι πού θα τονε βρεις το νεαρό Ιμπαγάσα;
Εγώ που παρακολουθάω ποδόμπαλο απ' ούλες τις χώρες, μπορώ να σε πω τα εξής:
καταρχάς, Α, Β Ισπανίας, Α Β Γερμανίας, Α Β Ιταλίας και Α Β Αγγλίας αποκλείονται γιατί είναι ακριβοί οι παίχται (στην Αγγλία δεν έχει κιόλας παίχτες της προκοπής)
Στην Α Γαλλίας έχει μερικούς καλούς παίχτες σε όλες τις ομάδες. Δεν ξέρω σε τι τιμές κυμαίνονται, αλλά άμα είναι τόσοι πολλοί, είμαι σίγουρος ότι μπορεί να βρεις καλούς. Όπως παλιότερα είχε γιομώσει μαυράκια, τώρα είναι γεμάτη βορειοαφρικανάκια. Γενικά καλή η Α Γαλλίας και μπορεί να βρεις και καναν καλό στη Β
Πάμε στους υπόλοιπους: Βέλγιο, καλοί παίχτες, αλλά νομίζω αρκετά ακριβοί. Ελβετία δε γκζέρω καθόλου. Σουηδία, Δανία λίγο απλοϊκοί (άσχετο, άμα δεις τι έγινε με τα ζμπέναρντι προψες στο ΑΙΚ- Γκέτεμποργκ θα σου φύγει το καφάσι. Μεγάλοι πρωταγωνιστές Μαϊστόροβιτς και Μπίαρσμιρ). Στα υπόλοιπα έχεις ρίσκο. Η Πολωνία έχει παίχτες αντίστοιχους με αυτούς του γερμανικού πρωταθλήματος, αλλά φαντάζομαι ότι τους παρακολουθούν στενά οι φρίτσηδες.
Πάμε τώρα σε κάτι Σερβίες, Κροατίες, Ουγγαρίες, Σλοβακίες κλπ. Εκεί μπορεί να κάνεις καλή μπίζνα, αλλά δε βλέπεις τους παίχτες σε ανταγωνιστικό περιβάλλον. Έφερε η Μπρέσια θυμάμαι το Χάμσικ, το μπούλησε καλά. Τώρα η Νάπολι θα τονε πουλήσει καλύτερα. Η Μπρέσια όμως έφερε και το Γκονέ από τη χώρα μας. Καλούτσικη καργέρα κάνει ο τύπος στη χώρα της μακαρονάδας, δε λέω ότι γαμεί, αλλά τέτοιου επιπέδου είναι το σκάουτινγκ.
Για Νότια Αμερική δεν το συζητάμε. Στη Βραζιλία παίζουν ένας εναντίον ενός, οι ομάδες είναι ένα όραμα του μέλλοντος, στην Αργεντινή δεν μπορούν να πάρουν τα πόδια τους (τι δγιάλο όλοι πχιωμένοι πάνε να παίξουν μπάλα;), μόνο στη Χιλή μ' αρέσει το πρωτάθλημα. Έχει κάτι παίχτες με τριπλά πλεμόνια σαν το Βιντάλ της Γιούβε, μηχανάκια με πολύ καλή σέντρα την ώρα που τρέχουν με αντίπαλο δίπλα τους και το τόπι να αναμπδάει ζερβά δεξά στα κωλοχώραφα που παίζουν. Αλλά θέλουν φκιάσιμο. Επίσης, ομάδες όπως πχ η Ουντινέζε έχουν κόζμο εκεί να ψάχνει, έτσα;
Όλοι έχουν κόζμο να ψάχνει. Δε θα τους βγεις εσύ από το πουθενά για να τους πάρεις το ψωμί. Μιλάμε για οργάνωση, για λεφτά για ένα σωρό πράγματα. Κόζμος ρε, λαός οι άλλοι ρε. Εσύ μπορείς να τους ξεπεράσεις σίγουρα στο εγχώριο πρωτάθλημα γιατί δε χρειάζεσαι κανένα σκάουτινγκ της προκοπής και ίσως στα Βαλκάνια γιατί έχεις κάπχες μικροεπαφές και σχέσεις.
Καλά, αν ο Ολαϊτάν έχει την εξέλιξη που ελπίζω, θα κονομήσουμε καλά από τη μπώλησή του. Μπορεί να μην είναι Νουρέγεφ, αλλά είναι ζαρκάδι και τραβάει κάτι πόρδους απάνου στη γκίνηση, ακόμα και με το μπαλόνι μπροστά του, λες "δεν μπορεί, μύτο θα βάρεσε", αλλά κοιτάς και βλέπεις ότι το πχιάνει γιομάτο με το κουτουπχέ. Λίγο χώρο να του φκιάσεις για να μπαίνει, είσαι αρχηγόντας. Άλλος ένας λόγος που αναπολώ το Ζ είναι και αυτός. Γιατί ο Μίτσελος θα ψάξει να κάνει παίχτη το Φέτφα, ενώ ο Ζ θα πόνταρε στον Ολαϊτάν. Οι αθλητές έχουν πάντα το σεβαζμό μου. Χωρίς αθλητιζμό δεν είσαι τίποτα, άσχετο που έχουν επιβιώσει παίχτες φθισικοί σε ζόρικα πρωταθλήματα, όπως ο Μόντριτς στην Τότεναμ ή ο Σίλβα στη Σίτι

Εικόνα clark gheibol

πσσστ, ομορφόπαιδο, μην απαντήσεις από κάτω, θα βγει σπαγγέτι η φάση. Απάντα από πάνω

Εικόνα clark gheibol

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς. Αφήνω έξω όσα γράψαμε όταν συνέβησαν τα γεγονότα και πάω στη συνολική εικόνα. Καταρχάς να πω ότι αναλόγως του συστήματος που επιλέγει ο προπονητής, κάπχοιοι ποδομπαλισταί είναι πιο χρήσιμοι από άλλους. Πχ με το Ζαρντίμ ο Φέτφα ούτε απ' όξω από το Ναό δε θά 'παιζε ποτέ. Ο Βλαχοδήμος ταίριαζε στο παιχνίδι του, αλλά ήταν ανέτοιμος. Ο Ζαρντίμ θεωρούσε ότι για να πάρει ευκαιρίες ένας παίχτης πρέπει να είναι ήδη σε κάπχοιο ελάχιστο επίπεδο. Άλλωστε με τη δαμόκλειο σπάθη απάνω από την υδροκεφάλα του, πχοιος μπορεί να τον κατηγορήσει γιατί επέλεγε την καλύτερη δυνατή εντεκάδα, ακόμα κι αν επρόκειτο να παίξει με τους τελευταίους, την ΑΕΚ, το βάζελο κλπ;
Στο παιχνίδι του Ζαρντίμ ταίργιαζε ο Μήτρογλου για φορ. Γενικά αυτό το σύστημα με το να κρατάνε οι παίχτες τις θέσεις τους στο χώρο δώνει πολλά πλεονεκτήματα κατά τη γνώμη μου. Καταρχάς δε χρειάζεται να έχεις παίχτες Αϊνστάιν, οι ρόλοι μέσα στην ομάδα είναι πολύ συγκεκριμένοι. Τι θα κάνει πχοιος και πού θα πάει ο καθένας για να καλύψει είναι πράγματα απλά. Έτσι βοηθχιούνται πολύ ποδομπαλιστές που κατέχουν το τόπι, αλλά δε γκζέρουν να χωρίσουν δγυο γαϊδάρων άχερα. Ο φορ γιομώζει τη μπεριοχή και παίρνει τα τόπχια από γύρω. Δεν είναι τυχαίο ότι, με εξαίρεση τα στημένα, επί Ζαρντίμ σκοράραμε σχεδόν αποκλειστικά με τους φορ. Ε, για μέσα στη μπεριοχή, ο Καγκουρομήτρογλου είναι καλύτερος από τον Τζεμπουρένιο. Έχει και καλύτερα μούσκουλα για να προστατεύει το μπαλόνι, σουτέρνει α λα Μίλερ με πλάτη με αμφότερα τα ποδάργια, γενικά είναι μέσα στο γκολ. Κι ενώ εμένα μ' αρέσει καλύτερα ο Τζεμπούρ σα μποδομπαλιστής, όταν είχαμε το Ζαρντίμ, προτιμούσα να παίζει ο Μήτρογλας.
Τώρα αυτά άλλαξαν. Με το Μίτσελο ο φορ πρέπει να κινείται για να φκιάνει χώρους να μπαίνουν οι άλλοι από το κέντρο, να βοηθάει με ασίστ στην ανάπτυξις, γενικά παίρνει μεγαλύτερο ρόλο στο φκιάσιμο του παιχνιδιού και μικρότερο στο σκοράριζμα. Δεν ξέρω τι είναι καλύτερο, προσωπικά προτιμώ τον φορ μου ξεκούραστο, να μη μαρκάρει παρά μόνο τους στόπερ, να μη βοηθάει στην ανάπτυξη για να κρατάει τα στόπερ πίσω και να είναι έτοιμος να πετάξει στο γκαζόν όλον τον αθλητιζμό του άμα χρειαστεί (μιλάω γενικά για τον φορ, ο Μήτρογλου υστερεί πολύ και σε έκρηξη και σε ταχύτητα).
Πάντως, όπχοιον προπονητή και να έχεις, πάντα κάπχοιοι θα αισθάνονται ότι αδικούνται.
Επίσης να πω ότι ο Φέτφα στα τελευταία τρία παιχνίδγια που έπαιξε (ή εμπάση περιπτώσει που είδα εγώ, καθώς δε θυμάμαι και πολλά γενικά, εσύ κι ο Σάββας έχετε χάριζμα) μάλλον θετικός μου φάνηκε. Ίσως να μπορέσουμε να τονε πουλήσουμε του χρόνου

Εικόνα dono

Μια συμπλήρωση-επισήμανση γενικού περιεχομένου. Ένας παίκτης που δεν ταιριάζει στα πλάνα του εκάστοτε προπονητή δεν είναι κατ' ανάγκη κακός παίκτης. Είναι απλά λιγότερο χρήσιμος από κάποιον άλλον που ενδεχομένος του ταιριάζει καλύτερα στον τρόπο παιχνιδιού του. Αν λειτουργήσει το σύστημα Μίτσελ (αν το έχω καταλάβει με τα λίγα που έχουμε δει) τότε προτιμώ τον Αλτζερίν 1000%. Αν πάλι είμαστε σε μια ντεμί κατάσταση που δεν ξέρουμε που πατάμε και που βρισκόμαστε, τότε καλύτερα να έχεις μέσα τον Κωστάκη. Στο κλείσιμο της χρονιάς είδαμε ακριβώς αυτό το πράγμα. Μια ασύνδετη ομάδα που ο σέντερ φορ δεν ήξερε τι να πρωτοκάνει και σίγουρα το επίπεδο ανάπτυξής σου δεν του επέτρεπε να πάρει ποτέ την μπάλα σε φάση γκολ.
Φυσικά και θα υπάρχουν κάποιοι θα αισθάνονται πάντα αδικημένοι, αλλά υπάρχουν και αντικειμενικά κριτήρια για να ορίσεις την αδικία.
Μην λες ανέκδοτα μεσημεριάτικα, είναι κρίμα. Το ότι έπαιξε ένα καλό 20λεπτο στα τελευταία 3-4 παιχνίδια που χρησιμοποιήθηκε δεν σημαίνει τίποτα. Μεταγραφή με τέτοια εικόνα μπορεί να πάρει μόνο σε πρωταθλήματα τύπου Κατάρ και UAE αν συνεχίσει έτσι και του χρόνου. Είναι πολύ κρίμα...

Εικόνα clark gheibol

εννοώ να τονε πουλήσουμε αφού κάνει καλή σεζόν του χρόνου
είναι μισοριξιά ο τύπος, αλλά φαίνεται ο Μίτσελ να βρήκε το κουμπί του για να το γκάνει αποδοτικό
αν και σκέφτομαι ότι δεν είναι δύσκολο, απλά πάτησε τον ίδιο μάλλον

Εικόνα dono

Μακάρι αλλά δεν το βλέπω να είναι καλύτερος του χρόνου για ένα απλό λόγο. Φέτος δεν διακρίθηκε όταν ουσιαστικά δεν υπήρχε κάποιος να του φάει την θέση. Του χρόνου που θα υπάρχουν 2-3 ακραίοι (πραγματικοί ή κατά συνθήκη) πως θα επιβιώσει και θα πάρει χρόνο συμμετοχής?