ΟΙ ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΟΥ ΑΠ΄ΤΟΝ ΧΘΕΣΙΝΟ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΑΠΟΛΛΩΝΑ 1-0: 1.  Δεν μ΄αρέσουν ούτε οι πεσιμισμοί ούτε οι ωραιοποιήσεις γεγονότων. Περισσότερο απ΄όλα, οι μηδενισμοί. Δεν βλέπω ή τουλάχιστον προσπαθώ να μη βλέπω το ποτήρι είτε μισοάδειο είτε μισογεμάτο. Το βλέπω με ΝΕΡΟ ΩΣ ΤΗ ΜΕΣΗ. Γενικώς. Όχι μόνο στην μπάλα.

Για το παιχνίδι ΟΦΗ-Ολυμπιακός πριν από λίγο στο Ηράκλειο, το οποίο έληξε με νικητή τον ΟΦΗ με σκορ 1-0,  

ΤΖΟΥΖΕΙ, ΚΑΙΕΙ και ΠΟΝΑΕΙ συγχρόνως. ΚΑΥΣΑΛΓΙΑ λέγεται το σύμπτωμα.

Η ήττα μεσ΄στο ποδόσφαιρο είναι. Ναι. Και οι δυο απανωτές. Για Ολυμπιακό βέβαια καθόλου συνηθισμένο, αλλά  όχι κι΄άγνωστο. Οπωσδήποτε τούτη η τελευταία περίπτωση, μας το΄χει ταλακώσει κάμποσο το αρχικό μας κέφι. Η ζωή όμως συνεχίζεται, ΚΑΙ η ποδοσφαιρική, οπότε τί μας μένει για το άμεσο μέλλον; Να πληρώσει τα σπασμένα η Κούλα την Κυριακή που έρχεται. Έτσι για να γλυκαθούμε λίγο ρε παιδί μου, μιας και το κεφάλι μας γυρίζει συννεφιασμένο εδώ και κάποιες μέρες. Κόστισαν αυτές οι δυο χασούρες με Πάοκ και Μίλαν.

Μια ήττα, είναι κι΄αυτή στο πρόγραμμα. Κάποτε θα΄ρχόταν. Ο ΤΡΟΠΟΣ όπως που χάσαμε, είν΄αυτό που σε καίει. Σου΄ρχεται να τη....

Τη διαφορά μεταξύ κριτικής και γκρίνιας, την έχουμε τονίσει πολλές φορές. ΣΚΑΛΙ-ΣΚΑΛΙ λοιπόν η άνοδος σε απόδοση της ομάδας και ΕΞΩ Η ΓΚΡΙΝΙΑ, που λέει κι΄ο τίτλος. Γνωστή η νόσος, την πήρε το μάτι μου από τη λήξη και μετά, να πάει στο διάολο... Ήταν πράγματι ένα πολύ δύσκολο παιχνίδι, σ΄έναν πολύ δύσκολο όμιλο. Μην πω ότι την τελική έκβαση ενδεχομένως να την καθορίσει η Ντουντελάνζ. Εύκολοι αγώνες δεν υπάρχουν σ΄αυτό το επίπεδο. Μπαίνω έτσι κατ΄ευθείαν στο ψητό του χθεσινού 0 - 0 με την Μπέτις. Στην έδρα μας:

Στη φωτογραφία το αντιΟλυμπιακό μέτωπο, μετά το χθεσινό 2 - 1... Περίμενε ορεξάτο και αδημονώντας στο έπακρο να σκάσει η γκέλα, κι΄εγώ τη φοβήθηκα πολύ εδώ που τα λέμε, αλλά φαίνεται πως ο φετινός Ολυμπιακός δεν έχει σχέση με τον επάρατο περσινό, διαθέτει ορισμένους παίχτες κλάσης κι΄έτσι ξεπέρασε αλώβητος την επερχόμενη νωρίς νωρίς αναποδιά.

Ο "ΕΞΟΡΚΙΣΤΗΣ" είναι μια πασίγνωστη ταινία τρόμου του Γουίλιαμ Φρίντκιν στις αρχές της δεκαετίας του ΄70, με δύο Όσκαρ παρακαλώ, που κρατάει επί χρόνια τον τίτλο της πιο φοβιστικής για τους θεατές, κι΄ας λένε ότι ξεπεράστηκε πρόσφατα από το "Ιt" (γνώμη μου), με μοναδικούς στον ρόλο τους πρωταγωνιστές, τον Μαξ φον Σίντοφ και την Λίντα Μπλερ. Την είχα πρωτοδεί, θυμάμαι, με τη γυναίκα μου στον παλιό κινηματογράφο Αττικόν, στο Δημοτικό Θέατρο κάτω απ΄την Ασφάλεια στον Πειραιά. Οι θεατές είχαν παγώσει και άκουγες μικροκραυγές τρόμου στη διάρκεια της προβολής της.

Με την απόκτηση των Τουρέ, Σα και Ναουέλ, ο Ολυμπιακός «έκλεισε» το ρόστερ του για τη σεζόν 2018-19. Αν μη τι άλλο, το ρόστερ είναι πληρέστατο με τουλάχιστον δύο παίχτες σε κάθε θέση. Απομένουν, βέβαια, και κάποιες ακόμα αποχωρήσεις, αλλά δεν πρόκειται να είναι βασικών παιχτών ή «βασικών» αναπληρωματικών. Πάμε να δούμε μία μία τις θέσεις και πώς καλύπτονται.

ΜΠΕΡΝΛΙ - ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ 1-1 ΚΑΙ ΠΡΟΚΡΙΣΗ ΜΑΣ ΣΤΟΥΣ ΟΜΙΛΟΥΣ ΤΟΥ ΓΙΟΥΡΟΠΑ ΛΙΝΓΚ.

Έβαλα και ξενικό ερωτηματικό στο τέλος, γιατί είναι Αγγλίδα. Ζει στα βορειοδυτικά της χώρας...

Στη φωτογραφία ο γνωστός χαρακτήρας της πασίγνωστης σειράς Game of thrones. O Tζέφρι Μπαράθιον. Το κακομαθημένο βασιλόπουλο, που μας έχει αφήσει χρόνους προ πολλού. Είχαμε ησυχάσει από δαύτον. Σήμερα πάντως, αν ζούσε, μπορεί και να τον έλεγαν Σον Ντάϊς ( ή Νταής ). Καμιά σχέση φυσικά με τον συνονόματό του, τον προπονητή της Μπέρνλι. Γιαυτό τον τελευταίο πάντως, λέω να πω δυο πραματάκια με την ευκαιρία και μην κάνετε συνειρμούς και τέτοια όσοι τέλος πάντων με διαβάζετε.

Τα γράφω αυτά τώρα, ΠΡΙΝ απ΄τον πρώτο αγώνα μας με την Μπέρνλι το βράδυ, για να ξεκαθαρίσω τη θέση μου ύστερα από όσα διαβάζω σε διάφορα μίντια ΜΕΤΑ τον χθεσινό αγώνα της Κούλας και τον προχθεσινό της Μπουγάτσας. Από σύγγαυρους. Προκαταβολικά μάλιστα δηλώνω ότι δεν ισχυρίζομαι πως αυτή, η δική μου τοποθέτηση, είναι η σωστή. Απλά, θέλω να τη γνωστοποιήσω με αφορμή τα συμβαίνοντα ώστε οι άλλοι να γνωρίζουν, αν δεν ξέρουν ήδη, ολοκάθαρα τις απόψεις μου:

Εύλογο να μου΄χει κολλήσει στο μυαλό η Μπέρνλι. Με τί άλλο ν΄ασχοληθώ ποδοσφαιρικά; Γυρνάω λοιπόν από προχθές σχεδόν όσα fora μπορώ για να μαζέψω απόψεις, όλες συμφωνούνε: δύσκολος αντίπαλος. Κι΄από συναισθήματα οπαδικά, αυτά κυμαίνονται με κυρίαρχο τον σκεπτικισμό. Κυρίως γιατί είναι αγγλική ομάδα, κι΄εκεί έχουμε αρνητική παράδοση μιας και δεν τους έχουμε αποκλείσει ποτέ. αλλά κι΄επειδή είμαστε μια νέα ομάδα που τώρα φτιάχνεται κι΄είναι πολύ νωρίς ακόμα να μας εδραιώσει ένα αίσθημα εμπιστοσύνης, ασφάλειας, ειδικά σε παιχνίδια ευρωπαϊκά.

ΤΑΔΕ ΕΦΗ - ΚΑΙ ΠΑΛΙ - Ο ΕΙΚΟΝΙΖΟΜΕΝΟΣ, ΓΝΩΣΤΟΣ, ΓΕΛΩΤΟΠΟΙΟΣ ΤΗΣ ΟΜΑΔΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΕΦΑΛΟΥ ΤΟΥ ΒΟΡΡΑ. ΣΕ ΜΕΣΟ ΤΗΣ ΠΑΤΡΙΔΑΣ ΤΟΥ...

Περίμεναν "στημένοι" μπόλικοι χθες βράδυ. Την γκέλα. Για να χαρούν, να ειρωνευτούν, αλλά και να...δικαιωθούν. Απαξιώνοντας. Έγραφα εδώ πριν απ΄τον αγώνα σε κάποιον συρρατμίτη μου ότι δεν είχα προαγωνιστικά ούτε άγχος ούτε φόβο. Μόνο περιέργεια για το τί θα δω. Και είδα. Και ικανοποιήθηκα απ΄την τεσσάρα. Που μπορούσε να΄ταν εύκολα εξάρα. Και κοιμήθηκα καλά, για να΄χω φρεσκαδούρες σήμερα το πρωί. Άλλοι, εκτός, ΑΛΛΑ και εντός των τειχών, θα ξύπνησαν με "πυρετό απογοήτευσης". Αναμφίβολα, είναι πολύ νωρίς ακόμη. Θα βλέπουμε και θ΄αξιολογούμε συνεχώς.

Ώστε έτσι ε; Τάδε έφη ο Βέλγος...ποδοσφαιρισταράς Ζιλέ στην εφημερίδα "Τελευταία Ώρα", προφανώς της πατρίδας του. Προφανώς, γιατί δεν ανήκω στους...συνδρομητές της.

Μετά τον χθεσινό αγώνα προετοιμασίας, τον πρώτο και μοναδικό στην έδρα μας, με την Λεγκανές και τη...μπουρδελότσαρκά μου στα "αντικειμενικά" και φίλια διαδικτυακά και έντυπα κατατόπια, συνοψίζω όσο περιεκτικότερα γίνεται τις εντυπώσεις και απόψεις μου. ΜΕΧΡΙ ΣΤΙΓΜΗΣ, το τονίζω απ΄την αρχή: